విమర్శకులా? వందిమాగాధ భజన బృందాలా? Vimasrakula Vandimaagadha Bhajana Brundaalaa

విమర్శకులా? వందిమాగధ భజన బృందాలా?

ఈ వ్యాసంలోని కొంత భాగాన్ని ఒక ప్రసిద్ధ విశ్వవిద్యాలయం తమ దూరవిద్య విభాగంలో తెలుగు విద్యార్థులకు పాఠ్యాంశంగా ఎంచుకుంది.

తెలుగు పత్రికలలో సాహిత్య పేజీలు చూస్తుంటే తెలుగు సాహిత్యంలో అత్యద్భుతమైన రచయితలకు కొదువ లేదనిపిస్తుంది. తెలుగు రచనలను నోర్లు తిరగని విదేశీ రచయితల పేర్లతో పోల్చి పొగడటం కనిపిస్తుంది. తెలుగు పుస్తకాలను అర్థంకాని విదేశీ పుస్తకాలతో తూచి మనవే గొప్పవని తేల్చటం కనిపిస్తుంది. సాహిత్య సభలలో అయితే సరస్వతీ దేవి సైతం సిగ్గుపడేలా రచనను, రచయితను పొగడేయటం వినిపిస్తుంది. ఇంకా పలు సెమినార్లు, సమావేశాలలో పత్రాల సమర్పణలు, విశ్లేషణలు మన తెలుగు సాహిత్య ప్రభల ముందు ప్రపంచ సాహిత్యం వెలతెలబోతున్నదన్న భ్రమను కలిగిస్తాయి. అయితే ఈ పొగడ్తల ప్రగల్భాలు, ఎత్తివేతల భజనల హోరును దాటి ఎవరయినా ఆయా రచయితల రచనలు చదివితే ఆశాభంగం చెందటం అటుంచి మళ్ళీ తెలుగు రచనల జోలికి వెళ్ళటం సందేహంలో పడుతుంది. అందుకే పత్రికలలో, సభలలో, సెమినార్లలో ఆకాశంలో చుక్కల్లా వెలిగే రచయితలు, పుస్తకాల అమ్మకాలు, పాఠకుల ఆదరణ దగ్గరకు వస్తే తెల్లవారి నక్షత్రాల్లా తెల్లముఖాలు వేస్తారు. ఇందుకు కారణం ఏమిటంటే తెలుగు సాహిత్యంలో ఒక రచన గొప్పతనానికి రచన ఆధారం కాదు. రచయిత ఆధారం. తెలుగులో ఒక రచయితకు పేరు రావాలంటే రచనా చాతుర్యం, రచన పటిమ, సృజనాత్మక పటుత్వ సంపదలు కాదు కావాల్సింది . ప్రస్తుతం పదింట తొమ్మిదిమార్లు ప్రస్తావనకు గురయ్యే రచయితల రచనలను పరిశీలిస్తే, తెలుగు సాహిత్యంలో పేరు రావాలంటే రచయిత/త్రులు ఈ క్రింది లక్షణాలలో ఏదో ఒకటి తప్పనిసరిగా కలిగి ఉండాలనిపిస్తుంది.

రచయిత ఉన్నతోద్యోగి అయి ఉండాలి. ప్రభుత్వ రంగంలో ఉన్నతోద్యోగి అయితే చాలా మంచిది. ఎందుకంటే ప్రభుత్వ సొమ్మును సాహితీవేత్తల నోటిదురద తీర్చేందుకు స్వేచ్ఛగా వినియోగించే వీలుంటుంది. పొగడ్తల పులకరింతలు పరవళ్ళు తొక్కించే వీలుంటుంది. ఇతర రంగాలలోనైనా, ఉపయోగపడే ఉన్నత ఉద్యోగాలలో ఉంటే ఉపయోగకరం. ఎలాంటి రచనలు చేసినా చెల్లిపోతుంది. రచనలు చేయకున్నా నడచిపోతుంది.
ఏదైనా ఓ ఉద్యమంలో చురుకుగా పాత్ర వహించాలి. అది ఇజం కావచ్చు, అస్తిత్వ పోరాటోద్యమం కావచ్చు. సంఘసేవ కావచ్చు, మైనారిటీవాదం కావచ్చు. ఏదో ఓ ఉద్యమంలో ఉండాలి. ఏం రాసినా, ఏం మాట్లాడినా ‘ఆవుకు నాలుగుకాళ్ళు’ అన్నట్టు ఆ అంశమే రచన ప్రతిఫలించాలి . అలా ఒకే అంశం ఎన్నిసార్లు అదేరకంగా రాస్తే అంత ‘అస్తిత్వం’ సంపాదిస్తారు. అంత గొప్ప రచయితలవుతారు.
జర్నలిస్టు రచయిత అయి ఉండాలి. ఇక్కడ రచయిత జర్నలిస్టులకు, జర్నలిస్టు రచయితలకు తేడా ఉంది. రచనలు చేస్తూ, రచనలపై మక్కువతో జర్నలిజంలో ప్రవేశించినవారు రచయిత జర్నలిస్టులు. వీరికి రచనల పట్ల, రచయితల పట్ల అవగాహన, సానుభూతి ఉంటాయి. అలాకాక జర్నలిజంలోకి వచ్చిన తరువాత, పత్రిక అందుబాటులో ఉందికదా అని రచనలు ఆరంభించిన వారు జర్నలిస్టు రచయితలు. ఆధునిక తత్త్వవేత్తల స్థాయి వీరిది. ఏం రాస్తే అదే ‘ఆదర్శం’గా పరిగణనకు గురవుతుంది. రకరకాల లాభాలు ఆశించి వీరి చుట్టూ చేరినవారు, వీరు కలంకదిలిస్తే సరస్వతీకంట భాస్పజలధార అన్నట్టు పొగడి వీరిని ఆకాశానికి ఎత్తుతారు. అక్షరం తెలియని జర్నలిస్ట్ రచయితలని ఆకాశంపై క్రింద ఎవరూ కనబడనంత ఎత్తున నిలబెట్టుతారు.
ఏ ఉద్యమంలో లేనివారు, ఉన్నతోద్యోగాలలో లేనివారు పేరున్న రచయితలు అయిపోవాలంటే ఉద్యమాలలో ఉన్నవారికి సన్నిహితులయినా అవ్వాలి లేక జర్నలిస్టు రచయితల బృందాలలో వందనాలు చేస్తూ హీరోల పక్కన సైడు కిక్కుల్లా ఉండాలి. ఇలాంటివారు తొందరగా పేరున్న రచయితలు అయిపోతారు అంతగా రాయకున్నా.ఎందుకంటేఅ వీరి పేర్లు పదే పదే ప్రస్తావిస్తూ కృత్రిమ ఖ్యాతిని ఆపాదిస్తారు వీరు ఆశ్రయించినవారు.
దిగజారుడు రచనలు చేయాలి. రచనలు ఎంత దిగజారుడుగా ఉంటే అంత మంచిది. ఎన్నెన్ని వికృతులను చక్కగా ప్రదర్శిస్తే అంత మంచిది. సంప్రదాయ దూషణ, వ్యవస్థల విద్వేషం, వ్యక్తిగత విలువల తిలోదకాలు, అక్రమమే సక్రమమని ప్రామాణికత కల్పించాలనే రచనలు చేయగలిగితే రచయితలకు బాగా గిట్టుబాటవుతుంది. ముఖ్యంగా మహిళా రచయితలు ఎంతగా తిరుగుబాటు, తిరస్కృతి, విశృంఖలత్వాలను ప్రదర్శిస్తే అంతగా ఆ పేరు మోసే ఈగల గుంపు రచయిత్రి చుట్టూ చేరుతుంది. రచయిత్రికి ఇమేజ్‍ని సృష్టించి పీఠారోహణం చేయిస్తుంది. ఎవరయినా ఏమయినా అంటే మహిళ స్వేఛ్చగా మాట్లాడితే భరించని మనువాదులని కంట తడిపెడితే ఖ్యాతి వెల్లువవుతింది. దిగజారుడు రచయిత అక్షరాలు కలిపి రాసేసి, అక్కడక్కడ సంస్కృత సమోసాలు ఎవరికీ అర్థం కానట్టు వెదజల్లితే అదొక వింత శైలిగా గుర్తింపు తెస్తుంది.
ఎన్నారై రచయిత.…ఒకప్పుడు తమనెవరూ పట్టించుకోలేదని బాధపడే ఎన్నారై రచయితలిప్పుడు తమ రచనలు ప్రచురించే ప్రత్యేక పత్రికలను సంపాదించారు. తామేమి రాసినా పొగిడే ఒక గుంపునూ ఏర్పాటు చేసుకున్నారు. ఎన్నారై రచయితలలోకూడా కొందరు బ్రతకలేని రచయితలున్నారు. వీరిని వదిలేస్తే పేరు సంపాదించాలంటే ఎన్నారై రచయిత అయితే చాలా మంచిది.

