[శ్రీమతి ఏ. అన్నపూర్ణ రచించిన ‘హ్యాపీ న్యూ ఇయర్!’ అనే కథని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
“హలో ఫ్రెండ్స్, ఎప్పటిలా మనం న్యూ ఇయర్ పార్టీ చేసుకుందాము. ఈసారి టర్మ్ నాది.. మా ఇంట్లోనే పార్టీ. అన్ని అరేంజ్ చేస్తాను. ఒకే?”
భార్గవ ఫ్రెండ్స్కి ఫోను చేసి తర్వాత రేవతికి చెప్పేడు.
“ఇదిగో లిస్ట్. థర్టీ ఫస్ట్ నైట్ డిన్నర్కి ఇవన్నీ రెడీ చేయి.. రేవతి!” అంటూ రాసిన లిస్ట్ ఇచ్చాడు.
“భార్గవా, ఈ సంవత్సరం నుంచి పార్టీ కొత్త రకంగా మార్చకూడదూ?” అంది రేవతి తెచ్చిపెట్టుకుని సహనంతో.
“అంటే ఎలా మార్చమని నీ ఉద్దేశం..?” చిరాకుగా అడిగాడు భార్గవ.
“నీ ఫ్రెండ్స్తో బాటు వాళ్ళ శ్రీమతులను కూడా తీసుకు రమ్మని చెప్పు. మేము కూడా ఎంజాయ్ చేస్తాము. న్యూ ఇయర్ మీ మగవారికి మాత్రమేనా?” అంది రేవతి.
“మాకు ఇలా చేసుకోడమే ఇష్టం. నాలుగేళ్లుగా వాళ్ళు నలుగురూ వాళ్ళ ఇంట్లో పార్టీలు చేశారు. నా టర్మ్ వచ్చేసరికి మానేస్తే ఏమి బాగుంటుంది? అయినా నిన్ను సలహా అడిగితే చెప్పు” అన్నాడు.
“అదేం? మీరు ఫ్రెండ్స్ కేరింతలు కొడుతుంటే నేను మాత్రం ఎంజాయ్ చేయవద్దా?”
“మీరూ పార్టీ వేరే చోట చేసుకోండి. ఇంకా నయం, మాతోబాటు డ్రింక్ చేస్తాను, డాన్సు చేస్తాను అనలేదు.”
“భార్గవా, నేను రాణి, గిరిజ, రాధ, పద్మజ లను ఎప్పుడో విడిగా కలిసాను. ఇప్పుడు ఈ రకంగా అందరమూ మీట్ అయితే బాగుండును అనుకున్నాను. ఓకే నీకు నచ్చలేదు. వదిలేయి” అంటూ వేరే పనిలో మునిగిపోయింది.
భార్గవకు నచ్చకపోతే రాజు, మహేష్, కృష్ణ రవి లకు కూడా నచ్చలేదా.. వాళ్ళూ ఇలాగే ఆలోచిస్తారా?
ఒకసారి అందరిని “మీ శ్రీమతిని తీసుకురండి సరదాగా..” అని అడిగితే వాళ్ళు ఏవో వంకలు చెప్పేరు.
రేవతికి పట్టుదల వచ్చింది. ఇంకా వారం రోజులు టైము ఉందిగా అని వాళ్లకి ఫోను చేసి పలకరించి, “మన మహారాజులు న్యూ ఇయర్ పార్టీని గ్రాండ్గా జరుపుకుంటారు. మీకు తెలిసే ఉంటుంది” అంది.
“అవును రేవతిగారు, చెప్పేరు.”
“వాళ్ళు పార్టీలు చేసుకుంటే మీరు ఆ రోజు ఏమి చేసేవారు? మీకు బోరు కదా.”
“నేను ఊళ్ళోనే వున్నా మా బ్రదర్ ఇంటికి వెళ్లేదాన్ని..” అంది రాణి.
“నేనైతే హాయిగా కథలు కవితలు రాసుకోడం లేదా బుక్స్ చదువుకోవడం చేస్తాను..” అంది రైటర్ గిరిజ.
