[సంచిక – డా. అమృతలత సంయుక్తంగా నిర్వహించిన 2024 దీపావళి కథల పోటీలో సాధారణ ప్రచురణకు ఎంపికైన కవిత బేతి గారి ‘మైక్రో టు మాక్రో’ అనే కథని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
“హాయ్ మాన్వి, నీతో కొంచెం మాట్లాడాలి. ఫ్రీ అయినప్పుడు కాల్ చేయ్” అన్న స్నేహితురాలు ఉష మెసేజ్ చూసి, వెంటనే ఫోన్ చేసింది మాన్వి.
“హే ఉషా! ఎలా ఉన్నావు? ఏమైపోయావు, నెలనుంచి పత్తాలేవు, అంతా ఓకే కదా? మళ్లీ ఏమైనా గొడవలా?” అని ఆతృతగా అడిగింది.
“పెద్ద కథ ఉంది, చెప్తాలే మాన్వి. ఇంతకు ముందే చెప్పాను కదా, గొడవలు చిన్నవే కానీ నేనింక భరించలేకపోతున్నాను. వేణుకి ఈగో ఎక్కువ, దానికి తోడు ఎప్పుడూ ఆఫీసులో వర్క్ లోడ్ ఎక్కువగా ఉంటుంది, ఆ స్ట్రెస్ అంతా తీసుకొచ్చి నా మీద చూపిస్తున్నాడు. నాకున్న తలనొప్పులు తక్కువా చెప్పు. ఇక విడిపోదామని డిసైడ్ చేసుకున్నాను. నాకు నీ హెల్ప్ కావాలి, మీ లాయర్‌తో మాట్లాడి అపాయింట్మెంట్ ఫిక్స్ చేయవా, ప్లీజ్. ఇంతకీ నీ డైవోర్స్ ఎంతవరకు వచ్చింది” అని అడిగింది ఉష.
“హ్మ్.. ఇంతకుముందు చెప్పావులే కానీ, సెట్ అయిపోయావేమో అనుకున్నా. నా లాయర్ ఫుల్ బిజీగా ఉన్నారు, నా డైవోర్స్ నత్తనడక నడుస్తుంది. సరే, రేపు ఇంటికిరా మాట్లాడుకుందాం” అని నిట్టూర్చి పనిలో పడిపోయింది మాన్వి.
***
మరునాడు మాన్వి ఇంటికి వెళ్లిన ఉష హాల్లో కూర్చున్న స్త్రీని చూసి, ‘ఎవరా?’ అనుకుని ముందు ఆశ్చర్యం, తర్వాత ఆనందంతో, “ఓ సీతా టీచర్, మీరా! వాట్ ఎ సర్ప్రైజ్! ఎన్నాళ్ళకి కనిపించారు” అంటూ కాళ్ళకి దండం పెట్టి గట్టిగా కౌగిలించుకుంది.
మాన్వి స్నాక్స్, కూల్ డ్రింక్స్ తీసుకుని లోపలనుంచి వస్తూ, “ఇందాకే సూపర్ మార్కెట్లో కనిపించారు. పక్కనే మా ఇల్లు రండి అని తీసుకొచ్చాను, నువ్వూ వస్తున్నావు అని చెప్పి” అన్నది.
***
ముగ్గురూ కాసేపు స్కూల్ కబుర్లు చెప్పుకున్నారు.
సీత వీళ్ళిద్దరి చదువులు, ఉద్యోగాల గురించి అడిగి తెలుసుకుంది.
‘కెరియర్ పరంగా సక్సెస్ అయినా పర్సనల్ లైఫ్‌లో రాంగ్ డెసిషన్ తీసుకున్నాము టీచర్! సరి దిద్దుకోవాలని చూస్తున్నాము” అని ఇద్దరు తమ తమ పెళ్లి గురించి, విడాకుల వరకు వచ్చిన పరిస్థితుల గురించి చెప్పారు.
