జ్ఞాపకాల పందిరి-160 | సంచిక - తెలుగు సాహిత్య వేదిక

జ్ఞాపకాల పందిరి-160

పాఠకులు లేని రచయితలు – రచయితలు దొరకని పాఠకులు..!!

ఒకప్పుడు పత్రికారంగం స్వర్ణయుగం అని చెప్పుకునే రోజుల్లో, రాజకీయ పార్టీలకు – పత్రికలు అమ్ముడుపోని కాలంలో, పత్రికలను, పత్రికాధిపతులను, జర్నలిస్టు మిత్రులను గౌరవించిన కాలంలో, పత్రికలంటే, ప్రజానాయకులు, రాజకీయనాయకులు భయపడి నోళ్లను అదుపులో పెట్టుకున్న రోజుల్లో, మంచి రచయితలకు తగ్గట్టుగానే, మంచి పాఠకులు కూడా ఉండేవారు. నా ఉద్దేశంలో, మంచి పాఠకులు అంటే, ఇచ్చిన అంశాన్ని చదవగలిగే స్టాయి వున్నవాళ్ళు, దానిని అవగాహన చేసుకునే శక్తి వున్నవాళ్లు, చదివిన తర్వాత ఖచ్చితమైన అభిప్రాయం, నిర్భయంగా వ్యక్తపరచగల సత్తా వున్నవాళ్లూను. అందుచేతనే, ఆ పత్రికలకూ, పత్రికాధిపతులకు, రచయితలకు, జర్నలిస్టులకూ, అంత మంచి పేరు, గౌరవం లభించేవి. సంఘంలో వారికి ఒక ప్రత్యేకత లభించేది. పత్రికలు, దినపత్రికలైనా, మాసపత్రికలైనా, పక్షపత్రికలైనా, వారపత్రికలైనా, ఎంతో విలువ కలిగి ఉండేవి. అనుభవజ్ఞులైన రచయితల రచనలు, కవితలు ఉండేవి. పాఠకులు కూడా పత్రికలు కొనుక్కుని శ్రద్ధగా చదివేవారు. చదివి తమ అభిప్రాయాలను ఉత్తరాల రూపంలో పత్రికలకు పంపేవారు. అందరి ఉత్తరాలు ప్రచురించలేకపోయినా, కొన్ని అన్నివిధాలా మంచిగా వున్న ఉత్తరాలు ప్రచురించేవారు. ఆయా ఉత్తరాలను బట్టి రచయితలు ఆమె రచనల స్థాయిని అంచనా వేసుకునేవారు.

పత్రికలు కొనుక్కొని చదవడానికి వీలుగా బయట షాపుల్లో దొరికేవి. బస్సు స్టాండుల్లో, రైల్వే స్టేషన్లలో, విమానాశ్రయాలలో, అన్ని రకాల పత్రికలూ లభించేవి. కొందరైతే చందాలు కట్టి పోస్టు ద్వారాను, ఏజెంట్ల ద్వారానూ, పత్రికలూ రప్పించుకునేవారు. ప్రతి ఇంట్లోనూ పత్రికలూ చదవడం ఒక వ్యసనంగా మారిపోయి ఉండేది. అంతమాత్రమే కాదు, నచ్చిన కథలు, సీరియల్స్ లేదా పత్రికలను బైండ్ చేయించుకుని దాచుకునేవారు. అప్పటి జనంలో ‘చదివే అలవాటు’ కు ఇది ముఖ్య ఉదాహరణగా చెప్పవచ్చు. పత్రికల నుండి రచయితలకు చెక్కుల రూపంలోనూ, మనీయార్డర్ల ద్వారాను పారితోషికం లభించేది.