టూకీగా ఈ ఆరు వర్గాలకు చెందున రచయిత/త్రులే ప్రస్తుతం తెలుగు సాహిత్యంలో ఉత్తమ రచయితల్లా వెలుగొందుతున్నారు.

ఇక్కడ ఓ సందేహం వస్తుంది. ఈ రచయితల వర్గీకరణ చూస్తే మనకు తెలుగులో ప్రపంచం పట్టనంత ఉత్తమ రచయితలు ఉన్నా, పాఠకులు పుస్తకం పట్టేట్టు చేయగల రచనల్లేవని అర్థమవుతుంది. ఇలాంటి పరిస్థితులలో రచయితకూ, పాఠకులకూ నడుమ వారధిలా నిలవాల్సిన విమర్శకులు ఏం చేస్తున్నారన్న సందేహం వస్తుంది.

సాహిత్య ప్రపంచంలో రచయిత కన్నా ప్రముఖ పాత్ర విమర్శకుడిది. రచయిత రచన చేయందే సాహిత్యం ఉండదు. రచయిత బ్రహ్మ లాంటివాడు. కానీ ఆ రచన పాఠకులకు చేరువ అయి, దానిలోని సంపూర్ణ సౌందర్యం పాఠకుల మనస్సు అనుభవించాలంటే విమర్శకుడు అవసరం. విమర్శకుడు విష్ణువు లాంటివాడు. బ్రహ్మ సృష్టి చేస్తాడు. ఆ సృష్టిని నడిపించేది విష్ణువు. రచయిత సృజించిన రచనను అర్థం చేసుకుని, రచయిత భావావేశాన్ని లేక భావావేశంగా మలచుకుని, రచనను అనుభవించి పాఠకుడికి వివరించేవాడు విమర్శకుడు. మరోవైపు రచనలో రచయిత పొందుపరచిన అనేక నర్మగర్భిత అంశాలను, అవగాహన చేసుకుని పాఠకుడికి చేరువ చేసేవాడు విమర్శకుడు. అంటే రచయిత సృజనను సంపుర్ణంగా అర్థం చేసుకుని, అనుభవించి, దాన్లోని ప్రయోగాలు, ఒంపులు, సొంపులు పాఠకుడికి అందించేవాడు విమర్శకుడు. కానీ ఎప్పుడయితే రచయితలు ఒక వర్గీకరణలోకి ఒదుగుతున్నారో ఆయా రచనలు పాఠకుల ఆదరణ పొందటం లేదో, అపుడు విమర్శకుడి పనితీరు ప్రశ్నార్థకం అవుతుంది.

సాధారణంగా పాఠకుల దృష్టి వేరు. విమర్శకుల దృష్టి వేరుగా ఉంటుంది. విమర్శకులు మెచ్చిన రచన పాఠకుడు కూడా మెచ్చాలని లేదు. కానీ విమర్శకుల వివరణ పాఠకుడికి దృష్టిని ఇస్తుంది. రచన పట్ల అవగాహన పెంచుతుంది. అతడి ఆలోచనకు విస్తృతిని ఇస్తుంది. దాంతో రచన పాఠకుడి మెప్పు పొందుతుంది. కానీ ప్రస్తుతం తెలుగు సాహిత్యంలో ఇందుకు భిన్నంగా జరుగుతోంది. విమర్శకులకూ, పాఠకులకూ నడుమ ఎంతగా అగాధం ఏర్పడి ఉందంటే పాఠకులు మెచ్చిన రచనలు విమర్శకుల దృష్టికి ఆనవు. విమర్శకులు పొగిడిన రచనను ఆత్రంగా చదివిన పాఠకుడు మరో రచనను చదవాలంటే భయపడతాడు. అంటే అందరూ ఒక రచననూ ఆకాశానికి ఎత్తేస్తున్నారంటే పాఠకుడూ ఎలర్టయి ఆమడదూరం పారిపోయే పరిస్థితి ఉన్నదన్నమాట. విమర్శకులకూ పాఠకులకూ నడుమ trust deficit అనే అగాధం అడుగు లేనంత లోతుగా ఉందన్నమాట.

ఒక్కసారి సాహిత్య పేజీల్లో వస్తున్న విమర్శలు, విమర్శకులుగా చలామణి అవుతున్న వారి సమీక్షలు, విమర్శనాత్మన రచనలు, ఉపన్యాసాలు పరిశీలిస్తే, రచయితల లాగే విమర్శకులను కూడా వర్గీకరించవచ్చనిపిస్తుంది. ప్రపంచ సాహిత్యంలో విమర్శలో రకాలు దాదాపుగా 30 ఉన్నాయి కానీ విమర్శకులను వర్గీకరించటం మాత్రం తెలుగు సాహిత్యానికే ప్రత్యేకం. ఇతర భాషల విమర్శకులు విమర్శ పరిధులలో ఒదిగి విమర్శిస్తే, తెలుగు విమర్శకులు మాత్రం తమ పరిధులు, పరిమితులు తామే నిర్ణయించుకుని మార్గదర్శనం చేస్తున్నారు.

