Site icon సంచిక – తెలుగు సాహిత్య వేదిక

నిప్పుల సెలయేరులో మంచుపల్లకి!

[శ్రీ విడదల సాంబశివరావు రచించిన ‘నిప్పుల సెలయేరులో మంచుపల్లకి!’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]

సాయం సంధ్య మసక బారిన వేళ..
వెన్నెల వెలుగులతో
రేయి తళతళా మెరిసిపోతుంటే
గులాబీలా విరబూసిన నీ మేను
నా కౌగిలి స్వర్గంలో సేద దీరుతోంది!

ఆ నిశ్శబ్ద కలయికతో
నా ఎద లోయల నుండి
ఓ సౌందర్య శీతల ప్రభావం జాగృతమై
అగ్నిధార లొలికిస్తున్న వర్షంలా..
నీ హృదయాన్ని ముంచెత్తుతోంది ప్రేయసీ!
నిండు పున్నమి రేయి
నిలకడగా ప్రవహిస్తోన్న
సెలయేరు లాంటి నీ నగుమోము..
రసోజ్వల భావనా వీచికలకు నిలయమై
నిండుగా అలరారుతున్న నీ కురులు..
నా ప్రియమైన కవితా గీతికల కన్నా
అత్యంత సుందరంగా కనిపిస్తున్నాయి!

నా ముఖిబింబంపై వాలిన
నీ కనురెప్పల సౌందర్యంతో..
నును సిగ్గులతో తలదించుకొని
నా హృదయ సౌందర్యాన్ని వీక్షిస్తోన్న
ఓ అప్సరసే కనిపించి
నా కన్నులకు విందు చేస్తోంది.

ఆ రేయి వెన్నెల వర్షంలో
చల్లగాలులు వీస్తున్నా.. తనువంతా అగ్గి రాజుకుంది!
ఈ అందమైన అగ్నిని ఎదలో పొదుగుకొని
పుష్పమయమైన పాన్పుపై
మన సంయోగపు రేయిని
హాయిగా అనుభూతించి
యవ్వన మధురిమను ఆస్వాదిద్దాం!

అయితే..
ఇక్కడ నీకో షరతు సుమా!
నువ్వు మళ్ళీ మునుపటిలా
మాయమైపోయి..
కలకాలం నిలిచివుండే
ఈ ఆనందానుభూతిని
భ్రమగా.. కలగా మార్చి
నన్ను విషాద సాగరంలో
ముంచెయ్యకు ప్రియ సఖీ!

Exit mobile version