ప్రేమేగా ప్రపంచం-12

[ప్రముఖ రచయిత శ్రీ చతుర్వేదుల చెంచు సుబ్బయ్య శర్మ (సిహెచ్. సియస్. శర్మ) రచించిన ‘ప్రేమేగా ప్రపంచం’ అనే నవలని ధారావాహికంగా పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]

[ఊరికి తిరిగి వచ్చిన గోవింద, పెద్దమ్మని కలిసి రవి అనిన మాటలు అమెకు చెప్తాడు. బాధపడవద్దని గోవిందకి చెప్పి, ఆస్తిలో రవి భాగం అతనికి రాసిచ్చి పంపే ఏర్పాట్లు చేయమంటుంది శ్యామలమ్మ. తనకేదైనా జరిగితే, రూపాదీపలను జాగ్రత్తగా చూసుకోమని చెబుతుంది. అలా అనద్దని, మీకేం కాదని, రూపాదీపా పెళ్ళిళ్ళు మీ ఇష్టానుసారంగా జరుగుతాయనీ, వాళ్ళకి జీవితాంతం తాను అండగా ఉంటానని చెప్తాడు గోవింద. తర్వాత వసంత నిశ్చితార్థం కార్యక్రమానికి హాజరవుతాడు. ఉభయవర్గాలు ఎదురెదురుగా కూర్చుని పురోహితుడు చెప్పినట్లుగా కార్యక్రమాన్ని పూర్తి చేస్తారు. ఇంతలో తనకి ఫోన్ రావడంతో శ్యామలరావు లేచి ప్రక్కకు వెళ్ళి మాట్లాడి వస్తాడు. తరువాత గోవిందతో మీ కంపెనీకి ఇంజనీర్లు కావాలని ప్రకటన వేసారా అని అడిగితే అవునంటాడు గోవింద. శ్రీలక్ష్మి అనే తన చుట్టాలమ్మాయి అప్లై చేసిందని, ఆమెని సెలెక్ట్ చేయమని చెప్తాడు. ఆ పేరు వినగానే గోవిందలో కంగారు! అమెరికాలో ఉండగా తనకి పరిచయమైన శ్రీవాణి, ఈమె ఒకరేనేమో అన్న సందేహం!  సాయంత్రం ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు శ్యామలరావు, నీతో మాట్లాడాలి అని చెప్పి గోవిందని తోటలోకి తీసుకువెళ్తాడు. అక్కడ శ్రీవాణి గతం గురించి చెప్పి ఎలా అయినా ఆమెకు ఉద్యోగం ఇవ్వమని అడుగుతాడు. ఆయన చెప్పిన వివరాల ప్రకారం ఆ శ్రీవాణే, ఈ శ్రీవాణి అని గోవిందకి అర్థమవుతుంది.  భయం, ఆవేదనా కలుగుతాయి. ఆఫీసుకు వెళ్ళి, వచ్చిన అప్లికేషన్లు, సివిలు తీసుకుని హోటల్‍కి వెళ్ళి ఓ గది తీసుకుని – వాటిని పరిశీలిస్తాడు. ఆరవది శ్రీవాణిది. గోవింద మనసు గతంలోకి వెళ్తుంది. – ఇక చదవండి.]

“ఘడియ యిక్కడ నాకు ఒక యుగంలా అనిపిస్తూ వుంది” అంది శ్రీవాణి చిరుకోపంతో వినోద్‌ను చూస్తూ.

“త్వరలో ఉద్యోగం వస్తుందిగా!.. అప్పుడు గంట ఓ నిముషంలా గడిచిపోతూ వుంది. టైమ్ చాలడంలేదు అంటావ్” నవ్వుతూ అన్నాడు వినోద్.

వినోద్ నేను ఒక ఆఫీస్‌లో పని చేస్తున్నాము. అతను నా కన్నా సీనియర్. మంచి మనస్సున్న వాడు. ‘మానవ జీవిత మనుగడలో స్త్రీ పురుషుల సమాన హక్కులు కలిగి వుండాలి. మనం చదివి సంపాదించిన విజ్ఞానం మూలంగా మనం మన ఉనికి తెలుసుకోవాలి. సాటి వారిని గౌరవించాలి. ఆపదలో వున్న వారికి మనం చేయగల సహాయాన్ని చేయాలి. ప్రాణం వున్నంత వరకూ మంచి మనిషిగా బ్రతకాలి. మనం పోయినా.. మనలను గురించి పదిమంది మంచిగా చెప్పుకొనేలా జీవించాలి.’ అంటూ వుండేవాడు అతని తత్వం.. ఆశయాలు, స్త్రీ పట్ల అతనికి వున్న గౌరవాభిమానాలు, సమదృష్టి నన్ను ఎంతగానో ఆకర్షించాయి. నాకు నచ్చాయి. అందుకే అతనితో స్నేహం చేశాను.