తెలుగు సాహిత్య విమర్శకులను తొమ్మిది రకాలుగా వర్గీకరించవచ్చు అవి:

1. విహంగ వీక్షక విమర్శకులు:

వీరు ఆకాశంలో ఎగిరే పిట్టల్లాంటివారు. నేల దిగి రారు. ఏ పుస్తకాన్నయినా అట్టమీద రచయిత పేరు, ముందుమాట, అట్టవెనుక ఉన్నది చదివేసి నాలుగైదు ముక్కలు రాసేస్తాడీ విమర్శకుడు. ’ఇది అందరూ చదవదగ్గ పుస్తకం’ లాంటివి తన వాక్యాలుగా జోడిస్తాడు. పుస్తకాన్ని విహంగవీక్షణం చేసే ’పిట్టచూపు’ విమర్శకుడితడు. పుస్తకం మంచి చెడ్డలతో పని ఉండదీ విమర్శకుడికి.

2. భట్రాజు విమర్శకులు (కులం సంబంధి కాదు):

పూర్వకాలం రాజుల సన్నిధిలో ఉండి ప్రతి విషయాన్ని గొప్పగా పొగడే భట్రాజుల్లాంటి విమర్శకులు వీరు. వీరికి సాహిత్యంలో చెడు కనపడదు. ఎటువంటిదాన్నయినా పాజిటివ్ దృక్పధంతో చూస్తారీ విమర్శకులు. భట్రాజు విమర్శకులు పొగడటం పుస్తకాలకీ, రచయితలకీ అవమానం లాంటిది. కానీ అందరినీ తన మన భేదం లేకుండా పొగడుతారు కాబట్టి అందరికీ ప్రీతిపాత్రులవుతారీ విమర్శకులు. కాస్త వాక్చాతుర్యం ఉంటే ప్రతి సభకు, సమావేశానికీ మంచి వక్తగా మంచి డిమాండ్ ఉంటుందీ విమర్శకులకు. నొప్పింపక తానొవ్వక అందరితో తిరిగే విలువైన విలువలేని విమర్శకుడు ఇతడు.

3. అధ్యాపక/ఉపాధ్యాయ విమర్శకులు:

ఈ వర్గానికి చెందిన విమర్శకులు రచయితలు రచనను ఇలా రాసి ఉండాల్సి ఉంది. అక్కడ ఆ పాత్రను అలా తీర్చిదిద్దాల్సి ఉంది అని సూచనల్లాంటి ఆదేశాలిస్తారు. స్వతహాగా ఒక్క సృజనాత్మక రచన కూడా చేయని వీరు సృజనాత్మక రచయితల సృజన గురించి తీర్పులిస్తారు. పాఠాలు చెప్తారు. ఈ రకమైన విమర్శ తెలుగు విమర్శకులకు మాత్రమే ప్రత్యేకం. ప్రపంచ సాహిత్యంలో రచయిత రచనను విమర్శించటం, విశ్లేషించటం ఉంటుంది. కానీ రచయితలకు విమర్శకుడు పాఠాలు చెప్పడం ఉండదు. రచనను విశ్లేషించాల్సిన ఎకడమీషియన్లు విమర్శకులై సాహిత్య రంగాన్ని నిర్దేశిస్తుండటంతో విమర్శకుడు ఉపాధ్యాయుడైపోయాడు. రచయిత రచన సమాధానపత్రం లాంటిదయిపోయింది.

4. తూష్ణీంభావ విమర్శకులు:

చాలా తక్కువే అయినా ప్రత్యేక వర్గం ఈ విమర్శకులది. వీరు విదేశీ సాహిత్యమే సాహిత్యం తెలుగులో సాహిత్యమే లేదని తీర్మానించేసిన విమర్శకులు. వీళ్ళు చదివిన ఒకరిద్దరు విదేశీ రచయితలే రచయితలు, తెలుగు రచయితలంతా పనికిరాని వారు అన్న తూష్ణీభావంతో విమర్శలు రాస్తారు. ప్రతి విమర్శలో కాఫ్కా, బోర్హస్, నొబకోవ్, మురకామి, మార్క్వజ్ వంటి పేర్లను పేరాకు పదిమార్లు ప్రస్తావిస్తారు తూష్ణీంభావ విమర్శకులు.

5. తెలివైన అతి తెలివి విమర్శకులు:

ఈ వర్గానికి చెందిన విమర్శకులు రచన ఏదైనా ఎలాంటిదైనా విదేశీ భాషల రచనలు ప్రస్తావిస్తారు. వారి జర్నల్స్ లోని రచనలను కోట్ చేస్తారు. ఒకవేళ వారు విమర్శించేది తమకు కావాల్సిన వారి రచనలయితే, వాటి నాణ్యతతో సంబంధం లేకుండా విదేశీ కోట్‍లతో ఆకాశానికి ఎత్తుతారు. తమకు లాభంలేని రచయితల రచనల విషయంలో మాత్రం విదేశీ రచనలను చూపిస్తూ సూచనలు, సలహాలు ఇస్తూ రచయితను చులకన చేస్తారు. ఆత్మవిశ్వాసాన్ని దెబ్బతీస్తారు. ఇలాంటి విమర్శకులు విదేశాలలో ఉండేవారయితే వారు ఒక్క రచన చేయకున్నా వారిని ఓ పీఠం మీద ఉంచేసి నీరాజనాలర్పిస్తారు. అలా అర్పించేవారి రచనలకే ఈ తెలివైన అతి తెలివి విమర్శకులు విదేశీ పూలమాలలేస్తారు. ఇతరులపై పూలలా అనిపించే రాళ్ళు విసురుతారు. అయితే వీరి తెలివి అంతా విదేశీ రచనలకు, తెలుగు రచనలకూ ఉండే మౌలికమైన స్థల, కాల, సాంస్కృతి, చారిత్రక, సాంఘిక తేడాలను పట్టించుకోకపోవటంలోనే కనిపిస్తుంది.