“నా స్టూడెంట్స్ బాగా చదువుకొని ప్రయోజకులై సాఫ్ట్‌వేర్ కంపెనీలో పెద్ద ఉద్యోగాల్లో ఉన్నారు అని చాలా గర్వంగా ఉంది. చదువుని, క్వాలిఫికేషన్‌ని, కెరియర్‌ని ఇంత చక్కగా మలుచుకున్న మీరు వివాహ బంధంలో మాత్రం తప్పు చేస్తారని నాకు అనిపించట్లేదు. సరిదిద్దుకోవడం అంటే ఆ బంధాన్నుంచి బయట పడడం కాదు అమ్మాయిలూ, ఆ బంధాన్ని సవరించుకోవడం, గట్టిగా నిలుపుకోవడం, కాదా!” అన్నది సీత.
“మీకు అర్థం కాదు టీచర్, భర్తకి సమంగా సంపాదిస్తున్నా, బరువు బాధ్యతలన్ని పంచుకుంటున్నా మాకు స్వతంత్రం లేదు, విలువ లేదు. మా సెల్ఫ్ రెస్పెక్ట్‌ని, స్వంతంగా నిర్ణయాలు తీసుకునే హక్కులని, మాకు ఇష్టం వచ్చినట్టు ఉండాలి అనే కోరికలని మేము ఎందుకు వదులుకోవాలి” అంటూ అని తమ సంసారంలో భర్తతో కలిగిన విభేదాల గురించి చెప్పుకొచ్చారు.
ఓపికగా, పూర్తిగా ఇద్దరు చెప్పిన విషయాలు విన్న సీత, “సరే, కొన్ని మాటలు చెప్తా వినండి. సంసారంలో వచ్చే చిన్నచిన్న గొడవలకి జీవితాన్ని పాడుచేసుకోవడం నాకు చాలా సిల్లీగా అనిపిస్తుంది. ఈ కాలం పిల్లలు ఎమ్మెస్, ఎంబీఏ అంటూ గొప్ప చదువులు చదవడానికి అమ్మా నాన్నా బ్యాంకులో కూడబెట్టి, ఉన్నదంతా లెక్కగట్టి ఇస్తే అప్లికేషన్లు పెట్టి మంచి యూనివర్సిటీలు వెతుక్కుని, సీటు దొరికించుకుని విమానంలో కూర్చోబెడితే విదేశాలకు ఒక్కరే ధైర్యంగా వెళ్లి పట్టాలు పట్టుకొస్తారు, ఆపై ఉద్యోగాలు సాధించి లక్షల్లో సంపాదిస్తారు.
మీరు కొన్న వస్తువు ఏదైనా మొరాయిస్తే, ప్రాబ్లం వస్తే కస్టమర్ కేర్ వాళ్ళతో మాట్లాడి, కంపెనీ వాడి పీకలమీద కూర్చుని దాన్ని ఎక్స్చేంజ్ చేయడమో, రిటర్న్ ఇవ్వడమో చేస్తారు.
మీరు పనిచేసే దగ్గరా, క్లైంట్‌కి ఏదైనా నచ్చకపోతే మీ ప్రాజెక్టు చేజారిపోకుండా శతవిధాల మీ తెలివి అంతా ఉపయోగించి వాడిని బుట్టలో వేసుకుంటారు. మీ ఉద్యోగం ఎంత ముఖ్యమో మీకు తెలుసు, కంపెనీలో మీ పొజిషన్ పట్టు సడలిపోకుండా ఎలా మానేజ్ చేయాలో మీకు తెలుసు. మీ టార్గెట్స్ పూర్తిచేయడానికి ఇటు మీ టీం మెంబెర్స్‌తో అయితే గాని అటు మీ సుపీరియర్స్‌తో అయితే గాని ఎంతో చాకచక్యంతో వ్యవహరిస్తారు.
