[శ్రీ సముద్రాల హరికృష్ణ గారి ‘పాకాకులు!!’ అనే రచనని అందిస్తున్నాము.]
ఆకుల కులంలో ఆకులం.
అంతా అల్లకల్లోలం!
మామిడాకు, అరిటాకు, కొబ్బరాకు, మఱ్ఱాకు, రావి ఆకు వంటి వృద్ధనాయకాకులు కలిసి మీటింగెట్టేసుకొని తీర్మానం ప్యాసు చేసేశారు!
ఏవఁనీ?
ఏవఁనేంటీ, వాళ్ళను బహిష్కరించనన్నా బహిష్కరించాలి లేదా నలుగురిలో పేరు మార్చుకోవడానికి సిధ్ధమని ఒప్పుకుని మన ఆక్కులంలో కొనసాగాలి.
ఎంత ద్రోహ బుధ్ధి!
తాము పుట్టిన నేలకే ద్రోహం స్ఫురించే పేళ్ళఘోరిస్తారా?!
ఇన్నాళ్ళూ ఏదో సాగిపోయింది మనందరి మంచితనం వల్లా!
మనలో ఎవ్వరం పసిగట్ట లేకపోవటం వల్లా!
ఇక ముందు సాగదు.
ఆ శబ్దం పోలి వచ్చే, ఆ ధ్వని లాగా వినిపించే ఏదీ మన బతుకులో, మన పలుకులో ఉండటానికి వీల్లేదు.
వారికి చెప్పను కూడా లేదు.
ఆహ్వానం పంపించకపోతే రారనుకున్నట్టున్నారు!
కానీ, మీటింగు ఆరంభమైందో లేదో వచ్చేశారు ‘పాకాకులు’ కట్టకట్టుకుని, చేతుల్లో చేతులేసుకుని, పచ్చపచ్చగా!
“రావాకండి, రావాకండి”, అన్నారు ఒక్కుమ్మడిగా నాయకాకులు.
“మీతోనే, మీలోనేగా ఉన్నాడు రావాకు (రావి ఆకు) ఇంకెవరినీ పిలుస్తున్నారు”, అన్నారు విస్తుపోతూ, ‘విదేశీ’ ముద్ర వేయబడ్డ సదరు ఆకులు!
“ఈ రావాకు సంగతి కాదు, మీ విషయమే మాట్లాడుతున్నది! మిమ్మల్నే రావద్దంటున్పది” అన్నారు ముక్త కంఠంతో అధికారాకులు!
“మమ్మల్నా, ఎందుకూ, ఎందుకూ”, అన్నారు కలతపడ్డ కరివేప, తమల, వేప ఆకులు!
“ఎందుకా?! ఏమీ తెలియని నంగనాచుల్లా మాటాడొద్దు, మీ శత్రుసంబంధాలు అన్నీ ఇప్పుడే అవగతమౌతున్పాయి మాకు. ఏం సంజాయిషీ చెపుతారు, చెప్పండి”, అని గదమాయించారు నేతాకులు!
ఎందుకో ఏమిటో తెలీక కళవళపడ్డారు నిందితాకులు!
నిర్మలాత్ములమైన మా మీదా అభాండాలా అని ముక్కున వేలేసుకున్నారు.
పచ్చదనం తగ్గి ముఖాలు పాలిపోయినట్లైంది వారికి/వాటికి!
“ఏవిఁటీ మా నేరం” అన్నారు గొంతులు సవరించుకుని, గుండెలు చిక్కబట్టుకుని!
***
ఆకు కుల సర్వసభ్య సమావేశం అది!
అందరూ అచ్చపు ఆసక్తితో, విచ్చిన కళ్ళతో చూస్తున్నారు, దొప్పలు వేసిన చెవులతో వింటూ!
“నీ పేరేమిటి”, అడిగాడు నాయకుడు, కరివేపను చూసి.
అది గుప్పుమనే సువాసనతో, “కరివేపాక్” అన్నది!
“ఊఁ,..” అన్నాడు నాయకాకు.
“నీది?” గద్దించాడు రెండో ఆకు నేత!
“తమలపాక్” అన్నది తొడిమ చిట్లిస్తూ ఆ మంగళ పత్రం!
“హుఁ” అన్నాడు అడిగిన నేత, ఈసడిస్తున్నట్టు!
“ఊఁ నీ పేరు?” హుంకరించాడు ఇంకో ఆక్నేత!
“వెవ్వె వ్వేపాక్” అన్నది చిట్టి ప్రాణమేమో అది భయపడిపోతూ!
“ఊఁ. అందరూ విన్నారుగా! ముగ్గురూ అదే బాపతు, మన శత్రు దేశపు పేర్లతో! ఛ! పలకటమే నాకు అసహ్యం” అంటూ ఆ పేర్లు గట్టిగా అన్నాడొకసారి.
“కరివే పాక్, తమల పాక్, వే పాక్!” అని, గట్టిగా వికటాట్టహాసం చేసి ఊరుకున్నాడు!
అట్టహాసం ఎందుకో అర్థం కాకపోయినా, ఆ మూడిటి మీద వచ్చిన అభియోగం మాత్రం అర్థమైంది మిగతా అన్ని సభ్యాకులకీ!
మొదటి నుంచీ మన పట్ల శత్రుభావంతో ఉండే దేశపు పేరు ధ్వనిస్తోంది ఆ పేర్లలో, ‘పాక్ పాక్ పాక్’ అంటూ!