6. తెలివిలేని అతితెలివి విమర్శకులు:

ఇదొక ప్రత్యేక వర్గం. వీరికి రచన అంటే తెలియదు. రచన చదవటం రాదు. కానీ అతి తెలివి అనుకుంటూ తమ తెలివిలేనితనాన్ని బయటపెట్టుకుంటారు. ప్రతి విమర్శలో సందర్భం ఉన్నా లేకున్నా, ఔచిత్యంతో సంబంధం లేకుండా చలం తప్ప నాకేమీ తెలియదు. పతంజలిని తప్ప నేనెవ్వరినీ చదవను, రావిశాస్త్రిదే రచన అంటూ ఇలాంటి నిర్దిష్టమైన అభిప్రాయాలను గొప్పగా ప్రకటించి ‘నాకెంత తెలివి ఉందో చూశారా’ అంటూ గొప్పలు చెప్పుకుంటారు ఈ తెలివిలేని అతి తెలివి విమర్శకులు. అయితే వీరు తాము విమర్శిస్తున్న రచననే కాదు, ‘అదే రచన’ అంటున్న దాన్ని కూడా చదివారన్నది సందేహాస్పదమే!

7. కలర్ బ్లైండెడ్, బ్లైండ్ ఫోల్డెడ్ విమర్శకులు:

ఈ రెండు రకాల విమర్శకులను ఒక వర్గంలో చేర్చటం ఎందుకంటే ఇద్దరి తత్త్వం ఒకటే. తమకు నచ్చిందే చూస్తారు. కలర్ బ్లైండెడ్ విమర్శకులకు ఒకే రచన కనిపిస్తుంది. రచన ఎలా ఉన్నా తమకు కావాల్సిన రంగు కనిపిస్తే పొగడ్త, రచన ఎలా ఉన్నా తమకు నచ్చని రంగు కనిపిస్తే విమర్శ. బ్లైండ్ ఫోల్డెడ్ విమర్శకులు గాంధారి లాంటి వారు. తమకు నచ్చిన వారి రచనలు అమోఘం. నచ్చని వారి రచనలు అతిఘోరం. ఈ విమర్శకులిద్దరూ రచయితల పేర్లు చూస్తారు తప్ప రచనను చూడరు. అయితే వీళ్ళు పొగిడే వాళ్ళందరూ సాహిత్య పెద్దలు, ఉద్యమాల వాళ్ళు, ఉన్నత స్థానాల్లోని వారే కావటంతో ‘పొగడటం’ వీరి ఎదుగుదలలో భాగం, ‘తిట్టడం’ వీరి ప్రోగ్రెస్సివ్‍నెస్ ప్రదర్శనలో భాగం. నచ్చినవారిని ఆకాశానికి ఎత్తి నచ్చని వారిని చీల్చి చెండాడి ‘ఏకేశాను ‘ అని కాలరెగరేస్తారీ రెండు రకాల విమర్శకులు.

8. నెల్సన్స్ ఐ విమర్శకులు అను ఒంటికన్ను రాకాసి విమర్శకులు:

ఈ రకమైన విమర్శకులు కలర్ బ్లైండెడ్, బ్లైండ్ ఫోల్డెడ్ విమర్శకుల కలగలుపు సంకరజాతి విమర్శకులు. వీరికి నిర్ధిష్టమైన అభిప్రాయాలుంటాయి. సృజనాత్మక రచన చేసిన పాపాన పోరు, కానీ రచయితలు ఇలాంటి రచనలే చేయాలని పట్టుబడతారు. వీరి దృష్టిలో డిటెక్టివ్, క్రైమ్, హారర్, సైన్స్ ఫిక్షన్, హిస్టారికల్ ఫిక్షన్ వంటి రచనలు చేసే హక్కు విదేశీ రచయితలకు తప్ప తెలుగు రచయితలకు లేదు. విదేశీయులు చేస్తే క్లాసిక్. తెలుగు రచయితలు చేస్తే ‘యాక్’. ఆవైపు కూడా చూడరు. సాహిత్యంలో అంటరాని తనం పాటించే విమర్శకులు వీరు. అసలు వీరికి సామాజిక స్పృహ (అదో బ్రహ్మపదార్థం) ఉన్న రచనలు, తప్ప మరొకటి కనబడవు. చూడరు. వాటిల్లో కూడా ఎవరిని పొగిడితే లాభాలుంటాయో వారి రచనలు మాత్రమే చూస్తారు. మిగతావి ప్రస్తావిస్తే ప్రాణాలు పోతాయన్నట్టు ఆవైపు చూడరు. వీళ్ళ ‘పాలిటికల్లీ కరెక్టు’ విమర్శల వల్ల వీరు విమర్శ అంటే తెలియకుండా సగం కథా ప్రపంచం చూడకుండానే గొప్ప విమర్శకులుగా పేరు పొందుతారు. ‘షేర్’ తెలియని షేర్ మార్కెట్ బ్రోకర్లలాంటి వారీ ఒంటికన్ను రాకాసి విమర్శకులు.

9. స్వంత డబ్బా విమర్శకులు:

సాధారణంగా వీరు రచయితలయి ఉంటారు. ఏ రచన గురించి రాసినా, ఎంత గొప్ప రచయిత గురించి రాసినా ‘నేను అలా రాశాను’, ‘నేను ఇలా రాశాను’ అనుకుంటూ తన రచనలనే ప్రస్తావిస్తూంటారు. తమ రచనలు ఓ స్థాయిలో ఉన్నాయన్న భ్రమలో ఉంటూ అందరినీ భ్రమ పెట్టాలని ప్రయత్నిస్తూ, భ్రమ పెట్టేస్తున్నామని భ్రమపడతారీ స్వంత డబ్బా విమర్శకులు.

అయితే ఇప్పుడిప్పుడో ఏదో వర్గం ‘ఫేస్‍బుక్ విమర్శక వర్గం’ ఒకటి తయారవుతోంది. అయితే ఈ వర్గానికి చెందిన అధిక శాతం వారు ఇతర విమర్శకులలాగే తమవారిని పొగడి, ఇతరులను పట్టించుకోకపోవడమో, విమర్శించడమో చేస్తారు. అందుకే వీరికోసం ప్రత్యేకమైన వర్గం ఏర్పాటు చేయలేదు. పైగా వీరందరికీ విమర్శక స్థాయి ఇస్తే ఫేస్ బుక్ కామెంట్లను కూడా సాహిత్య విమర్శగా పరిగణించాల్సివుంటుంది. అప్పుడు ఇప్పటికే గందరగోళంగా వున్న తెలుగు సాహిత్య విమర్శ…గోళాగందరం అవుతుంది.

