ఆ రోజు మా ఆఫీసులో అంతా ఒకటే చర్చ.
ఆర్ద్ర హృదయాల కన్నీటి నివాళులతో ఆఫీసు వాతావరణమంతా తేమతో చమరిస్తోంది.
దానికి తోడు బయటి వాతావరణం కూడా నల్లటి మబ్బులు పట్టి భోరున వర్షం కురుస్తోంది.
నాలుగేళ్ళ క్రితం మా మధ్య పని చేసిన హవల్దార్ విక్రం సింగ్ Locలో జరిగిన కాల్పుల్లో ప్రాణాలు కోల్పోయాడన్నది ఆనాటి పేపరు హెడ్లైన్స్ వార్త.
విక్రం సింగ్ మంచితనం, మృదుభాషణం, ఆత్మీయ పలకరింపు, సౌశీల్యం, దేశాభిమానం తెలిసిన ప్రతి హృదయం ఆ వార్తకి రోదిస్తోంది. అతనితో మరీ దగ్గరగా మసిలిన నా మానసిక స్థితి వర్ణనాతీతం.
విక్రం సింగ్ నెల్లాళ్ళ క్రితం హై ఆల్టిట్యూడ్ ఏరియా నుండి తన హార్డ్ ఫీల్డ్ సర్వీస్ రెండేళ్ళు పూర్తి కావస్తుందని హోం స్టేషన్‌కి పోస్టింగ్ చేయించమని ఫోనులో నన్ను అర్థించాడు. వెంటనే పోస్టింగ్ సెక్షన్ నుండి అతని పోస్టింగ్ ప్రొఫైల్ తీయించాను. అతనికి కావలసిన చోట పోస్టింగ్ చేయించటం పెద్ద కష్టమేమీ కాలేదు. పై ఆఫీసర్లను ఎవరినీ అప్రోచ్ కాకుండానే, మా బాస్ దృష్టికి రాకుండానే అతనిని అతని ఫ్యామిలీ వున్న చోట హోం పోస్టింగ్ చేయించగలిగాను. అతని మూవ్ తారీఖుకి రెండు నెలల వ్యవధితో పోస్టింగ్ ఆర్డర్ డిస్పాచ్ అయ్యింది.
తన యూనిట్లో పోస్టింగ్ ఆర్డర్ అందుకున్న వెంటనే విక్రం సింగ్ ఎంతో ఆనందంగా కృతజ్ఞతాపూర్వకంగా నాకు మళ్ళీ కాల్ చేసాడు. నిజానికి అతని పోస్టింగ్ ప్రొఫైల్ ప్రకారం అతను ఆ కమాండ్‌కే వెళ్ళాల్సి వుంది. కాకపోతే నేను చేసిందల్లా ఆ కమాండ్‌లో అతని ఇంటికి దగ్గరగా వున్న యూనిట్లో మార్క్ చేయించటమే. అతని భార్య నాకు మరీ మరీ ధన్యవాదాలు చెప్పమన్నదని సంతోషంగా చెప్పాడు. చాలా ఆనందోద్వేగంతో మాటాడాడు ఆ రోజున.
బహూశా అతని పోస్టింగ్ ఫోర్త్విత్ అయ్యుంటే ఈ ప్రమాదం జరగకపోను. అతను పోస్ట్ అవుట్ అవటానికి రెండు నెలల గడువు ఇచ్చారు. ఇంతలో ఈ దుర్వార్త.
నా ఆఫీసు టేబుల్ పైనున్న డెక్కన్ క్రానికల్ పేపరులో అచ్చయిన అతని పార్థివ దేహం నా వంకే చూస్తున్నట్టుంది.
పేపరులో వేసిన పార్థివ దేహపు చిత్రం నుండి చిత్రంగా నాకు ఏవో మాటలు వినిపించాయి…
“ఆప్కో బహుత్ బహుత్ షుక్రియా మేడం… మేరా హోం పోస్టింగ్ కరాయా…
లేకిన్ భగవాన్ కా లాఖో షుకర్… మేరా జనమ్ సఫల్ కియా….”