అప్పట్లో మనకు అన్నీ నాణ్యమైన పత్రికలే ఉండేవి. ఉదాహరణకు, భారతి వంటి మాసపత్రికలు ప్రత్యేకంగా సాహిత్యానికి పరిమితమై ఉండేవి. పరిశోధక వ్యాసాలు ఇందులో మాత్రమే కనిపించేవి. భారతిలో కథ గాని కవిత గాని, వ్యాసం గాని అచ్చయితే, ఆ రచయితకు పాఠకుల నుండి ఇతరుల నుండి గొప్ప గౌరవం లభించేది. తెలుగు పరిశోధకులకు కూడా భారతి వంటి మాసపత్రికలు ఎంతగానో ఉపయోగపడేవి. అయితే భారతి వంటి పత్రికలు, భాషాభిమానులు, సాహిత్యాభిమానులు మాత్రమే ఎక్కువగా చదివేవారు. మామూలు పాఠకుల సంఖ్య ఈ పత్రికకు తక్కువే! దీనితో పాటు, ఆంద్ర పత్రిక, ఆంధ్రప్రభ, ఆంద్రజ్యోతి వంటి వారపత్రికలు, యువ, జ్యోతి, జయశ్రీ, వనిత, వనితా జ్యోతి, కలువబాల వంటి మాసపత్రికలు ఉండేవి (రచయిత దృష్టికి రాని పత్రికలు ఇంకా ఉండచ్చు) వాటికి పాఠకులు కూడా బాగానే ఉండేవారు. ఈనాడు సంస్థకు సంబంధించి ప్రత్యేకంగా తెలుగు-వెలుగు, చతుర, విపుల, మాసపత్రికలు ఉండేవి. పత్రికలకు డిమాండు ఉండడం మూలానే, పాఠకులూ పెరిగారు, రచయితలు సైతం పెరిగారు. పత్రికలకూ, పాఠకులకూ, రచయితలకూ అదొక మహర్దశ అని చెప్పక తప్పదు.

మూడు సంవత్సరాల క్రితం యావత్ ప్రపంచాన్నీ గడ.. గడ వణికించిన ‘కరోనా మహమ్మారి’ అన్ని రంగాల మీద ప్రభావం చూపించినట్టుగానే, పత్రికా రంగంపై కూడా విపరీతమైన ప్రభావం చూపించి పెద్దగా దెబ్బతీసింది. తప్పని పరిస్థితిలో కొన్ని ముఖ్యమైన పత్రికలు మూతపడక తప్పలేదు. అప్పుడు పత్రికాధిపతులకు, రచయితలకూ, పాఠకులకు గడ్డుకాలం ఏర్పడిందని చెప్పక తప్పదు. అదుగో ఈ క్లిష్టపరిస్థితిలో, రచయితలకు పాఠకులు; పాఠకులకు రచయితలూ కరువైనారు. కారణం పత్రికలు లేకపోవడమే!