ఆ రోజు మూడు పెగ్గులు విస్కీ త్రాగి.. శ్రీవాణి చేసిన బజ్జీలు తిని నా నిలయానికి వెళ్ళిపోయాను. తరచుగా వీకెండ్స్‌లో వారి యింటికి వెళ్ళేవాణ్ణి. రెండు మూడు పెగ్గుల విస్కీ.. శ్రీవాణి చేతి వంట తని వెళ్ళిపోయేవాణ్ణి.

ఆ కారణంగా శ్రీవాణి నేను సన్నిహితులమైనాము. శుక్రవారం వినోద్ ప్రక్క సిటీకి ఆఫీస్ పని మీద వెళ్ళాడు. సాయంకాలానికి వచ్చేలా అతని ప్రోగ్రాం. శనివారం.. నా యితర స్నేహితులతో పిక్నిక్ స్పాట్లకు వెళ్ళి లేట్‌నైట్ వచ్చాను. సెల్ప్ కుకింగ్. రూమ్ క్లీనింగ్, వాషింగ్‌తో ఆదివారం ఐదుగంటలయింది. రెండు పెగ్గులు విస్కీ సేవించి.. టీవీ చూస్తుండగా శ్రీవాణి ఫోన్ చేసింది. వెంటనే రమ్మని చెప్పింది. సాధారణంగా వినోద్ ఫోన్ చేసేవాడు. అలాంటిది శ్రీవాణి ఫోన్ చేయడంతో నాలో ఏదో సందేహం. పావుగంటలో వారి యింటికి చేరాను. తలుపు తెరచి నవ్వుతూ శ్రీవాణి, నన్ను లోనికి ఆహ్వానించింది. ఆ రోజు.. ఆ క్షణంలో ఆమె నా కళ్ళకు ఎంతో అందంగా కనిపించింది. తలుపు గడియ బిగించి యిద్దరం హాల్లో ప్రవేశించాము.

టీపాయ్ పై విస్కీతో రెండు గ్లాసులు.. విస్కీ బాటిల్ ఐస్ ప్లాస్కు, ఫ్రిజ్ వాటర్ క్యాజురీనా.. అన్నీ సిద్ధంగా వున్నాయి.

“వినోద్ ఎక్కడ”

“వారు రేపు వస్తారు”

కలిపి సిద్ధంగా వున్న గ్లాసు నాకు అందించి.. “యీ రోజు మీకు నాకు కంపెనీ యివ్వాలి” నవ్వింది శ్రీవాణి ఆ నవ్వులో ఎంతో అందం. ఆకర్షణ.

తెల్లటి పలుచని నైటీ వేసుకొని వుంది. తలస్నానం చేసి విరియబోసుకొని వున్న ఆమె తలనీలాలు ఫ్యాన్ గాలికి ముఖంపై చిత్రంగా కదులుతున్నాయి. ఆమె పరువాల సొంపు ఆ పలుచటి నైటీ వెనుక నుంచి కళ్ళకు విందుగా గోచరిస్తూ వుంది.

అదే ఆలోచనలతో గ్లాసును ఖాళీ చేశాను. తనూ ఖాళీ చేసి మరో రౌండ్ కలిపింది. నా చేతికి అందించింది. కళ్ళ ముందు దేవకన్యక, చేతిలో అమృతం, ఆనందంగా సేవించాను. తను గ్లాసును ఖాళీ చేసి.. ప్రక్కన వున్న పడక గదిలోకి వయ్యారంగా నవ్వుతూ వెళ్ళింది. ఆశ్చర్యంతో నడుస్తున్న ఆమెనే చూస్తూ వుండిపోయాను.