“నేను మా చెల్లి వాళ్ళ ఊరుకి వెళ్లాను..” అంది రాధ.
“నా సంగతి చెప్పాలి అంటే ఓల్డ్ ఫ్రెండ్స్ని విష్ చేయడం, టీవీ చూడటం.. అలా టైం పాస్ చేసేదాన్ని.” చెప్పింది పద్మజ.
“సరే! ఈసారి మనం తప్పకుండా కలుద్దాం.” అంది రేవతి.
“మరి మా పతి దేవుళ్ళు అనుమతి ఇస్తారా?” అంది పద్మజ విచారంగా.
“ఏమిటి.. ఇన్నేళ్లయినా మనకంటూ వ్యాపకం, ఇష్టం, అభిప్రాయం, స్వంతమంటూ ఉండవా? ఇంకా వాళ్ళు మనలను కంట్రోల్ చేయడమేనా? ఏమి పర్వాలేదు. సర్ప్రైజ్ ఇద్దాం.. అందరమూ ఒకసారి కనిపించి” అంటూ ప్లాను చేసింది రేవతి.
“సరే! అలాగే చేద్దాం. ఎన్ని గంటలకు?”
“వాళ్ళు బయలుదేరిన పదిహేను నిముషాల తర్వాత మీరు కూడా వచ్చేయండి.” చెప్పింది రేవతి.
వాళ్ళు నలుగురు సంతోషంగా ఒప్పుకున్నారు.
***
“భార్గవా, నాతోబాటు ఇద్దరు చరణ్, శ్రీకాంత్ మన గ్రూపులో చేరుతున్నారు. తీసుకు రమ్మంటావా..” అని ముందురోజు ఫోను చేసి అడిగాడు రాజు.
“దానికేం.. తీసుకురా.. ఎవరు వాళ్ళు?” అడిగాడు భార్గవ.
“మా బంధువులే.. కొత్తగా పెళ్ళైంది. బెంగుళూరు నుంచి వచ్చారు..” చెప్పేడు రాజు.
“అంత చిన్నవాళ్లు ఏభైలు దాటిన మనతో కలవడం విచిత్రంగా వుంది.”
“నిజమే. కానీ ఈ కాలం అమ్మాయిలు ఎలా వుంటారో చూడు. వాళ్ళిద్దరిదీ లవ్ మ్యారేజీలే. పెళ్ళికి ముందు కండిషన్స్ పెట్టేరట ఆ అమ్మాయిలు. మా ఓల్డ్ ఫ్రెండ్స్ని వదులుకోము. మేము ఎప్పుడైనా బెంగుళూరు వెడతాము. మీరు ఎందుకు, వద్దు అనకూడదు.. అంటూ! చాలా వున్నాయిలే.. మనకెందుకు కానీ వాళ్లిద్దరూ ఓల్డ్ ఫ్రెండ్స్తో పార్టీ చేసుకోడానికి వెళ్లారు. వీళ్ళిద్దరూ లోన్లీగా ఉంటే ఈ సిటీ కంపెనీ కొత్త కదా అని నేనే రమ్మని పిలిచాను.” వివరాలు చెప్పేడు రాజు.
“ఇదెక్కడి వింత? కొత్తగా పెళ్ళైనవాళ్లు భర్తతో న్యూ ఇయర్ సెలబ్రేట్ చేసుకోకుండా ఓల్డ్ ఫ్రెండ్స్తో ఎంజాయ్ చేస్తారా.. ప్రేమ పెళ్లి చేసుకున్న వారి లైఫ్ ఇలాగ ఉంటుందా?”
“అందరూ ఇలాగ వుండరు. కొత్తలోనే గొడవలు ఎందుకని.. మా వాళ్ళు ఆడ్జస్ట్ అయిపోయారు.”
***
పార్టీ మొదలయింది.
టూలెవెల్స్లో ఉన్న భార్గవ ఇంట్లో పై రూముకి వెళ్లిపోయారు అందరూ.
