[సంచిక పాఠకుల కోసం ‘ఆల్ ఆఫ్ అజ్ స్ట్రేంజర్స్’ అనే సినిమాని విశ్లేషిస్తున్నారు పి.వి. సత్యనారాయణ రాజు.]
తలిదండ్రులు చిన్నతనంలో చనిపోతే ఎలా ఉంటుందో వాస్తవికంగా చూపించే చిత్రాలు చాలా తక్కువ వచ్చాయి. అలాంటి ఒక చిత్రం తెలుగులో వచ్చిన ‘ఆనంద్’ (2004). అందులో నాయిక తలిదండ్రులు చిన్నప్పుడే చనిపోతారు. పెద్దయ్యాక ఆమె కాస్త మొండిగా ఉంటుంది. ప్రపంచం నుంచి తనను తాను కాపాడుకోవటానికి ఆమె ఎంచుకున్న పద్ధతి అది. ‘ఆల్ ఆఫ్ అజ్ స్ట్రేంజర్స్’ (2023) లో నాయకుడు కూడా చిన్నతనంలోనే తలిదండ్రులను కోల్పోతాడు. అతను తలిదండ్రులకి చెప్పాలనుకుని చెప్పుకోలేని విషయాలు కూడా ఉన్నాయి. ఇవన్నీ కలిసి అతన్ని తనలో తాను ముడుచుకుపోయేలా చేశాయి. ఆడపిల్లల కన్నా మగపిల్లలకే తలిదండ్రులు ఎక్కువ అవసరమేమో అనిపిస్తుంది. ఈ చిత్రం జియో హాట్‌స్టార్‌లో లభ్యం. ‘ఆల్ ఆఫ్ అజ్ స్ట్రేంజర్స్’ అంటే ‘అపరిచితులం మనమందరం’ అనే అర్థం వస్తుంది. ఈ చిత్రం పెద్దలకు మాత్రమే.
ఆడమ్ లండన్‌లో ఒక పెద్ద బిల్డింగ్‌లో ఒక ఫ్లాట్‌లో ఉంటాడు. నలభై ఏళ్ళ పైనే ఉంటాయి. హ్యారీ ఇంకో ఫ్లాట్‌లో ఉంటాడు. మిగతా బిల్డింగ్ ఖాళీగా ఉంటుంది. ఇంకా ఎవరూ రాలేదు. ఆడమ్ సినిమాలకి, టీవీ సీరియళ్ళకి స్క్రీన్‌ప్లేలు రాసే రచయిత. అతనిలో ఏదో వేదన గూడు కట్టుకుని ఉంది. ప్రస్తుతం అతనిలో ఒక స్తబ్ధత ప్రవేశించింది. ఏమన్నా రాద్దామని కూర్చున్నా రాయలేకపోతాడు. హ్యారీ అతన్ని అప్పుడప్పుడూ చూశాడు గానీ ఎప్పుడూ పలకరించలేదు. ఒకరాత్రి హ్యారీ మద్యం తాగుతూ ఆడమ్ ఫ్లాట్‌కి వస్తాడు. అతనికి ముప్పై ఏళ్ళ లోపే ఉంటాయి. అతను మాట్లాడే తీరు మొదట బాగానే ఉంటుంది కానీ తర్వాత వింతగా ఉంటుంది. “నా తలుపు బయట వ్యాంపైర్లు (రక్తపిశాచులు) ఉన్నారు” అంటాడు. ఒంటరితనంతో అతనికి పిచ్చి పిచ్చి ఆలోచనలు వస్తున్నాయి. అతని మాటల వల్ల, చేష్టల వల్ల అతను గే అని తెలుస్తూ ఉంటుంది. ఆడమ్ అతని తీరు చూసి జంకుతాడు. అతన్ని సున్నితంగా తిరస్కరించి తలుపు వేసేస్తాడు.