“మేం ఏం చేశామయ్యా, మీ అందరికి లాగే మాకూ అవి తరతరాలుగా సంక్రమించిన పేర్లే కదా! బారసాల జరుపుకుని మేమే పెట్టించుకున్నవీ, పెట్టుకున్నవీ కాదు కదా! ఇదేమి న్యాయమయ్యా”, అని బావురుమన్నాయి, లోపల నుండి తన్నుకొస్తున్న కోప దుఃఖాలతో మొహాలు జేవురించగా!
అట్లాగే, ప్రార్థించాయి ఇంకేదైనా దారి ఉంటే ఆలోచించమని!
మొదట ప్రకటించిన బహిష్కారానికి బదులుగా!
నాయకాకులు మొహమొహాలు చూసుకున్పాయి. లోలోపల ఇహిహీ అనుకున్నాయి, ఆ మూటి అవస్థా కళ్ళారా చూసి!
తమలో తామే ఏవో గుసగుసలాడుకున్నాయి, సంప్రదింపుల వైఖరిలో!
***
కాస్సేపు అంతా నిశ్శబ్ధం! ఆకల్లాడిన శబ్దం లేదు ఎక్కడా! ఏ ఆకూ అల్లాడలేదు కాబట్టి!
అంతటి గంభీర సమస్య అయిపోయింది ఆ ఆకుల కులంలో!
కులం అంటే సామాజిక వర్గం కాదు సుమా! ‘వంశం’ అని! హుందాగా, మహాగౌరవంగా!
***
రావాకు గొంతు సవరించుకుని “నారాయణ నారాయణ” అన్నది అలవాటు ప్రకారం!
పూర్వం కురుక్షేత్రం యుధ్ధంలో గీత బోధించిన కృష్ణమూర్తి గారన్నారట కదా, ఆకు కులంలో నేను ‘రావి’ని అనీ!
అద్గదిగో,అదీ నారాయణ సంబంధం ఈ ఆకు నేతకు. అందుకే రావి వారి గోత్రీకులందరూ “నారాయణ నారాయణ” అనకుండా ఒక్క పలుకు పలకరు.
ఇప్పుడు పలుకు అందుకునే ముందు ఒకసారి మర్యాద కోసం తన తోటి నిర్ణయసంఘ సభ్యులు మావిఁడి, అరటి, మఱ్ఱి, కొబ్బరి లాంటి ఆకువీరుల వంక చూసింది.
అవి ‘కానివ్వండి’ అనే అర్థంలో తలలు పంకించాయి.
“సరే, మీ అవస్థ చూస్తే జాలేస్తోంది మాక్కూడా. ఉన్నట్టుండి పొమ్మంటే ఎక్కడికి పోతారూ?! మీరే పేరు మార్చుకుంటే ఎవరాదరిస్తారు, ఏ ఆకు మిమ్మల్ని ఖాతర్ చేస్తుందీ?! కనుక మేమే ఈ పత్ర సర్వసభ్య సమావేశంలో ప్రకటించేస్తాం మీ కొత్త పేర్లు! మీకు ఇష్టమైతే చెప్పండి మాలోనే, మాతోనే ఉండొచ్చు యథాపూర్వంగా! చెప్పమంటారా?!” అన్నది తాపీగా, శతాధిక వ్రృద్ధ భేషజం ఒలకపోస్తూ!
మూడూ “సరే చెప్పండి, ఇష్టమే” అన్నాయి ముక్త కంఠంతో!
రావి నాయకుడు ఇట్లా ప్రకటించాడు అందరూ శ్రధ్ధగా వింటూండగా!
“నేటి నుంచీ ఈ మూడిటి పేర్లూ – – – ‘కరివేభారత్, తమలభారత్, వే భారత్’గా మార్చబడ్డాయి. వాటి ఆమోదాన్ని అవి సంతోషంగా తెలియజేయడం మీరందరూ ఇప్పుడే చూశారు కూడా! ఇట్లాంటివే ఇంకా ఏవైనా ఆకులు ఉన్నా వాటి పేర్లూ ఇదే రకంగా మార్చినట్లే భావించాలి అందరూ. ఇది అప్రతిహతమైన ఈ పత్ర సమాజ నాయక బృందం తీసుకున్న దేశ సంక్షేమకర నిర్ణయంగా మేము భావిస్తున్నాము. ఈ సభ ఇంతటితో ముగిసినదిగా ప్రకటిస్తున్నాము”
“ఆకు రాజ్యం వర్ధిల్లాలి”, “భరత మాతకు జైజై” నినాదాలతో సభ దిగ్విజయంగా ముగిసింది.
***
అండ పిండ బ్రహ్మాండంలో ఆంబోతు రంకె వేస్తే.. అక్కడ తగులూ ఇక్కడ తగులూ.. లాగా యిదేమిటి ఈ మార్పు అని పూర్వ పాకాకులు చింతాకంత చింతిస్తూనే, కొత్త పేర్లకు అలవాటైనాయి కొద్ది కాలంలోనే!
సంఘబలం అంతటిదీ మరి!
మూడాకులు– అవేం ఎదిరిస్తాయీ, ఎదిరించాలని ఉన్నా!
***
పేరులోనే ఉంది పెన్నిధి అంటారు కానీ అప్పుడప్పుడు పేరులోనే దాగుంటుందేమో ప్రమాదం కూడా!
వినాయకుల వారి నడిగితే తీరుతుంది బహుశా ఈ సందేహం!
పత్రపూజ ఇష్టంగా చేయించుకునే తొలి దేవర ఆయనేగా!
జై వినాయకా!
శ్వేతాత‘పత్ర’ సమలంక్రృతా
అ‘పర్ణా’సుతా!
జైజై వినాయకా!
