[బెల్జియం రచయిత ఫ్రాంక్ రోజర్ ఆంగ్లంలో రచించిన ‘వాకింగ్ ద డాగ్’ అనే కథని అనువదించి అందిస్తున్నారు కొల్లూరి సోమ శంకర్.]
“ఈ మనిషి మళ్ళీ వచ్చాడు,” అన్నాడు మారిస్ కిటికీ ముందు నిలబడి బయటకు చూస్తూ. “తన కుక్కని నడిపించుకు వెళ్తున్నాడు. ప్రతీ రోజుకు మూడు సార్లు, నిర్ణీత సమయాల్లో, ఆ కుక్కని బయటకి తీసుకెళ్తాడు. నువ్వు నమ్ముతావా?”
“ఇంట్లో కుక్క ఉంటే అది చాలా సాధారణమైన విషయం,” అంది అతని భార్య జెస్సికా తన టాబ్ నుంచి తలెత్తి పైకి చూస్తూ చెప్పింది. “మనం రోజూ చాలాసార్లు దానితో నడవాలి.” అంది.
“నిజమే, కానీ మనం నిజమైన కుక్క గురించి మాట్లాడుకోవడం లేదు,” అన్నాడు మారిస్ భార్య వైపు తిరిగి, తనకి కనబడిన దృశ్యాన్ని చూపిస్తూ.
కిటికీకి చాలా దూరంగా కూర్చున్న ఆమె దాన్ని చూడలేకపోయింది. “అది పెంపుడు రోబో డాగ్. ఇప్పుడు నిజమైన కుక్కలు లేవని నీకు తెలుసు.” చెప్పాడు.
జెస్సికా నిట్టూర్చింది. “నిజమే. కానీ జనాలు ఒంటరిగా ఉంటారు, వారికి తోడు కావాలి, అందుకే వాళ్ళు రోబో కుక్కలు లేదా పిల్లులు లేదా ఏదైనా పెంపుడు జంతువు రూపంలోని రోబోలని కొంటున్నారు. అసలైనవి ఇక లేనప్పుడు వాళ్ళు మాత్రం ఏం చేయగలరు?” అంది.
“కరక్టే. నీ మాటలో వాస్తవం ఉందనుకుంటున్నాను” అంటూ కిటికీ లోంచి చూడసాగాడు. వీధిలో మళ్ళీ ఏదో కనబడింది. అతను వెనక్కి, భార్య వైపు తిరిగి
“ఆ కుక్క ఏం చేసిందో, నువ్వు చూసి ఉండాల్సింది. కుప్ప పెట్టింది. ఆ డాగ్‌షిట్‌ని చూడు! సరే, ఇప్పుడు చెప్పు, రోబో కుక్కలు కూడా అసలైన కుక్కల్లా ఎందుకు మల విసర్జన చేయాలి? దాని వల్ల ఏమైనా ప్రయోజనం ఉంటుందా?”
“అవును, ఉంటుంది,” అంది జెస్సికా తన టాబ్‌ని పక్కన పెడుతూ.
ప్రతిదాని గురించి బాధపడుతూ, తనని విసిగించే భర్త నుంచి మరో వచ్చే ఇంకో ప్రశ్నకి తాను జవాబివ్వాలేమోనని జెస్సికా భయపడింది. భర్తలోని ఈ ధోరణి ఆమెకి అలవాటే, అయినా చికాకుగానే ఉంటుంది. “అలా చేయడం వల్ల ఆ కుక్క అసలైనదిగా అనిపిస్తుంది. నిజమైన కుక్క స్థానాన్ని రోబో కుక్క భర్తీ చేయాలని ఆశిస్తే, అప్పుడు మొత్తం ప్యాకేజీని భరించాలి, తక్కువ ఆకర్షణీయమైన భాగాలతో సహా. సానుకూల పార్శ్వం మాత్రమే ఉన్న పరిపూర్ణమైన కృత్రిమ పెంపుడు జంతువును ఎవరూ కోరుకోరు. ఈ రోబో పెట్ ఇండ్రస్ట్రీ వెనుక ఉన్న ఆలోచన అదే.” అని చెప్పింది.