“గోవింద్.. ప్లీజ్ కమ్..” శ్రీవాణి పిలుపు వీనులకు విందుగా. గ్లాసులో వున్న కొద్ది ద్రవాన్ని నోట్లో పోసుకొని ఆ గదిలోకి వెళ్ళాను. మంచంపై వయ్యారంగా నవ్వుతూ ‘రా’ అని నన్ను పిలిచిన ఆ మూర్తిని చూచి నన్ను నేను మరచిపోయాను. నా చేతిని పట్టుకొని నన్ను తన వైపుకు లాక్కొంది శ్రీవాణి. ఆ తర్వాత ఏం జరిగిందో.. అది మాటలకు అందనిది. జీవితంలో తొలిసారిగా మధురానుభవం.

***

కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది. గతం చెదిరిపోయింది.

“కమ్..” అన్నాను.

బాయ్ లోనికి వచ్చాడు.

“సార్ ఏమైనా కావాలా!..”

“వద్దు. అవసరం అయితే నేనే పిలుస్తాను”

ఖాళీగా వున్న గ్లాసును నింపి వాడు వెళ్ళిపోయాడు. గ్లాసును అందుకొని సిప్ చేశాను.

సెల్ మ్రోగింది.

“గుడ్ ఈవినింగ్ సార్!..”

ఎక్కడో!.. ఎప్పుడో!.. విన్న కంఠం.

“గుర్తున్నానా!..”

“ఎవరు?..”

“శ్రీవాణిని”

“ఆ.. మీరా!”

“అవును. నేనే!.. బాగున్నారా?..”

ఆ ప్రశ్నకు సమాధానం ఏం చెప్పాలో నాకు తోచలేదు.

“మీ మిత్రుడు నాకు విడాకులిచ్చాడు.. ఐదు నెలల మా సంసార జీవితంలో మా మధ్యన ఏమీ లేదు. ఒక్కరోజు తప్ప. అదీ మీతోనే. నాకు మూడో నెల. మీ ప్రతిబింబాన్ని నేను మోస్తూ వున్నాను. రేపు నేను మిమ్మల్ని మీ ఆఫీస్‌లో కలుస్తాను. నా మాటను నమ్మి.. నన్ను మీ దానిగా చేసికొంటే సరి.. మీరు కాదంటే అబార్షన్ చేయించుకొంటాను. నాకు మీ మీద ప్రేమ తప్ప ఎలాంటి కోపమూ లేదు. ఆ రోజు అలా జరగడానికి కారణం నేనే. మీ తప్పు అంటూ ఏమీ లేదు. యిప్పుడు నేను మాట్లాడిన ప్రతి అక్షరం సత్యం. నాకు అందరిలా బ్రతకాలని వుంది. కొందరు పిరికివారు చేసుకొన్న అఘాయిత్యాలను నేను చేయను. నా కాళ్లమీద నేను నిలబడి, నా కన్నవారికి, అయినవారికి సాయం చేస్తూ ఆనందంగా బ్రతకాలనేది నా కోరిక. ఆదరించి అభిమానిస్తారో.. కాదని తిరస్కరిస్తారో అది నీ నిర్ణయం. మీరు ఏ నిర్ణయాన్ని తీసుకొన్నా.. మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ అభిమానిస్తానే కాని ద్వేషించను. కారణం.. ఐ లవ్ యు డియర్. గుడ్ నైట్!..” చెప్పడం ఆపేసి సెల్ కట్ చేసింది శ్రీవాణి.

ఆమె మాటలతో నా కైపు దిగిపోయింది. మనస్సులో భయం. యీ విషయాన్ని తను మామయ్య గారికి చెబితే.. వారు నన్ను గురించి ఏమనుకొంటారు?.. యీ విషయం అమ్మానాన్నలకు తెలిస్తే.. యింకేమైనా వుందా!.. అయినవారి మధ్యన, స్నేహితుల మధ్యన నా పరువు పోతుంది. తల ఎత్తుకొని.. వారినందరినీ నేను ఎలా చూడగలను? వారి మధ్యన ఎలా తిరగగలను?..

