జ్ఞాపకాల పందిరి-62

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

భూమి దగ్గరే హద్దులు… స్నేహానికి లేవు సరిహద్దులు…

జీవితంలో వింత వింత అనుభవాలు, వెనక్కి తిరిగి ఆలోచిస్తే విడ్డూరంగా అనిపిస్తాయి. ఆనందంగా గడపాల్సిన జీవితాలు… కానీ ఎప్పుడూ ఏదో వంకన అనవసరమైన టెన్షన్లు తెచ్చిపెట్టుకుంటారు. లేనిపోని ఉద్రిక్త పరిస్థితులను, కావాలని కల్పించుకుని, ఇబ్బందులను కొని తెచ్చుకుంటారు. ‘పాము చావదూ – కట్టే విరగదు’ అన్న చందాన, సమస్యకు ఒక పరిష్కార మార్గమంటూ వీలు కాకుండా సమస్యను సంవత్సరాల తరబడి, తరతరానికీ ఇది కొనసాగుతూ ఉంటుంది. శాంతి సౌభాగ్యాలకు అవరోధం ఏర్పడుతుంది. పైగా సమస్యలో… చేవ అంతగా ఉండదు, అయినప్పటికీ, దానికి ముగింపు అన్నది కానరాదు. ఈ సమస్య మరింత జటిలం కావడానికి ఒక్కోసారి ఇరుపక్షాలు కారణం కావచ్చు. లేకుంటే ఒక పక్షం సహకరించని కారణం కావచ్చు. మరి కొంత మంది మరోఅడుగు ముందుకు వేసి కోర్టుల చుట్టూ తిరుగుతూ, లాయర్లను మేపుతూ, ఉన్న కొద్దీ ఆస్తినీ హారతి కర్పూరంలా కరిగించేసుకునే వాళ్ళూ వుంటారు. అలాంటి మనస్తత్వం గలవాళ్ళు ఎవరు చెప్పినా వినే పరిస్థితిలో వుండరు. ఇలాంటి వాళ్ళు చేతులు కాలకే, ఆకులు పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నారు. కానీ అప్పటికే జరగాల్సిన భారీ నష్టం జరిగిపోతుంది.

గ్రామాలలో, పల్లెటూళ్లలో ఎక్కువగా ఇలాంటి అనవసర పరిస్థితులను కొనితెచ్చుకుని, సంతోషంగా గడపాల్సిన జీవితాన్ని, జీవితాంతం దుఃఖమయం చేసుకుంటారు. కక్షలు కార్పణ్యాలతో బ్రతుకు దుర్భరం చేసుకుంటునారు. పెద్దవాళ్ళు ఒకరినొకరు శత్రువులుగా భావించుకోవడం వల్ల, భావితరాలైన పిల్లల్లో కూడా అదే భావన, వాళ్ళ మెదళ్లలో అంకురిస్తుంది. అన్నెం పున్నెం ఎరుగని పిల్లల్లో ఇలాంటి భావనలు తలెత్తడం ఆరోగ్యకరం కాదు. పెద్దలు ఈ విషయాన్ని అసలు అర్థం చేసుకోరు. వాళ్ళ పంతాలు పట్టింపులకే ప్రాధాన్యతనిస్తారు. వీటివల్ల జీవితంలో తాము ఏమి కోల్పోతున్నారన్న విషయం అసలు పట్టించుకోరు. ఇది పిల్లలపై పెద్ద ప్రభావమే చూపిస్తుంది. పక్క పక్క ఇళ్లు అయినా, ప్రొద్దున్నే లేచి ఒకరి ముఖం మరొకరు చూసుకోలేని పరిస్థితి ఏర్పడుతుంది. బంధాలు-అనుబంధాల పట్ల సరైన అవగాహన లేకపోవడం, చెప్పలేనంత మొండితనం, నువ్వెంత? అన్న గర్వం కలిపి జీవితాంతం ఘర్షణలతో, ఎడముఖం పెడముఖాలతో, జీవితాంతం శత్రువులుగా మిగిలిపోవడం జరుగుతుంటుంది. ఎవరి గురించో ఎందుకు నా జీవితంతో ముడిపడి వున్న ఉదంతమే మీ ముందు ఉంచడానికి ప్రయత్నం చేస్తాను.