మీరు అనుకున్న సమయానికి అనుకున్న పని అవ్వాలంటే ఎవరినయినా సరే బతిమాలో, బామాలో పని చేపించుకుంటారు. చివరికి ప్లంబర్, ఎలక్ట్రీషియన్, కారు మెకానిక్లను అయినా సరే ‘అయ్యా, బాబూ, బ్రో.. ప్లీజ్.. జరా జల్దీ కర్కే దేదో..’ అంటూ మాట్లాడతారు. అందితే జుట్టు అందకపోతే కాళ్లు టైపులో మీరు ఈగోని పక్కన పెడతారు, అనుకున్న గోల్ సాధిస్తారు, పట్టుబట్టి కావాల్సింది నెరవేర్చుకుంటారు.
గత కొన్ని ఏళ్లుగా ఆన్‌లైన్‌లో మీ జనరేషన్ వాళ్ళు వర్క్ ఫ్రం హోం చేయబట్టి మీ స్కిల్స్ ఏంటి, మీ తెలివి ఎంత, మీ అనలైజింగ్ కెపాసిటీ ఎలా ఉంది అని మాకు తెలిసింది. మీ జూమ్ మీటింగులు, ఆన్లైన్ మీటింగులు చూసి మీరు ఉద్యోగ ధర్మంలో ఎంత నైపుణ్యత ప్రదర్శిస్తారో మాకు అర్థమవుతుంది.
మీ ఉద్యోగం ఊగిసలాడుతుంది అనిపిస్తే ఎంతో నేర్పుగా ఇంకొకటి దొరికిన తర్వాత దీన్ని వదిలేస్తారు. అప్పటిదాకా ఎంత కష్టమయినా సరే దీన్ని ఎలాగయినా భరిస్తారు, ఎందుకంటే ఈయమ్మయిలు, క్రెడిట్ బిల్లులు, అవుట్‌స్టాండింగ్‌లు, పెండింగ్ పేమెంట్స్ ఉంటాయి కదా.
ఉద్యోగం లేకుండా ఒక ఆర్నెల్లు.. అంతెందుకు, ఒక రెండు నెలలు వుండగలరా చెప్పండి. ఇంకోటి దొరికినప్పుడు దొరుకుతుందిలే అనుకుంటారా? ఈ బాస్‍ని భరించలేను అని వెంటనే ఉద్యోగం వదిలేస్తారా? లేదు కదా, ఎంతో సహనంగా ఆ సమస్య టాకిల్ చేస్తారు కదా. ఇలాంటిచోట్ల మీరు ప్రదర్శించే నేర్పరితనానికి మీకు అవార్డు ఇవ్వాల్సిందే. సంసార ధర్మం కూడా అంతే కాదా!
మరి ఇంత తెలిసిన మీరు సంసారంలోని చిన్న కలహాలకి, విభేదాలకి ఎందుకమ్మా కదిలిపోతారు, ఎందుకు వెనుకంజ వేస్తారు, ఎందుకు ఈగోకి పెద్దపీట వేస్తారు. అత్త, మామ, భర్త, ఇల్లు, సంసారం ఇవి కూడా ముఖ్యమే కదా.
ఉద్యోగం పోతే పోయింది అనుకోనప్పుడు ఇది మాత్రం పోతే పోయింది అని ఎందుకు అనుకుంటారు అక్కడ ప్రదర్శించిన నైపుణ్యం, చలాకీతనం, చురుకుతనం ఇక్కడ ప్రదర్శించలేరూ?
మీ ఇద్దరి మధ్యా ఏదైనా సమస్య వస్తే ‘నీవల్ల, నీవల్ల’ అని ఒకరిపై ఒకరు దుమ్మెత్తి పోసుకోకుండా, ‘ఏదో సమస్య.. వచ్చింది, ఇది ఎలా సమసిపోతుంది, ఇందులోంచి ఎలా బయటపడాలి, మళ్లీ ఇంట్లో సాధారణ వాతావరణము ఎలా సృష్టించాలి’ అనేది కూడా చిన్న కిటుకులతో తేలిపోయేదే కదా.