ఎంతో ప్రశాంతంగా సాగుతున్న జీవితం.. ఆ శ్రీవాణి మూలంగా సునామిలో చిక్కుకుంది. వసంత వివాహం అయిన తర్వాత.. అమ్మానాన్నల యిష్టానుసారంగా వారికి నచ్చిన.. వారు మెచ్చిన అమ్మాయితో వివాహం చేసికోవాలనుకొన్న నా నిర్ణయం ఏం కావాలి? రేపు శ్రీవాణి వచ్చి, తను, నా మూలంగా గర్భవతినన్న విషయాన్ని మామయ్యకు చెబితే యింత కాలంగా వారికి నా మీద వున్న ప్రేమాభిమానాలు, తీరం దాటిన తుఫానులా గాల్లో కలిసిపోతాయి. వారి మనస్సులో నా మీద.. అసహ్యం ద్వేషం కోపం నిండిపోతాయి. ఆ స్థితిలో వారు నాకు ఎలాంటి శిక్ష వేస్తారో నా వూహకు అందడం లేదు. యీ విషయం వారు తప్పక అమ్మానాన్నలకు చెబుతారు. అలా జరిగితే నా జీవితం నాశనమైపోయినట్లే. అందరి దృష్టిలో.. నేను రవిబాబు కన్నా హీనంగా మారిపోతాను.

అలా జరగడానికి వీల్లేదు. నాలో దాగివున్న నిజాన్ని నేను చేసిన పాపాన్ని మామయ్యగారికి చెప్పాలి. వారు ఎలాంటి నిర్ణయం తీసుకొన్నా, దాన్ని నేను పాటించాలి. ఎంతగానో ఆలోచించి చివరకు యీ నిర్ణయానికి వచ్చాను. సెల్ చేతికి తీసుకొని లాడ్జిలో వున్నట్లుగా చెప్పి వారిని రావలసినదిగా కోరాను. నా మాటల్లో వారికి ఏదో అనుమానం కలిగింది. “వెంటనే వస్తున్నాను గోవిందా” అన్నారు.

విస్కీ బాటిల్‌ను, గ్లాసులను మిగతా వాటిని వారి కంట పడకుండా దాచాను. అద్దం ముందు నిలబడి నన్ను నేను చూచుకొన్నాను. ఏ.సీ. పనిచేస్తున్నా నా ముఖం శరీరం వర్షంలో తడిసినట్లు చెమటతో తడిగా వుంది. నాలోని భయం నన్ను ఆ స్థితికి తీసుకొని వచ్చింది. టవల్తో ముఖం చేతులు తుడుచుకొన్నాను. కానీ ముఖంలో కనిపించే విచారాన్ని.. విషాదాన్ని ఎలా పోగొట్టుకోగలను?.. శ్రీవాణికి సంబంధించిన ఆలోచనలు మనస్సులో సమసిపోయేదెలా?.. అదే ఆలోచనలు.. అదే స్థితి. అద్దంలో చూస్తే.. నా ముఖం.. నన్ను.. వెక్కిరిస్తున్నట్లు అనిపించింది. కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది. వెళ్ళి తలుపు తెరిచాను. ఎదురుగా నవ్వుతూ మామయ్య నిలబడి వున్నారు.

“వాట్ యంగ్ మ్యాన్. అర్జంటుగా రమ్మన్నావు. విషయం ఏమిటి?..”

“లోనికి రండి మామయ్యా!..”

నవ్వుతూనే వారు లోనికి వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నారు. నిలబడి వున్న నా ముఖంలోకి కొన్ని క్షణాలు చూచి.. “కూర్చో గోవిందా!.. అమృతాన్ని సేవించావా?..” అడిగాడు మావయ్య.

చేసిన నేరాన్ని ఒప్పుకోవడం సమంజసం.. చిటికేస్తే చిత్తంలోని భావాలను కనిపెట్టగల వారి ముందు అబద్ధం చెప్పకూడదు. అనుకొని.. అవునన్నట్లు తల ఆడించాను.

“నాకూ కావాలి” నా ముఖంలోకి చూస్తూ అడిగారు.

బీరువాలో దాచిన వాటిని తెచ్చి వారి ముందున్న టీపాయ్ పై వుంచాను. కలిపి.. గ్లాసును వారి చేతికి అందించాను.

“నీవూ.. తీసుకో, నాకు కంపెనీ కావాలి”

కలుపుకొని.. నేనూ గ్లాసును చేతికి తీసుకొన్నాను. తన గ్లాసును నా గ్లాసుకు తాకించి ‘చియర్స్’ చెప్పి చిప్ చేశారు మామయ్య. నేనూ సిప్ చేశాను..

