జ్ఞాపకాల పందిరి-2

జ్ఞాపకాల పందిరి-2

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

నీకెందుకోయ్ సంస్కృతం..!!

మనిషి ఎదుగుదల, సంస్కారం, మంచి మర్యాద, చదువుకున్న చదువు మీదా, చుట్టూతా వున్న పరిసరాల మీద, తల్లిదండ్రుల పెంపకం మీద, వారి నిత్యజీవన సరళి మీద, వారి గుణగణాల మీదా ఆధారపడి ఉంటాయి. ఇవి అన్నీ కలిసొచ్చినా, బయటి సమాజం కలసిరాకపోయినా పరిస్థితులు భిన్నంగా ఉంటాయి. దీనికి తోడు ఆర్థికపరమైన ఆటంకాలు కూడా ముందుకు అడుగువేయలేని పరిస్థితులు ఏర్పడుతుంటాయి. వీటన్నింటినీ అధిగమించి, ఎదురొచ్చిన సమస్యలను దైర్యంగా ఎదుర్కొని సాహసంతో, విషయాన్ని సవాలుగా తీసుకుని పెద్దల తోడ్పాటుతో ముందుకు పోవడం, ఫలితాలను సాధించగలగడం గొప్ప తృప్తిని కలిగించే అంశమే అవుతుంది.

చేద్దాం లే, చూద్దాం లే అని ప్రతి పనిని ఈవాళ చేయవలసిన దానిని రేపటికో, ఆ తర్వాతకో వాయిదా వేసేవాళ్ళు మన సమాజంలో చాలా ఎక్కువమంది కనిపిస్తారు. బాధ్యత లేకపోవడం, బద్ధకించేయడం, ప్రతిదానికీ భయపడిపోవడం, మనిషి – ముఖ్యంగా యువత పురోగతికి ఆటంకాలుగా మారతాయి.

మనిషిలో, ముఖ్యంగా యువతలో పట్టుదల, ఆత్మ విశ్వాసం, దైర్యం, తెగింపు ఉంటే, అనుకున్నవన్నీ సాధించగలరు. సమస్యలను సమస్యలుగా తీసుకోకుండా, సావధానంగా ఆలోచించి తీసుకునే నిర్ణయాలు ఎంతటి జటిలమైన సమస్యనైనా అధిగమించి అనుకున్నది సాధించడమే కాదు, తృప్తికరమైన జీవితాన్ని ఆస్వాదించే అవకాశం కూడా కలుగుతుంది. ఇలాంటి వారికి కుటుంబంలో, సమాజంలో, దేశంలో ఒక ఉన్నతస్థాయి పౌరుడిగా నిలబడి గౌరవం పొందే అవకాశాలు మెండుగా ఉంటాయి.

జీవితంలో ప్రతి వారికీ ఏదో రకంగా, ఏదో రూపంలో సమస్యలతో కూడిన అనుభవాలు ఉంటాయి. ఆయా వ్యక్తుల అనుభవాలు మరొకరి జీవితంలో ఉపయుక్తమైన అంశాలు కావచ్చు. అందుచేత అలాంటి నలుగురికీ పనికి వచ్చే అనుభవాలు పరస్పరం పంచుకోవడంవల్ల అవి ఎదుటి వారి జీవితాలనే మార్చి వేయవచ్చు. లేదా అవసరమైన ముందుజాగ్రత్తలు తీసుకుని సమస్యలు ఉత్పన్నం కాకుండా తగిన జాగ్రత్తలు తీసుకోవచ్చు. ఇటువంటి నా బాల్యంలోని ఒక అనుభవాన్నిఇక్కడ అందరితో పంచుకోవడం నాకు సమంజసంగా అనిపిస్తున్నది.

మధ్యతరగతి సాధారణ రైతు కుటుంబం నేపథ్యం నాది. దీనికి తోడు ఇంటి నిండా వామపక్ష భావజాల వాతావరణం. భవిష్యత్తు చదువుమీదే ఆధారపడి ఉంటుందన్న జీవిత సత్యం నరనరాన జీర్ణించుకుని వున్నజీవితాలు మావి. అందుచేత చదువు మీద బాగా శ్రద్ధ ఉండేది. అవసరమైన పాఠ్య పుస్తకాలు, రాత పుస్తకాలు లేకున్నా దీక్షగా చదువుకున్న రోజులవి. ‘దిండి’ అనే మా గ్రామానికి విద్యుత్ సదుపాయం లేదు. కిరోసిన్‌తో వెలిగే బుడ్డి (గుడ్డి) దీపాలే దిక్కు. వీధి దీపాలు కూడా ఇలాంటివే. అలాంటి వాతావరణంలో చదవడానికి కూర్చుంటే, విపరీతమైన నిద్ర ముంచుకొచ్చేది. కునికిపాట్లు పడుతుంటే, మా నాయన మా మీద జాలి పడో, మరెందుచేతనో గానీ, “ఇక నిద్రపోండి” అనేవారు. అప్పుడు ఆ మాటతో అమృతం తాగినంత ఆనందము. ఉత్సాహమూ కలిగేవి.