నవ గ్రహాల్లాంటి ఈ నవ విమర్శక శిఖామణలను గురించి తెలుసుకుంటే స్పష్టమయ్యే విషయం ఏమిటంటే వీరి విమర్శలో ‘స్వలాభం’ ఉంది తప్ప సాహిత్యం లేదు. ఎందుకంటే తమ నమ్మకాలు, ఇజాలు, దృష్టిదోషాలతో సంబంధం లేకుండా ఈ విమర్శకులంతా ఉన్నతస్థాయి ఉద్యోగులను, జర్నలిస్టు రచయితలను, విదేశీ సంస్థలతో సంబంధం ఉన్న రచయితలను మాత్రం తప్పకుండ పొగిడి తీరతారు.ఇతర సాహిత్యరంగాలలో కనపడని వైచిత్రి అందుకే తెలుగు సాహిత్య రంగంలో కనిపిస్తుంది. రచయితలు రచనలు చేయందే విమర్శకులకు పనివుండదు. ప్రత్యేక మనుగడవుండదు. కానీ, తమ అస్తిత్వం నిలుపుకోవటం కోసం తెలుగు రచయితలీ విమర్శకులకు ఊడిగం చేయటం, తాళంవేయటం, వారి కనుసన్నల్లో మెలగి మెప్పుపొందాలని తపనపడటం తెలుగు సమకాలీన సాహిత్య ప్రపంచంలో రచయితలంటే చిన్నచూపు కలగడానికి కారణం. తాము రచయితలకన్నా వున్నతులం అన్నట్టు విమర్శకులు కాలర్లెగరేయటానికి కారణం. అంటే, విష్ణు బ్రహ్మను చిన్నచూపు చూడటం, బ్రహ్మ విష్ణువుకన్నా తాను తక్కువ అని భావించటం అన్నమాట. ఈ పై వర్గీకరణలు, విమర్శకుల లక్షణాలు తెలుసుకున్న తరువాత తెలుగులో నిష్పాక్షికమైన విమర్శకులు, సౌమనస్యం, సౌజన్యం, అవగాహన, ఆలోచన, సమ్యక్ దృష్టి, జిజ్ఞాస, విజ్ఞానం ఉన్న విమర్శకులు లేరని, ఉన్నా వారెవరికీ తెలియదు, వారినెవరూ పట్టించుకోరని అర్థం అవుతుంది. అంతేకాదు ఈ నవ వర్గాల విమర్శకులను కలిపి ‘వందిమాగధ భట్రాజగణ (కులం కాదు) భజన బృందం’ అనేస్తే సరిపోతుందనీ స్పష్టమవుతుంది. అంటే ప్రస్తుతం తెలుగు సాహిత్యంలో ఒకరిద్దరిని వదిలేస్తే మిగతా అంతా విమర్శకుల ముసుగులో ఉన్న వంధిమాగధ భట్రాజు (కులం కాదు) గణ భజన బృందాలు అన్నమాట.

అందుకే దేశం పట్టని రచయితలు, ప్రపంచం పట్టని రచనలను తెలుగులో ఉన్నట్టు ప్రచారం చేసుకుంటున్నా గుప్పిట నిండే పాఠకులు కూడా లేరు.

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ

1

పుట్టి. నాగలక్ష్మి
July 19, 2020 at 7:34 am
మంచి చురకలండీ! వారు మారరు… అభినందనలు…

Reply
2

Ramani
July 19, 2020 at 7:39 am
Lessa palikithiri😀

Reply
3

GOKO
July 19, 2020 at 7:39 am
Looks like this is written in frustration and with broad generalizations. There is truth in what is presented but the article is devoid of any specific examples. In general, there are dwindling numbers of readers, for whatever reason. Visual media is dominating the print media.
Other accusatory statements about authors from India and NRI authors is nonsense and is in bad taste.

Reply
4

sarat babu
July 19, 2020 at 8:02 am
sarat

సాహిత్య హింసపై
కృష్ణ
సుదర్శన ప్రయోగం

Reply
5

Vasanth
July 19, 2020 at 8:16 am
ఏమి చెప్పితిరి ఏమి చెప్పితిరి….అందుకేనేమో ఇంట గెలవలేక పోతోంది తెలుగు తల్లి

Reply
6

లక్ష్మణ చక్రవర్తి
July 19, 2020 at 8:16 am
1. అధ్యాపక, ఉపాధ్యాయ విమర్శకులు. బదులు బోధక విమర్శకులు అంటే బాగుండేది.
అకడమీషియన్స్ లో అకడమిక్ విమర్శ లో ఇటీవల వచ్చిన ఒక లక్షణం కెరీరిస్టు స్వభావం, తానే మొదటగా చెబుతున్నడని. బిల్డప్ ఇవ్వడం.
దీనిని రెండు రకాలుగా చూడవచ్చు.

జర్నలిస్టు రచయితల లాగే. జర్నలిస్టు విమర్శకులు ఉన్నారు.
రచయితలు 6 రకాలైతే విమర్శకులు. 9.
రకాలు ఆశ్చర్యం ఆనందం.
బ్రహ్మ సృష్టి కర్త విష్ణువు స్థితి కర్త ద్వారా కవి , విమర్శకులను. చెప్పడం బాగానే ఉంది కానీ విష్ణు పుత్రుడు బ్రహ్మ కదా😊
[రచయితలను విమర్శకులను సృష్టిస్తున్నారంటారా?
శీర్షిక మీ style లో ఉంది. నేనైతే ‘నవ’ వందిమాగధులు అని పెట్టే వాడిని.

Reply
7

సాదనాల
July 19, 2020 at 9:02 am
శుభోదయం. ఎవరూ మిగలలేదు కదా. ఎవరైనా ఏదో ఒక వర్గంలో ఉన్నవారే!😢👌

Reply
8

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 9:13 am
From writer r v rasani
మురళిగారూ
మీరు పంపిన విమర్శకులగురించిన వ్యాసం చాలాబాగుంది.ఆలోచనాత్మకంగాను సదరు విమర్శకుల గూబగుయ్యమనేటిగానువుంది.ఈవ్యాసాన్ని చాలామందికిపంపాను.థ్యాంక్స్

Reply
9

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 9:15 am
From Jwalitha Denchanala
విమర్శల పై విమర్శ
అక్షర సత్యాలు రాశారు అభినందనలు

Reply
10

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 9:17 am
From Bhujanga Rao
Very good article. Selected for University syllabus is very much appreciated. Now a days all cultural organisations doing the same. Real and worthy writers are not getting any moral support or no minimum appreciation for their literary service.