పదే పదే ప్రతిధ్వనిస్తున్న ఆ మాటలకు చెవులు రెండూ గట్టిగా మూసుకుని గుండె చిక్కబట్టుకుని సగం పూట సెలవు చీటీ రాసిచ్చి ఇంటికి వచ్చేసాను.
ఇంట్లో మాకు వేసిన హిందూ పేపరులో యుద్ధభూమిలో నేలకొరిగిన విక్రం సింగ్ చిత్రం మరింత పెద్దదిగా వేసారు.
ఆ పేపరు రాసిన వార్తా వివరాలు చదివాను. ‘మరో నెలరోజుల్లో అక్కడి నుండి పోస్ట్ అవుట్ అవ్వాల్సిన హవల్దార్ విక్రం సింగ్ అక్కడే సమాధి అయిన వైనం’ అంటూ హృదయాన్ని కరిగించే కథనం.
నా ధ్యాసను విక్రం సింగ్ నుండి మళ్ళించే ప్రయత్నంగా ‘Ode to a Nightingale’ పుస్తకాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను.
సైనికుల రక్తపాతంతో భీతావహంగా వున్న యుద్ధభూమిలో సంచరిస్తున్న నా మెదడుకి ఏ భావగీతాలు తలకెక్కటం లేదు.
నిద్ర మాత్ర వేసుకుని విక్రం సింగ్ ఆలోచనలను నిదుర పుచ్చే ప్రయత్నంలో కళ్ళు మూసుకున్నాను.
రాత్రన్న విషయం మరిచిన నా నిద్ర నన్నొదిలి చీకట్లో విహారానికి వెళ్ళింది.
ఇంటి కప్పు నుండి వేలాడుతూ బేరింగ్స్ అరిగిపోయి కిర్రుమన్న చప్పుడుతో తిరుగుతున్న సీలింగ్ ఫ్యాను దెబ్బతిన్న సైనికుడి దైన్యపు మూలుగులా వినిపిస్తోంది.
అమావాస్య కబళించి మసిబారిన రూములో నాలుగు తెల్ల గోడలు నలుపు పులుముకుని నన్ను బెదరగొట్టాయి.
వీధిలో అగ్ని గోళాల్లా మెరుస్తున్న కుక్క కళ్ళు కిటికీ అద్దాల్లో నుండి కొరివి దెయ్యం నిప్పు చూపులా భయపెట్టాయి.
వీధిలో మొరుగుతున్న ఊరకుక్క అరుపు నక్క ఊలలా నా చెవులను ఊదరగొడుతోంది.
గోడ మీద వేలాడుతున్న చిత్రపటాలు యుద్దంలో శిరస్సులు తెగి మొండాల్లా కనిపిస్తున్నాయి.
టేబిలుపై న్యూస్ పేపర్లో అచ్చయిన విక్రం పార్థివ కాయం పేపరులో నుండి అమాంతం నిటారుగా పైకి లేచింది.
భయభ్రాంతులతో ఘనీభవించిన నా దేహం దిగ్గున లేచి మంచంపై కూర్చుంది.
విక్రం సింగ్ దేహంలోని అంతరాత్మ నా వక్షస్థలంపై నుండి పడిన ‘Ode to a Nightingale’ వంక నిరసనగా చూసింది.
అతని ఆత్మ ఘోషిస్తోంది.
వెర్రిగా కేకలేస్తోంది.
కోడై కూస్తోంది.
కుక్కై అరుస్తోంది.
కోకిలై పాడుతోంది.
దేశం కోసం అది ప్రతీ జీవిలోకి పరకాయప్రవేశం చేసి సర్వ ప్రాణి భాషల్లోనూ ఏదో చెప్పే ప్రయత్నం చేస్తోంది.
నా వెన్ను జలదరించింది.