చదవమని నిర్బంధించిన సంఘటనలు ఎక్కడా నాకు గుర్తు లేవు. మొత్తం మీద, అలా నా ప్రాథమిక విద్య మా గ్రామ ప్రాథమిక పాఠశాల, దిండిలో (తూర్పు గోదావరి జిల్లా, నాటి రాజోలు తాలూకా) పూర్తి అయింది. అప్పటికి మా గ్రామం చుట్టూరా అందుబాటులో వున్న ఉన్నత పాఠశాలలు, రామరాజులంక, రాజోలు, శివకోడు, మల్కీపురం, సఖినేటిపల్లిలో ఉండేవి. అయితే వసతి గల వసతి గృహ సదుపాయం రాజోలులో ఉండడం వల్ల, నా హైస్కూల్ చదువు కోసం రాజోలును ఎంపిక చేసినట్టు నాకు అనిపిస్తుంది. పైగా, నా ఇద్దరన్నయ్యలు, ఇద్దరు అక్కయ్యలు రాజోలులోనే చదవడం/చదువుతూండడం కూడా ఒక కారణం కావచ్చు!

రాజోలులో దళిత విద్యార్థుల కోసం, స్వాతంత్ర సమరయోధులు, శ్రీ గొల్ల చంద్రయ్యగారు, ప్రభుత్వ సహాకారంతో బాలుర కోసం, హైస్కూల్‌కు దగ్గరలో ఒక చక్కని వసతి గృహం నడిపేవారు. క్రమశిక్షణతో కూడిన జీవితాన్ని అక్కడ నేర్పించిన మహానుభావుడు స్వర్గీయ శ్రీ గొల్ల చంద్రయ్య గారు. ఈయన మహాకవి పద్మవిభూషణ్ శ్రీ బోయి భీమన్నగారికి, స్వయానా మామగారు. శ్రీ చంద్రయ్య గారు నెలకొల్పిన ఈ వసతి గృహాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుని ఎందరో దళిత విద్యార్థులు ఉన్నత స్థానాలకు ఎదగ గలిగినారు, అందులో నేనూ ఒకడిని అని చెప్పు కోవడానికి ఎంతో గర్వపడతాను.

ఆ విధంగా రాత ప్రవేశ పరీక్ష ద్వారా సీటు సంపాదించి రాజోలు కోర్టులకు దగ్గరలోవున్న హైస్కూల్‌లో అడ్మిషన్ పొందాను. అక్కడ ఎనిమిదవ తరగతి వరకూ మాత్రమే కో-ఎడ్యుకేషన్ పద్ధతిలో ఉండేది. (ప్రస్తుతం ఇది బాలికలకు మాత్రమే కేటాయించబడింది.)

బడి ప్రారంభం అయింది. ఎంత ఉత్సహాంతో బడికి వెళ్ళామో, అంత భయంతో మనసు నిండిపోయింది.. కారణం కొత్త ప్రదేశం, కొత్త విద్యార్థులు, కొత్త ఉపాధ్యాయులు!

అప్పట్లో తెలుగు సబ్జెక్టు రెండు భాగాలుగా ఉండేది. మొదటి భాగము, రెండవ భాగము. ఇందులో రెండవ తెలుగుకు బదులుగా, సంస్కృతం చదువుకునే వెసులుబాటు ఉండేది. నిజానికి ఆ సమయానికి సంస్కృతం అంటే ఏమిటో నాకు తెలీదు. మా అన్నయ్య ప్రముఖ కథ/నవలా రచయిత, స్వర్గీయ కె. కె. మీనన్ ఒత్తిడి మీద సంస్కృతం కోరుకున్నాను. మా ఊరి సహాధ్యాయులంతా నా చర్యకు ఆశ్ఛర్యపోయారు. అంటే అది నేను చదవలేను అన్నది వాళ్ళ భయం కావచ్చు. సెక్షన్లు విభజించక ముందు ఆడపిల్లలకు ఒక సెక్షను, మిగతా మగపిల్లలకు అందరికీ ఒక సెక్షనుగా విభజించారు. ఆరవ తరగతి మగపిల్లలకు హాజరు తీసుకోవడానికి ఒక మాష్టారు (ఆయన పేరు గుర్తు ఉన్నప్పటికీ మర్యాద కోసం ఇక్కడ రాయడం లేదు) వచ్చారు. మొదటి ప్రక్రియగా సంస్కృతం ఎంచుకున్న వారిని, ఆడపిల్లలు వుండే ఏ-సెక్షనుకు పంపించే పని మొదలు పెట్టారు. హాజరులో నా వంతు వచ్చింది, నన్ను లేచి నిలబడమన్నారు. ఆయన చెప్పినట్టే చేసాను. అప్పటికి మన అవతారం పక్కా పల్లెటూరు ఆహార్యం. నన్ను ఎగాదిగా చూసి “ఏరా.. నువ్వు సంస్కృతం చదువుతావా?” అని ప్రశ్నించారు. కాస్త భయంగా – “అవును సార్” అన్నాను.

