ఊహకు అందని బంధం

[శ్రీ చిత్తర్వు రఘు గారు రచించిన ‘ఊహకు అందని బంధం’ అనే కథని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]

“అమ్మా, ఇదిగో వేడి వేడి కాఫీ. తాగండి కాస్త హాయిగా ఉంటుంది.” లక్ష్మి ప్రేమగా అందిస్తూ కప్పును రాధమ్మ చేతికి అందించింది. ఆ స్పర్శతో రాధమ్మ కళ్లు మెల్లగా తెరిచింది. మంచం పక్కనే నిలబడి తన కోసం ఎదురు చూస్తున్న లక్ష్మిని చూసి ఆమె పెదాలపై ఒక చిన్న చిరునవ్వు మెరిసింది.

ఎన్నో ఏళ్ల క్రితం, తన జీవితంలోకి ఒక ఊహకు అందని బంధంగా వచ్చిన లక్ష్మి, ఇప్పుడు తన ప్రాణంగా మారింది. ఆ రోజులు ఇంకా రాధమ్మ కళ్ల ముందు కదులుతున్నాయి..

పల్లెటూరి పిల్ల రాధమ్మ. వయసు పదహారేళ్లు దాటి పదిహేడుకు చేరుకుంది. ప్రపంచం ఒక కొత్త రంగుల బొమ్మలా కనబడుతున్న ఆ వయసులో, ఊహించని పిడుగులాంటి వార్త ఆమె జీవితాన్ని కుదిపేసింది. తల్లిదండ్రులు ఆమెకు పెళ్లి సంబంధం చూశారు. వరుడు ఎవరో కాదు, స్వయానా ఆమె మేనమామ. అంతకుముందు భార్య చనిపోయిన ఆయనకు అప్పటికే ఐదేళ్ల కూతురు, రెండేళ్ల కొడుకు ఉన్నారు.

రాధమ్మకు ఈ పెళ్లి ఎంతమాత్రం ఇష్టం లేదు. ఇంకా చదువుకోవాలని, తన స్నేహితురాళ్లతో కలిసి ఆడుకోవాలని ఎన్నో ఆశలు ఉండేవి. తనకన్నా చాలా పెద్ద వయసున్న వ్యక్తిని, ఇద్దరు పిల్లల తండ్రిని పెళ్లి చేసుకోవడం ఆమె మనసుకు నచ్చలేదు. కానీ, ఆ రోజుల్లో తల్లిదండ్రుల మాట శిలాశాసనం. వారిని ఎదురించగల ధైర్యం రాధమ్మకు లేదు. కన్నీళ్లు దిగమింగుతూ పెళ్లికి ఒప్పుకోక తప్పలేదు.

కొత్త కాపురానికి వచ్చిన రాధమ్మకు అంతా కొత్తగా, భయానకంగా ఉండేది. అత్తారింట్లో ఆమె ఒంటరిగా గడిపేది. తన వయసు అమ్మాయిలు కాలేజీల్లో సందడి చేస్తుంటే, ఈమె మాత్రం ఇద్దరు చిన్న పిల్లల బాగోగులు చూసుకోవడంలో మునిగిపోయింది. పుస్తకాలతో గడపాల్సిన చేతులు, పాల సీసాలు పట్టుకోవాల్సి వచ్చింది. స్నేహితులతో కబుర్లు చెప్పాల్సిన నోరు, పిల్లల లాలిపాటలు పాడాల్సి వచ్చింది. తన మనసులోని కోరికలన్నిటినీ చంపుకుని, ఆ ఇద్దరు పిల్లలనే తన ప్రపంచంగా చేసుకుంది. వారి నవ్వుల్లోనే తన సంతోషాన్ని వెతుక్కునే ప్రయత్నం చేసింది.

కొన్నాళ్లకు రాధమ్మకు ఒక మగబిడ్డ పుట్టాడు. సొంత బిడ్డ పుట్టాకైనా, ఆమె తన పెంపుడు పిల్లల పట్ల చూపుతున్న ప్రేమ ఏ మాత్రం తగ్గలేదు. ముగ్గురు పిల్లలను కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటూ వచ్చింది. ఎప్పుడూ ఎవరికీ ఎక్కువ తక్కువ చూపించలేదు. వారి ఆలనాపాలన కోసం తన జీవితాన్ని పూర్తిగా అంకితం చేసింది. వారికి మంచి చదువులు చెప్పించింది, ఉత్తమమైన అలవాట్లు నేర్పించింది. వారి భవిష్యత్తు గురించే నిరంతరం ఆలోచిస్తూ ఉండేది.