దిండు పక్కనున్న నా ఫోనును అందుకోబోయాను. వణుకుతున్న చేతుల్లో నుండి ఫోను జారి కింద పడింది.
నా స్క్రీన్ సేవరుగా వున్న కన్నుకొడుతున్న ప్రియా వారియర్ బొమ్మ వైపు ఆ అంతరాత్మ తీక్షణంగా చూసింది.
నా ఒళ్ళు మంచులా చల్లబడిపోయి బిగుసుకుపోయింది.
భయవిహ్వలమైన నా గుండె నా ఛాతీలో నుండి దూకి ఆ అంతరాత్మకు మోకరిల్లింది.
గొంతు పిడచకట్టుకుపోయి నా కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.
అంతే.
నేను దూదిపింజనై ఓ ఝుంఝూమారుతంలా కొట్టుకుపోయి ఎక్కడో LoC లో పడ్డాను.
తుపాకీ పేలుళ్ళ శబ్దాలు నా చుట్టూ సుళ్ళు తిరుగుతున్నాయి.
మృత్యువు కరాళనృత్యం చేస్తోందక్కడ.
విక్రం సింగ్ ఆత్మ మృత్యువు భుజాల మీద చేయి వేసి సంచరిస్తోంది.
రెండు కాళ్ళూ బందూకుల్లా నిలబెట్టి శత్రువును ఎదిరించి నేలకొరిగిన తన మాంసపు ఖండాల వంక గర్వంగా చూసింది.
వాడి ఒంటినిండా దిగబడిన తూటాలు, ఫిరంగులు, తుపాకులు, డైనమైట్లు, శతఘ్నులను చూసి చిద్విలాసంగా నవ్వింది.
ప్రాణాలు అనంతవాయువుల్లో కలిసి నేలకొరిగినా మూతపడని వాడి కళ్ళ నిండా రెపరెపలాడుతున్న దేశభక్తి జెండాలే.
బిగిసిపోయిన వాడి పిడికిళ్ళ నిండా పుడమి తల్లిపై తీరని మమకారపు మట్టే.
వాడి రక్త బిందువుల్ని తాగిన నేలతల్లి గొంతు పొలమారిందేమో.. వెక్కుతోంది.
భూమాత తన లోకి ఇంకిన వాడి ఒక్కో రక్త బిందువును గర్భాన మోస్తూ వీర వంశ మొలకలను కనాలని పురిటి నొప్పులు పడుతోంది.
తన క్షేమం కోసం ఏనాడూ ఏ దేవునీ ప్రార్థించని ప్రాణతృష్ణ లేని వాడి ఆత్మ బైరాగిలా తాదాత్మ్యంలో అక్కడ సంతృప్తిగా తిరుగుతోంది.
“విజయమో..వీరమరణమో” అనే నినాదంతో వెన్నుచూపని ఆ వీరుని వక్షస్సు నేలకొరిగీ మరో సైనిక జన్మకై తపస్సు చేస్తోంది.
నన్ను తెలియని ఉద్వేగంభరిత దుఃఖం ఆవహించేసింది.
లేదు….
దేశం కోసం ప్రాణాలొడ్డిన వాడలా కాలం తిప్పేసిన పేజీలా మిగిలిపోకూడదు.
వాడి గుండె కార్చిన వెచ్చటి నెత్తుటి చుక్కలను నా కలంలో సిరాగా పోసుకున్నాను.
చిరుదరహాసంతో వరించిన వాడి వీర మరణాన్ని నేను కావ్యంగా చెక్కుతాను.
వాడి ఆత్మార్పణకు సెలవు ప్రకటించని ప్రభుత్వంపై ధ్వజమెత్తుతాను.
వాడి మృత దేహానికి అంజలి ఘటిస్తూ నింగి నుండి నేల రాలని నక్షత్రాలను శపిస్తాను.
దేశం కోసం అసువులు బాసిన వాడి కోసం వసి వాడని విరులను త్యజిస్తాను.
