వెతికి చూడండి. ఎవడైనా దొరక్క పోడు!

“ఇలా అయితే ఎలాగండీ ? కొంప కొల్లేరై పోతోంది. సుఖాన వున్న ప్రాణాన్ని కష్ట పెట్టుకుంటున్నాం. “ఆక్రోశించింది సరస్వతి .
“అదే నేనూ బాధపడుతున్నాను” ప్రసాదరావు.
“ఇప్పుడు బాధపడి ఏం ప్రయోజనం? ఈ తెలివి ముందే వుండాల్సింది. అయినా ఏదో కొంపలంటుకు పోతున్నట్లూ కంగారు పడిపోయారు . నేనొచ్చేదాకా ఆగచ్చు కదా?”
” ఈ మాట ఇప్పటికి వంద సార్లు అన్నావు.”
“ఇంకో వెయ్యిసార్లు అంటాను . ”
కాలింగ్ బెల్ మోగింది . తలుపుతీస్తే మెకానిక్ . ” సార్ కారు తెచ్చాను .” అన్నాడు .
” ఓరి నిన్ను తగలెయ్యా . రెడీ అవగానే ఫోన్ చెయ్యమన్నానుగా. ఇంటికెందుకొచ్చావ్ ” మనసులోనే తిట్టుకున్నాడు ప్రసాద రావ్ .
“అక్కడపెట్టి పో” అంది సరస్వతి
“పెట్టానండీ .బిల్ ఇదుగో .” అన్నాడు
అందుకుని కెవ్వుమంది .” ఏవిటీ నాలుగువేలా ?కారు కడగటానికి నాలుగువేలా ? నెలంతా కారు తుడిచి వారానికోసారి కడిగితే నెలకి అయిదొందలిస్తాం . మా పనబ్బాయికి .?
” కడగటం ఏమిటండీ? సొట్ట పడితే బాగు చేసాం కదా ? అందుకు ” అన్నాడు
“సోట్టా? మళ్ళీ నా? ”
“అవునండీ మొన్న సారూ గోడకి తగిలించారుట . సొట్ట పడింది .” చెప్పాడు.
కోర కోరా చూసింది భర్త వంక . “నేను జాగర్తగానే వున్నాను కానీ ” తలొంచుకుని సంజాయిషీ ఇవ్వ బోయాడు ప్రసాద రావ్
డబ్బులిచ్చి మెకానిక్ ని పంపించి మొగుడి ని దులిపేయటం ప్రారంభించింది .
నిజమే ఆతనుతొందరపడి చాలా తెలివి తక్కువ పని చేసాడు .
రెండు నెలల క్రిందట సరస్వతి రెండు వారాలకు టూర్ వెళ్ళింది. భర్తనీ రమ్మంది . . మీ మేనమామ వేసిన టూర్లు అనుభవమే . అంతా మీవాళ్లు. కూతుళ్లని పొగడటం
అల్లుళ్ళని తిట్టటం అదే పని . నేన్రాను అన్నాడు.
ఆవిడ అలా వెళ్లిన మర్నాడే ప్రసాదరావు పాత ఫ్రెండ్ నారాయణ వీళ్ళింటికి వచ్చాడు .
నేను నా కారు అమ్మేస్తున్నాను . కొత్తమోడల్ ది కొందామనుకుంటున్నా . పెట్టి అవునూ నువ్వే తీసుకోరాదా ? అనేసరికి ఆశ్చర్య పోయాడు ప్రసాదరావు .
“నాకా? నాకెందుకూ కారు ?” అన్నాడు
“అందరికీ ఎందుకో నీకూ అందుకే .కారుంటే ఆదర్జా వేరు. ట్రాన్స్ఫర్ చేశారని రెండేళ్లు ముందరే వాలంటరీ రిటైర్ మెంటు తీసుకున్నావు. డబ్బుకేమీ కొదవలేదు. బోలెడంత పెన్షను . ?చక్కగా కారు కొనుక్కో నీ కైతే మరో పదివేలు తగ్గించి ఇస్తాను . ” అని తెగ బలవంత పెట్టేశాడు .