“అంటే, జనాలు తాము కష్టపడి సంపాదించిన డబ్బుని – చెత్తని విసర్జించే రోబో డాగ్స్ కొనుక్కోడానికీ, మళ్ళీ ఆ చెత్తని శుభ్రం చేసుకోడానికి వాడతారన్న మాట. వీళ్ళు నాకెప్పటికీ అర్థం కారు.” అంటూ తల అడ్డంగా ఊపాడు మారిస్. “వీళ్ళు చాలా భావోద్వేగానికి లోనవుతారు. తికమకకి గురై వాస్తవికతను..” అని ఇంకా చెప్పబోతుంటే, జెస్సికా అతన్ని ఆపింది.
“అబ్బా, ఆ కంప్లైంట్ ఆపు!” అంది. “నాకు చిరాకుగా ఉంది, విసిగిస్తున్నావ్.”
“నేను కంప్లైంట్ చేయడం లేదు,” అంటూ ప్రతిస్పందించాడు మారిస్. “కొంతమంది ఎప్పటికీ తిరిగి రాని పాత రోజులను తిరిగి తీసుకురావడానికి ఎందుకు గట్టి ప్రయత్నాలు చేస్తారో నాకు అర్థం కావడం లేదు, అయితే..”
“చాలు,” అని ఆమె గొంతు పెంచుతూ అంది. “ఇక చాలు, మారిస్. నేను ఇక భరించలేను. నాకు కాస్త బ్రేక్ ఇవ్వు.”
ఆమె తన రిమోట్ కంట్రోల్ పట్టుకుని, మారిస్ వైపు గురిపెట్టి, బటన్ నొక్కి అతన్ని స్టాండ్‍బై మోడ్‍లో ఉంచింది.
అచ్చం మనిషిలా అనిపించే, కలహప్రియుడైన ఆండ్రాయిడ్ హస్బెండ్ ఉండటం బాగుంటుంది, కానీ అతన్ని ఎప్పుడూ ఆన్‌లో ఉంచాల్సిన అవసరం లేదు.
ఆంగ్ల మూలం: ఫ్రాంక్ రోజర్
అనువాదం: కొల్లూరి సోమ శంకర్
కొల్లూరి సోమ శంకర్ రచయిత, అనువాదకులు. బి.ఎ.డిగ్రీతో గ్రాడ్యుయేషన్‌. మానవ వనరుల నిర్వహణలో పిజి డిప్లొమా చేసారు. దక్షిణ భారత హిందీ ప్రచార సభ వారి భాషా ప్రవీణ పాసయ్యారు. ప్రస్తుత నివాసం హైదరాబాదు.
సోమ శంకర్ 2001 నుంచి కథలు రాస్తున్నారు. 2002 నుంచి కథలను అనువదిస్తున్నారు. కేవలం కథలే కాక ‘ది అడ్వెంచర్స్ ఆఫ్ పినోకియో’ అనే పిల్లల నవలను ‘కొంటెబొమ్మ సాహసాలు’ అనే పేరుతోను, ‘మాజిక్ ఇన్ ది మౌంటెన్స్’ అనే పిల్లల నవలను ‘కొండలలో వింతలు’ అనే పేరుతోను, వినయ్ జల్లా ఆంగ్లంలో రాసిన ‘వార్స్ అండ్ వెఫ్ట్’ అనే నవలని ‘నారాయణీయం’ అనే పేరుతోను, వరలొట్టి రంగసామి ఆంగ్లంలో రాసిన ‘లవ్! లవ్! లవ్!’ నవలను ‘సాధించెనే ఓ మనసా!’ పేరుతోనూ, అజిత్ హరిసింఘానీ రచించిన ట్రావెలాగ్ ‘వన్ లైఫ్ టు రైడ్’ను ‘ప్రయాణానికే జీవితం’అనే పేరుతోను, డా. చిత్తర్వు మధు ఆంగ్లంలో రచించిన ‘డార్క్ అవుట్‍పోస్ట్స్’ అనే స్పేస్ ఒపేరా నవలను ‘భూమి నుంచి ప్లూటో దాకా’ అనే పేరుతోనూ; అమర్త్యసేన్ వ్రాసిన ‘ది ఐడియా ఆఫ్ జస్టిస్’ అనే పుస్తకాన్ని, మరో నాలుగు పుస్తకాలను తెలుగులోనికి అనువదించారు. ‘దేవుడికి సాయం’ అనే కథాసంపుటి, ‘మనీప్లాంట్’, ‘నాన్నా, తొందరగా వచ్చెయ్!!’, ‘ఏడు గంటల వార్తలు’ అనే అనువాద కథా సంపుటాలను ప్రచురించారు.