ఈ అదను చూసుకుని, కొన్ని అంతర్జాల పత్రికలు ఎవరకు తోచిన విధంగా వారు మొదలు పెట్టారు. వాళ్ళ అభిరుచుల మేరకు పత్రికలను తీర్చిదిద్దుకున్నారు. అందులో కొన్ని సక్సెస్‌తో వేగంపుంజుకున్నాయి, కొన్ని నత్త నడక నడుస్తున్నాయి. నిజానికి ఈ అంతర్జాల పత్రికలు, కరోనా కాలంలో అవతరించక ముందే, అనేక పత్రికలు అందుబాటులో ఉన్నసమయంలోనే, అంటే 2011లోనే మనదేశపు మొట్టమొదటి మహిళా అంతర్జాల పత్రిక ‘విహంగ’ను ప్రయోగాత్మకంగా స్వర్గీయ శ్రీమతి డా. పుట్ల హేమలత గారు వెలుగులోనికి తీసుకువచ్చారు. కానీ ఎందుచేతనో అది సామాన్య పాఠకుల చెంతకు చేరలేదు. కరోనా నేపథ్యంలో అనేక అంతర్జాల పత్రికలు అందుబాటులోనికి వచ్చాయి. అందులో కొన్ని అంతర్జాల పత్రికలూ చందాలు వసూలు చేస్తుండగా, చాలా పత్రికలు ఉచితంగానే అందుబాటులోనికి వచ్చాయి. మరి పాఠకులు వీటిని సద్వినియోగం చేసుకుంటున్నారా? అంటే అవి మరి పాఠకులకు చేరాలి కదా! ఈ పత్రికలు పాఠకులకు ఎలా చేరాలి? అన్నది ప్రశ్న. రాసే వాళ్ళ కోసం పత్రికలు వున్నాయి. పత్రికలను నింపడానికి రచయితలున్నారు. మరి ఈ రచయితలు రాసిన కథలు, కవితలు, వ్యాసాలూ, తదితర అంశాలు చదవడానికి పాఠకులను సంపాదించడం ఎలా? ఇదే సమయంలో మా రచనలు ఎవరూ చదవడం లేదని పత్రికలలో రాసే రచయితలూ, కవుల అభియోగం! ఇంకొకరి రచన మనం చదివినప్పుడే కదా, మన రచనలు ఇతరులు చదివేది. ముఖ్యంగా అంతర్జాల పత్రికలలోని రచనలు ప్రమోట్ చేసుకోవలసింది ఆయా పత్రికల యాజమాన్యమూ, ఆయా రచయితలూను. అది ఎలా?

మన అభిమానులకు, సాహిత్య ప్రియులకు, మిత్రులకు, బంధువులకు మన రచనలు వున్న పత్రిక లింకు పంపుకోవాలి. చదివి రాతపూర్వకంగా స్పందించమని అభ్యర్ధించాలి. అంతకంటే ముందు మన తోటి రచయితల రచనలు మనం చదివి స్పందించాలి. ఇలా చేయడం వల్ల పత్రిక నలుగురికి చేరడమే కాదు పాఠకుల సంఖ్య కూడా పెరుగుతుంది. తద్వారా పత్రికలకు రేటింగ్ కూడా పెరుగుతుంది.

మూడు సంవత్సరాల క్రితం నాకు ‘సంచిక అంతర్జాల పత్రిక’ పరిచయం అయింది. సంపాదక వర్గం నాకు ‘జ్ఞాపకాల పందిరి’ రాసే అవకాశం ఇచ్చారు. మొదటి రోజుల్లో నా వ్యాసాలకు స్పందించిన వారి సంఖ్య వందకు పైగా ఉండేది. అంటే నా వల్ల, నా రచన వల్లా, పత్రిక వందమంది కొత్త పాఠకులకు చేరినట్లే కదా! అందరూ అలా చేస్తే, పాఠకులకు కొదవ ఎక్కడిది. మంచి రచన చేసినంత మాత్రాన అందరూ చదివేస్తారనుకోవడం వట్టి భ్రమ మాత్రమే. ఏ కొద్దీ రచనలో ఆ అదృష్టానికి నోచుకుంటాయి. మిగతా అందరూ ‘నా రచన చదవండి మహా ప్రభో..’ అని వేడుకోవలసిందే!

గతంలో కొన్ని పత్రికలు, సమాజంలోని యువతీ యువకులకు కొన్ని ప్రత్యేక శీర్షికలు పెట్టి వారి రచనా వ్యాసంగాన్ని ప్రోత్సహించేవారు. ఈ అంతర్జాల పత్రికలూ కూడా అలాంటి సాహసాలు చేస్తే తప్ప, విద్యార్థి లోకం ఈ పత్రికా రంగం వంక కన్నెత్తి కూడా చూడదు. ఎలాంటి సమాజ హిత శీర్షికలు పెడితే నేటి యువతను ఆకర్షిస్తామన్నది పత్రికా యాజమాన్యాలు ఎప్పటికప్పుడు ప్రయోగాలు చేస్తూనే ఉండాలి.