వాడు అంతర్ధానమైనా ఏమీ పట్టనట్టు యథావిధిగా ప్రకాశిస్తున్న సూర్యుని చిమ్మ చీకట్లోకి పారద్రోలతాను.
అర క్షణం మౌనమే వాడి ఆత్మార్పణకు బహుమానమెలా అవుతుందో ఈ దేశాన్ని నిలదీసి ప్రశ్నిస్తాను.
ఆర్మీ ఆఫీసర్ల మెస్సుల్లో కాక్టెయిల్స్ నిలిపి వేసి శాసిస్తాను.
వాడిపై కప్పే రీతుల్లో అక్షరాశ్రువులు చిలకరిస్తాను.
యుద్ధ స్మారక చిహ్నంపై చెక్కే వాడి పేరుకి నేను ఉలినౌతాను.
దేశద్రోహ నిర్మూలనా యుద్దానికి వాడు పూరించే శంఖంలో నినాదాన్నౌతాను.
దేశానికి చందాగా యిచ్చేసిన వాడి ప్రాణానికి మకుటం తొడుగుతాను.
ఈ దేశపు కాగితంపై వాడినో ప్రామాణిక వేలిముద్రను చేస్తాను.
వాడి దేశభక్తి గీతాన్ని యావద్దేశంతో ఆలాపిస్తాను.
“సారే జహాన్ సె అచ్చా హిందూస్థాన్ హమారా….హమ్ బుల్బులే హై ఇస్కీ యే గుల్సితాన్ హమారా…”
అంతలోనే వేల లక్షల గొంతులు కోరస్ గా పాడుతున్న దేశభక్తి గీతం నా చెవులను హోరెత్తించేయసాగింది.
పడుకుని వున్న నేను అమాంతం రెండు చెవులూ గట్టిగా మూసుకుని మంచం పైన లేచి కూర్చున్నాను. నా ఒళ్ళంతా ముచ్చెమటలతో తడిసి ముద్దయ్యింది.
భయంభయంగా పక్కనే వున్న న్యూస్ పేపరులోని అమర సైనికుని పార్థివ దేహపు చిత్రం వంక చూసాను.
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
ఈ రోజుల్లో హైటెక్ వేగంతో నవలలు, కథలు, కవిత్వం, సమీక్షలు రాస్తున్న రచయితల్లో శ్రీమతి ఝాన్సీ కొప్పిశెట్టి ముందు వరుసలో ఉంటారు. ఇప్పటి పాఠకులకు ఝాన్సీగారు కొత్త రచయిత్రి కానీ ఆవిడ యుక్త వయసులోనే రచించిన కథలు, కవితలు వివిధ పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. కొన్ని వ్యక్తిగత కారణాల వలన మధ్యలో వారి రచనా వ్యాసంగానికి గండి పడింది. తిరిగి గత రెండేళ్ళుగా మళ్ళీ కలం పట్టిన ఝాన్సీగారి అనేక కథలు కవితలు వివిధ పత్రికల్లో అచ్చయ్యాయి. వీరి కథలు, కవితలు ప్రతిలిపిలో అనేక బహుమతులు గెలుచుకున్నాయి. వీరు హైదరాబాదుకు చెందిన వారైనప్పటికీ ప్రస్తుత నివాసం ఆస్ట్రేలియా. తెలుగు సాహిత్యం పట్ల అమిత ప్రేమ ఉన్న ఝాన్సీగారు ఆంగ్లంలో కూడా పట్టభద్రులు. 2019లో ముద్రితమైన ‘అనాచ్చాదిత కథ’ అనే వీరి తొలినవల అసంఖ్యాక పాఠకుల అభిమానం చూరగొని అంపశయ్య నవీన్ గారి ప్రత్యేక బహుమతిని పొందినది. వీరి రెండో నవల ‘విరోధాభాస’.