Reply
1. 10.1
  
  Sambasiva Rao Thota
  July 19, 2020 at 10:31 am
  మురళీకృష్ణ గారూ !
  మీ రచన నన్నెంతో ఆలోచింపచేసింది !!
  నిజాలు నిష్టూరంగా అనిపించినా యదార్ధాలను కళ్ళ ముందు ఆవిష్కరించారు !!!
  మీకు ధన్యవాదాలు !!!🙏🙏🙏
  
  Reply
11

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 9:20 am
From Gopala krishna
I do not agree with the assessments you presented. That is my personal opinion. thank you

Reply
12

Vaddi Vijaya sarathi
July 19, 2020 at 9:26 am
సామాజిక స్పృహ అని ఒకచోటవ్రాశారు. ఏఅర్థంలో వ్రాశారో నాకు తెలియలేదు. సోషలిస్టు సామాజిక స్పృహనే కుదించి ఇలా వ్రాస్తారని, అటువంటి అర్థంలోనే ఆ పదాన్ని ప్రయోగించాలనీ పురాణం సుబ్రహ్మణ్య శర్మ ఒక సభలో శాసించారు. అంటే(బూర్జువా -ప్రొలిటేరియట్) వర్గ స్పృహ రచయితకు ఉండవలసిన ఒక మౌలిక లక్షణమని ఆయన చెప్పినట్లుగా ఆనాటి శ్రోతలకు తోచింది. అందరూ ఆయనగారి అభిప్రాయం(వాదం)తో ఏకీభవిస్తారని నేను అనుకోను. కాగా ప్రమాణాలను ఏర్పరుచు కోవటంలో కాలం చెల్లిన ఇజాలు ఏవిధంగా ప్రాముఖ్యం వహిస్తున్నవో నలుగురి దృష్టికి తీసుకొన రాదలచి ఈ ప్రస్తావన చేశాను.

Reply
13

మంజుల
July 19, 2020 at 9:33 am
ఏ బలం,బలగం లేని ఎందరో రచయిత ల ప్రాతినిధ్యం వహించి జరుగుతున్న వాస్తవానికి అక్షర రూపం ఇచ్చారు..

మంజుల

Reply
14

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 9:51 am
From Kondapalli Noharini
మురళీకృష్ణా ‘సాహిత్య విమర్శ’ ప్రస్తుత తీరును ఇంత ఖచ్చితంగా , ఇంతసూటిగా ఎట్లరాయగలిగావు? గాంధారి ఉపమానమూ ఎత్తుకున్నావు ? భట్రాజుులనూ వదల్లేదు ! బావుంది.

Reply
15

రమాదేవి బాలబోయిన..మృదువిరి
July 19, 2020 at 10:22 am
అసలు సాహిత్యప్రపంచంలో నిలదొక్కుకోవాలంటే ఏమై ఉండాలో చెబుతూ…పూర్తి సాహిత్యప్రపంచాన్ని వర్గాలలో బంధించేసారు…విమర్శ చురకలా ఉంటుందనే దానికి మీ రచనను ఉదహరించవచ్చు…బహుశా చాలా మంది భుజాలు తడుముకుంటారు సర్

Reply
16

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 10:27 am
From Seela Subhadra Devi
దుమ్ము దులిపినట్లు గొప్ప ధైర్యంగా ఉతికి ఆరేసారు మురళీకృష్ణ గారు.కష్టంగా అనిపించవచ్చు కానీ నిజమే.సాహిత్యరంగం గ్రూపులుగా విడిపోయింది.ఎవరిగ్రూపులోవారిని వాళ్ళే పొగుడుకుంటూ పైకి ఎత్తుతారు దీనికి కులం,మతం,ప్రాంతీయాలు కూడా ఒక ప్రాతిపదికనే.కులం,హోదా,అధికారం,శిష్యప్రశిష్యగణం ఉంటే ఎంత ఎత్తు కైనా ఎదిగిపోవచ్చు. ఏదో మనమట్టుకు మనం రాసుకుందామంటే గుర్తించే వాళ్ళు ఉండరు.అందుకే గాడ్ ఫాదర్ ల చుట్టూ చేరి తాతాచారి ముద్ర వేయించుకునే ప్రచారపటాటోపం తో ఒక్క పుస్తకం తోనే మహా రచయితలు, కవులు అయిపోతున్నారు.

Reply
17

alluri gouri lakshmi
July 19, 2020 at 10:34 am
మురళీకృష్ణ గారు “సాహితీ సమాజ-వాస్తవచిత్ర సమ్మోహనాస్త్రం” వేశారు. అంతా మూర్ఛపోయారు వివిధ కారణాలతో..(గుచ్చుకోగా నొచ్చుకొని బాధతో కొందరూ..ఇన్నేళ్ళుగా నొచ్చుకున్నవారు మెచ్చుకుంటూ ఆనందంతో వారూ etc.)

Reply
18

Jhansi koppisetty
July 19, 2020 at 10:40 am
వందిమాగధ భజన బృందాలపై పఠనీయమైన very educative article. ఒక ప్రసిద్ధ విశ్వ విద్యాలయంవారు విద్యార్థులుకు పాఠ్యాంశంగా ఎంచుకోవటంలోనే ఈ వ్యాసం విశిష్టత తెలుస్తోంది. విమర్శకులను వివరణాత్మకంగా వర్గీకరిస్తూనే రచయితల లక్షణాలను వైవిధ్యాలను వివరించారు. సాహిత్య విమర్శకులు రచయితలు అనుకుంటున్న ప్రతిఒక్కరూ చదవాల్సిన వ్యాసం👌👌👌

Reply
19

బెహరా వెంకట లక్ష్మి నారాయణ
July 19, 2020 at 10:44 am
భలే..కర్రు కాల్చి వాతలు పెట్టారు..పచ్చి నిజాలు

Reply
20

రామలక్ష్మి
July 19, 2020 at 10:44 am
చాలా బాగా విశ్లేషించారు సర్.

Reply
21

Sannihith
July 19, 2020 at 11:18 am
Super sir..True..

Reply
22

రాధికాప్రసాద్
July 19, 2020 at 11:29 am
ఎంతో ఉపయోగకరమైన వ్యాసం.. విమర్శకులు ఎలా ఉండాలో మంచి దిశానిర్దేశం చేశారు.. ఇదే మంచి విమర్శలు చేసినప్పుడు, రచయిత విమర్శలను సానుకూలంగా తీసుకోకుండా, వ్యక్తిగత దూషణలకు దిగితే సదరు విమర్శకుడు ఎలా స్పందించాలి.. తెలియచేయగలరు.. 🙏🏻

Reply
23

CSRambabu
July 19, 2020 at 11:46 am
ప్రస్తుతం తెలుగుసాహిత్యం గ్రూపులుగా విడిపోయిందనిపిస్తుంది
ఎవరి వర్గం వారిది..ఎవరి భోజనం బృందాలు వారివి…
మీరు ప్రత్యేకించి పేర్కొనకపోయినా
గతవారం వివిధ లి వచ్చిన వ్యాసం trigger చేసినట్టుంది
ఒకటి మాత్రం నిజం
ఇప్పుడు విమర్శ లేదు
ఉంటే పొగడ్తా
లేకపోతో గోడమీద పిల్లి వ్యవహారం…
సినిమా రంగంలో నెపోటిజం
ఇక్కడ ఆశ్రిత వర్గం…

సి.యస్.రాంబాబు

Reply
24

vidadala sambasivarao
July 19, 2020 at 12:15 pm
చాలామంది సాహితీ వేత్తల అంతరంగంలో నిక్షిప్తమై ఉన్న ఆవేదనను మీరు ఆవిష్కరించారు…అభినందనలు
కళాభివందనములతో
విడదల సాంబశివరావు.