ఒకసారి మీరే ఆలోచించండి, మీ దగ్గర చాలా సద్గుణాలు ఉన్నాయి, కాస్త మొండితనం కూడా ఉంది. ఈగో అనేది అందరికీ ఉంటుంది, ప్రతి మనిషిలోనూ ప్లస్ మైనస్ ఉంటుంది. మీ ఇద్దరికీ పని ఒత్తిడి వల్ల చిరాకులు, కోపాలు కలుగుతున్నాయి. దీనితోపాటు ఇంటికి రాగానే ఇలా కావాలి, అలా ఉండాలి అనుకుంటారు కానీ ఇంకొకరి కోసం అడ్జస్ట్ అవ్వాలి అనుకోరు.
మైక్రో చిప్స్, మైక్రో సిమ్ అని అన్నీ మైక్రో లెవెల్లో చూసే మీరు ఆలోచనలన్నీ కూడా మైక్రో లెవెల్లో పెట్టుకుంటే ఎలా? మాక్రో లెవెల్కి ఎదగాలి కదా! ‘నాది, నా ఇల్లు, నా హక్కు, నా స్వతంత్రం, నా ఇష్టం’ అనేవి వదిలి కొంచెం తల ఎత్తి బయటికి చూడండి.
మన చుట్టూరా ఎన్నోరకాల మోసాలు జరుగుతున్నాయి, కాలుష్యం పెరిగిపోతుంది, ఎందరో అమ్మాయిల పైన దారుణాలు జరుగుతున్నాయి, పర్యావరణానికి ఎంతో నష్టం జరుగుతుంది, హింసలు పెరిగిపోతున్నాయి, ఆకలితో నకనకలాడేవారు, చదువు లేక చెడ్డదారులు పట్టేవారు ఇలా ఎందరో ఉన్నారు. అలాంటివారికి మీ సహాయం అవసరం లేదా? అలాంటి వారికోసం మీరు ఏమి చేయలేరా? ఒకసారి బయటికి వచ్చి వీళ్ళని చూస్తే వీళ్ళముందు మీ సమస్య ఎంత చిన్నదిగా అనిపిస్తుందో చూడండి.
నెలకి నాలుగు వీకెండ్లు పార్టీలు చేసుకుంటున్నారు కదా, ఒక్క వీకెండ్ సమాజం కోసం వెచ్చించండి, వారికోసం మీరు ఏమైనా చేయగలరేమో చూడండి.
ఒక్కడే చెరువు తవ్వాడు, ఒక్కడే కొండను తవ్వి దారి చేశాడు, ఒక్కడే మొక్కలు నాటి పెద్ద అరణ్యాన్ని సృష్టించాడు.. ఇలాంటి వార్తలు వినడంలేదూ, ఇలాంటి వారి గురించి మీరు చూడడంలేదూ? ఒక టీంగా ఏర్పడి అలాంటి ప్రయత్నం మీరు ఎందుకు చేయకూడదు.
‘సహనం లేదు, ఒక మాట పడాల్సిన అవసరం లేదు, ఆత్మాభిమానం నిలుపుకోవాలి, మా హక్కులు మాకు కావాలి’ అని మీరు విడాకులు తీసుకుంటారు సరే, తర్వాత ఏం చేస్తారు? ఒంటరిగా ఉండిపోతారా లేక మళ్ళీ తోడు కోసం వెతుక్కుంటారా?
చదువు పరంగా, ఉద్యోగ పరంగా, ఆర్థికంగా మీరు బాగానే నిలదొక్కుకున్నారు. అసహాయులు కారు, ఆబలలు అసలే కారు. మీరు చేయాల్సిన పనులు చాలా ఉన్నాయి, సమాజానికి మీ అవసరం ఉంది. మీకున్న సమస్యలు నిజంగా తీర్చలేనివా? మీ తెలివితేటలతో, సమయస్ఫూర్తితో, స్మార్ట్ వర్క్‌తో వాటిని తీర్చుకోలేరా.