తర్వాతి రోజు ఆడమ్ లండన్ బయట తాను చిన్నప్పుడు పెరిగిన ఊరికి వెళతాడు. అక్కడ అతనికి తన తండ్రి కనపడతాడు. అతని కన్నా చిన్నవాడిలా ఉంటాడు. ఆడమ్‌ని తనతో పాటు ఇంటికి తీసుకువెళతాడు. అక్కడ ఆడమ్ తల్లి ఉంటుంది. ఆమె కూడా భర్త వయసులోనే ఉంటుంది. వాళ్ళు చనిపోయారని, ఆడమ్ వారి ఆత్మలతో మాట్లాడుతున్నాడని స్పష్టమవుతుంది. వారు ఏమీ జరగనట్టు ఆడమ్ బాగోగులు అడుగుతారు. చిన్నప్పటి విషయాలు గుర్తు చేసుకుంటారు. అతను ఆనందంగా వారితో మాట్లాడతాడు. కానీ అతనిలో ఉన్న వేదన అమ్మకి తెలుస్తూ ఉంటుంది. కాసేపటికి ఆడమ్ ఇంటికి బయల్దేరతాడు. అమ్మ అతన్ని మళ్ళీ రమ్మంటుంది.
తన బిల్డింగ్‌లో అతనికి హ్యారీ కనపడతాడు. “ఆరోజు నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టినందుకు సారీ” అంటాడు. ఆడమ్ “పర్వాలేదు. ఎప్పుడైనా డ్రింక్ చేయటానికి రా. నాకు విస్కీ ఇష్టం” అంటాడు. తలిదండ్రులని చూసి వచ్చాక అతనిలో కొత్త ఉత్సాహం వచ్చిందని తెలిసిపోతూ ఉంటుంది. మర్నాడు హ్యారీ వస్తాడు. ఇద్దరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటారు. హ్యారీ గే అని ముందు నుంచే తెలిసిపోతుంది. అతను ఆడమ్‌ని “నువ్వు గేనే కదా?” అని అడుగుతాడు. ఆడమ్ అవునంటాడు. తన స్నేహితులందరూ పెళ్ళిళ్ళు చేసుకుని నగరానికి కాస్త దూరంగా ఉంటున్నారని అంటాడు. లండన్ లాంటి నగరాల్లో కాలుష్యం ఉంటుంది. పిల్లలకి ఆడుకోవటానికి ఎక్కువ చోటు ఉండదు. అందుకని నగరానికి కాస్త దూరంగా ఉండటానికి జంటలు ఇష్టపడతాయి. సాంప్రదాయ వివాహాల్లాగే స్వలింగ వివాహాలు ఇంగ్లండ్‌లో చట్టబద్ధం. స్వలింగ వివాహాలు చేసుకున్నవారు పిల్లలని కూడా దత్తత తీసుకోవచ్చు. కానీ ఇంకా సమాజం పూర్తిగా ఆమోదించలేదు. దాని కంటే విషాదం ఆడమ్ ఇంకా తనని తాను ఆమోదించుకోలేదు. హ్యారీ ఆడమ్‌ని ముద్దు పెట్టుకుంటాడు. ఆడమ్ సుముఖంగా ఉంటాడు. ఇద్దరి మధ్యా ఒక లైంగిక చర్య కూడా జరుగుతుంది.
