సింహాన్ని చంపిన నక్క

[ప్రపంచ జానపద కథలలో భాగంగా, బాలబాలికల కోసం డా. ఎం. హరికిషన్ అందిస్తున్న కథ ‘సింహాన్ని చంపిన నక్క’.]

ఒక అడవిలో ఒక నక్క ఉండేది. దానికి ఒక రోజు చేపలు తినాలి అనిపించింది. దాంతో ఒక పెద్ద వెదురు కట్టెకు గాలం కట్టి, తడిపిన గోధుమపిండి ముద్ద చివరన పెట్టి చెరువులో వేసింది. ఆ చెరువులో చేపలు చానా తక్కువ. ఎంతోసేపు ఎదురుచూస్తేగానీ గాలానికి చిక్కుకోవడం లేదు. దాంతో పొద్దున్నుంచీ సాయంత్రం వరకు కష్టపడితేగానీ దాని బుట్ట నిండలేదు.

నక్క సంబరంగా చేపల బుట్ట నెత్తిన పెట్టుకొని ఇంటికి చేరుకుంది. చేపలు శుభ్రంగా కడిగి, పొలుసులన్నీ తీసి, నిమ్మకాయ పులుసులో నానేసింది. అరగంట తర్వాత ఉప్పు కారం బాగా పట్టించి వేడి వేడి నూనెలో ఒక్కొక్కటే వేయించేసాగింది. అలా కాలుస్తా వుంటే ఆ కమ్మని వాసన అడవంతా గుప్పుమంది.

ఆ అడవిలో ఒక దొంగ సింహం ఉంది. అది అస్సలు పని చేయదు. సొంతంగా సంపాదించుకోదు. జంతువులను అన్నింటినీ భయపడించి అవి తెచ్చుకున్నవన్నీ గుంజుకొని తింటూ ఉంటుంది. ఎదురు తిరిగినా, మారు మాట్లాడినా మీద పడి చంపేస్తుంది. దాంతో జంతువులకంతా ఆ సింహం అంటే చానా భయం, అసహ్యం. దాని పీడ ఎప్పుడు విరగడ అవుతుందా అని ఎదురు చూస్తుంటాయి. అట్లాంటి సింహానికి ఈ కమ్మని చేపల వాసన ముక్కుకు తగిలింది. “ఆహా.. వాసనే ఇంత బాగుంటే ఆ వేడి వేడి వేయించిన చేపలు ఇంకెంత బాగుంటాయో” అని లొట్టలేసుకుంటా ఆ వాసన వస్తున్న వైపు వెతుక్కుంటూ బయలుదేరింది.

నక్క ఒక చేపను బాగా దోరగా వేయించి రుచి చూద్దామని దానిని తీసి పళ్లెంలో వేసింది. సరిగ్గా అదే సమయానికి అక్కడికి ఆ భయంకరమైన సింహం వచ్చింది. “ఏం నక్కబావా.. నాకోసమేనా వేడివేడి చేపలు వేయిస్తా ఉన్నావు. మంచి ఆకలి మీద ఉన్నా.. తొందరగా పెట్టు” అంది. సింహాన్ని చూడగానే నక్క అదిరిపోయింది. కాలూ చేయీ ఆడలేదు. నోట మాట రాలేదు. అదసలే చానా దుర్మార్గురాలని తెలుసుగదా.. పంజాతో ఒక్కటి కొడితే చాలు మొహం పచ్చడి అయిపోతాది. దాంతో ఏమీ చేయలేక లోపల్లోపల గొణుక్కుంటా పైకి మాత్రం చిరునవ్వు నవ్వుతూ “తీసుకో మామా.. నీకన్నా ఎక్కువనా” అంటూ ఆ చేప ముక్కను సింహానికి అందించింది.  సింహం దాన్ని చప్పరిస్తా “ఆహా అద్భుతం. భలే కమ్మగా ఉంది. తింటావుంటే సక్కగా స్వర్గానికి పోయినట్లుంది” అంటూ ఒక్కొక్క చేపను అందుకుంటూ తినసాగింది.