పాఠకుల అభిరుచులను దృష్టిలో పెట్టుకుని, పత్రికలను రూపొందించుకోగలిగితే, పత్రిక పదిమందికీ చేరే వ్యూహం రచించుకోగలిగితే, రచయితలకు పాఠకుల కరువు; పాఠకులకు రచయితల కరువు ఎప్పుడూ ఉండదు.

మనం ఇతరుల రచనలు చదువుదాం!

ఇతరుల చేత మన రచనలు చదివించుకుందాం!

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

Shyamkumar chagal
April 30, 2023 at 6:54 am
గుప్తుల స్వర్ణ యుగం అంటారు చూడండి అలా పత్రి కా రంగం కూడా రాజ్యమేలిన రోజులని రచయిత గారు గుర్తు చేశారు. దీని గురించి ఎంత రాసినా తక్కువే.

అద్భుతమైన ఆ పత్రికా రంగ సామ్రాజ్యం కూలిపోవడానికి ఎన్నో కారణాలు ఉన్నాయి. దానికి కలిగిన ఆఖరి దెబ్బ కరోనా నుంచి మాత్రమే అని నిస్సందేహంగా చెప్పొచ్చు.
గతంలో బ్రతుకుతెరువు గురించి వెచ్చించాల్సిన సమయం ఒక హద్దులో ఉండేది. దానికి కారణం హద్దులో ఉన్న ఖర్చులు కూడా. ఖర్చులు పెట్టాల్సిన విలాసాలు కూడా చాలా పరిమితంగా ఉండే వి.
ఈ రోజుల్లో విలాసాలు కూడా తప్పని సరిగా మారిపోవడం విచిత్రం. వాటిని పొందడానికి కావాల్సిన సంపాదన కోసం ఈ రోజుల్లో యువత పరుగులు తీయడం మనం చూస్తూనే ఉన్నాం.
ఇక వారికి పుస్తకాలు చదివే తీరిక ఓపిక సమయం ఆసక్తి లాంటి వి పూర్తిగా మృగ్యం అయిపోయాయి.
దాంతో పాఠకులు కరువైన పుస్తక సామ్రాజ్యం కూలిపోతూ ఉంది.
వాటికి ప్రత్యామ్నాయంగా డిజిటల్ పత్రికలు ఆ ఆ కొరతను ఎంతోకొంత తీర్చడానికి తమ వంతు కృషి చేస్తున్నాయనటంలో సందేహం లేదు.

కాకపోతే ఈ వంతు కృషిలో రచయితలు చేస్తున్నది మాత్రం రాయడం తప్ప ఇంకేమీ లేదు. ఎన్ని గొప్ప రచనలు చేసినప్పటికీ వాటిని పాఠకుల వరకు చేర్చకపోతే అది శుద్ధ దండగ అనే విషయాన్ని చాలా సున్నితంగా చెప్పారు రచయిత గారు. ప్రస్తుతం పాఠకులకు రచనలు చేరడానికి ప్రింట్ మీడియా అన్నది లేకుండా పోయింది కనుక మనకున్నది అందరి చేతిలో ఆడుకునే మొబైల్ ఫోన్ మాత్రమే.
రచనలు వారి వరకు చేరడానికి రచయితలు మాత్రమే కాకుండా పత్రికా యాజమాన్యం కూడా కృషి చేయవలసి ఉంది.
పాపం పత్రికా యాజమాన్యం ఈ విషయంలో కాస్త వారికి తోచిన విధంగా చేస్తుండడం గమనిస్తున్నాం కానీ రచయితలు మాత్రం తాము రాయడమే గొప్ప అని భావన లో మునిగిపోయి ఏమి చేయట్లేదని చెప్పాలి.
మునిగిపోతున్న పడవని రక్షించడం అందులో ప్రయాణించే ప్రతి ఒక్కరి బాధ్యత.
దీనికై అందరూ హితోదికంగా కృషి చేయాలని నా విన్నపం.
నేటి బర్నింగ్ ఇష్యూ, విస్తృతమైన చర్చకు అవకాశం ఉన్న, ప్రస్తుత పరిస్థితులను సరిదిద్దడానికి చేయవలసిన కార్యక్రమాలను రూపొందించడంలో వాటిని విజయం సాధించడంలో మనమందరం తలా ఒక చేయి వేద్దాం.
లేదంటే చదివే వారి సంఖ్య తో పాటు పత్రికలు రచయితలు వారి రచనలు చదివే వారు లేక కనుమరుగై కాలగర్భంలో కలిసిపోవడం తథ్యం.

