[శ్రీ గోపగాని రవీందర్ రచించిన ‘ఒకానొక సాయంకాలం’ అనే కవితని పాఠకులకి అందిస్తున్నాము.]
సవాళ్ళను ఎదుర్కొంటూ
సుఖదుఃఖాలను భరిస్తూ
కుంగిపోతు కృశించిపోతూనే
ఎదగడమెట్లనో ఆలోచిస్తూ
సాగిపోయే బహుదూరపు బాటసారిని
అనేక రకాలైన అనుభవాల
సమూహమొక సాయంకాలం
అందుకేనేమో సంధ్యాకాలమంటే నాకిష్టం..!
ఓదార్పులనిచ్చే మిత్రులతోనో
కుటుంబ సభ్యులతోనో
ఒక్కొక్కసారి ఒంటరిగానో
విసుగు భారాన్ని వదిలించుకోవాలంటే
దూరమెంతైనా సరే
చంద్రోదయాన్ని పలకరించాల్సిందే..!
పాఠశాల ప్రాంగణం నుండి
ఆనందమయంగా విద్యార్థులందరూ
నవ్వుల సుమాలను వెదజల్లుతూ
నివాసాల వైపు వెళ్ళుతుంటే
నాలోని నాడుల్లో ఉత్సాహం ఉరకలేస్తుంది
అందుకే చీకట్లు రాలే తరుణమంటే అభిమానం..!
ప్రకృతి ఆరాధకుల క్షేత్రాలైన
వాల్డెన్ పాండ్ కావచ్చు
న్యూ పోర్ట్ లోని క్లిప్ వాకింగ్ కావచ్చు
ఒంటారియ సరస్సు కావచ్చు
ప్రావిడెన్స్ లోని కొల్ట్ పార్కు కావచ్చు
సందదిగుండే బ్లాక్ స్టోన్ పార్క్ కావచ్చు
ప్రవహిస్తున్న చాల్స్ నది కావచ్చు
సుందరమైన రోజర్ విలియమ్ పార్క్ కావచ్చు
నా అడుగులను భరిస్తున్న దారులు కావచ్చు
నా అనుభూతుల సవ్వడులను హత్తుకుంటున్న
వెచ్చని సంధ్యా కిరణాలంటే అమితమైన ప్రేమ..!
ఒక యోధుని అకాల మరణ వార్త
ఒక అమరుని సమర నినాదం
ఒక నాయకుని మాట తప్పని వాగ్దానం
ఒక గాయకుని పోరు గొంతు
మనసులో పోగుపడుతున్న గాయాలు
వెల్లువెత్తుతున్న అపరిమితమైన భావాలు
నాకు నేనుగా సర్ది చెప్పుకునే చోటులైన
లక్షేట్టిపేట కాలేజ్ గ్రౌండ్ కావచ్చు
సువిశాలమైన చర్చ్ మైదానం కావచ్చు
ఉట్నూరులోని కె.బి. కాంప్లెక్స్ కావచ్చు
సూర్యాస్తమయంతో కరచాలనం
చేయడమంటే నాకెంతో ఇష్టమైనది..!
అలుపెరగని జీవనయానంలోని
రేపటి ఆశల ఉషోదయానికి
నీలోని ఆశయాల చురుకుదనానికి
ఒకానొక ఈ సాయంకాలమే దిక్సూచి..!