ఆ సింహం కొన్ని తిని పోతుందిలే అనుకుంటే అస్సలు కదలడం లేదు. కాల్చిన చేపను కాల్చినట్లు కరకర నమిలి మింగేయసాగింది. దాంతో చేయడం ఆపి ఆ సింహాన్ని అట్లాగే చూడసాగింది. అది చూసి సింహం “ఏమి నక్కబావా.. అట్లా కొరకొరకొర చూస్తా వున్నావ్. గుడ్లు పీకి గూట్లో పెడ్తా చూడు. తొందరగా చేయకుంటే చేపల్ని కాదు నిన్ను కాల్చుకొని తింటా ఏమనుకుంటా వున్నావో” అంది.

ఆ మాటలకు నక్క అదిరిపడి “ఏం లేదు మామా.. నూనె చిట్లి కళ్ళలో పడింది. అందుకే కాసేపు ఆగాను” అంటూ లోపల ఎంత బాధున్నా పైకి మాత్రం చిరునవ్వు నవ్వుతూ మరలా కాల్చసాగింది. చూస్తుండగానే మొత్తం చేపలు అయిపోయాయి. నక్క కళ్ళల్లో నీళ్లు తిరిగాయి. “ఎంతో ఆశపడి పట్టుకొస్తే కనీసం రుచి కూడా చూడలేకపోతినే” అని బాధపడింది. సింహం మీద పీకల వరకు కోపం ముంచుకొచ్చింది. పళ్ళు పటపటలాడాయి. కళ్ళు ఎరుపెక్కి దవడ కండరం బిగుసుకుంది.

“దాన్ని ఎలా దెబ్బ కొట్టాలా” అని ఆలోచిస్తూ వుంటే అంతలో అక్కడికి ఒక అందమైన నెమలి ఎగురుకుంటా వచ్చింది. అది పురి విప్పి ఈకలు ఒక్కసారిగా విదిలించింది. ఆ అద్భుతమైన నెమలి పింఛం చూసి సింహం నోరు తెరిచింది. అది ఒక్క నిమిషం అటూ ఇటూ తిరిగి ఎగిరిపోయింది. “ఆహా.. ఏమి అందం ఈ నెమలిది. చుట్టుపక్కల ఏడేడు పద్నాలుగు లోకాల్లోనూ ఇంత అందమైన పక్షి ఎక్కడా ఉండదు. నాకు కూడా అంత అందమైన రంగులు వుంటే ఎంత బాగుండునో” అంది సింహం.

ఆ మాటలు విన్న నక్క “సింహం మామా.. ఆ నెమలి ఎంత దుర్మార్గురాలో తెలుసా. దాని ఒంటి మీద వున్న ఈకలకు ఆ అద్భుతమైన రంగులన్నీ వేసింది నేనే. ఈ అడవిలో ఎవరు చూసినా దాని అందాన్ని తెగ పొగుడుతా ఉన్నారు. కానీ అది ఎంత మోసగత్తె అంటే ఎవరు ఇంత అందంగా నిన్ను తయారు చేశారు అని అడిగితే ఒక్కరికి కూడా నా పేరు చెప్పడం లేదు. నాకు ఎప్పుడన్నా ఎదురుపడినా నేనెవరో తెలియనట్లు, ఎప్పుడూ నన్ను చూడనట్లు మొహం తిప్పుకొని పోతోంది. ఛ.. ఛ.. ఇలాంటి దానికి ఇంత మంచి రంగులు వేశానే అని చానా బాధగా ఉంది” అంది.

ఆ మాటలు విన్న సింహం “ఏమిటి.. నెమలికి అంత అందమైన రంగులు వేసింది నువ్వా. ఎంతసేపు చూసినా మరలా మరలా చూడాలనిపించే అందం దానిది. నీవల్ల అది ఏకంగా అడవికి రాణి అయిపోయింది. నా ఒంటి మీద కూడా అలా అందమైన రంగులు వేయగలవా. నీ మేలు ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను. నువ్వు కోరుకున్న జంతువును నీకు ఆహారంగా ఇస్తా” అంది.