తర్వాత హ్యారీ ఆడమ్ చిన్నప్పటి ఫోటోలు చూస్తాడు. అందులో అతని తలిదండ్రులు ఫోటోలు కూడా ఉంటాయి. “నువ్వు ముద్దొచ్చేలా ఉన్నావు. నేను లావుగా ఉండేవాడిని. లావుగా ఉంటే ‘నీకు గర్ల్‌ఫ్రెండ్ లేదా’ అని ఎవరూ అడగరు” అంటాడు హ్యారీ. పాశ్చాత్య దేశాల్లో టీనేజీలో అబ్బాయిలకి గర్ల్‌ఫ్రెండ్ ఉండటం సాధారణం. అలాగే అమ్మాయిలకి బాయ్‌ఫ్రెండ్. అయితే హ్యారీ గే కాబట్టి అతనికి అమ్మాయిలు నచ్చరు. లావుగా ఉండేవాడు కాబట్టి అతన్ని అమ్మాయిలు ఇష్టపడరని అందరూ అనుకునేవారన్నమాట. గే అబ్బాయిలకి ఇబ్బందికరమైన ప్రశ్న ‘గర్ల్‌ఫ్రెండ్ లేదా’ అనే ప్రశ్న. గేలు, లెస్బియన్లు అల్పసంఖ్యాక (మైనారిటీ) వర్గం కాబట్టి ఇది ఎప్పటికీ తీరని సమస్య. అయితే ఆ వయసులో వారు తామెందుకు ఇతరుల్లా లేము అని కలవరపడతారు. అదే విషాదం. మరో రోజు హ్యారీ ఆడమ్‌ని కలిసినపుడు తన కుటుంబం గురించి చెబుతాడు. “మా అమ్మానాన్నలని నేను ఎక్కువ కలవను. వాళ్ళకి నేను గే అని తెలుసు. పాతకాలం వాళ్ళు. కానీ రాజీపడిపోయారు. నేను మా కుటుంబం అంచుకి వెళ్ళిపోయాను. మా అక్కకి పిల్లలున్నారు. మా అన్నకి ఈమధ్యే పెళ్ళయింది. వాళ్ళే మా అమ్మనాన్నలకి ముఖ్యం. నాకేం బాధ లేదు. అది అనివార్యమనే నాకనిపిస్తుంది. ఎందుకంటే చిన్నప్పటి నుంచి నా కుటుంబంలోనే నేనో అపరిచితుడిలా ఉండేవాడిని. నేను గే అని చెప్పటంతో ఆ వ్యత్యాసానికి ఒక పేరు పెట్టినట్టయింది. ఎవరిదీ దోషం కాదు” అంటాడు. ఆడమ్‌కి దుఃఖం వస్తుంది. “కాలం మారింది. గేలని, లెస్బియన్లని వివక్షతో చూడట్లేదు. కానీ మనకి ఇంకా ఈ మనోవేదన తప్పట్లేదు” అంటాడు. ఎవరిదీ దోషం కాదు, మరి ఎందుకు వస్తోందీ మనోవేదన? అల్పసంఖ్యాకులైనందుకే కదా? ఏ అల్పసంఖ్యాక వర్గానికైనా ఈ క్షోభ తప్పదు.
ఆడమ్ తన తలిదండ్రులకి తాను గే అని చెప్పే అవకాశం రాలేదు. అతనికి పన్నెండేళ్ళ వయసులోనే వారు కారు ప్రమాదంలో మరణించారు. అదే మాట హ్యారీకి చెబుతాడు. హ్యారీ “ఎంత విషాదం” అంటాడు. “పోనీలే. ముప్ఫై ఏళ్ళు అయిపోయింది” అంటాడు ఆడమ్. “ఆ బాధ తీరేది కాదు” అంటాడు హ్యారీ. ఎంత నిజం! ఎదిగే వయసులో తలిదండ్రులు చనిపోతే ఆ బాధ వర్ణనాతీతం. ఎన్నాళ్ళయినా తీరదు. ‘వారే ఉండి ఉంటే?’ అనే భావన వస్తూ ఉంటుంది. తలిదండ్రుల కంటే చేరువగా ఎవరూ ఉండరు కదా! కానీ ఆడమ్ పెరిగిన కాలం వేరు. ఆ కాలంలో గేలంటే అంటరానివాళ్ళు అనుకునేవారు. ఎయిడ్స్ కారణంగా. తలిదండ్రులకి అతను గే అని తెలిస్తే ఏం చేసేవారు? ఇప్పుడంటే వైద్యశాస్త్రం అభివృద్ధి చెందింది కాబట్టి ఎయిడ్స్‌కి గేలు కారణం కాదని తెలిసింది. అయినా హ్యారీ లాంటి యువకులకి కూడా కుటుంబం ఆదరణ లభించటంలేదు. ఏది ఏమయినా ఆడమ్ తన తలిదండ్రులకి తాను గే అని చెబుదామని నిశ్చయించుకుంటాడు.