జీడిపప్పును నోట్లో వేసుకొని.. “గోవిందా!.. చెప్పు నీ సమస్య ఏమిటి?..” చిరునవ్వుతో అడిగారు.

నేను మాట్లాడలేక కొన్ని క్షణాలు వారి ముఖంలోకి దీనంగా చూచాను. గ్లాసును టీపాయ్ పై వుంచి.. వారి పాదాలను త్రాకి.. “మామయ్య మీరు నన్ను క్షమించాలి. నేను ఒక తప్పు చేశాను” అన్నాను.

వారు నా భుజాలు పట్టుకొని.. “లేచి కుర్చీలో కూర్చో.. విషయం ఏమిటో నిర్భయంగా చెప్పు. నీ సమస్యను నేను పరిష్కారం చేస్తాను.” నా చేతిని తట్టి చెప్పారు మామయ్య.

“శ్రీవాణి నాకు ఫోన్ చేసింది మామయ్యా!..”

“ఆమె నీకు యింతకు ముందే తెలుసా!..”

“అమెరికాలో వుండగా ఒకనాడు ఆమె భర్త వినోద్ నన్ను వాళ్ళ యింటికి తీసుకొని వెళ్ళాడు. ఆమె నాకు అక్కడ పరిచయం. ఆ తర్వాత వినోద్ పిలిచినప్పుడు వారి యింటికి వెళ్ళేవాణ్ణి”

“అయితే.. ఆమెకు సంబంధించిన అన్ని విషయాలూ నీకు తెలుసుగా!..”

“ఒక్క విషయం తెలీదు”

“ఏమిటది”

“ఈ రోజు ఫోన్లో..”

“ఫోన్లో!!! ఏం చెప్పింది?”

“తను గర్భవతినని చెప్పింది..”

“వాట్!!!” ఎంతో ఆశ్చర్యంతో అడిగారు మామయ్య.

కొన్నిక్షణాల తర్వాత.. “ఆ గర్భానికి కారణం నేనే మామయ్యా!..” కన్నీళ్ళతో వారి కళ్ళల్లోకి చూస్తూ చెప్పాను.

మామయ్య కొద్దిక్షణాలు మౌనంగా వుండిపోయారు. తర్వాత..

“కాస్త వివరంగా చెప్పు గోవిందా!..” ఎంతో అనునయంగా అడిగారు. నేను.. ఆ రోజు జరిగిన విషయాన్ని అతికష్టం మీద మామయ్యకు చెప్పాను.

“మరుదినం ఆరుగంటలకల్లా వినోద్ వచ్చాడు. శ్రీవాణి వెళ్ళి తలుపు తెరిచింది. వినోద్ నన్ను చూచాడు. నన్ను ఏమీ అడగలేదు. అనలేదు. నవ్వుతూ నన్ను చూస్తూ “స్నానం చేసి టిఫిన్ తిని వెళుదువుగాని, వుండు” అన్నాడు. శ్రీవాణి గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.

వాడి ముఖంలోకి నేను చూడలేక పోయాను. అవమానంతో.. నా మనస్సులో ఎంతో వేదన. నా క్వార్టర్‌కు వెళ్ళిపోయాను.

ఆ తర్వాత.. వాడు నాతో ఆఫీస్‌లో ఏమీ తెలియనట్లుగా.. అంతకుముందు ఎలా వుండేవాడో అలాగే వుండేవాడు.

శ్రీవాణి ఐదారుసార్లు ఫోన్ చేసింది. యింటికి రమ్మని పిలిచింది. నేను వెళ్ళలేదు. అతికష్టం మీద ఆ చేదు అనుభవాన్ని నా మనస్సు నుండి తుడిచేశాను. కానీ.. యీ రోజు శ్రీవాణి ఫోన్ చేసి చెప్పిన మాటలు.. నా ప్రతిబింబం తన కడుపులో పెరుగుతుందని చెప్పిన విషయం.. నన్ను పిచ్చివాణ్ణి చేశాయి మామయ్యా!..

నా మూలంగా ఒక యువతి జీవితం.. ఆమె గర్భంలో వున్న శిశువుకు అన్యాయం జరగకూడదు మామయ్య. నా పరిస్థితిని అర్థం చేసుకొని నాకు మీరు యిచ్చే సలహాను నేను పాటిస్తాను. యిప్పుడు నేను ఏం చేయాలో చెప్పండి మామయ్యా!..” ఏడుస్తూ వారి చేతులు పట్టుకొన్నాను.