చాలా ముఖ్యమైన ఈ విషయాన్ని మన దృష్టికి తెచ్చిన రచయిత గారు డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ మరియు సంచిక యజమాన్యానికి నా కృతజ్ఞతలు.

Reply
1. 1.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 8:01 am
  మిత్రమా
  నీ స్పందన నా వ్యాసాన్ని మించి వుంది.
  మంచి విశ్లేషణ.
  హృడయ పూర్వక కృతజ్ఞతలు
  
  Reply
2

sunianu6688@gmail.com
April 30, 2023 at 7:48 am
రచయిత Dr KLV ప్రసాద్ గారు చాలా చక్కగా వ్యక్తీకరించారు. ఇందులో చాలా భాధ, వేదన మనం గుర్తించాలి. నిజమే రచయత గారు చెప్పినట్లు రచయతలు , పాఠకులు తగ్గిపోయారు అనడం లో ఎటువంటి అనుమానం లేదు. పత్రిక యాజమాన్యాలు కూడా తమ వంతు కృషి చేస్తున్నారు తమ వంతు బాధ్యత గా. మరి పాఠకులు? రచయితలు? కాబట్టి ప్రతి ఒక్కరూ కృషి చేయకపోతే కొన్ని రోజులకు పత్రికలు అనేవి వున్నవి అని మన భావితరాలకు చెప్పే రోజు వస్తుంది ఏమో. చాలా ఆలోచించాల్సిన విషయం. రచయత Dr KLV ప్రసాద్ గారికి హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు 👌🌹

Reply
1. 2.1
  
  Shyam Kumar Chagal
  April 30, 2023 at 7:56 am
  Excellent expression.
  
  Reply
2. 2.2
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 7:59 am
  మీ స్పందన చాలా బాగుంది.
  హృదయ పూర్వక కృతజ్ఞతలు .
  
  Reply
3

Sagar
April 30, 2023 at 8:29 am
నిక్కచ్చిగా చెప్పాలంటే చదవరుల సంఖ్య తగ్గడం, ఇతర వ్యాపకాలు ఆకర్షించడం అనేది ప్రధాన కారణం. ఇక పత్రికల విషయానికి వస్తే మంచి రచనలు అందరూ చదవక పోయినా, కొంతమందికి చేరువవుతాయని నా అభిప్రాయం సర్. మడిగట్టుకు కూర్చొక ప్రోత్సాహనికి పత్రికలు నడుం బిగిస్తే వాటికి భవిష్యత్. లేకుంటే ఇప్పుడు విస్తృతంగా వ్యాపించిన అంతర్జాలం పోటు వాటిపై తప్పదు. ఉదాహరణకు అన్నదాత, తెలుగు వెలుగు, నవ్య, లాంటి పత్రికల విషయం చూసాం. మంచి మార్పులతో పత్రికలకు మంచి రోజులు వస్తాయని ఆశిద్దాం. మీకు ధన్యవాదములు సర్.

Reply
1. 3.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 8:35 am
  కృత జ్ఞత లు సాగర్.
  