రచయిత తల్లిదండ్రులు కానేటి వెంకమ్మ, కానేటి తాతయ్య

మా వూరు తూర్పు గోదావరి జిల్లాలోని, మల్కీపురం మండలంకు చెందిన ‘దిండి’ గ్రామం. మా నివాస స్థలానికి ఎడమవైపు మా పెద్ద మేనత్తకు చెందిన భూమి, కుడివైపు భూమి ఏనుగుపల్లి అర్జయ్య భూమి. అర్జయ్య నూటికి నూరు శాతం నిరక్షరాస్యుడు. భూస్వాముల కొబ్బరితోటల దగ్గర కాపలా వుండి పొట్టపోసుకునే జీవితం నెట్టుకొస్తున్న వ్యక్తి. భార్య మీరమ్మ కూలి నాలి చేసి కొంత సంపాదిస్తూ ఉండేది. ముగ్గురు ఆడపిల్లలు, నలుగురు మగపిల్లలు వీరి సంతానం.

నాగేశ్వరరావు తల్లిదండ్రులు ఏనుగుపల్లి అర్జయ్య, ఏనుగుపల్లి మీరమ్మ

నలుగురు మగపిల్లల్లో పెద్దవాడు, ఒకటవ తరగతి నుండి హైస్కూల్ వరకూ నా సహాధ్యాయి, నాకు మంచి బాల్య స్నేహితుడు, ఏనుగుపల్లి నాగేశ్వరరావు. రాజోలు హైస్కూల్‌లో కూడా మేమిద్దరం కలసి చదువుకున్నాం. ఇద్దరం హాస్టల్‌లో వున్నాం (అది స్వాతంత్ర్య సమరయోధుడు, శ్రీ గొల్ల చంద్రయ్య గారి వసతి గృహం. వీరు ప్రముఖ కవి శ్రీ బోయి భీమన్న గారి మామ గారు). మంచి స్నేహితులుగా మెలిగేవాళ్ళం.

రచయిత బాల్యమిత్రుడు స్వర్గీయ నాగేశ్వరరావు. ఏనుగుపల్లి

గొల్ల చంద్రయ్య గారి వసతిగృహం. కుర్చీలో, ఎడమ నుండి రెండవ వారు రచయిత.