ధారావాహికంగా నా గొంతు వినిపిస్తున్న సంచిక సంపాదకులకు ఇతర సాంకేతిక సిబ్బందికి నా హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు🙏🏻🙏🏻🙏🏻
ఓ సైనికుడికి ఛాయిసిస్తే చిట్ట చివరి పోస్టింగ్ ఇదే కావాలనుకుంటాడేమో. అమరవీరుడవటాన్ని మించిన అమరత్వం ఏముంటుందీ.. యుద్దమేలేని లోకం నే కోరుకుంటున్నా.. బుల్లి విక్రం సింగుల నవ్వులూ ప్రపంచానికి అవసరమే కదా.. మీ రచనలేవైనా ఒక రీడింగ్ ఎప్పటికీ సరిపోదూ.. మీర్రాసిందోసారి చదువుతా.. నా కోసం ఓసారీ మీరు చెప్పాలనుకున్నది ఏమిటీ.. నాకనిపించేదేమిటో చూస్తుంటా.. చిత్రంగా మొదటి పఠనం ఎప్పుడూ అసంపూర్ణమే.కథ మధ్యలోనో కాస్త నడవగానేనో ఏదో చెమ్మ అక్కడిక హృదయం ఆగిపోతుంది.. మిగతాదిక చూపుల నడకే.. ఆ తర్వాత నిదానంగా మెదడు పెట్టి చదవాలనే ప్రయత్నం.. కానది ఓడిపోతోంది..ఎప్పుడూ హృదయమే గెలుస్తోంది.. వేనవేల విక్రం సింగులకు తలవొంచుతూ.. ఇంకెన్నాళ్ళీ అక్కర్లేని అశృతర్పణాలని పాలకులకో మూగ ప్రశ్న
Ramesh Chennupati …వాహ్ తమ్ముడూ, మీ కమెంటు టానిక్కే😃😃… ఎంత ఉత్సాహపరుస్తుందో రైటరుని.. మీ స్పందనకు నా హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు🙏🏻🙏🏻🙏🏻…
30..ఎపిసోడ్ లు దిగ్విజయం గా రాసి ఎక్కువ మంది పాఠకుల మన్ననలు పొందు తున్న ప్రముఖ రచయిత్రి శ్రీమతి ఝన్సీ. కొప్పిశెట్టి కి అభినందనలు. ఈ ఎపిసోడ్ చదువుతుంటే మనసు బాధ తో మూలిగినట్టు అయింది. విషయాన్ని నేర్పుగా రాయడంలో ఝాన్సీ గారి కలం లోని ప్రత్యేకత. ఇదే!
ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటిగారూ ..మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలండీ🙏🏻🙏🏻
ఇంటికి సజీవంగా రావలసిన సైనికుడు విగతజీవిగా రావడం. అదికూడ త్వరలో తను అనూకున్న కల నెరవేరేలోగా లోకాన్నే విడిచిపెట్టడం హృదయాన్ని పిండివేస్తుంది మేడమ్ . ఆ అమరవీరుడి త్యాగస్పూర్తిగా మీరు వ్రాసిన వాక్యాలు మీ దేశభక్తిని వెల్లడిస్తున్నాయి. ప్రతి రచనలో ఒక వినూత్న అంశాన్ని జోడిస్తూ దూసుకెళ్తున్న మీకు నా హార్ధిక అభినందనలు.
సాగర్ గారూ, మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలండీ🙏🏻🙏🏻
హృదయం ద్రవించేలా విప్పారమ్మా … మీ గొంతుని 30వ సారి!