మామయ్యగారు కళ్ళు మూసుకొని తీవ్రమైన ఆలోచనలో.. మునిగి పోయారు. కొన్ని నిముషాలు మా మధ్యన మౌనం నాట్యం చేసింది.

“గోవిందా!..” కళ్ళు తెరుస్తూ మామయ్య నన్ను పిలిచారు. వారి ముఖంలోకి ఆత్రంగా చూచాను.

“అరవై ఏళ్ళ క్రిందటి మా కాలానికి, యీ నాటి మీ కాలానికి మనిషి వ్యక్తిత్వంలో ఎంతో మార్పు. ఆనాడు మనిషి మనుగడకు అవసరమైన మేరకు కష్టపడి పనిచేసి ఆర్జించి.. వున్నదానితో ఆ దేవుడు మనకు యిచ్చింది యింతే అని సంతృప్తి పొందేవాడు. యీ మధ్యకాలంలో నవనాగరీకతా యుతంగా తయారైన క్రొత్త సాధనాలు.. మనం చూచే ఫ్రిజ్‌లు, వాషింగ్ మిషన్స్, టీవీలు, సెల్‌ఫోన్లు, ల్యాప్‌టాప్‌లు, యింటర్నెట్ సెంటర్లు, కొరియర్ సర్వీసులు సామాన్య మానవులకు అందుబాటులో లేవు, కొందరు నగరవాసులకు తప్ప. యిప్పుడు.. పైవన్నీ అందరికీ అందుబాటే.

ఆ మనుషుల మధ్యన, చిన్నా పెద్దా అనే గౌరవం అభిమానం వుండేది. యీ నవ నాగరీకతలో ప్రతివ్యక్తి సర్వస్వతంత్రుడయ్యాడు. స్వార్థం పెరిగింది. విచక్షణ నశించింది. అహంకారాతిశయం హెచ్చింది. యీ కారణంగానే.. చిత్ర విచిత్రమైన వార్తలను వింటున్నాము. సాక్షీభూత దృశ్యాలను టీవీల్లో చూస్తున్నాము. వ్యామోహంతో, స్వార్థంతో మనిషి.. మానవతా విలువలను మరచిపోతున్నాడు.

మాతృదేవోభవ.. పితృదేవోభవ.. ఆచార్యదేవోభవ అనే మన హైందవతత్వం నేటి సమాజంలో దినదినానికీ.. మరుగున పడుతూ వుంది.

అందుకే ప్రయోజకులై సంతతి.. తమ పడతుల ఆనందం కోసం.. వృద్ధాప్యంలో వున్న తల్లిదండ్రులను ఓల్డేజ్ హోముల పాలు చేస్తున్నారు. వారు పైలా పచ్చీసుగా బ్రతుకుతున్నారు. తమ వృద్ధాప్యంలో తమ బిడ్డలు తమని ఎలా చూస్తారన్న విషయాన్ని మరచి, యిది వివేకమా!.. అవివేకమా!.. ఏదైనా సమస్య తమదాకా వచ్చేవరకూ.. ఎదుటివారు చెప్పే మంచి సలహాలను అవహేళన చేస్తున్నారే తప్ప.. అందులోని నిజాన్ని గురించి ఆలోచించి ఆచరించలేకపోతున్నారు చాలామంది. కారణం పోటీతో కూడిన నేటి సామాన్య మానవుడి జీవిత మనుగడ పరుగు పందెంలా మారిపోయింది. నగర ప్రాంతాల్లో యిలాంటి చోద్యాలు ఎన్నో. ఎవరి లోకం వాడిది.. ఎదుటి వాడిని గురించి ఆలోచించేదానికి వ్యవధి లేదు. నేటి సమాజంలో యీ నూతన విజ్ఞాన విన్యాసాలు ఎన్నో రకాలు. కొన్ని మన చెవికి కంటికి అందినవి. ఎన్నో మనకు తెలియనివి.

నీ స్నేహితులు.. రవిబాబు.. బాబూరావుల నేటి జీవితం.. యీ విజ్ఞాన విన్యాసమే. మనజాతి సంస్కృతిని చంపుతూ.. ఎదుగుతూ వుంది యీ నూతన విజ్ఞాన చింతన కొందరి వ్యక్తుల మనసుల్లో విచిత్రంగా!..