“ఒరేయ్.. నీ ముఖానికి సంస్కృతం కావలసి వచ్చిందా? బాపనోళ్లకే నోరు తిరగడం లేదు. నువ్వేం చదువుతావ్. వెధవా… కూర్చో” అన్నారు. అనడమే కాదు సంస్కృతం విద్యార్థుల పేర్ల నుండి నా పేరు కొట్టి పారేశారు.

నాకు దుఃఖం ఆగింది కాదు. ఒక పక్క పౌరుషము, మరో పక్క క్లాసులో అవమానము. అసలు భరించలేకపోయాను. క్లాసు బయటికి వచ్చి, ఏడ్చుకుంటూ కాలినడకన మా వూరు వెళ్ళిపోయాను. నన్ను చూసి ఆశ్చర్యపోవడం మా తల్లిదండ్రుల వంతయింది. మా నాయన గారికి విషయం అంతా పూస గుచ్చినట్టు చెప్పాను. ఆయనకు కోపం వస్తే ఆ ఉగ్ర రూపాన్ని అసలు చూడలేము/భరించలేము. కానీ నా అంచనాకు భిన్నంగా నా వంక ఒక సారి ప్రశాంతంగా చూసి “పద సైకిల్ ఎక్కు, రాజోలు వెళదాం” అని సైకిల్ మీద రాజోలు తీసుకు వెళ్లారు.

రాజోలు పెద్ద కాలువ పక్కన నున్న సత్యం అనే ప్రముఖ రాజకీయ నాయకుడు ఉండేవారు. ఆయన నా తండ్రి గారికి గురుతుల్యులు, మంచి స్నేహితులు కూడాను. ఆయన మా ఇద్దరినీ చూసి “ఏంటి తాతయ్యా, ఇలా వచ్చావ్ హడావిడిగా” అన్నారు. విషయం విపులంగా ఆయనకు మా నాయన వివరించగానే కోపోద్రేకుడై, మమ్ములను వెంటబెట్టుకుని బడి వైపు దారి తీశారు. స్కూల్ లోపలికి ప్రవేశించనే బిగ్గరగా పేరు పెట్టి హెడ్మాస్టర్‌ను పిలిచారు. ఆయన భయపడుతూ బయటికి వచ్చి –

“అయ్యా ఏదో కోపంలో ఉన్నట్టున్నారు, విషయం సెలవీయండి” అన్నారు చేతులు నలుపుకుంటూ..

“ఎవరా పంతులు, మా వాడిని సంస్కృతం చదవొద్దన్నాడట? వాడెవడు వద్దని చెప్పడానికి? పిలువు అతనెవరో?” అన్నారు.

ఆయన ఉగ్రరూపానికి బిత్తరపోయిన హెడ్మాస్టారు –

“అయ్యా అలా అనకూడదు. ప్రోత్సహించాలి తప్ప కుర్రాడిని నిరుత్సాహ పరచకూడదు. ఆ విషయం నేను స్వయంగా చూసుకుంటాను, మీరు కాస్త శాంతించండి” అని చేతులు పట్టుకున్నారు.

అంతే… పనులన్నీ చక..చక.. జరిగిపోయాయి. నా పేరు తిరిగి సంస్కృత విద్యార్థుల లిస్టులోకి చేరడమే కాక,ఆడపిల్లల ఏ-సెక్షన్‌కు నన్ను పంపడం జరిగింది.