మొదటిసారి హ్యారీ తన ఇంటి తలుపు తట్టిన తర్వాతే ఆడమ్ తన తలిదండ్రుల గురించి ఒక స్క్రీన్‌ప్లే రాయటం మొదలుపెట్టాడు. అతను తన తలిదండ్రులని (ఆత్మలని) కలిసిన ఉదంతం నిజంగా జరిగిందా లేక అతను స్క్రీన్‌ప్లే కోసం కల్పించినదా అనేది ఈ చిత్రంలో స్పష్టంగా ఉండదు. ప్రేక్షకులు ఎవరికి వారు తేల్చుకోవలసినదే. ప్రధానమైన విషయం ఏమిటంటే ఆడమ్ తన గురించి తలిదండ్రులకి చెప్పి వారి ఆమోదాన్ని పొందాలని తపిస్తున్నాడు. నేరుగా చెప్పే అవకాశం లేకపోతే రాసుకోవటం మంచి పద్ధతి. మన ఆలోచనలని రాసుకోవటం ఒక రకమైన ప్రక్షాళనలా ఉంటుంది. దీన్నే జర్నలింగ్ అంటారు. మానసిక వైద్యులు దీన్ని ప్రోత్సహిస్తారు. మొదటి రోజు హ్యారీ మానసిక స్థితి చూసి ఆడమ్ తన పరిస్థితి అలా కాకూడదని, తనను వేధించే ఆలోచనలని ఒక కొలిక్కి తీసుకురావాలని అనుకున్నాడు. ఆలోచనలే భూతాలు కదా. వాటిని నయానో భయానో శాంతపరచాలి.
ఆడమ్ తన తలిదండ్రుల ఇంటికి మళ్ళీ వెళతాడు. అమ్మ మాత్రమే ఉంటుంది. ఆమె ఆప్యాయంగా మాట్లాడుతుంది. కానీ అతను గే అని తెలియగానే ఆమె ధోరణి మారిపోతుంది. మృదువుగానే మాట్లాడుతుంది కానీ రకరకాల ప్రశ్నలు వేస్తుంది. ఎయిడ్స్ గురించి కూడా అడుగుతుంది. ఆడమ్ అన్నిటికీ సమాధానం చెబుతాడు. ఆమె సమాధానపడదు. చివరికి కాస్త కటువుగా ‘ఇక వెళ్ళు’ అనే అర్థం వచ్చేటట్టు మాట్లాడుతుంది. ఆడమ్ ఇంటికి వస్తాడు. హ్యారీ సాంగత్యంలో సాంత్వన పొందుతాడు. అప్పటికీ ఇప్పటికీ తాము సమాజం అంచుల్లోనే జీవించాలి అని బాధపడతాడు. తర్వాత నాన్నని కలుస్తాడు. వారి సంభాషణ కన్నీరు పెట్టించేలా ఉంటుంది.
తైచీ యమాదా రాసిన జపనీస్ నవల ‘స్ట్రేంజర్స్’ ఆధారంగా ఆండ్రూ హై ఈ చిత్రానికి స్క్రీన్‌ప్లే రాశాడు. అతనే దర్శకుడు. అతను స్వయంగా గే కావటంతో అతని సొంత అనుభవాల ప్రభావం కూడా ఈ చిత్రం మీద ఉంటుంది. ఆడమ్‌గా ఆండ్రూ స్కాట్ నటించాడు. అతని నటన అద్భుతంగా ఉంటుంది. అమ్మానాన్న దగ్గర చిన్నపిల్లవాడిగా మారిపోతాడు. ఒకసారి నాన్న తనకి ఇష్టం లేనిది ఏదో అనబోతుంటే బాధగా చిరునవ్వు నవ్వుతూ అతని నోరు మూసేస్తాడు. చిన్నపిల్లవాడికి ఉండే చనువూ ఉంటుంది, కళ్ళలో బాధా ఉంటుంది. హ్యారీగా పాల్ మెస్కాల్, అమ్మగా క్లేర్ ఫాయ్, నాన్నగా జేమీ బెల్ నటించారు. అందరూ పేరు పొందిన నటులే.