కానీ.. కొన్ని కుటుంబాలు.. వారి సంతతీ.. యీ విజ్ఞానాన్ని అవసరమైన మేరకు సమసమాజంలో కలసి బ్రతికేదానికి వాడుకొంటూ వారి సహజ స్థితిగతులను, కుటుంబ గౌరవాన్ని, పెద్దల ఆనందాన్ని మనస్సున వుంచుకొని ముందుకు సాగుతున్నారు. మీ కుటుంబం.. మా కుటుంబం యీ కోవకు చెందినవే.

నీ విషయంలో అమెరికాలో జరిగిన సంఘటనలో తప్పు శ్రీవాణిదే. నిన్ను నేను నేరస్థుడిగా పరిగణించను. జరిగింది కేవలం వయస్సుకు సంబంధించింది. వ్యక్తిత్వానికి కాదు. నీవు అన్నావే ఒక మాట, ‘నా మూలంగా ఒక యువతి జీవితం.. ఆమె గర్భంలో వున్న శిశువుకు అన్యాయం జరగకూడదు మామయ్యా!’ అది నీ వ్యక్తిత్వాన్ని తెలియజేసే మాట. నీలోని మానవత్వానికి నిదర్శనం. యీ సమస్య పరిష్కారానికి నీవు నా సలహా అడిగావు. అవునా!..” మామయ్య చెప్పడం ఆపేశారు.

జవాబు చెప్పడం నా వంతు అయింది. “అవును మామయ్యా!..” వారి ముఖంలోకి దీనంగా చూస్తూ అన్నాను.

“నీవు.. శ్రీవాణిని పెండ్లి చేసుకొంటావా?”

ఆ విషయంలో నేను అదే నిర్ణయానికి వచ్చి వున్నాను. కాబట్టి.. “అమ్మా నాన్నలు అంగీకరిస్తే.. నేను తప్పక చేసికొంటాను మామయ్యా!.. వారిని మీరు..”

“వారికి ఏం చెప్పాలో.. ఎలా చెప్పాలో ఆ విషయాన్ని నాకు వదిలెయ్ గోవిందా!..”

“అంటే!..”

“నీ సందేహం నాకు అర్థం అయింది. వారికి విషయాన్ని ఎంతవరకూ చెప్పాలో.. అంతవరకే చెబుతాను. వారు నిన్ను యీ విషయాన్ని గురించి అడిగినప్పుడు నీవు చెప్పవలసింది ఒక్కమాటే, నీవు శ్రీవాణి ప్రేమించుకొన్నారని”

“శ్రీవాణి గర్భవతి అన్న విషయం వారికి తెలిస్తే!..”

“దానికి కారకులు ఎవరు?”

“నేనే..”

“యీ నిజం నీకు తెలిసిందే కనుక నీవు భయపడనవసరం లేదు. ముందే చెప్పానుగా.. వారు నిన్ను ఏమీ ప్రశ్నించరు. యథార్థం చెప్పాలంటే.. త్వరలో వారికి మనుమరాలో.. మనుమడో పుట్టబోతున్నందుకు సంతోషిస్తారు.” నవ్వుతూ అన్నారు మామయ్య.

నేను సంతోషంతో నవ్వాను. వారూ నవ్వారు. సోఫా నుండి లేచి.. “నాకున్న పెద్ద సమస్యను నీవు నీ నిర్ణయంతో తీర్చేశావు గోవిందా!.. స్త్రీ మూర్తికి నీ దృష్టిలో వున్న గౌరవానికి నీకు.. నా అభినందనలు మై బాయ్.” ఆప్యాయంగా కరచాలనం చేశారు.

“రేపు.. తొమ్మిదిన్నర కల్లా మన యింటికిరా!.. వస్తాను” చెప్పి మామయ్యగారు వెళ్ళిపోయారు. నా మనస్సులోని ఆనందానికి అవధులు లేవు. సంతోషంగా మరో రెండు పెగ్గులు వేసుకొని, భోంచేసి హాయిగా ఆనందంగా.. మంచంపై వాలాను. నాగరాజు ఫోన్.. సుబ్బలక్ష్మి కన్సీవ్ అయినట్లు చెప్పాడు. నా ప్రయత్నం వారి విషయంలో ఫలించినందుకు ఎంతగానో సంతోషించాను.

(ఇంకా ఉంది)