కాస్త మెత్తపడ్డాడు ప్రసాదరావు. మా ఆవిడ ఊరెళ్ళింది. రాగానే తననీ అడిగి.” అంటే కొట్టి పారేసాడు నారాయణ .
“నువ్వేమైనా అప్పు చేస్తున్నావా ఆవిడని అడగడానికి? ఇలా హఠాత్తుగా కొంటె ఆవిడ సరదా పడిపోతుంది . .పైకి చెప్పరుగానీ ఆడవాళ్ళకి ఇలాటివన్నీ సంతోషాన్ని కలిగిస్తాయి . ఓ సారి కారు చూడు “అని తీసికెళ్ళి చూపించాడు.
బంగారం రంగులో ఇంత పొడవున పడవలా వుంది మెరిసిపోతోంది.
“చెప్తే తప్ప పాత కారు అనుకోరు ఎవరూ . చాలా తక్కువ తిరిగింది . నామాట విని తీసుకో . నీకు అంతో ఇంతో డ్రైవింగ్ వచ్చు కదా . మీ ఆవిడ వచ్చేలోగా ఇంకా బాగా నేర్చేసుకుని ఆవిడ రాగానే ఓ రోజు శిల్పారామం , మరోరోజు రామోజీ ఫిలిం సిటీ . ఆతర్వాత శ్రీశైలం . నాగార్జున సాగరూ ,ఝామ్మంటూ తిరిగేయ్యటమే . మన చిన్నతనం లో డబ్బుల్లేక ఏ సరదాలూ తీర్చుకో లేక పోయాం . ఇప్పుడు కూడా ఎంజాయ్ చెయ్యకపోతే ఎలా ? అని ఊరిస్తుంటే కాదన లేకపోయాడు
కారు కొనేసాడు . నారాయణ ప్రతిరోజూ తెల్లారకుండానే ఊరి బయటికి తీసుకెళ్లి డ్రైవింగ్ ప్రాక్టీస్ చేయించాడు . మా ఇంట్లోనే ఉంచి మీ ఆవిడ వచ్చే రోజున తీసుకొస్తాను అన్నాడు.
అన్నట్లే వీళ్ళు ఆటో దిగుతుండగా కారొచ్చి ఆగింది
అది తమ కారే అని తెలుసుకుని నోరావలించింది సరస్వతి . తాళాలు ఇచ్చి నారాయణ వెళ్ళేదాకా ఊరుకుని అప్పుడు నోరిప్పింది .
“ఇప్పుడు అర్జంటుగా కారెందుకూ? నేనొచ్చేదాకా ఆగచ్చుగా. కనీసం ఫోన్ చేసినప్పుడు చెప్పచ్చుగా ? ఏనాడూ ఇటువైపురాని మనిషి హఠాత్తుగా ఊడిపడి అంతప్రేమగా కారు ఎందుకు అమ్ముతున్నాడూ అని .అనుమానం రాలేదా ? “అని క్లాస్ తీసుకుంది .
ప్రసాదరావుకు అప్పుడు బుర్ర పని చెయ్యటం మొదలెట్టింది ” ఏమో . నువ్వు సరదా పడతావు అంటే విని కొనేసాను ” అన్నాడు దీనంగా .
జాలేసింది సరస్వతికి . పోన్లే పాపం కొనకపోయినా ఏడ్చి కొన్నా ఏడ్చి మొత్తుకుంటే ఏమైపోతాడు అనుకుని  “పోనీ లెండీ మనకూ కారు వుంది” అంది ఆనందం తెచ్చి పెట్టుకుని .
“గుడికివెళ్ళి పూజ చేయించుకొద్దామా ? “అన్నాడు.
“పూజ చేయించుకొచ్చి ఎక్కడ పెడదాం? పార్కింగ్ లేదుగా మనకు . కారుని అనాధలా రోడ్డు మీద వదిలెయ్యలేము. ముందు పార్కింగ్ వెతుకుదాం పదండి” . అంది . ..