ఈ క్రింద చిత్రకథ మరికొంచెం ప్రస్తావించబడింది. చిత్రం చూడాలనుకునేవారు ఇక్కడ చదవటం ఆపేయగలరు. చిత్రం చూసిన తర్వాత ఈ క్రింది విశ్లేషణ చదవవచ్చు. ఈ క్రింది భాగంలో చిత్రం ముగింపు ప్రస్తావించలేదు. ముగింపు ప్రస్తావించే ముందు మరో హెచ్చరిక ఉంటుంది.
నాన్న “మీ అమ్మ నీ గురించి ఏవేవో ఊహించుకుంది. తారుమారైన ఊహల్ని సరిచేసుకోవటానికి కాస్త సమయం పడుతుంది. తనకేదో ద్రోహం జరిగిందనే భావం నెమ్మదిగా పోతుందిలే” అంటాడు. ఇది అందరూ గుర్తు ఉంచుకోవాల్సిన మాట. పిల్లలు తాము అనుకున్నట్టు లేకపోతే తలిదండ్రులు తమకేదో ద్రోహం జరిగిందనే భావం వదులుకోవాలి. మమకారం అని పైకి చెప్పుకుంటూనే తమ అహంకారం చూపించటం మానుకోవాలి. భగవద్గీతలో చెప్పినట్టు తామరాకు మీద నీటిబొట్టులా ఉండాలి. తప్పులేమైనా ఉంటే సలహాలు ఇవ్వచ్చు కానీ ‘నాకు నచ్చినట్టే నువ్వుండాలి’ అంటే అన్యాయం. ఇక్కడ ఆడమ్ తప్పు ఏమీ లేదు. అతను కావాలని గే అవ్వలేదు. అతని సహజ స్వభావమే అంత. ‘సహజం’ అంటే పుట్టుకతో వచ్చినది. ప్రతి మనిషి పుట్టుకా ప్రత్యేకమే. పుట్టుకతో కొన్ని లక్షణాలు వస్తాయి.
ఆడమ్ “నా గురించి తెలిశాక మీకేమనిపించింది?” అంటాడు. నాన్న “నాకు చిన్నప్పుడే నువ్వు భిన్నంగా ఉన్నావని తెలిసిపోయింది. నువ్వు స్కూల్ నుంచి వచ్చి నీ గదిలో కూర్చుని ఏడవటం కూడా నాకు తెలుసు. స్కూల్లో వాళ్ళు నిన్ను ఏడిపించేవారా?” అంటాడు. అవునంటాడు ఆడమ్. నాన్నకి ఈ మాట విని ఇబ్బందిగా ఉంటుంది. ఆడమ్ కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూడలేకపోతాడు. ఆడమ్ “నేను ఏడుస్తుంటే మీరు నా గదిలోకి ఎందుకు రాలేదు?” అంటాడు. “నిన్ను వేరే పిల్లలు ఏడిపిస్తారంటే నమ్మాలని నాకనిపించలేదు. పైగా నేను నీ స్కూల్లో ఉండి ఉంటే నేను కూడా నిన్ను ఏడిపించేవాడినేమో” అంటాడు నాన్న. అతను ఇంత నిజాయితీగా ఉండటం గొప్పే. భిన్నంగా ఉండే పిల్లలని ఏడిపించటం పిల్లలకి అలవాటే. ఆడమ్ “మీరు నన్ను ‘ఆడదానిలా కాళ్ళు పెనవేసుకుని కూర్చోకు’ అనేవారు. ఇప్పటికీ అలా కాళ్ళు ముడుచుకుంటే ఆ మాటే గుర్తొస్తుంది” అంటాడు. నాన్న ఇంకా ఇబ్బందిపడతాడు. అది చూసి ఆడమ్ “నాకు మంచి జ్ఞాపకాలు కూడా ఉన్నాయి. క్రిస్మస్ చెట్టు కలిసి అలంకరించేవాళ్ళం” అంటాడు. తనకి ఇబ్బంది కలగకుండా ఆడమ్ చేసే ఈ ప్రయత్నానికి నాన్నకి దుఃఖం వస్తుంది. “నువ్వు ఏడుస్తున్నప్పుడు నీ గదిలోకి రానందుకు సారీ” అంటాడు. ఆడమ్ “పర్వాలేదు. అది ఎప్పటి మాట?” అంటాడు కానీ అతనికి కూడా భావోద్వేగం కలుగుతుంది. మనస్ఫూర్తిగా చెప్పిన సారీ మనసుని కరిగిస్తుంది. నాన్నకి తాను గే అని తెలిస్తే ఏమంటాడో అనుకున్న ఆడమ్‌కి ఇది పెద్ద ఊరట. ఇలాంటి సంఘటనలే గతంలో ఉన్న చేదుని పోగొడతాయి. ఆ చేదు పోవాలనే ఆడమ్ ప్రయత్నం.