ఇంటి దగ్గర భూమి తగాదాలు అప్పుడప్పుడూ జరుగుతూనే ఉండేవి. మా నాయన సరిహద్దులో దడి కడితే, తెలియకుండా, నాగేశ్వరరావు తండ్రి పీకేసి హద్దులు మార్చేసేవాడు. నాకు వూహ వచ్చినప్పటి నుండి, మొన్న మొన్నటి వరకూ ఈ తగాదా నడుస్తూనే వుంది. నాగేశ్వరరావు తండ్రి అర్జయ్య, మా నాయన తాతయ్య గారు, మరణించినా ఆ తగాదా అంతం కాలేదు. తండ్రి తర్వాత ఆ బాధ్యతను నాగేశ్వరరావు తమ్ముడు నరసింహమూర్తి తీసుకున్నాడు. ఇతను కూడా తండ్రిలానే ప్రవర్తించేవాడు. ఇన్ని జరుగుతున్నా, నాగేశ్వరరావుకు నాకూ మధ్య స్నేహంలో ఎలాంటి తేడా రాలేదు. నాకోసం హాస్టల్‌కు బత్తాయిలు, కొబ్బరి బొండాలు తెచ్చేవాడు. ఇంటి విషయాలు పొరపాటున కూడా ఇద్దరం ఎప్పుడూ ప్రస్తావించుకునే వాళ్ళం కాదు. ఒకసారి ఒక ప్రమాదకరమైన సంఘటన జరిగింది. మా హాస్టల్ పక్క ఇంట్లో పంపర పనస చెట్టు ఉండేది. ఎప్పుడూ చెట్టునిండా కాయలు ఉండేవి. మా మనసంతా ఆ చెట్టు చుట్టూ తిరుగుతుండేది, తినాలనే కోరిక. అయితే ఆ ఇంటి యజమానికి, మా హాస్టల్ మేనేజర్ చంద్రయ్య గారికీ ఎప్పుడూ గొడవలు జరుగుతుండేవి. అది కూడా భూమి వ్యవహారమే కావచ్చు. ఒకరోజు రాత్రి అందరు నిద్రపోయాక, నేను నా మిత్రుడు నాగేశ్వరరావు, అన్న వరుస గల బందిల అరుణకుమార్ (రిటైర్డ్ ఫార్మసిస్ట్) పంపర పనస కాయల చౌర్యానికి బయలు దేరాము. పంపర పనస చెట్టు పక్కన మంచి నీళ్ల బావి కూడా వుంది. మేము నాగేశ్వరరావును చెట్టు ఎక్కించాము. చీకటిలో కాయలు కోయబోయి జారిపడ్డాడు. కింద వున్నమా ఇద్దరి గుండెలు ఝల్లుమన్నాయి. నూతిలో పడిపోయాడు అనుకున్నాం. మా అదృష్టం కొద్దీ బావి ఒరమీద పడ్డాడు, ఇద్దరం గట్టిగా పట్టుకున్నాం. బ్రతుకు జీవుడా.. అనుకుని క్షేమంగా బయటపడ్డాము. వేసవిలో ఒంటి పూట బడులు ఉండేవి. మధ్యాహ్నం ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు లంకల్లో పండే పుచ్చకాయలు, చీమ చింతకాయలు, యజమానులకు తెలియకుండా కోసుకుని తినేసేవాళ్ళం.

నా అనారోగ్య పరిస్థితిని బట్టి నేను ఎనిమిదవ తరగతి పూర్తి కాకుండానే, రాజోలు వదలి హైదరాబాద్‌కు వెళ్ళవలసి వచ్చింది. అనుకోకుండా ఇద్దరం విడిపోయాం. ఏనుగుపల్లి నాగేశ్వరరావు, తర్వాత చదువు మానేసి పెళ్లి చేసుకుని విశాఖపట్నం వెళ్లాడని, చిన్న చిన్న ఉద్యోగాలు చేస్తూ తర్వాత కాంట్రాక్టులు చేసేవాడని, ఆ తర్వాత గుండెపోటుతో చిన్నవయసులోనే (41 సంవత్సరాలు) చనిపోయినట్టు తెలిసింది. హైస్కూల్ నుండి మేమిద్దరం ఎవరికి వారం వేరైపోయినా, వాడు విశాఖపట్నంలో, నేను హైదరాబాద్‌లో, ఒకరికొకరం మళ్ళీ పలకరించుకునే అవకాశం రాలేదు. నేను స్వగ్రామం ‘దిండి’కి ఎప్పుడు వెళ్లినా, నాగేశ్వరరావు తమ్ముడు నరసింహమూర్తి (ఆర్.టి.సి.లో డ్రైవర్ – రాజోలు డిపో) తో, ఏదో రూపంలో ఘర్షణలు తలెత్తుతుండేవి. మా సరిహద్దు గొడవ మాకు సంబంధం లేకుండా ప్రశాంతంగా ముగిసి పోయింది.