కొసమెరుపు ఏమిటంటే అంత కష్టపడి సంస్కృతంలో, అడ్మిషను సాధించినా, ఎనిమిదవ తరగతి వరకే అక్కడ చదవగలిగాను. అనారోగ్యం కారణంగా హైదరాబాద్, అన్నయ్య దగ్గరికి వెళ్లిపోవాల్సి వచ్చింది. మూడు సంవత్సరాల పాటు చదువు ఆగిపోయింది. జీవితంలో సంస్కృతం చదువు కంటిన్యూ చేయలేక పోయానన్న వ్యధ ఒక పక్క బుర్రను తొలుస్తున్నా, వృత్తి విద్య ద్వారా దంతవైద్యుడనై, ప్రవృత్తిని పట్టుదలతో కొనసాగించి, తెలుగులో కవిగా, కథా రచయితగా నిలబడగలిగానన్న తృప్తి మాత్రం మిగిలి పోయింది.

కృషి వుంటే మనుష్యులు ఋషులౌతారు… అన్న పెద్దల మాటలు నా విషయంలో ‘నిజం’ అని నిరూపితమయ్యాయి.

(ఇంకా ఉంది)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

Tags: Column Dr. K. L. V. Prasad Feature Gnapakala Pandiri Sanchika telugu magazine telugu online magazine telugu online magazines telugu sahityam telugu web magazine telugu-online-magazine telugu-webs-magazine కాలమ్జ్ఞాపకాల పందిరి డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ఫీచర్సంచిక

1

Sagar Reddy
April 19, 2020 at 8:07 am
కృషితో నాస్తి దుర్భిక్షం. అనే సామెత గుర్తుకు వస్తుంది సర్ .

Log in to Reply
1. 1.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 11:30 am
  Sagar
  Thank you
  
  Log in to Reply
2. 1.2
  
  Rajendra Prasad
  April 20, 2020 at 9:49 pm
  అన్నయ్య వత్తిడి మేరకు సంస్కృతం ఎంచుకున్నాను అన్నారు! మీకు ఆసక్తి ఉన్నా లేకపోయినా, నేర్చుకోవాలన్న పట్టుదల చాలా స్పూర్తి దాయకం.
  
  రాజేంద్ర ప్రసాద్, మిత్రుడు శ్రేయోభిలాషి
  
  Log in to Reply
  1. 1.2.1
    
    డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
    April 27, 2020 at 9:13 pm
    ప్రసాద్ గారు
    ధన్యవాదాలు మీకు
    
    Log in to Reply
2

Sambasiva Rao Thota
April 19, 2020 at 9:23 am
మీరు పట్టు వదలని విక్రమార్కులు !!
ఏదైనా సాధించే సత్తా మీ సొంతం !!!
ఇంకా చెప్పండి !!!!

Log in to Reply
1. 2.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 9:58 am
  ధన్యవాదాలు సర్ మీకు
  
  Log in to Reply
3

Jhansi koppisetty
April 19, 2020 at 12:35 pm
మీ జీవిత పాఠాలు నిజంగానే చదువుకోవలసిన అద్భుతమైన పాఠాలండీ…..మీ జ్ఞాపకాల పందిరి వదలకుండా చదివిస్తోంది….తరువాతి భాగంలో తెలియచెప్పే అనుభవం కోసం వేచి చూచేలా చేస్తోంది…ధన్యవాదాలు..Waiting for next part

Log in to Reply
1. 3.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 12:56 pm
  ఝాన్సీ గారూ,
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
4

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 19, 2020 at 1:30 pm
👌You were blessed as most of the times you had noble and kind hearts to support and look upto.World is made of good and bad and you correctly took everything in your stride.As I am spitutual believer I would think divine intervention pulled you up and guided u thru those noble souls!

____డా.జయంతి
సీనియర్ డెంటల్ సర్జన్
హైదరాబాద్.

Log in to Reply
1. 4.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 1:31 pm
  డా.జయంతి గారూ
  ధన్యవాదాలు మీకు*
  
  Log in to Reply
5

లక్ష్మీ పద్మజ దుగ్గరాజు
April 19, 2020 at 2:42 pm
డాక్టర్ గారూ మీ జ్ఞాపకాల లో నుండీ మేము చాలా జీవిత పాఠాలు నేర్చుకోవచ్చు సుమా,, ఒక్కో జ్ఞాపకం
ఒక్కో పాఠం లాగా వుంది sir,, ధన్యవాదములు

Log in to Reply
1. 5.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 2:50 pm
  లక్ష్మి గారు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
6

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 19, 2020 at 4:07 pm
[19/04, 15:45] Padmaja . బాగుంది sir
Mee story andariki inspiration..🙏🏻
Waiting for next ఎపిసోడ్.

__శ్రీమతి.పద్మజ
గృహిణి
హైదరాబాద్.

Log in to Reply
7

Jayapal Reddy Challa
April 19, 2020 at 4:09 pm
Very good…chaala baaga raasaru…inspiring…waiting for next episode..