అక్కడ వున్న నాలుగు బెడ్ రూములో ఒకరూములో విస్కీ బాటిల్స్, నాన్ వెజ్ ఫుడ్, మ్యూజిక్, కేక్.. అన్ని రెడీగా వున్నాయి.
కింద డవున్ స్టెయిర్లో ఒక బెడ్ రూము వుంది. అది రేవతి ఫాదర్ – మదర్, భార్గవ ఫాదర్ – మదర్ వస్తే వాడుతారు. లేకపోతే లాక్ చేసి ఉంచుతారు.
దాన్ని రేవతి తనకు ఇష్టమైన పర్పుల్ కలర్ కర్టెన్లు. కలర్ఫుల్ బెలూన్లతో డెకొరేట్ చేసింది. వెజ్ ఫుడ్, ఫ్రూట్ జ్యూస్, చాకొలేట్ కేకు సర్దింది. ఫ్రెష్ ఫ్లవర్స్, దీపాల తోరణాలతో అలంకరించింది.
అనుకున్నట్టు రాణి, గిరిజ, రాధ, పద్మజ వచ్చేసారు. కాసేపు కబుర్లు ఆటపాటలతో సందడి చేశారు.
***
కొత్తగా వచ్చిన చరణ్, శ్రీకాంత్ బాగానే కలసిపోయారు. వాళ్ళను చూస్తే చాలా ఇన్నోసెంట్గా అనిపించారు. అందుకే ఆ అమ్మాయిలు వీళ్ళను లెక్కచేయడం లేదు. వాళ్ళ ప్రవర్తన భార్గవకు అస్సలు నచ్చలేదు.
భార్గవకు సడన్గా రేవతి గుర్తుకువచ్చింది. ఆమెను చూడాలని అనిపించి కిందకి వచ్చాడు.
కిందవున్న రూములో సందడి వినిపించింది. రేవతి పాడుతున్న ‘ఆకులో ఆకునై పూవులోని పూవునై..’ అనే లలితగీతం వినిపించగానే ఉంటూ వుండిపోయాడు.
పాట పూర్తి చేసి హఠాత్తుగా తలుపులు తెరచి బయటకు రాగానే భార్గవ కనిపించాడు.
“అరే.. మీరు పిలిచేరా.. ఫోను చేస్తే సందడిలో వినిపించలేదు. చెప్పండి ఏమి కావాలి?” అని అడిగింది.
“ఏమి లేదు.. నిన్ను చూడాలని వచ్చాను” అన్నా డు.
“భలేవారు. నేను ఎక్కడికి పోలేదుగా. ఇంట్లోనేవున్నానుగా..” అని, “రాణి, గిరిజ,రాధా, పద్మజను పిలిచాను.. మీకు సర్ప్రైజ్ ఇవ్వాలని ముందుగా చెప్పలేదు. వాళ్లకు న్యూ ఇయర్ విషెస్ చెప్పండి.” అంది.
“మేము డిన్నర్ చేసి, సరిగ్గా పదకొండో ఏభైకి కిందకి వచ్చి అందరికీ విషెస్ చెబుతాం. ఇప్పుడు కాదు” అన్నాడు భార్గవ.
అన్నట్టుగానే అందరూ కిందకి వచ్చి కేకులు కట్ చేసి భార్యాభర్తలుగా ఒకరికి ఒకరు తినిపించుకున్నారు. విషెస్ చెప్పుకున్నారు.
పరిహాసాలు జోకులు వేసుకున్నారు. ఖవ్వాలి పాట పాడటంలో రాధా-చరణ్, హిందీ పాటలు పాడే పద్మజ-శ్రీకాంత్ చక్కగా పాడి అదరగొట్టారు.
అంతా సందడిగా ఆనందంతో ఎంజాయ్ చేశారు. ఎవరి ఇళ్లకు వాళ్ళు వెళ్లిపోతుంటే భార్గవ అన్నాడు.