ప్లస్ మైనస్ అందరి దగ్గర ఉంటాయి, ప్రతివాళ్ళలో కొన్ని లోపాలు ఉంటాయి, సద్గుణాలూ ఉంటాయి వేటిని పట్టించుకోవాలి, వేటిని ఇగ్నోర్ చేయాలి, వేటిని హైలైట్ చేయాలి, వేటిని ఎక్స్క్యూస్ చేయాలి అనే దానిలోనే కదా మీ విజ్ఞత ఉంది”. చెరోపక్కనా కూర్చుని బుద్దిగా వింటున్న ఇద్దరి తలపై ప్రేమతో నిమిరి చెప్పడం కొనసాగించింది సీత.
“మీరిద్దరూ బంగారంలాంటి పిల్లలు, మీరు చెప్పిన విషయాలు వింటే మీకు మీ భర్తలతో చిన్నచిన్న గొడవలే తప్ప విడిపోదగ్గ పెద్ద కారణాలు కాదు అని నాకు అనిపిస్తుంది. ‘సారీ’ అనో లేదా, ‘నీవల్ల నాకు ఇబ్బందులు కలిగాయి’ అని వివరంగా తెలియచేసో, మీ మధ్యనున్న చిక్కుముడులను విప్పుకోండి అంతేకానీ, తెగేదాకా లాగి ఏం చేస్తారు?
కొన్నిరోజులు మీ గురించి మానేసి, సమాజానికి నేను ఏం చేయగలను అని ఆలోచించి ఏవైనా ఒక గ్రూపుగా ఫామ్ అయ్యి ఏవైనా కార్యక్రమాలు చేపట్టండి. మీ చుట్టూ రకరకాల సమస్యలతో నలిగిపోతున్న వారిని చూస్తే మీకు ఎన్ని కంఫర్ట్స్ ఆండ్ లగ్జరీస్ ఉన్నాయో తెలుస్తోంది.
జీవితంలో మనం ఎప్పుడు వెనక్కి తిరిగి చూసుకున్నా ఆనందం, గర్వపడే క్షణాలు కనిపించాలి కాని ‘అయ్యో! ఎందుకు ఇలా చేశాము’ అనిపించకూడదు.
ఒక ఆర్నెల్లు, లేదా సంవత్సరం మీది కాదు అనుకొని నలుగురి కోసం ఏదైనా చేసి ఆ తర్వాత మీ నిర్ణయం ఇలాగే ఉంటుందా, మారుతుందా చూడండి”.
చెప్పడం ఆపి, ఇద్దరి మొహాల్లో మారుతున్న భావాలు గమనించి, “చదివిన చదువు డబ్బు సంపాదించటానికి మాత్రమే కాదు, జీవితాన్ని చక్కదిద్దుకోవటానికి, నలుగురికి హితం చేయడానికి కూడా ఉపయోగపడాలి. ముందు తరాలకి మంచి సమాజాన్ని అందించే బాధ్యత కూడా మీపైనే ఉంది. ఏమంటారు?” అన్నది సీత.
“మా ముందున్న సమస్య ఎంత చిన్నది అనిపించేలా విడమర్చి చెప్పారు టీచర్” అన్నది మాన్వి.
“మా స్కిల్స్‌ని మాకు తెలిపి, మేము మా సమస్యలని మాత్రమే కాదు, మా చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళ సమస్యలని కూడా తీర్చగలం అని నమ్మకం కలిగించారు టీచర్” అన్నది ఉష.
“అంతే కదా మరి! స్కూల్లో మనం చేసేన ప్రోగ్రామ్స్ గుర్తుతెచ్చుకోండి. త్వరలో ఏదైనా అలోచించి మిగితా ఫ్రెండ్స్‌నీ, నన్నూ కలుపుకోండి” అని ఇద్దరినీ కౌగిలించి, వాళ్ళు ముద్దులు పెడుతూ తీసే సెల్ఫీలకి తృప్తిగా నవ్వుతూ పోజు ఇచ్చింది సీత.
