ఒకానొక ఒంటరి మధ్యాహ్నపు
మాగన్ను నిదురలో అంటుకున్న,
కన్రెప్పల అంచులలో..
కల లేవో కదులుతాయి..!
వెతుకుతున్న పాదాలకు,
గత జీవితాల –
తీగలేవో తగులుతాయి..
డొంకలేవో కదులుతాయి..!
పట్టుతేనె తుట్టెనిండా –
తేనెటీగలు ముసిరినట్టు,
విరిజల్లుల బరువెక్కిన –
గుబురు చెట్ల కొమ్మలలో,
చిరుగాలుల సవ్వళ్ళకు –
ముత్యాలవాన, మరోసారి,
జలజలా రాలినట్టు,
కనురెప్పల కొసలలో,
ఇవీ.. అని చెప్పలేని,
ఇదమిత్థంగా గురుతురాని,
అనురాగపు కథలేవో..
జ్ఞాపకాల వ్యధలేవో –
భారంగా కదులుతాయి..!
మదిలోపలి గది దాపుల దిగుళ్లన్నీ,
గుబుళ్లుగా ఉబికొచ్చే –
ఆపరాహ్ణ వేళలలో,
చేష్టలుడిగి నిలుచున్న
సాయంత్రపు సంగమాల
వ్యర్థమై మిగిలిన అందమైన
యవ్వనాల జతను వీడి,
బ్రతక నేర్చి –
చితికిపోయిన చెలిమి రగిల్చిన
బెంగలేవో –
మునిమాపుల ముసురులలో,
ఎదురు చూపుల కన్నులలో
వత్తులై వెలుగుతాయి..!
గత జన్మవో – నిన్నవో – మొన్నవో,
మసిబారిన జ్ఞాపకాలు,
మార్చలేని తలరాతలు,
దాటలేని చెలియల కట్టలు
మది నదిలో –
అట్టడుగు గదిలో..
పెదవి గడపమాటున,
లీలగా దాగివున్న –
మనసుపొరల అరలలో,
సజీవంగా నిలిచివున్న నీ రూపును,
చిత్రంగా మేల్కొల్పుతాయి..!
కనులముందు నిలుపుతాయి..!!
సమైక్యాంధ్రలో పుట్టి, హైదరాబాద్‌లో మెట్టిన అరుణ గోగులమండ సామాజిక విశ్లేషకురాలు. ‘రెండు భిన్న ధృవాలుగా పరిగణించబడే కమ్యూనిజం, క్రైస్తవం అనుసరించే సమాజ ప్రేమికులైన తల్లిదండ్రుల పెంపకంలో సానపెట్టబడ్డాను, అందువల్లే, సామాజిక సమస్యలపై అనుకోకుండానే స్పందించడం మొదలుపెట్టాను’ అని తన రచన నేపధ్యాన్ని నిర్వచించే అరుణ, హెచ్‌సియూ నుంచి ఆంగ్ల సాహిత్యంలో మాస్టర్స్ డిగ్రీ, ట్రాన్స్‌లేషన్ స్టడీస్‌లో ఎంఫిల్ పూర్తి చేసి, ప్రస్తుతం దళిత, దళితేతర స్త్రీల ఆత్మకథలపై పీహెచ్‍డీ చేస్తున్నారు. తన కవిత్వమూ, వ్యాసమూ, ప్రసంగమూ అన్నీ సామాజిక మేలుకొలుపు కోసమే తప్ప సొంత ప్రయోజనం కోసం కాదని ఘంటాపథంగా చెప్తారు.