నాగేశ్వరరావు తమ్ముడు ఏనుగుపల్లి వెంకటేశ్వరరావు (రాజోలు), (ఫోటోల సౌజన్యం)

కోటిపల్లి – నరసాపూర్ రైల్వే లైన్, నాటి లోకసభ స్పీకర్ బాలయోగి గారి చొరవతో కదిలి, ఆయన మరణించిన చాలాకాలానికి ప్రారంభం కావడంతో, ఏనుగుపల్లి వారి భూమి పూర్తిగానూ (ఇంటితో సహా), మా భూమి నాలుగో వంతు, ప్రభుత్వానికి సరెండర్ చేయవలసి వచ్చింది. అలా ఆ చిరకాల సమస్యకు తెరపడినట్టు అయింది. ఆ గ్రామ రూపురేఖలు కూడా గణనీయంగా మారిపోయాయి. నాగేశ్వరరావు – నా స్నేహం మాత్రం ఒక చరిత్రగా మిగిలిపోయింది. మా స్నేహం అంత పటిష్టంగా, ఆత్మీయంగా అలా కొనసాగడానికి వాడి పాత్రే ఎక్కువ. మిత్రుడు ఏనుగుపల్లి నాగేశ్వరరావు అమరుడు!

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

Sagar
June 13, 2021 at 7:22 am
కాగల కార్యంగంధర్వులే తీర్చారు అనేదానికి చిన్న ఉదాహరణ మీ రచన. అలాగె ఇంటిలో విషయాలకు సంబంధంలేకుండా స్నేహాన్ని కాపాడుకోవడం అనేది మీ ఇద్దరి గొప్పతనం. అలాంటి స్నేహితుడు చిన్నవయస్సులోనే దూరంకావడం బాధాకరం. మీ మంచి ఙ్ఞాపకానికి అభినందనలు సర్ .

Log in to Reply
1. 1.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 8:14 am
  ధన్యవాదాలు సాగర్.
  
  Log in to Reply
2

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 7:32 am
సంచిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.

Log in to Reply
3

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 8:12 am
Gd Mng doctor garu,
The disputes amongst the elders of two families do not influence the children initially. While children are growing the hatred seeds are sown in the innocent minds, resultently the dispute continues with second generation too.
Notwithstanding the family disputes both of you have continued your friendship, that’s great.
—-Suryanarayana rao
Hyderabad.

Log in to Reply
1. 3.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 8:13 am
  Thank you somuch sir.
  
  Log in to Reply
4

Shyam
June 13, 2021 at 8:32 am
బాల్యంలో జరిగిన ఏ సంఘటన కూడా చాలా మధురంగా ఉంటుంది అందులో స్నేహం గురించి అయితే చెప్పవలసిన అవసరం లేదు. అంతటి బద్ధ వైరం లో కూడా వీరిద్దరూ అంతటి స్నేహాన్ని పాటించారు.మీరు చాలా గొప్పవారు. ఎవరికి చెందిన ఆస్తిని వారు కాపాడుకుంటే ఏమాత్రం తగాదాలు రావు .కానీ తగాదాలు పెట్టుకోవడమే ముఖ్యం అనుకుంటే ఏమీ లేని చోట కూడా ఇబ్బందులు ఎదురవుతాయి. స్నేహం కొనసాగించ లేకపోవడం ఒక రకంగా దురదృష్టము. కానీ ఒక శత్రుత్వాన్ని అన్ని తరాలు కొనసాగించడం కూడా చాలా విచిత్రమయిన విషయం. ఏది ఏమైనా మీ మగవాళ్ళకి కాలమే సమాధానం చెప్పింది. కానీ అంతా బద్ధ వైరం కొనసాగిస్తున్న వారి ఫోటోలు మీరు సంపాదించడం చాలా గొప్ప విషయం

Log in to Reply
1. 4.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 8:53 am
  శ్యామ్
  నీ స్పందన కు ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
5

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 8:51 am
గ్రామంలో జరిగే భూ సమస్యలు గురించి బాగా రాశారు. చదువుతూ ఈ సమస్య కి పరిష్కారం ఏమి అవుతుందా అని ఒక ఉత్కంఠ.
మహానుభావుడు ఆ బాలయోగి గారు మంచి పరిష్కాం చూపించాడు.
కోనసీమ ప్రాంతానికి అభివృద్ధికి ఆయన గారు యెనలేని కృషి ఫలతంగా , కోటిపల్లి నర్సాపురం రైలు మార్గం వచ్చింది.
——డా.డి.సత్యనారాయణ
హైదరాబాదు.