ఇద్దరూ ఇల్లిల్లూ తిరిగారు. భలేవారే పార్కింగ్ ప్లేస్ ఉంటే మేమె కొనుక్కునేవాళ్ళం .అన్నారు కొందరు. బాబ్బాబు మీ తో బాటు మాకూ ఓ పార్కింగ్ వెతికి పెట్టండి అన్నారు మరికొందరు. సాయంత్రానికి ఓ పార్కింగ్ దొరికింది . .అమ్మయ్య సమస్య తీరింది అనుకున్నారు. కానీ సవాలక్ష సమస్యలకు అది నాందీ అని అప్పుడు ఊహించలేదు .
ఈ రోజుల్లో హైద్రాబాద్ రోడ్లమీద డ్రైవింగ్ అంటే సర్కస్ ఫీట్ చెయ్యటమే . మొదట్లో సరదాగా ఏ ఫ్రెండ్ ఇంటికో డ్రైవ్ అని బయలుదేరి చావుతప్పి కన్ను లొట్ట పోయినట్లూ గమ్యం చేరటం . అక్కడినించీ ఏడ్చుకుంటూ ఇంటికి చేరటం .
దగ్గర ఏ షాపింగ్ కో వెళ్లినా సుఖం లేదు. ఎక్కడా పార్కింగ్ దొరకదు . ఎక్కడెక్కడికో పోయి కారు ఆపుకుని వచ్చేసరికి ఈవిడ షాపింగ్ అయిపోయి ఎదురుచూస్తూ ఉంటుంది .”
“మళ్ళీ వెళ్లి కారు తెచ్చేసరికి తెల్లారుతుంది . పదండి నడిచి పోదాం” అని విసుక్కుంటుంది . సంచులు మోసుకుని కారు దాకా నడవటం . . అదివరకు హాయిగా ఆటోలో గుమ్మం ముందు దిగేవాళ్ళం . ఈ పీడాకారం వచ్చాక చస్తున్నాం . . అనుకోటం .
దానికి సాయం ఊరంతా డివైడర్లు.. ఈ పెద్దకారుతో యూ టర్న్ తీసుకోవటం చాలా కష్టం . అక్కడ ఆగితే జనం తిట్టిపొయ్యటం . ఎక్కడో ఏదో తగలటం కారుకి సొట్ట పడటం. రిపేరు .
అవన్నీ ఒకెత్తు అయితే పోలీసుల చెలానులు మరొక ఎత్తు . కాస్త అటూ ఇటూ అయితే వెయ్యి రూపాయలు కట్ట మని ఇంటికే శ్రీ ముఖం వస్తుంది .
” నేను గ్రీన్ లోనే వెళ్లాను. పది మంది పాదచారులు అడ్డం వస్తే బ్రేకు వేసాను. ఈ లోగా రెడ్ వచ్చేసింది . నా తప్పు లేదు మొర్రో అన్నా ఎవరు వింటారు ? . బ్యాంకు ముందు ఓ రెండు నిముషాలు ఆపి ఏ టి యం లో డబ్బు తీసుకొచ్చేసరికి ఫోటో తీసి ఫైను వేశారు. . అని నెత్తీ నోరూ బాదుకున్నా ఎవరు పట్టించుకుంటారు . ?
ఏవిటో డబ్బు పోయి శని పట్టినట్లూ అయింది అని బాధ పడుతున్నారు .
అటువంటి తరుణం లోఓ రోజు పొద్దున్నే సరస్వతి కి దూరపు బంధువు అయిన సూర్య నారాయణ వచ్చాడు . మూళ్ళ మీద కూచున్నట్లూ కూచున్నాడు ప్రసాదరావు . అత్తా వారి వైపు వాళ్లంటే గిట్టదు ఆయనకీ. ఎప్పుడు చూసిన ఎగతాళీ వెటకారం చేస్తుంటారు .
వచ్చీ రాగానే ఏవిటే అమ్మాయ్ కబుర్లు ? అన్నాడు. ఏమీ లేకపోతేనే బోలెడన్ని కష్టాలున్నట్లూ చెప్తుంది . అలాటి అవకాశం వస్తే వదుల్తుందా?