“ఈసారి నుంచి ఇలాగే ప్రతి ఏడూ న్యూ ఇయర్ అందరమూ భార్యాభర్తలం కలిసి జరుపుకుందాం. ఎక్కడవున్నా తప్పకుండా కలుద్దాం. నో డ్రింక్స్. నో నాన్వెజ్. ఇట్స్ మై ప్రపోసల్. నయా సాల్ కా నయా కసం! బై బై అండ్ గుడ్ డే..” అన్నాడు.
అందరూ క్లాప్స్ కొట్టి వీడుకోలు చెప్పుకున్నారు.
‘ఇప్పుడు తీరికగా తిట్టిపోస్తాడు..’ అని అనుకున్న రేవతిని ఊపిరి ఆడకుండా హాగ్ చేసుకుని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసి.. అలాగే రూములోకి తీసుకెళ్లాడు భార్గవ.
కోపం వచ్చి అల్లరి చేస్తాడనుకున్న రేవతికి భర్తలో మార్పు సంతోషం కలిగించింది.
నాది కాకినాడ. బులుసు వెంకటేశ్వర్లు గారి అమ్మాయిని. వారు వృత్తి రీత్యా పిఠాపురం రాజావారి కళాశాలలో ఇంగ్లీష్ లెక్చరర్. కానీ తెలుగులో శతాధిక గ్రంథకర్త. వారు రాసిన ‘మహర్షుల చరిత్ర’ టీటీడీ దేవస్థానం ప్రచురణ హక్కు తీసుకుంది. నాన్నగారి స్వంత లైబ్రెరీ నాలుగు బీరువాలు ఆయనకు ఆస్తి. నాకు ఆసక్తి పెరిగి ఒకొక్కటే చదవడం మొదలుపెట్టేను. అందులో నాకు బాగా నచ్చినవి విశ్వనాథ వారి ‘ఏకవీర’, శరత్ బాబు, ప్రేమ్చంద్, తిలక్, భారతి మాసపత్రిక, నాన్నగారు రాసిన వ్యాసాలు ప్రింట్ అయిన తెలుగు-ఇంగ్లీషు వార్తా పత్రికలూ. ఇంటి ఎదురుగా వున్న ‘ఈశ్వర పుస్తక బాండాగారం లైబ్రెరీ’ కి వచ్చే పిల్లల పత్రికలూ, వార మాస పత్రికలూ వదలకుండా చదవడం అలవాటైంది. పెళ్ళయ్యాక కూడా అందుకు ఎలాంటి ఇబ్బంది రాలేదు. చదివిన తర్వాత నా అభిప్రాయం ఉత్తరాలు రాసేదాన్ని. కుటుంబ బాధ్యతలు తీరి ఖాళీ లభించిన తర్వాత రచనలు చేయాలని ఆలోచన వచ్చింది. రచన, చతుర-విపులతో మొదలై అన్ని పత్రికలూ ప్రోత్సాహం ఇచ్చాయి. హైదరాబాద్ వచ్చాక జయప్రకాష్ నారాయణ్ గారి ఉద్యమ సంస్థలో చేరాను. వారి మాసపత్రికలో వ్యాసాలూ రాసాను. అలా కొనసాగుతూ పిల్లలు అమెరికాలో స్థిరపడితే వెళ్ళి వస్తూ వున్నప్పుడు కొత్త సబ్జెక్ట్ లభించేది. అక్కడి వెబ్ పత్రికలూ సిరిమల్లె, కౌముది, శాక్రిమెంటో తెలుగు-వెలుగు పత్రికల్లోనూ నా కథలు, కవితలు వచ్చాయి. ఇప్పటికి రాస్తూనే వున్నాను. చదువుతూ కొత్త విషయాలు తెలుసుకుంటూనే ఉండాలనే ఆసక్తి వుంది. అవి అన్ని సబ్జెక్టులలో కూడా. ఈ వ్యాపకాలు జీవితకాలం తోడు ఉంటాయి. ఈ సంతృప్తి చాలు.