తెలుగులో ‘మంకుతిమ్మన కగ్గ’-43

[కన్నడంలో శ్రీ డి.వి.జి. రచించిన ‘మంకుతిమ్మన కగ్గ’ను తెలుగులోకి అనువదించి అందిస్తున్నారు శ్రీ కల్లూరు జానకిరామరావు.]

~

421.
వీడదాయె పుత్ర వ్యామోహము వ్యాసుని సహితము
ఎద లోతుల జనించు ప్రకృతి తంత్ర మయ్యది
కడు దృఢ మానిసినైన కన్నీరు వెట్టించు; క్షణికము
విడుము, గణింప కద్దాని – మంకుతిమ్మ!

422.
అనురాగ దుఃఖము లొక్కొకపరి సుడిగాలి వలె వీచి
ఎనలేని యుపద్రవముల సృష్టించు; అహోరాత్రంబు కురిసిన
వాన, నిల్చినంత పగటి వెలుగు ఇనుమడించదే
ఎన్నగ విపత్తులు క్షణికము – మంకుతిమ్మ!

423.
భావరాగోద్రేకంబులవి యుదయించు మనంబున – తప్పదు
ధీ వివేక సంపద చేత నధిగమించవలె ధృతి చెడక
అవివేక, అజ్ఞాన మమతా మోహంబుల దరి జేరనీక
పావనంబు గావించుకొనవలె జీవనము – మంకుతిమ్మ!

424.
నూరారు తారలుండిన నేమి, కారుచీకటి వేళ
దారి నడచువాని కవశ్యమొక దివిటి వెలుగు
దూరంపు దైవంపు రీతి, తోడి సఖుని యండ
కోరునీ బడుగు జీవి – మంకుతిమ్మ!

425.
నీదగు ప్రేమానురాగంబుల నాపై కురిపింపుమో ‘హరి’ యని
సదయంబుగ వేడినన్, ఆ కానరానివాడు ప్రత్యుత్తరించునే!
ఎద పరితపించు జీవ జీవ ప్రేమానురాగంబులకై
నిదియ నరధర్మ సూక్ష్మము – మంకుతిమ్మ!

426.
ఇతరుల ప్రేమానురాగంబుల పొందలేని నరుడు, తన
ప్రీతి యనురాగంబులను, శుకమునకో, శునకమునకో
కోతికో, బిడాలమునకో పంచిన యయ్యవి సంతసించు
అతి తేలికయగు ఎడద – మంకుతిమ్మ!

427.
జననికో, జనకునకో; సతికో పతికో, భ్రాతృ సుత
జనకోటికో, ఎదో యొక పాత్రునకు తనదు యనురాగం
బును పంచి ఇచ్చిననే తనకత్యంత ప్రీతియగున్,
అనురాగంపు పిచ్చి చేష్ట ఇది – మంకుతిమ్మ!

428.
వికటించన – ప్రేమయది పిశాచియగు; లక్ష్మియగునది
ప్రకటించిన; దేనినైన వదలుకొన సిద్ధమగు ప్రేమ
ఏకముగ బలియగుటకున్ వెనుకాడదు ప్రేమ
వికసించు నది తన్నాదరించిన – మంకుతిమ్మ!

429.
బంధనమది కాదు జీవుల మధ్య కలుగు ప్రేమ
పొందు కుదిరి సంపూర్ణమగు బంధము నిర్వురు జేర
ఎందును కుందు రానీక, సంతసము నినుమడింప జేయు
బాంధవ్యమది దైవ కృపయే కద! – మంకుతిమ్మ!

430.
పంచుక నారగించవలె నీశ్వరు డొసంగిన ప్రసాదంబును
పంచుకొనక తినిన ఓగిరమది యహితంబగు;
హెచ్చగు సంతసము, మెచ్చదగు దొడ్డ జీవనమది
మెచ్చు మందరిని హత్తుకొని – మంకుతిమ్మ!

(ఇంకా ఉంది)