Log in to Reply
1. 7.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 4:19 pm
  ధన్యవాదాలు
  జయపాల్ రెడ్డి గారు.
  
  Log in to Reply
8

డా.ఎన్.వి.ఎన్.చారి
April 19, 2020 at 4:17 pm
జీవితం మనిషిని శాసిస్తుంది కానీ సంకల్పాన్ని శ్వాసించేవ్యక్తి
దాన్ని తనకు అనువుగా మలచుకొని అనుకున్నది సాధించగలుగుతాడు. అందీ అందని ద్రాక్షలా సంస్కృతం
కనిపించినా ఆ సంస్కృతీ ఫలాలు , పరీమళాలు మీ హృదయఫలకంపై నిలచి
కథకునిగా, కవిగా నిలబెట్టాయి . నత్వం శోచిషు మర్హసి

Log in to Reply
1. 8.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 5:45 pm
  చారి గారూ
  భలే చెప్పారు మీరు.
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
9

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 19, 2020 at 4:41 pm
సంస్కృతం కేవలం ఒక కులానికి సంబంధించింది కాదు, పలికే స్వరం, నేర్చుకునే దైర్యం ఉంటే సరస్వతి అందరికి సొంతం 🙏

____తంగెళ్ల మాధవీ రెడ్డి
మహబూబ్ నగర్

Log in to Reply
1. 9.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 4:42 pm
  మాధవి గారూ
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
10

Sarasi
April 19, 2020 at 6:01 pm
ప్రతిభ కులాన్ని బట్టి పరిఢవిల్లేది కాదు. అది అనేక సందర్భాల్లో నిరూపితమైంది. ముఖేముఖే సరస్వతి. సంస్కృతం చక్కని భాష. నేను కూడా ఇంటర్ లో రుచి చూశాను. ఒకోసారి మన లక్ష్యాలపై పరిస్థితుల ప్రభావం వుంటుంది. మిమ్మల్ని హైదరాబాద్ తీసుకువచ్చి డాక్టర్ ని చేసినవి పరిస్థితులే. మీ అనుభవాలు ఆసక్తి కరంగా వున్నాయి.

Log in to Reply
1. 10.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 19, 2020 at 7:30 pm
  సరసి గారు
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
11

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 19, 2020 at 6:03 pm
Really your life History is inspiring to many. Inspite of hardships in your life you have concentrated on Education, which is more important in లైఫ్👏👏👌👌

____శ్రీమతి పద్మ.పొన్నాడ.
రిటైర్డ్ టీచర్
నరసాపురం,ప.గో.జి
ఆన్ధ్రప్రదేశ్.

Log in to Reply
1. 11.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 27, 2020 at 9:16 pm
  పద్మ గారు
  ధన్యవాదాలు మీకు
  
  Log in to Reply
12

మొహమ్మద్ అఫ్సర వలీషా
April 19, 2020 at 7:29 pm
ఆ రోజుల్లో ఇలా ఎంతమంది తమ ఆశయాలు అణగదొక్కి ఆచారాల క్రింద అణగారి పోయారోనని చాలా బాధగా అనిపిస్తుంది . మీ జ్ఞాపకాల పందిరి చదువుతుంటే చరిత్ర మళ్లీ కళ్ళకు కట్టి నట్టు అనిపిస్తుంది . జరిగిన విషయం ఆర్ద్రత నిండినా
చదువు మీద మీ పట్టుదల చూశాక మీరు ఏదైనా సాధించ గలరనే మీ కృషి మీ జ్ఞాపకాలు చదుచదువు తున్న మాకు నిజంగా జీవితపాఠాలే
జరిగిన విషయాలను పాఠకులతో ఉత్కంఠంగా చదివించటం మీకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య మళ్ళీ వారం ఎప్పుడు మీ జ్ఞాపకాల పందిరిలో సేదతీరాలా అని ఎదురు చూస్తూ ఉంటాం సార్ 🙏🙏🙏

Log in to Reply
13

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 20, 2020 at 5:11 am
Sir 👍 mee nija Jeevitha pathalu vastava sthini kallaku kattindi. Mee anubhavalu viluvinavi.Spurthi dayakam.Ippatiki mee anubhavalu endariko margadarsakam .Kalam marina ,Rupam marina swabhavam ade.Mee Jeevitha padham bundi neti tharam nerchujovalasindi entho undi . Thank you for షేరింగ్🙏💐