నాన్నతో సంభాషణ తర్వాత ఆడమ్ ఆకాశంలో తేలిపోతున్నట్టు ఉంటాడు. హ్యారీతో కలిసి బయటి ప్రపంచంలోకి వెళతాడు. ఈసారి తన తలిదండ్రులని కలిసినపుడు అమ్మలో మార్పు కనిపిస్తుంది. క్రిస్మస్ కోసం క్రిస్మస్ చెట్టుని అలంకరిస్తూ ఉంటారు. టేప్ రికార్డరులో పాట వస్తూ ఉంటుంది. ఆ పాటలో ‘నిన్ను పట్టించుకోలేదనుకుంటావేమో. నువ్వు ఎప్పుడూ నా మనసులోనే ఉన్నావు’ అనే భావం ఉంటుంది. అమ్మ ఆ పాట పాడుతున్నట్టు నటిస్తూ ఆడమ్‌ని ఆ రకంగా క్షమాపణ అడుగుతుంది. ఆడమ్‌కి ఆమె ఉద్దేశం అర్థమవుతుంది. అతను గే అయినా తనకి అభ్యంతరం లేదని ఆమె చెబుతోంది. అతను చిరునవ్వు నవ్వుతూ ఆమోదిస్తాడు.
తర్వాత తల్లీ కొడుకూ మాట్లాడుకుంటారు. “చిన్నప్పుడు భయంతో మా పక్కలో దూరేవాడివి. నువ్వు పెద్దవాడివైపోతే నాకు ప్రశాంతంగా నిద్రపడుతుంది అనుకునేదాన్ని. కానీ ఇప్పుడు నువ్వు అలా వేధించటాన్ని ఆస్వాదించకపోవటం బాధగా ఉంది” అంటుందామె. పిల్లలు పెరిగి పెద్దవారయ్యాక చిన్నప్పటి అలవాట్లని తలచుకుని మురిసిపోవటం తల్లులకి అలవాటే. “నేను కాస్త ఎదిగిన తర్వాత మీ ఇద్దరితో కలిసి ఎక్కడెక్కడికో వెళ్ళినట్టు ఊహించుకునేవాడిని. ఒకసారి డిస్నీల్యాండ్‌కి వెళ్ళామట. బాగా వర్షం పడిందట. వర్షం వల్ల రోలర్‌కోస్టర్ ఎక్కనివ్వలేదట. నేను మీతో దెబ్బలాడానట” అంటాడతను. “అదేంటి” అని ఆమె అడిగితే “పిల్లలు ఆ వయసులో అమ్మానాన్నలతో దెబ్బలాడటం మామూలే” అంటాడతను. “దెబ్బలాడి మళ్ళీ రాజీ పడ్డామా?” అని ఆమె అడుగుతుంది. “రాజీ పడాల్సిన అవసరం లేదు. కలిసి ఉన్నాం కదా” అంటాడతను. నిజానికి వాళ్ళు కలిసి లేరు. కలిసి ఉండి ఉంటే బావుండేదని అతను వేలసార్లు అనుకుని ఉంటాడు.