Log in to Reply
1. 5.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 8:52 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
6

Bhujanga rao
June 13, 2021 at 11:01 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 62 పల్లె వాతావరణం,అక్కడి పరిస్థితులు మరియు గ్రామాలలో జరిగే భూ తగాదాలు,ఎవరు గొప్ప అని కాకుండా పొరుగువారితో అనుబంధాలు చక్కగా వివరించారు.చివరికి బలయోగి గారి చొరవతో కోటిపల్లి నరసపూర్ రైలు మార్గం రావడం,ఆ భూమి సరెండర్ చేయడంతో సమస్యకు పరిష్కారం లభించింది.ఈ క్లిష్టపరిస్తితుల్లో స్వర్గీయ నాగేశ్వరరావు ఏనుగుపల్లి గారి మీ స్నేహం చెక్కు చెదరకుండా ఉండడానికి మీ ఇద్దరి కృషి అభినందనీయం.ఆ కుటుంబ మరియు గొల్ల చంద్రయ్య గారి వసతి గృహం ఫోటోలతో,ఈ ఎపిసోడ్ మాతో పంచుకున్నందుకు ధన్యవాదములు సర్.

Log in to Reply
1. 6.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 11:31 am
  ధన్యవాదాలు భుజంగరావు గారు.
  
  Log in to Reply
7

D. Umashanker
June 13, 2021 at 2:27 pm
చాలా జీవితాలు వెనక్కి తిరిగి చూస్తే అర్ధం లేని అవేశాలతోటి, అహంకారాలతోటి, అనాలోచితంగా వ్యర్థంగా ముగిసిపోతాయి. చిన్ననాటి స్నేహాలు జీవితాంతం వెన్నంటి వస్తాయి. జీవితాలకి అవే తీపి గుర్తులు.

Log in to Reply
1. 7.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 4:42 pm
  అవునండీ
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
8

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 3:10 pm
వాస్తవమే సార్… మొదటి భా‌గం‌ చాలా బాగా రాసారు….
—-హరిరెడ్డి.తిప్పన
హైదరాబాదు.

Log in to Reply
1. 8.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 3:10 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
9

Sambasiva+Rao+Thota
June 13, 2021 at 4:19 pm
Prasad Garu!
Mee Baalyamlo jarigina vishayalu photo latho sahaa chakkagaa cheppaaru..
Dhanyavaadaalandi 🙏

Log in to Reply
1. 9.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 4:41 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
10

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 4:40 pm
ఔను .ముఖ్యంగా పల్లెటూళ్ళలొ సమస్యలు తెగవు .పెద్దమనుషులుతెగనివ్వరు.పిట్టపొరు పిల్లి తీర్చినట్టు. పెద్దమనుషులు ఇగ్దరి నెత్తికొట్టి తాము లాభపడి సమస్యను తీర్చినట్టు చేస్తరు..
వెనుకటికి మా నాన్న గారు ఓ కథ చెప్పేవారు.పూర్వీకుల నుండి వస్తున్న ఒక అందమైన సిరాబుడ్డి తగాదాకు కారణం ఇద్దరన్న దమ్ములూ తనకే కావాలని గొడవ.కొర్టుకు వెళ్ళినా పరిష్కారానికి సమస్యనొచుకొలేదు .కారణం తండ్రి జ్ఞాపకంగా తనకే కావాలని ఇద్దరూ పట్టుబట్టడం. 10-15 ఏళ్ళైంది జడ్జీలు మారుతున్నరు గాని పరిష్కారం మాత్రం కనపట్టం లేదు.అప్పుడు ఒక కొత్త జడ్జి గారొచ్చారు.కేసును బాగా పరిశీలించాడాయన. అనవసరంగా కక్షిదారులు ఎంతొడబ్బు నష్టపొతున్నరు.కొర్టు సమయమూ వృధా ఔతున్నది. ఆరొజు వాయిదా.కొర్టు హాల్లొ జడ్జిగారు ” ఇంతకూ ఆసిరాబుడ్డి ఏదీ నేనుచూడాలి తెప్పించండి అని తన అటెండరుకు చెప్పాడు. అటెండరు తెస్తుండగా పాపం చేజారి ఆ సిరా బుడ్డి ముక్కలైంది. జడ్జి గారికి బాగా కొపం వచ్చింది అట్లా పగుల కొట్టినందుకు అటెండరుకు జరిమా నా వేసి ఆజరిమానా డబ్బు ఇద్దరన్నదమ్ములు పంచుకొవాలని తీర్పిచ్చి ండు.అన్నదమ్ములు ఏమీ చేయలేకపొయారు.ఏండ్లకొద్ది ఉన్న సమస్య పరిష్కారమైంది అన్నదమ్ములు మళ్ళీ కొర్టులవెంట తిరగాల్సిన అవసరమూ. ఖర్చులూ తప్పాయి.