______డా.డి.సుజాత.
రేడియోలజిష్ట్
విజయవాడ.

Log in to Reply
14

మొహమ్మద్ అఫ్సర వలీషా
April 20, 2020 at 5:31 am
పట్టు దల కృషి ఉంటే జీవితంలో ఏదైనా సాధించగలమనే ఆత్మ విశ్వాసాన్ని కలిగించింది సార్ మీ జ్ఞాపకాల పందిరి. ఆశయాలను అణగదొక్కే కుల దురాచారాన్ని మళ్ళీ కళ్ళకు కట్టి నట్టు చరిత్ర తిరిగేసినట్లు అనిపించింది జరిగిన సంఘటన ఆర్ద్రత పూరిత మైనా ఆసాంతం పాఠకులను ఆసక్తి కరంగా ఉత్కంఠగా చదించడం మీకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య. నిజం మీ ప్రతి జ్ఞాపకం అందరికీ ఓ జీవిత పాఠమే.అందరినీ మీ జ్ఞాపకాల పందిరిలో సేదతీరుస్తున్నారు.మళ్ళీ ఆ సమయం కోసం ఎదురు చూస్తుంటాం మీ జ్ఞాపకాలు మాతో ఎప్పుడు పంచుతారా అని.👌🙏👌🙏👌👏🎍👏🎍👏🎍👏🤝

Log in to Reply
15

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 20, 2020 at 5:41 am
పట్టు దల కృషి ఉంటే జీవితంలో ఏదైనా సాధించగలమనే ఆత్మ విశ్వాసాన్ని కలిగించింది సార్ మీ జ్ఞాపకాల పందిరి. ఆశయాలను అణగదొక్కే కుల దురాచారాన్ని మళ్ళీ కళ్ళకు కట్టి నట్టు చరిత్ర తిరిగేసినట్లు అనిపించింది జరిగిన సంఘటన ఆర్ద్రత పూరిత మైనా ఆసాంతం పాఠకులను ఆసక్తి కరంగా ఉత్కంఠగా చదించడం మీకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య. నిజం మీ ప్రతి జ్ఞాపకం అందరికీ ఓ జీవిత పాఠమే.అందరినీ మీ జ్ఞాపకాల పందిరిలో సేదతీరుస్తున్నారు.మళ్ళీ ఆ సమయం కోసం ఎదురు చూస్తుంటాం మీ జ్ఞాపకాలు మాతో ఎప్పుడు పంచుతారా అని.👌🙏👌🙏👌👏🎍👏🎍👏🎍👏🤝

___అఫ్సర్ వలీషా
కవయిత్రి/కథారచయిత్రి
ద్వారపూడి
తూ.గో.జి

Log in to Reply
1. 15.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 20, 2020 at 7:35 am
  అఫ్సర్ వలీషా గారు
  మీ హృదయపూర్వక స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
16

Dr V sadanandam
April 20, 2020 at 9:00 am
Klv gariki,namasthe mee rachana entho mandi jeevithaalaku ptathibimbamgaa vundi
.anni vargaala vaaru thamanu thaamu choosukune lasagna vundi.mee rachana gurinchi comment cheyadamante aakaasham gurinchi cheppinatle Mee Dr V sadanandam 9395119989

Log in to Reply
1. 16.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 20, 2020 at 10:35 am
  ధన్యవాదాలు
  డాక్టర్ గారు.
  మీ స్పందన
  అభినందనీయం.
  
  Log in to Reply
17

Dr.G.N.Rao
April 20, 2020 at 3:09 pm
అభినందనలు మిత్రమా!
మంచి ఆలోచన,ఆచరణ చిరకాలం ఉండిపోతాయి.
నీ బాల్య అనుభవం కొంత నా బాల్యానుభవం తో సరిపోలుతుంది.
ఇంకో విషయం ఏంటంటే నేను 1973 లో నీవు చదివిన డిగ్రీ కళాశాల లో బి.యస్సీ చదివాను… నాకు నీవు జూనియర్ వి.అలాగే బి.డి.యస్.లోను.
What a coincidence…. అదే మనల్ని ఆప్తులను
చేసింది… కాలం మనల్ని ముందు నుంచే ఇలా వెంట తరుముతూ ఉంది విచిత్రం గా.
చాలా హాపీ గా ఉంది నేస్తమా…
నీ రచనా శైలి సరళంగా సులభంగా ఉంటుంది చదివే కొద్దీ ఆసక్తి కలిగిస్తుంది…
నీవు మరిన్ని సందేశాత్మక రచనలు చేయాలని,
అన్నయ్య కీ”శే” మీనన్ కన్నా గొప్ప పేరు ప్రఖ్యాతులు తెచ్చుకోవాలని నా మనఃపూర్వక
అభిలాష….. మిత్రుడు…జి.యన్.రావు