తలిదండ్రులు పిల్లలకు భద్రతాభావం కలిగిస్తారు. పిల్లలు తలిదండ్రులతో దెబ్బలాడినా మళ్ళీ కలిసిపోతారు. దీనికి రాజకీయాల్లో లాగ రాజీలు అవసరం లేదు. ఎప్పుడూ రాసుకోని ఒప్పందం ఒకటి కుటుంబసభ్యుల మధ్య ఉంటుంది. ఆ సౌకర్యం ఆడమ్‌కి లేదు. చిన్న వయసులోనే తలిదండ్రులు వెళ్ళిపోయారు. అమ్మమ్మ దగ్గర పెరిగాడు కానీ తలిదండ్రుల దగ్గరున్న చనువు ఎవరి దగ్గరా ఉండదు. ఎవరి మీద అలగాలన్నా మొహమాటం అడ్డొస్తుంది. పైగా అతను గే. జరిగిన పరిణామాలతో అతను మరింత కుంచించుకుపోయాడు. తన ఉనికినే ప్రశ్నించుకున్నాడు. అతని మానసిక స్థితి ఎలా ఉంటుందో అతని స్థానంలో ఉంటే గానీ తెలియదు. తలిదండ్రులు పిల్లల ప్రవర్తనని గమనిస్తూ ఉండాలి. ముందు తమ ప్రవర్తన కూడా సరి చేసుకోవాలి. మగపిల్లలు ఇలా ఉండాలి, ఆడపిల్లలు ఇలా ఉండాలి అనే కఠిన నియమాలు ఒక్కోసారి హాని చేస్తాయి. అవే లేకపోతే నాన్న ఆడమ్ ఏడుస్తుంటే సముదాయించేవాడు. ఆ బాసట ఉంటే పిల్లలకి కొండంత ధైర్యం. పిల్లలు విచారంగా ఉంటే తలిదండ్రులు వారిని సముదాయించాలి. వారిలో సహజంగా కలిగే భావాలను గౌరవించాలి. ‘ఇది అసహజం’ అనే తీర్పు తొందరపడి ఇవ్వకూడదు. ఒకరికి అసహజమైనది మరొకరికి సహజం కావచ్చు. దుష్టప్రవృత్తి ఉంటే మార్చాలి కానీ మనకి అర్థం కానిది ప్రతీదీ దుష్టమైనది అనుకోవటం తప్పు. పిల్లలు ఉన్నదాన్నే చెబుతారు కానీ లేనిది తెచ్చిపెట్టుకోరు కదా!
ఈ క్రింద చిత్రం ముగింపు ప్రస్తావించబడింది. తెలుసుకోకూడదనుకునేవారు ఇక్కడ చదవటం ఆపేయగలరు.
ఆడమ్ ఒకరోజు హ్యారీని తీసుకుని తన తలిదండ్రుల ఇంటికి వెళతాడు. హ్యారీకి ఆడమ్ తన తలిదండ్రులతో మాట్లాడతాడని తెలియదు. వారు చనిపోయారని మాత్రమే తెలుసు. “ఇక్కడ మా అమ్మా నాన్న ఉన్నారు” అని ఆడమ్ అంటే హ్యారీకి వింతగా ఉంటుంది. అతను భయపడి వెళ్ళిపోతాడు. తర్వాత ఆడమ్ తన తలిదండ్రులతో మాట్లాడతాడు. వారు హ్యారీని చూశారు. “హ్యారీ నీ స్పెషల్ ఫ్రెండా?” అంటుంది అమ్మ. “బాయ్‌ఫ్రెండ్ అంటే తప్పు లేదు” అంటాడు ఆడమ్ ఇంకా ఆమె మారలేదా అనే నిరాశతో. “సరే. హ్యారీ నీ బాయ్‌ఫ్రెండా? ప్రేమించావా?” అంటుందామె. “తెలీదు. నేనింతవరకు ఎవరినీ ప్రేమించలేదు” అంటాడు ఆడమ్. అతను తన చుట్టూ ఎలాంటి కంచె కట్టుకున్నాడో వారికి అర్థమవుతుంది. నాన్న “నీకు అతనితో ప్రేమలో పడాలని ఉందా?” అంటాడు. ఆడమ్ కాస్త ఆలోచించి అవునన్నట్టు తల ఊపుతాడు. ఆ విషయం అంతవరకు అతనికి కూడా తెలియదు. ఆ ఆలోచన రానివ్వటానికి కూడా అతను తనని తాను అనుమతించుకోలేదు.