కాలం గిర్రున తిరిగింది. రాధమ్మ పిల్లలు పెద్దవాళ్లయ్యారు. ఆమె తనకున్న పరిచయాలతో, తెలిసిన వాళ్ల సహాయంతో తన ముగ్గురు పిల్లలకు మంచి సంబంధాలు చూసి పెళ్లిళ్లు చేసింది. పెద్ద కూతురు, కొడుకు మంచి కుటుంబాల్లో స్థిరపడ్డారు. తన సొంత కొడుకు ఉన్నత చదువుల కోసం అమెరికా వెళ్లాడు. అక్కడ మంచి ఉద్యోగం రావడంతో అక్కడే స్థిరపడ్డాడు. రాధమ్మ తన బాధ్యత తీరిందని కాస్త ఊపిరి పీల్చుకుంది.

అయితే, ఆమె కష్టాలు ఇంకా మిగిలే ఉన్నాయి. అనుకోకుండా ఆమె భర్త గుండెపోటుతో హఠాత్తుగా చనిపోయాడు. ఆయన ఆస్తిపాస్తులు సరిగా ఏర్పాటు చేయకపోవడంతో, రాధమ్మకు ఆర్థికంగా ఎలాంటి భద్రత లేకుండా పోయింది. భర్త మరణంతో రాధమ్మ మళ్లీ ఒంటరిదైపోయింది. అమెరికాలో ఉన్న కొడుకు అప్పుడప్పుడు ఫోన్ చేసేవాడు కానీ, తల్లిని చూడటానికి రాలేకపోయాడు. తన జీవితంలో బాగా స్థిరపడ్డానని, ఇప్పుడప్పుడే రావడం కుదరదని చెప్పేవాడు. రాధమ్మ కొడుకు కోసం ఎదురుచూస్తూ కాలం గడుపుతుండేది.

రాధమ్మ ఆరోగ్యం కూడా అంతంతమాత్రంగానే ఉండేది. ఇంట్లో పనులు చేసుకోవడానికి కూడా కష్టంగా ఉండేది. తన దగ్గర ఉన్న కొద్దిపాటి డబ్బు కూడా అయిపోవచ్చింది. ఎవరిని సహాయం అడగాలో కూడా ఆమెకు అర్థం కాలేదు. దిక్కుతోచని స్థితిలో ఆమె కుమిలిపోతుండేది.

అలాంటి క్లిష్ట సమయంలో, ఆమె పెంపుడు కూతురు లక్ష్మి తన భర్తతో కలిసి రాధమ్మ దగ్గరకు వచ్చింది. తన పెంపుడు తల్లి పడుతున్న కష్టాల గురించి తెలుసుకున్న లక్ష్మి హృదయం ద్రవించింది. చిన్నప్పటి నుంచి తనను సొంత తల్లిలా ప్రేమగా చూసుకున్న రాధమ్మ దుస్థితి చూసి ఆమె తట్టుకోలేకపోయింది. తన తల్లికి ఇప్పుడు తన సహాయం ఎంతైనా అవసరమని ఆమె గ్రహించింది.

లక్ష్మి వెంటనే తన భర్తతో మాట్లాడి, రాధమ్మను తమ ఇంటికి తీసుకువెళ్లాలని నిర్ణయించుకుంది. ఆమె భర్త కూడా మంచి మనసున్నవాడు. లక్ష్మి తీసుకున్న నిర్ణయాన్ని అతను గౌరవించాడు. ఇద్దరూ కలిసి రాధమ్మ దగ్గరకు వెళ్లి, ఆమెను తమతో రావాల్సిందిగా ప్రేమగా అడిగారు.

మొదట్లో రాధమ్మ సంకోచించింది. తాను వాళ్లకు భారం అవుతానని బాధపడింది. కానీ, లక్ష్మి ఆమెను ఎంతో ప్రేమగా బతిమాలింది. చిన్నప్పటి తీపి గుర్తులను గుర్తుచేసింది. ఇప్పుడు తన తల్లికి సేవ చేసే అదృష్టం తనకు దక్కిందని చెప్పింది. లక్ష్మి మాటలకు రాధమ్మ హృదయం కరిగిపోయింది. ఒంటరిగా ఉండటం కంటే, తన కూతురితో కలిసి ఉండటమే మంచిదని ఆమె నిశ్చయించుకుంది.

లక్ష్మి, తన భర్తతో కలిసి రాధమ్మను తమ ఇంటికి తీసుకువెళ్లారు. వాళ్లు రాధమ్మను సొంత తల్లిలా చూసుకున్నారు. ఆమెకు మంచి వైద్యం చేయించారు. ఇంట్లో అన్ని పనులు స్వయంగా చేసి పెట్టేవారు. లక్ష్మి స్వయంగా తన తల్లికి సేవలు చేస్తూ, ఆమె కష్టాలను మరిపించే ప్రయత్నం చేసింది. రాధమ్మ మళ్లీ నెమ్మదిగా సంతోషంగా ఉండటం మొదలుపెట్టింది.