Log in to Reply
1. 17.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 20, 2020 at 5:18 pm
  మిత్రమా…
  చాలా చక్కగా రాశావు.
  ధన్యవాదాలు నీకు
  
  Log in to Reply
18

Dr శంకర్ లాల్
April 20, 2020 at 5:46 pm
మిత్రమా నీ బయోగ్రఫీ తో పాత రోజుల్ని గుర్తు చేస్తున్నావు. విజయనగర్ కాలనీలో మనం కలిసి తిరిగిన రోజులు మీ అన్నయ్య గారి ఇంటికి నేను వచ్చిన రోజులు మళ్లీ గుర్తు చేసుకునే అవకాశం కల్పించారు.ఇలానే నీ రచనలతో మమ్మల్ని ఆనందింప చేస్తూ పాత రోజులు గుర్తు చేస్తావని ఆశిస్తూ …మీ మిత్రుడు shankarlal

Log in to Reply
1. 18.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 20, 2020 at 9:20 pm
  డా క్టర్ గారూ నమస్తే,
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Log in to Reply
19

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 21, 2020 at 6:08 am
జీవితం లోని కొన్ని సంఘటనలు మరవాలన్నా మరపురావు .. పైగా వెంటాడుతుంటాయి .. అలాంటివాటిల్లో ఇదొకటి …
కొంతమందికి కొన్ని అభిప్రాయాలు మెదళ్ళ లో పాతికుపొయ్యుంటాయి .. బ్రాహ్మలకు తప్ప సంస్కృతం వేరేవాళ్ళకు రాదు అన్నది ఒకటి .. అది ఎంత అవాస్తవమైన విషయమో నాకు చిన్నప్పటినుండే తెలుసు ..
నా ప్రాథమిక విద్యంతా సంస్కృతం లో నే గురుకులంలో దాదాపు ఐదున్నర సంవత్సరాలు సాగింది .. అందులోని వందమంది లో బ్రాహ్మణేతర విద్యార్థులు దాదాపు 70 , 75 మంది ఉండేవారు … వాళ్ళంతా చక్కగా సంస్కృతం చదువుకున్నారు .. సంస్కృతం కేవలం బ్రాహ్మలకే వస్తుందన్న సంకుచితబుద్ధుల కారణంగానే ఆ భాష కే చాలా అన్యాయం జరిగింది … ప్రపంచంలో పలువురు భాషాశాస్త్రవేత్తలు ఇంత శాస్త్రీయమైన భాష ప్రపంపంచం లో మరొకటి లేదంటూ ఉంటే , ఈ దురభిప్రాయాల మూలంగా ఎందరో జిజ్ఞాసువులు దానికి దూరమైపోయారు .. అదేవిషాదం ..
మీ పట్టుదలను గుర్తించిన మీ నాన్నగారూ , వారి మిత్రులు తీసుకున్న చొరవ మీకు అవకాశం కొంత కల్పించినా తరువాత అది అందుబాటులో లేకపోవడం బాధకలిగించే విషయమే .. చిన్ననాటనే సంస్కృతం చదువుకోవాలన్న మీ అభిలాష అభినందనీయం … సాధారణంగా ఆ వయసులో ప్రత్యేకంగా ఒక అభిప్రాయమంటూ ఏర్పడదు ..అరుదైన మీ అభిలాష పూర్తిగ తీరుంటే బాగుండేది…
చంద్రయ్యగారి సాయం మరువక పోవడం గొప్పసంస్కారం … జీవనమార్గాన్ని ఏర్పరచిన పెద్దలను ఎల్లకాలం స్మరించుకునే సంస్కారం కొందరికే ఉంటుంది … ఆ అవకాశం మీ జ్ఞాపకాల పందిరిని మరింత పచ్చగా ప్రకాశింపజేసింది …🥀💐👍👌👍💐🥀