సైన్యం సైనికుడు అనగానే ప్రాణాలుపోతాయ్ వద్దన్నా వినని యోధులు, దానికి సిద్దపడే వెళతారా ఉద్యోగాలకి! ఎందరో పెండింగులో క్యూలో … నిలబడినా … నేనునేనంటూ పోటాపోటీగా టాపర్లంతా ముందుంటారు! ప్రాణాలు వారికి తృణపాయం … కానీ కట్టుకున్నవారికి దుఃఖసాగరం! అందుకే వ్యాలెంటైన్స్ డే ఓ కథలో … ఎలా పుట్టిందో చెప్పారు! ప్రాణాలకి తెగించి పోరాడేవారు సంసారులు కాకుండా బ్రహ్మచారులే అర్హులని ప్రకటిస్తాడట ఓ సైన్యాధికారి! అప్పుడు వినకుండా ప్రేమలోపడిన కారణంగా ఉద్యోగం పోవడం కూడా జరిగి … అది వ్యాలెంటైన్స్ డేగా చెప్పేవారు అప్పట్లో! నేను కరెక్టుగా చెప్పలేకపోయాను, మీకు తెలిసే ఉంటుంది! సైనికులుగా పెళ్ళి చేసుకోనివారినే తీసుకోవాలన్న నిర్ణయం అభినందనీయం! మనసొక చోట శరీరమొకచోట ఉంటే … అప్రమత్తంకాలేరని గుర్తించి చేశారు! ఇప్పటి ప్రభుత్వాలు సైతం అలాంటి రూల్ తీసుకొస్తే బాగుంటుంది!
…. Jogeswara Rao Pallampati
మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు జోగేశ్వరరావుగారూ🙏🏻🙏🏻
👏👏super you are really great writer it’s Gods gift keep it up
…..Shyam Sundari
Thanks a lot Shyam💖
చదివేసాను మీరు post చేయకముందే. వీరసైనికుని మరణానికి సెలవు ప్రకటింకపోతేపోనీ… కనీసం బతికున్న సైనికులకు govt “సరైన”. సౌకర్యాలు ఇస్తోందా? ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంది నాకు, దానికంటే తాలూక office లో గుమాస్తా ఉద్యోగం నయమని.
…Ch Susheela
నేను మపోస్ట్ చేయకముందే చదివేయటం, నా రచనలపై మీ ఆసక్తికి నా హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు సుశీలగారూ…
మనిషి పట్ల మీకున్న ఆత్మీయతకు వందనం అభివందనం,మీ దేశభక్తికి కోటి వందనాలు అమర జవాన్ స్మృతి కి జోహార్లు..
….Saleem Mohammad
Thank you Saleemji
ఇప్పుడే చదివాను. చాలా బాగుంది. కథ పండించి, కథకు న్యాయం చేసే ప్రయత్నం చేస్తాను. మీరు స్వానుభవాన్ని గొంతులో నింపి, ఉద్వేగభరితంగా రెండు మాటలు మాట్లాడి, వీడియో message పంపండి. మార్చ్ రెండోవారం లో విడుదల చేస్తాను. థాంక్స్ చెల్లెమ్మా.
…..Vempati Kameswara Rao
త్వరలో వీడియో చేసి పంపుతాను అన్నయ్యగారూ…
చాలా చాలా ఆర్ద్రంగా సాగిందీ ఎపిసోడ్. ఎప్పుడూ గౌరవానికి తల మానికమే సైనికుడంటే.వారి మరణం మిమ్మల్ని కలచిన దైన్యం మీరు రచించిన వైనం దయనీయంగా హృదయానికి హత్తుకునే లా కళ్ళెదుటే జరిగినట్లు వ్రాయడం నా కంటినుండి పడ్డ కన్నీటి చుక్కలు అందుకు సాక్ష్యం. ప్రతీ పదం ప్రతీ లైను పట్టి పట్టి చదివిస్తుంది మీ రచనా శైలి .అద్భుతమైన మీ రచనకు హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు మీకు ఝాన్సీ గారు. 💐👌💐👌💐👌💐👌💐👌💐👌💐👌💐👌💐
Thanks a lot dear వలీషా… మీరు పెట్టిన కమెంటు మీ సున్నితమైన మనసుకు ఆర్దృమైన ఆలోచనాసరళికి సాక్ష్యం💖💖
Jhansi Garu! LOC daggarai paristhithulanu paathakulamumdunchaaru.. Dhanyavaadaalandi 🙏
Thank you సాంబశివరావు గారూ🙏🏻🙏🏻
ముందు fast గా చదివేస్తా.తర్వాత తీరిగ్గా మీ శైలిని ఆస్వాదిస్తూ మరోసారి.ఆ తర్వాత నచ్చినవారికి షేర్ చేస్తూ ఇంకోసారి. ఈ కథ లాంటి నిజం రాయడంలో మీ టాలెంట్ మరోసారి బయటపడింది.