( అసలు సంగతేమిటంటే అటెండరుకు సిరాబుడ్డి చేజార్చమని సలహా ఇచ్చిందే జడ్జిగారని. అటెండరుకు నష్టం కల్గకుండా ఆజరిమానా జడ్జిగారుతనే చెల్లించాడు అటెండరు ద్వారా అని.మొత్తంమీద లైంగ్ పెండింగ్ కేసు పరిష్కారమైంది .
సంతొషకరమైన విషయమేమిటెటే ఆతగాదా మీ స్నేహానికి ఎటివంటి నష్టమూ కలిగించక పొవటం .అదీ మంచిస్నేహం లక్షణం.
బాగున్నది సర్ఈ సంచిక కూడా
—-నాగిళ్ళ రామశాస్త్రి
హనంకొండ.

Log in to Reply
1. 10.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 4:40 pm
  శాస్త్రి గారు
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
11

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 5:59 pm
అన్ని తగాదాలు వున్నా మీ యిద్దరి స్నేహం చెప్పుకొదగ్గడి

—–విజయ లక్ష్మి
హైదరాబాదు.

Log in to Reply
1. 11.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 6:00 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
12

ఎన్.వి.ఎన్.చారి
June 13, 2021 at 6:56 pm
భూతగాదాలు ఎంతో తోవ్రమైనవి ఉత్సవాలకు పార్టీలకు ఆస్తిని హారతి కర్పూరం లా కరగించుకుంటారు కానీ గట్టుతగాదాలు మాత్రం వీడరు కానీ కాదం అన్ని సమస్యలకూ పరిష్కారం చూపుతుందన్న సత్యం తేటతెల్లమయింది మీ మిత్రధర్మం సహనం మీకు మంచి సహాయం చేసింది మంచి జ్ఞాపకం

Log in to Reply
1. 12.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 7:53 pm
  చారి గారూ
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
13

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 13, 2021 at 9:58 pm
రాబర్ట్ ఫ్రాస్ట్ అన్నట్టు good fenses makes good neighbours ” విషయం గుర్తుకు వచ్చింది సర్ ఈనాటి మీ సరిహద్దు జ్ఞాపకం చదువుతుంటే.ఘర్షణలు మనుషులు గీసుకున్న సరిహద్దులకే గాని ఆ హద్దుభూమిలో మొలకెత్తే విత్తుకు ఏ సంబంధం లేనట్టు….ఎన్ని సరిహద్దు గొడవలు జరుగుతున్నా మీ స్నేహితునికీ,మీకూ మధ్య చిగుర్చిన స్నేహం అలానే ఆకుపచ్చగా ఉంది సర్.ఇక్కడ ఇంకో విషయం చెప్పాలి తగాదాలు ఉన్న పొరుగువారి గూర్చి ఎంతో సంస్కారయుతంగా,గౌరవంగా ప్రస్తావించిన మీ వ్యక్తిత్వం గూర్చి.దానికి మీకు నమస్సులు. ఏళ్ల తరబడి జరిగిన గొడవకు ప్రభుత్వమే పరిష్కారం చూపడం కొసమెరుపు.అంత మంచి స్నేహితుణ్ణి చాలా చిన్న వయసులోనే కోల్పోవడం మాత్రం బాధాకరం అయినా ఆయన మీ గుండెల్లో చిరంజీవి.మంచి జ్ఞాపకాన్ని పంచుకున్నారు సర్💐💐🙏