Reply
25

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 19, 2020 at 1:10 pm
From Gangishetty Lakshmi Narayana
నేను రచయితను కాను.
కాలేను అని పూర్తిగా గ్రహించాక,
అక్షర ప్రపంచంలో కాస్త చోటు దక్కించుకోవాలంటే
విమర్శకుణ్ణి కావడమే గత్యంతరం అని గ్రహించాను… మురళీ కృష్ణ గారే అన్నట్లు, విమర్శకుడికీ- ఉపాధ్యాయుడికీ విభజన రేఖ చెదిరిపోయి, లక్ష్మణ్ చక్రవర్తి మాట-‘బోధక విమర్శకుడు’- ఒకడు ఏర్పడ్డాడు కనుక, సహజంగా, ‘అలా’ విమర్శకుడిగా ఒక మూడు దశాబ్దాల క్రితం కూస్తా పేరు తెచ్చుకొన్నాను… పోనీ, అలా భ్రమించాను…

ఇప్పుడు మీ వ్యాసం చదివాక ‘ నేను ఈ నవవిధ విమర్శకుల్లో ఎవడిని’ అని నిజాయితీగా నన్ను నేను ప్రశ్నించుకొన్నాను…

తేలిన సమాధానం ఏమిటంటే, ఉన్నది ఒకటే సత్తు, చదువుసత్తువ ఉన్నవాళ్లు రకరకాలుగా చెబుతుంటారు, అని!
‘ ఏకో నవవిధ విమర్శకః, విప్రాః బహుధా వదంతి’ . నవ సంఖ్య సంపూర్ణతకు గుర్తు కాబట్టి ‘అహమేవ సంపూర్ణ విమర్శకః’…. అంతిమ సత్యాన్ని గుర్తించక, ఇంత తెలుగింటిని పీకి పందిరి వేస్తారా???

78లో ఒకరోజు శ్రీ తిరుమల రామచంద్ర గారితో పాటు, బర్కత్పురా లోని ఓ సందు గుండా వెళ్తున్నాను… అప్పట్లో ఆయన క్రమం తప్పకుండా, ఆంధ్రపత్రిక (వారపత్రిక) లో ‘హైదరాబాద్ నోట్ బుక్’ రాస్తుండేవారు… రచనలు, సాంస్కృతిక విషయాల మీద చక్కటి పరామర్శ, పరిచయం ఉండేవి… సామాన్యంగా వారిది ఎదుటి వారి లోని గుణాన్ని (మాత్రమే) ఎత్తి చూపే స్వభావం….
నేను ఉండబట్టలేక అనేశాను: “మీరు ప్రతివాణ్ణి, ప్రతి చెత్తనూ పొగిడేయడం అసలు బాగాలేదు”అని.
“అలా, పొగిడినందుకైనా ఇప్పుడు కాకపోతే , రేపైనా కొంత బాగా రాయటానికి ప్రయత్నం చేస్తారు కదా!” అన్నారు, ఆయన తాపీగా!
ఆ తర్వాత ఒక వారం నోట్ బుక్ లో మొత్తం నా ‘శ్రీవేమన’ నాటకం గూర్చే రాశారు. నేను థాంక్స్ చెప్పలేదు. ఆయన ‘ఆ దృష్టి తోనే రాశారేమో’ నని లోన దిగులు..
అంతకుముందు సంవత్సరం, 77 లో, విశ్వనాథ గారి గూర్చి ముమ్మరంగా చర్చ జరుగుతున్నప్పుడు, కొత్తగా ఏర్పడ్డ విశ్వనాథ పీఠానికి మా అంతర్జాతీయ తెలుగు సంస్థే కార్యాలయంగా ఉన్నప్పుడు, విశ్వనాథ వారిపట్ల, కొంత వ్యతిరేకభావం వ్యక్తమయ్యేలాగానే, నేనూ ఒక వ్యాసం రాశాను… అప్పట్లో చే.రా.గారితో మంచి దగ్గరితనం ఉండేది. ‘తెలుగుదేశం’ ఆలోచనే లేని రోజులవి.. వ్యాసం చదివి వారన్నారు, “నువ్వు ఉద్యోగంలో రెగ్యులరైజ్ అయ్యేదాకా ఈ వ్యాసం ప్రచురించొద్దు” అని..
చూశారా, ఈత కష్టాలు ఈతవి, పీత కష్టాలు పీతవి… విమర్శకుడి బాధలు విమర్శకుడివి, *జర్నలిస్టిక్ విమర్శకుల బాధలు జ.వి.లవి* (ఇది అవశ్యం మీరు పరిశీలించదగ్గ కొత్త వర్గం… ఇప్పుడు బోధక విమర్శకులైనా, బాధక విమర్శకులైనా, బాదుడు విమర్శకులైనా, జ.వి. లైతేనే విమర్శకులుగా లెక్కింపు!!)

పాపం, ఇస్మాయిల్ గారు ఒక ఇంటర్వ్యూలో గట్టిగా నిలదీశారు…. “తమ రచనల గూర్చి సమీక్షించక పోతే ఈ విశ్వవిద్యాలయం తెలుగు చెవులకు ఏమర్ధం?”అని. ఆయనకే కాదు, మీ విషయం తెలియదు కానీ, చాలామంది దృష్టిలో, విమర్శకుడనే వాడు రచయిత ప్రోడక్టుకు మార్కెటింగ్ ఏజెంట్ అని…! పత్రికలో ఆ మార్కట్టింగ్ పని చేసేవాడే విమర్శకుడని!! విమర్శ అనేమాటే అంతగా అబ్యూజ్ పాలయింది. *విమర్శ అంటే సాహిత్య శాస్త్రం , సాహిత్య అధ్యయనానికి సంబంధించిన సమగ్రమైన మెథడాలజీ అనే అవగాహనే పూర్తిగా లుప్తమై పోయింది.*
ఆమాట బదులు వివేచన అనే మాటను, కనీసం అధ్యయన క్షేత్రంలో, వాడుకలోకి తెద్దామంటే అసాధ్యమై పోయింది…

ఇంతకీ మీ వ్యాసంలోని కొంతభాగాన్ని దూరవిద్యా విద్యార్థులకు పాఠ్యభాగంగా ఎంచుకున్న సదరు పేరుగన్న విశ్వవిద్యాలయ ఆంధ్రా ధిపుల్నో, సంపాదకుల్నో వారి నిర్భీకతకు శ్లాఘిస్తున్నాను..
వాక్యాలలో ఏ ఎడిటింగూ లేకుండా ఎంచుకొని ఉంటే, ఆ విద్యార్థుల ఖర్మను ముందుగా సమాశ్వాసిస్తున్నాను…