‘పడిందిరా బుట్టలో.. నా నోటికాడి కూడు కొట్టేసి కడుపు కాల్చినావు కదా.. వుందిలే నీకు ముందు ముందు అసలైన పండగ’ అని లోపల్లోపల నవ్వుకుంటూ “లేదు లేదు.. అందరూ నమ్మకద్రోహులే. ముందు ఒక మాట వెనక ఒక మాట. అందుకే ఇప్పుడు ఎవరికీ రంగులు వేయడం లేదు. అసలే ఆకలితో అల్లాడిపోతావున్నా. ముందు పోయి ఏదైనా తినాలి” అంది.

“నక్కబావా.. జరిగిందాన్ని మనసులో పెట్టుకోకు. నాది మాటంటే మాటే. నువ్వు కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకో. నీకోసం ఒక మంచి జింకపిల్లను పట్టుకొస్తా” అంటూ పోయింది. కాసేపటికి ఒక జింకపిల్లను వేటాడి తీసుకొచ్చింది. స్వయంగా నిప్పుల మీద కాల్చి ఉప్పు కారం అద్ది వేడివేడిగా నక్కకు అందించింది. నక్క కడుపునిండా తిన్నాక “నక్కబావా.. నాకు చిన్నప్పటినుంచి అలా రంగురంగుల వంటితో ఆడుతూ పాడుతూ తిరగాలని ఒకటే కోరిక. దయచేసి ఈ ఒక్క సాయం చెయ్. బతికినంత కాలం నీకు ఏం కావాలంటే అది తెచ్చి పెడతా. మనల్ని పాలించే వన దేవత మీద ఒట్టు” అని దీనంగా వేడుకొంది.

“సరే.. అడుక్కునేవాళ్ల కన్నా అన్యాయంగా అడుక్కుంటున్నావు కాబట్టి సాయం చేస్తాలే. కానీ అది అంత సులభం కాదు. చానా కష్టపడాలి. నొప్పిని తట్టుకోవాలి” అంది.

“ఏం పరవాలేదు. సూదితో గుచ్చినా, సుత్తితో కొట్టినా ఎంత నొప్పి అయినా సరే భరిస్తా. నువ్వేం చేస్తావో తెలియదు. ఈ అడవిలో నా అంత అందమైన జంతువు మరొకటి ఉండకూడదు” అంది.

“సరే అయితే.. ముందు కొన్ని తాళ్లు తీసుకొని రా. అవి ఎంత గట్టిగా ఉండాలంటే ఎంత లాగినా కొంచెం కూడా తెగిపోకూడదు. అలాగే ఎక్కడైనా ఒక మంచి లావైన చెట్టు ఉంటే చూడు. అది ఎంత బలంగా ఉండాలంటే ఎగిరెగిరి తన్నినా ఒక్క పుల్ల కూడా విరిగిపోకూడదు. అంతలోపు నేను రంగులు కలుపుకుంటా” అంది.

సింహం సరేనని బయలుదేరింది. మంచి మంచి గట్టి తాళ్లు తీసుకొని చెట్టు కోసం వెతికింది. ఒకచోట ఒక బలమైన వేపచెట్టు లావుది కనపడింది. వెంటనే వచ్చి నక్కకు చెప్పింది. రెండూ కలసి చెట్టు దగ్గరికి చేరాయి.

“సింహం మామా.. నీవు పోయి ఆ చెట్టును గట్టిగా కౌగిలించుకో. నేను ఈ తాళ్లతో చెట్టుకు కట్టేస్తాను. రంగులు వేసేటప్పుడు ఏమాత్రం కదిలినా బొమ్మలు చెడిపోతాయి. ఆ తర్వాత నాకు సంబంధం లేదు. నెమలి మామ అయితే ఎంత గట్టిగా కట్టినా కొంచెం కూడా అమ్మా అనలేదు.. అబ్బా అనలేదు” అంది.