అతని తలిదండ్రులు “ఇక మనం కలుసుకోకపోవటం మంచిది. కలుసుకుంటూ ఉంటే నువ్వు గతాన్ని వదిలిపెట్టలేవు. ముందుకు సాగలేవు” అంటాడు. ఆడమ్ వారిని ప్రాథేయపడతాడు. వారు ఒప్పుకోరు. చివరిసారిగా ముగ్గురూ కలిసి వారికి ఇష్టమైన రెస్టారెంట్‌కి వెళతారు. అక్కడ అమ్మ “హ్యారీతో కలిసి జీవితం పంచుకో” అని చెబుతుంది. తర్వాత అమ్మా నాన్న మాయమయిపోతారు. ఆడమ్‌కి వారిని మళ్ళీ కోల్పోయినట్టుంటుంది కానీ ఇప్పుడు తన గురించి అమ్మా నాన్నకి పూర్తిగా తెలుసు అనే భావన అతనికి ఉపశమనం కలిగిస్తుంది.
అతను ఇంటికి తిరిగి వస్తాడు. హ్యారీ కోసం అతని ఫ్లాట్‌కి వెళతాడు. హ్యారీ గదిలోకి వెళితే అతను విగతజీవుడై ఉంటాడు! అతను చనిపోయి కొన్ని రోజులయింది. అంటే ఆడమ్‌తో ఇన్నాళ్ళూ మాట్లాడినది హ్యారీ ఆత్మ. మొదటి రోజు ఆడమ్ తిరస్కారంతో కుంగిపోయిన హ్యారీ మద్యం ఎక్కువ తాగటంతో మరణించాడు. (మద్యం ఎక్కువై మత్తులో నిద్రపోతే వాంతి వచ్చి ఆ వాంతి గొంతుకు అడ్డుపడటం వల్ల మరణించే ప్రమాదం ఉంది.) అతని శరీరం కుళ్ళిపోవటం కూడా ప్రారంభమయింది. ఈ మధ్యనే ఒక రచయిత్రి హైదరాబాదులో మరణిస్తే కొన్నిరోజుల వరకు ఎవరికీ తెలియలేదు. ఒక మనిషికి కనీసం ఇంకో మనిషి తోడు లేకుండా ఉండే పరిస్థితి ఎందుకు వస్తోంది? ఇది ఆలోచించాల్సిన విషయం. హ్యారీ ఆత్మకి తాను చనిపోయిన విషయం అప్పుడే తెలుస్తుంది. అతను “నా కోసం ఎవరూ రాలేదేంటి?” అని బాధపడతాడు. ఆడమ్ అతన్ని సముదాయిస్తాడు. ఇంతకు ముందు ఆడమ్ కుంగిపోయి ఉన్నాడు. ఇప్పుడు అతను హ్యారీకి సాంత్వన చెబుతాడు. అతనిలో ఆత్మస్థైర్యం పెరిగింది. తనని తాను ప్రేమించుకునేవాడు ధైర్యంగా ఉండగలడు. ఇంగ్లండ్ లాంటి దేశాలలోనే గేల పరిస్థితి ఇలా ఉందంటే ఇక గేలని సమాజం ఆమోదించని దేశాలలో ఇంకా కష్టం. అయితే ధైర్యం కోల్పోకూడదు. చాలా దేశాల్లో చట్టాలు మారాయి. తలిదండ్రులు ముందు ఆమోదిస్తే సమాజం క్రమంగా మారుతుంది.