Reply
26

కోవెల సంతోష్ కుమార్
July 19, 2020 at 1:27 pm
బాలీవుడ్ సినిమా.. తెలుగు సాహిత్య రంగాలను సరదాగా పోల్చుకొని చూస్తే.. బాలీవుడ్లో కంగనా రనౌత్.. తెలుగు సాహిత్యంలో కస్తూరి వారిని చెప్పుకోవచ్చేమో.. మురళిగారూ.. ఇది సరదాగా అంటున్నదే..
తెలుగు సాహిత్యంలో సెల్ఫ్ మార్కెటింగ్ చేసుకొనే కొందరు కుహనా విమర్శకులను దృష్టిలో ఉంచుకొని చేసిన విశ్లేషణే ఈ వ్యాసమిది. అంతేతప్ప తెలుగు సాహిత్యంలో విమర్శను ఒక ప్రక్రియగా చేసుకొని దాన్ని సమర్థంగా నిర్వహించిన మహానుభావులను ఉద్దేశించింది కాదు. ఇవాల్టి సాహిత్యాన్ని.. విమర్శ తీరును.. చాలాకాలంగా గమనిస్తున్న నాకు ఇలాంటి విమర్శకుల రచనలు సుపరిచితమే. ఒకప్పుడు రచనలను పత్రికాఫీసులకు పంపిస్తే.. సంపాదకుల వారు.. ఆ రచనలను వాటి స్థాయిని బట్టి ఆయా విమర్శకులకు పంపించి దానిపై సమీక్ష చేయించేవారు. ఇప్పుడు పుస్తకాల కంటే ముందు నేరుగా ముందస్తు సమీక్షలే వస్తున్నాయి. రచయితను పొగడటమే తప్ప అందులోని వస్తువును విశ్లేషించడమన్నది జరగడమే లేదు. కొన్ని సందర్భాల్లో రచయితే విమర్శకుడై.. తన రచనను తానే సమీక్షించుకొని తానే వ్యాసం రాసుకొని ప్రచురణకు పంపడమూ జరుగుతున్నది. లేదా తాను రాసిన వ్యాసాన్ని వేరేవారి పేర్లతో అక్కడక్కడా కొండొకచో మార్చి మార్చి వేర్వేరు పత్రికలకు పంపుతున్నారన్నది నిష్ఠుర సత్యం. రచయితలకు ఫిక్స్ డ్ పాఠకులు, ఫిక్స్ డ్ విమర్శకులు తయారైన రోజులివి. ఇక సామాజిక మాధ్యమాల్లో లైకులు, కామెంట్లు, పొగడ్తలే.. సాహిత్య విమర్శగా మారిపోయిన దౌర్భాగ్యం మరొకటి. అంతకు మించి.. ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు స్వయంగా చదివినవో.. లేకపోతే.. ఆ చదువు కూడా లేకుండా.. ఎవరో చెప్పిన జ్నానాన్ని మెదడులోకి చొప్పించుకొని రచన ఏదైనా.. విమర్శ ఏది చేసినా.. తనకున్న సదరు జ్నానాన్నే మహాజ్నానంగా భావించి తాను చేసే ప్రతి విమర్శకు అలియాస్ సమీక్షకు ’ఆవు వ్యాసం‘ మాదిరి ఆపాదించేవారు మరికొందరు.

Reply
27

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
July 19, 2020 at 4:55 pm
మురళీ కృష్ణ గారూ
ఒక మంచి వ్యాసం రాసి పుణ్యం కట్టుకున్నారు.
పైగా కేటగిరీలు విభజించి రచయితలను,విమర్శకులను చక్కగా వేరు చేసి చెప్పారు.ఈ పొగడ్తల పర్వం భవిష్యత్తు లో మరింత విజృంభించే అవకాశా లు లేక పోలేదు.
అయితే మీ చురకలు తాకే సున్నిత చర్మం గల సాహితీ పెద్దలు వున్నారా అన్నది ప్రశ్న! మీ వ్యాసమూ,గంగిశెట్టి గారి కామెంటూ కలిపితే
నాటి_నేటి సమీక్షకుల గందరగోళం సామాన్య పాటకుడికి సైతం అవగాహన అయిపోతుంది.ఉన్నత ప్రమాణా లతో కూడిన విమర్శ/సమీక్షలు,ఆశిస్తున్న వాళ్లలో నేనూ ఒకడిని.ఆ..రోజు కోసం ఎదురు చూడవలసిన్డె.
మీకు కృ త జ్ఞ తలు/శుభా కాంక్షలు.

___డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హనంకొండ _506004

Reply
28

కస్తూరి మురళీ కృష్ణ
July 20, 2020 at 8:45 am
From Shiramshetty Kantha Rao
వ్యాసంలోని ప్రతి అక్షరం సూర్యుడు తూర్పున ఉదయిస్తాడన్నంత సత్యం సర్!
కస్తూరి వారి వ్యాసం నిజంగా వాస్తవ పరిమళాలు వెదజల్లుతుంది సర్!
ధన్యవాదాలు.

Reply
29

భమిడిపాటి ఫణిబాబు
July 26, 2020 at 9:53 am
100% అక్షర సత్యాలు..

Reply
30

కోడే యామినీ దేవి
July 26, 2020 at 10:42 pm
ఒకమాట లో చెప్పాలంటే వాస్తవం సర్.. అంతే.
జరుగుతున్న పరిణామాలను కళ్ళముందు పెట్టారు.
బావుందనడం అతి చిన్నమాట.
చాలా చాలా నచ్చిందండీ.
(సూటిగా గుచ్చారంతే. . గుమ్మడికాయని బుజాలమీద వెతుక్కుంటూ ఉంటారనేకులిప్పుడు.. )👌👌

Reply
31

Sudha Rani
August 7, 2020 at 9:34 am
నా మనసులో ఉన్న సందేహాలకు సమాధానం దొరికింది మీ వ్యాసం ద్వారా.నిజంగానే సాహిత్యంలో భజన గ్రూపులు ఏర్పడ్డాయి. తదనుగుణంగా పేరు రావడం, వారి రచనలు ఆకాశానికి ఎత్తేయడం జరుగుతోంది. మాలాంటి నూతన రచయితలు ఏదో కొత్తగా వ్రాద్దాం అనో, ప్రస్తుత పరిస్థితులను నలుగురి దృష్టికి తీసుకు రావడమో చేద్దామనుకుంటే అడ్రెస్ లేకుండా పోయే పరిస్థితి ఏర్పడింది.నిజాయితీ కలిగిన రచయితల అందరి తరఫున మీకు నా ధన్యవాదాలు మురళీ గారు🙏🙏

Reply