సింహం నవ్వి “నక్కబావా.. ఆ నెమలికే అంత ఓర్పు వుంటే మరి నాకెంత ఉండాలి. రా.. వచ్చి గాలి కూడా చొరబడకుండా గట్టిగా కట్టు” అంటూ పోయి ఆ చెట్టును వాటేసుకుంది.

నక్క తాళ్లు తీసుకొని సింహాన్ని చెట్టుకు గట్టిగా కట్టసాగింది. సింహం కూడా ఎప్పుడెప్పుడు అందంగా చూడముచ్చటగా తయారవుతానా అని ఉబలాటపడుతూ “నక్కబావా.. కాళ్ల దగ్గర కొంచెం వదులుగా ఉంది చూడు, అరె ఇక్కడ తోక కదులుతుంది గమనించావా.. ఇలాగేనా కట్టేది. మరింత బిగించు” అంటూ సంబరంగా చెప్పసాగింది. నక్క లోపల్లోపల నవ్వుకుంటూ ఎంత గింజుకున్నా కొంచెం కూడా వూడి రాకుండా ఆ సింహాన్ని చెట్టుకు అట్లాగే బిగించి కట్టేసింది.

ఆ తర్వాత లావు లావు కట్టెలు తెచ్చి మంట వేసుకుంది. జింక మాంసం తెచ్చుకొని ఒక్కొక్క ముక్కనే కాల్చుకొని తినడం మొదలుపెట్టింది. గంటయింది. రెండు గంటలయింది. నక్క మాత్రం సింహాన్ని అస్సలు పట్టించుకోలేదు. చూసీ.. చూసీ విసిగిపోయిన సింహం “నక్కబావా.. ఇంకా ఎంతసేపు ఇలా ఉండడం. ఒళ్లంతా జివ్వు జివ్వుమంటూ తిమ్మిరి ఎక్కుతోంది. తొందరగా మొదలుపెట్టు” అంది.

ఆ మాటలకు నక్క నవ్వుతా “ఏంది మొదలు పెట్టేది. ఇక్కడ తింటావుంటే కళ్ళు కనపడవా. నోరు మూసుకొని గమ్మునుండు. లేచినానంటే మూతి పగులుతుంది చూడు” అంది కోపంగా.

ఆ మాటలకు సింహం రగిలిపోయింది. “ఏయ్ నక్కబావా.. మాటలు తిన్నగా రానీ. పంజాతో ఒక్కటి కొడితే పది మైళ్ళు ఎగిరి పడతావ్. రా తొందరగా వచ్చి రంగులెయ్యి. నాకు గనక తిక్కరేగిందంటే ఉరికిచ్చి ఉరికిచ్చి కొడతా చూడు” అంది కోపంగా.

ఆ మాటలకు నక్క “ఏందే నువ్వు కొట్టేది. పొద్దున్నుంచి సాయంత్రం వరకు కష్టపడి చేపలు పట్టుకొచ్చుకుంటే ఒక్కటంటే ఒక్కటి కూడా మిగల్చకుండా లొట్టలేసుకుంటూ తింటావా. సిగ్గు లేదు పక్కనోని సొమ్ము పందిలాగా తినడానికి. బతికితే పదిమంది మెచ్చుకొని చప్పట్లు కొట్టేలా బతకాలగానీ.. చస్తే సంబరాలు చేసుకుని చిందులు తొక్కేలా కాదు. అడవిలోని జంతువులన్నీ నీకు ఎప్పుడు సమాధి కట్టాలా అని ఎదురుచూస్తున్నాయి. ఇన్నాళ్ళకు దొరికావ్. ఇప్పుడు చూడు ఏం చేస్తానో” అంటూ బాగా ఎర్రగా కాలిన వేడి వేడి కట్టె తీసుకొచ్చి కొట్టిన చోట కొట్టకుండా కొట్టింది. అంతే.. ఆ దెబ్బలకు తట్టుకోలేక ఆ దొంగ సింహం అక్కడికక్కడే చచ్చి చక్కగా నరకానికి చేరుకుంది.