——నాగజ్యోతి శేఖర్
కాకినాడ.

Log in to Reply
1. 13.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 13, 2021 at 9:58 pm
  అమ్మా
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
14

మొహమ్మద్+అఫ్సర+వలీషా
June 14, 2021 at 7:05 am
కుటుంబ గొడవలకు ఓ మంచి స్నేహం అడ్డు రాదనే గొప్ప విషయం తెలిపారు సార్. రామశాస్త్రి సార్ గారు అన్నట్లు కాగల కార్యం గంధర్వులే తీర్చి నట్లు ఎవరికి దక్కాలో వారికి దక్కింది. మధ్యలో ఎన్ని ఆటంకాలు ఎదురైనా నిలబడిన స్నేహబంధం మాత్రం మీ గుండె ను ఎప్పుడూ బాధతో తడిమేసేలా వదిలి వెళ్ళి పోయింది .కొన్ని జ్ఞాపకాలు అంతే తడుముతూ తరుముతూ ఉంటాయి.ఇప్పటికీ మీ స్నేహితుని జ్ఞాపకాలను మాతో జ్ఞాపకాల పందిరిలో తలచుకుంటూ మంచి విషయాలను మా ముందుకు వినయ విమ్రలతో తెలియ చేసిన మీ మంచి మనసుకు హృదయపూర్వక నమస్సుమాంజలులు సార్. ప్రతి జ్ఞాపకం ఓ అపూర్వ నందన వనంలా దాచి మాముందు విప్పుతున్న మీ తీరు అద్భుతం సార్ .హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు మీకు మీ మరో జ్ఞాపకం కోసం ఎదురు చూస్తూ శెలవు సార్ నమస్తే 🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏

Log in to Reply
1. 14.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 14, 2021 at 4:35 pm
  అమ్మా
  నీ స్పందన కు ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
15

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 14, 2021 at 7:16 am
పల్లెల్లో జరుగుతున్న భూమి తగాదాలను కళ్ళకు కట్టినట్లుగా వర్ణించారు. కొన్ని తగాదాలు తరతరాల వారసత్వంలాగా వస్తూనేవున్నాయి. గ్రామాలలో కోర్టు తీర్పును కాదని భౌతిక దాడులకు దిగిన సంఘటనలు రోజూ వార్తల్లో చూస్తూనే ఉంటాము. మీ కథనం బాగుంది.

—–జి.శ్రీనివాసాచారి
కాజీపేట.

Log in to Reply
1. 15.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 14, 2021 at 7:17 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply
16

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 14, 2021 at 4:33 pm
Chinna nati muchatla jnapakalu ,mee patha photo lu sekarana ,paper pai muchatinche vidhanam apuram ga unnayi sir.

Madi mee pakkane uru munganda kavadam valla mee jnapakalu enjoy chesenu.

Meela maku polam pechilu ,
Inti daggara kuda ma inti sari hadhula pechilu paduthu undevi.chala chinnathanam naku.

Ma venka veedhilo ayana school master kuda ma akkayya vallaki.varidi ma polam pakka pakkane.
Varu na nannani champe prayatnam kuda cheseru.ta.

Ma akkayya vallu, mee family e sari kalisi mana ullaki vedadamu sir.
—Mrs Sujana panth
Bheemaaram
Hanamkonda.

Log in to Reply
1. 16.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 14, 2021 at 4:33 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Log in to Reply