కారు కష్టాలు ఏకరువు పెట్టటం మొదలెట్టింది . అన్నీ విని జాలిగా చూశాడాయన
“ఇన్నాళ్లూ లేనిది ఇప్పుడు కారు కొనుక్కోవటం ఏమిటి బావగారూ ? వున్న వాళ్ళే అమ్మేస్తుంటేనూ? ఇప్పుడు మన లాంటి మధ్య తరగతి వాళ్లకు కారెందుకండీ. ఎంచక్కా ఫోను చేస్తే ఓలా , ఉబర్ వచ్చి వాలిపోతాయి కదా ? ” అన్నాడు
“ఏదో నా ఇష్టం కొన్నాను.” అన్నాడు ప్రసాదరావు చిరాగ్గా
“అవునులెండి . మీ ఇష్టమే . లారీలో ఇసక తీసుకెళ్లి రాజాస్థాన్ లో అమ్ముతాను అంటే ఏం చెప్తాము?”
అన్నాడు సూర్యం .
మూలిగే నక్క మీద తాటికాయ పడ్డ ట్లూ అప్పుడే పోస్ట్ అంటూ వచ్చి ఓ లేతాకు పచ్చ రంగు కవరు చేతులో పెట్టి పోయాడు పోస్టుమాన్ .
అది దాచాలని విశ్వ ప్రయత్నం చేసాడు ప్రసాదరావు . కానీ ఫలించలేదు . చూడనే చూసింది సరస్వతి . “చచ్చాం మళ్ళీ చలానోచ్చిందా ? మళ్ళీ ఏం నిర్వాకం చేశారు?” అంది
“నేనేం చెయ్యలేదు కావలిస్తే చూడు. పోలీసు వాన్ వెనకనే ఆపాను. నో పార్కింగ్ ఏరియా లో కారు ఆపేవు అని రాసాడు . ” అని ఆవేశ పడ్డాడు .
“భలేవారే బావగారూ పోలీసులు ఆపెరని మనమూ ఆపుతామా? వాళ్లకున్న అధికారం మనకుంటుందా ?” అన్నాడు సూర్యం
” ఇదెక్కడి శని మెడకు చుట్టుకుంది మాకు ?చెలానూ , సోట్టా . చెలానూ సొట్టా చస్తున్నాం “అని వాపోయింది సరస్వతి
“ఇప్పుడేం ముంచుకు పోయింది ? కారు అమ్మి పారే స్తాను అన్నాడు ప్రసాదరావు ఆవేశంగా .
” కొనేవాడు దొరకద్దూ? అందులోనూ ఈ ఆరునెలల్లో సొట్టలు పడ్డ ఇత్తడి బిందె లా తయారు చేసి పెట్టారు ” అంది సరస్వతి .
“ప్రయత్నిస్తే దొరక్కపోడు అవసరం మనదీ . .ఎవడో ఒకడిని వెతికి కాస్త తక్కువకైనా వదిలించుకోండి . ఆ మధ్యన మా మూడో తోడల్లుడి రెండో బావమరిది అతని పేరు నారాయణ కారుతో వేగలేక ఎవడో బకరా గాడిని పట్టుకుని కారు అమ్మేశాడుట . ”
అన్నాడు సూర్యం
– పొత్తూరి విజయలక్ష్మి

పొత్తూరి విజయలక్ష్మి

పొత్తూరి విజయలక్ష్మి హాస్యకథలకు ప్రసిద్ధి పొందిన రచయిత్రి. తెలుగులో హాస్యాన్ని సృష్టించగల అతికొద్దిమంది రచయితల్లో అగ్రస్థానంలో ఉంటారు. వీరి నవల ‘ప్రేమలేఖ’ “శ్రీవారికి ప్రేమలేఖ” అనే హిట్ సినిమాగా రూపొందింది. ‘జ్జాపకాల జావళి’ వీరి ఇటీవల విడుదలైన పుస్తకం.