….Satti Padma
Thank you పద్మా డియర్💖💖
హవల్దార్ విక్రం సింగ్….home posting after hard terrain service… post out within two months. But destiny decided otherwise…..he became martyr. మొత్తం ఎపిసోడ్ ఒక sad, suspense and horror movie ని తలపింప చేస్తుంది. రచయిత్రి కథాకథనం నడిపించిన తీరు అత్యంత ఉత్కంఠ భరితంగా ఉంది.
…..Lakshmi narayana rao Bitra
Yes Burra Sir, destiny decided otherwise😢😢😢
చదివి చదివీ మనసు అలసిపోవాలి
…..Sudha Murali
మనసుకి అలుపు వచ్చేంత impact తేగలగటం అదృష్టంగానే భావిస్తాను సుధా😍😍
Post out forthwith అయ్యుంటే ఈ ఘటన జరిగేది కాదని ఒకప్రక్క, సైనికుడికి అమరుడు అవ్వడం కంటే వేరే అదృష్టం ఉండదనే భావన ఇంకో ప్రక్క రచయిత్రిని ద్వైదీ భావానికి లోను చేసింది. అదే ఈ అద్భుత కావ్య సృష్టికి దారితీసింది. జయహో Jhansi Srinivas గారు.
…Lakshmi narayana Rao Bitra
You caught the soul of the episode Bitra Sir, I feel even the martyr’s soul is happy to have lost its body for the sake of our country….
You caught the soul of the episode Sir, I feel even the martyr’s soul is happy to have lost its body for the sake of our country….
చదివాను…మేడమ్ అత్యంత బాధాకరం
… Virinchi Laxmi
కొన్ని సంఘటనలు గురించి చదివినప్పుడు వ్యాఖ్యానించడానికి మాటలే కరవవుతాయి .మనసు బాధతో మెలి తిరుగుతుంది .ఆ కోవకి చెందినదే ఈ సంఘటన !ఏ విషయం చెప్పినా హృదయపు లో లోతుల్ని స్పృశించి చమరింపచేయగల అత్యంత పదును నీ కలానిది !హృదయపూర్వక అభినందనలు ఝాన్సీ !
…..మన్నెం శారద
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
Δ
వారాల ఆనంద్ హైకూలు-5
డాక్టర్ అన్నా బి.యస్.యస్.-14
నిజం చేయి నా స్వప్నాన్ని!
నా కళ్ళే అద్దాలు
ఓ చెట్టు ఆత్మ ఘోష
అడుగు అడుగునా
రేపటి పువ్వు
కాజాల్లాంటి బాజాలు-30: అవిడియా బాగుందా!
నీరజ్ – తీరని కోరికలకు పర్యాయం-1
నా రుబాయీలు-3
చాలా బాగుంది...
శ్రీధర్ గారి చిరుజల్లు ❤️ చులాగ్గా కథలల్లుతారు.
కథ చదువుతూ అందులో లీనమయిపోయాను. అలౌకికమయిన భావన కలిగింది. చాలా బాగుంది 🪷
మంచి శ్లోకం బావార్థంతో చెప్పారు. ధన్యవాదాలు
ఆనాటి పాటలే వేరు. ఎంత అద్బుత సాహిత్యమండి. చక్కటి వ్యాసానందించారు. అభినందనలు
All rights reserved - Sanchika®
