[బి. శ్రీధర్ గారు రచించిన ‘సంతోషం’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
గాయపడ్డ వెదురు కర్ర
వేణువై రాగాలు పలికిస్తది
మోదబడ్డ చర్మం
వాయిద్యమై ధ్వనులని
వినిపిస్తది..
లాగిపెట్టినా తీగలే స్వరాలై
వినిపిస్తవి..
అర్థం అవుతోంది ఇప్పుడిప్పుడే
బాధలోనే.. సంగీతం ఉందని
వేరే వాళ్ళ గుండెల్లో నిలుస్తది అని
కన్నీరే కూనిరాగాలై,
ఎద ఘోష సప్త స్వరాల సరిగమై నిలుస్తది అని
మన నొప్పే వేరే వాళ్ళ సంతోషం
మన సంఘర్షణ, ఇంకొకడి వినోదం
మన ఆవేదన ఎదుటోని ఆనందం..
సంగీత మంటేనే సంఘర్షణ అని
అంతు తెలీని అర్థం అవ్వని నొప్పి అని
అది తెలీక ఇన్ని రోజులు, ఎలా
ఆనందించానో మరి
ఎంత ఆలోచించినా. అర్థం అవ్వట్లేదు..
నేను కూడా ఎదుటోడి బాధలో
సంతోషాన్ని వెతుకున్నానేమో. బహుశా..