____గన్నమరాజు గిరిజమనోహర్
సాహితీ వేత్త
అద్యక్షులు ,స.సా.సా.సం.
వరంగల్.

Log in to Reply
20

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 21, 2020 at 5:17 pm
మీ జ్ఞాపకాల పందిరి – 2 చదివాను. నా మనసుకు బహు దగ్గరగా ఉంది.
స్వతాహాగా పల్లెటూరి బాల్యం, విద్యాభ్యాసం కావడం వలన నా నేటివిటీ కి దగ్గరగానే ఉంది.
మీరు బాల్యంలోనే కుల వివక్ష ఎదుర్కొని చదివి జీవితాన్ని గెలిచారు. నా మాటుకైతే ఆంగ్ల భాష ప్రాధమికొన్నత పాఠశాలలో ఆరవ తరగతిలో అక్షరాలను నేర్చుకొన్నాను. విద్యాభాసంలో నాది, మా తమ్ముడిది చిన్నప్పటినుంచీ తరగతిలో మొదటి స్థానంలో ఉండేవాళ్లం.. పదవ తరగతి వరకు మా స్వగ్రామంలోనే ప్రభుత్వ పాఠశాలలో విద్యాభ్యాసం జరిగింది. మా ఊరిలో కూడా శాస్త్రి గారనే బ్రాహ్మణుడు 10 వ తరగతి విధ్యార్ధులకు ఇంగ్లిష్ ట్యూషన్ చెప్పే వాడు. ఆ ట్యూషన్ లోకి మాల, మాదిగ కులాల వ్యక్తులకు ప్రవేశం నిషిద్దం. అయినా, అగ్ర వర్ణాల పిల్లలను, వెనుకబడిన తరగతుల పిల్లల కన్నా బాగా చదివి మా 10 వ తరగతిలో నాకు స్కూల్ సెకండ్ రాంక్ వచ్చింది. మా తమ్ముడుకి స్కూల్ ఫస్ట్ రాంక్ వచ్చింది.
మీ పాఠశాల అనుభవాలు మరికొన్ని పంచుతారని ఆశిస్తాను.

_____గుజ్జు రాజు
జిల్లా ట్రెజరీ ఆఫీసర్
వరంగల్ ..అర్బన్.

Log in to Reply
1. 20.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2020 at 7:30 pm
  రాజు గారు,
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
21

భారతీ సి౦గ్
April 22, 2020 at 7:12 pm
వై.భారతీ సింగ్…నరసాపురం..

డాక్టర్ ప్రసాద్ కె.ఎల్ వి గారు…………. ప్రాథమిక విద్యార్ధి దశ నుండి దంత విద్యా ర్ధి దశ గా,మీ జ్ఞాపకాల పందిరి చదివి, మా విద్యార్ధి దశలో మాకు జరిగిన సంఘటనలను నేను సింహవలోకనము చేసుకోవటానికి దోహదపడింది. మీ జీవితం లో జరిగిన ఎత్తు పల్లాలను గూర్చి చాలా సహజమైన శైలిలోఅద్భుతంగా రాశారు. నాణానికి బొమ్మా బొరుసు వున్నట్లు గా దంత వైద్యము తో పాటు కలానికి కూడ పదును పెట్టి ఎన్నో కథానికలు రాసారు.మాతృభాషపై వున్న మమకారంతో. కవిగా, కథారచయిత గా నిలిచారు.కదిలించిన ప్రతి సగటున ను ప్రతి అనుభవాన్ని,అద్భుతమైన వాక్య నిర్మాణంతో మమ్మల్ని నీ పందిరి కింద విహరింపచేసారు..జీవితం లో ఎదుర్కొన్న ఆటు..పోట్లను చదువతున్నట్లుగాక.దగ్గర గా చూస్తున్నట్లుగా రాస్తున్నారు. ఇది మీకు మాత్రమే సాద్యము. ‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‍మీకు నా ధన్యవాదములు..

Log in to Reply
1. 21.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 23, 2020 at 10:25 am
  మీ సవివరమైన
  స్పందన ఆనందాన్ని కలిగించింది.
  మీలాంటి పెద్దల ప్రోత్సాహం
  నన్ను ఈ స్థాయికి తెచ్న్ది అనడం
  అతిశయోక్తి కాదు సుమండీ.
  ధన్యవాదాలు మీకు.
  
  Log in to Reply
22

Kamesh Peri
April 26, 2020 at 7:17 pm
బాగుంది ప్రసాద్ గారు.
మీ జ్ఞాపకాలను ఇంత పదిలంగా ఇన్నాళ్ళ తరువాత వెలికి తీయడం అభినందనీయం

Log in to Reply
1. 22.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 28, 2020 at 2:38 pm
  సర్…
  ధన్యవాదాలు
  మీకు *
  
  Log in to Reply
23

Bhujanga rao
June 9, 2021 at 11:38 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 2 ఎపిసోడ్ ఇంటరెస్టింగ్ గా ఉంది. పల్లె వాతావరణం,స్కూల్ అనుభవాలు అన్ని ఒక్కసారిగా పాత రోజులు గుర్తుకు వచ్చాయి. మన భవిష్యత్తు మన కృషిలోనే ఉందని,పట్టుదల ఉంటే ఏదైనా సాగించగలమనే ఆత్మ విశ్వాసం కలిగేలా, మీ జీవిత పాఠాలు చదువుకోవాల్సిన పాఠాలుగా అనిపించాయి.నమస్కారం డాక్టర్ గారు.

Log in to Reply