  Reply
4

D. Umashanker
April 30, 2023 at 10:18 am
చాలా విలువైన విషయం ప్రస్తావించారు. పత్రికలు చదివే ఆసక్తి, సాహిత్యంపై అభిమానం తగ్గిపోతున్నాయి ఈ తరం వారిలో. వారికి తగిన సమయం కూడా దొరకదు పాపం. సాహిత్యానికి వూపిరి పోస్తున్న మీబోటి వారందరకూ నా వందనాలు

Reply
1. 4.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 10:59 am
  ధన్యవాదాలు మీకు
  
  Reply
5

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 30, 2023 at 10:58 am
అవును వైద్యవర్య!

పాఠకులు కరువయినారు “నా కవిత లేదా కథ లేదా ఏదైనా లేఖ అందరూ చదువాలే, కాని ఎవరి లేఖ చదివే తీరిక నాకు లేదు ” అనే పాఠకులు ఎక్కువగా ఉన్నారు.
దీనికి కారణం స్మార్ట్ ఫోన్.
సంస్కృతములో ” సంభాషణ సందేశః ” అనే ఒక పత్రిక ఉంది. దానిలో ఇంతకు ముందు మీ “అస్త్రము ” అనే కథ అందులో ప్రకాశితమైనది. తర్వాత “ఎక్కవలసిన రైలు ” ,మీదే, అదే పత్రికకు పంపించాను. 18-07-22 నాడు ప్రచురీంచే కొరకు అంగీకరించారు. అది కూడా మీకు పంపాను. ఇప్పటికి 10 నెలలైంది. కాని ప్రచురించబడలేదు. అంటే వాళ్ళదగ్గర గుట్టలకోద్ది కథలు పడివున్నాయని అర్థం.
2005లో నేను పంపిన కథలు 1లేక2 నెలల్లో ప్రచురించబడేవి .అంటే అప్పుడు రచయితలు తక్కువగా ఉండేవారు. ఇప్పుడు పెరిగి పోయారు. ఇది పరిస్థితి.

నేను ఇది వ్రాసే ముందు నేను పంపిన కథ “ఎక్కవలసిన రైలు ” ఇంకా ఎందుకు ప్రచురించబడలేదు అని ఎడిటర్ కు మేల్ పెట్టాను. సమాధానం కూడా వచ్చినటుల ఉంది. చూసి చెబుతాను.

ఆచార్య తంగెడ జనార్దనరావు

Reply
1. 5.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 10:59 am
  సర్
  మీ స్పందనకు
  హృడయ పూర్వక కృతజ్ఞతలు.
  
  Reply
6

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
April 30, 2023 at 6:51 pm
పత్రికలు అద్భుతంగా విలసిల్లిన బంగారు కాలాన్ని ఒక్కసారి తలపుకు తెచ్చారు. ఒక ప్రక్కన మేము అంటే మహిళలం ఇంటి పనిపాట్లు చూసుకుంటూ, ఉద్యోగాలను చేసుకుంటూ, పిల్లలను ఆలనాపాలనా చూసుకుంటూ, వారిని చదివించుకుంటూ.. మేమూ పత్రికలు, నవలలు, ఇతర గ్రంథాలు చదువుకునే వాళ్ళం.. ఇప్పుడు ఈవేగయుగం.. ముద్రిత పత్రికలు తగ్గిపోయిన.. కరోనా తర్వాత కాలంలో అంతర్జాల పత్రికలు వెలుగొందుతున్నాయి.. డాక్టర్ గారూ మీరు చెప్పినట్లు పరస్పరం ఒకరి రచనలు మరొకరు చదవవలసిన అవసరం ఉంది.. ఆ విధంగా మనం ముందుకు తీసుకుని వెళ్ళాలి.
‘—-పుట్టి నాగలక్ష్మి
హైదరాబాద్.

Reply
1. 6.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  April 30, 2023 at 6:52 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
7

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
May 1, 2023 at 6:23 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 160 లో నాటి పత్రికలపై మీ అభిప్రాయాలను తెలియచేశారు. మీరు చెప్పినట్టుగా ఒకప్పుడు పత్రికారంగం స్వర్ణయుగం. దినపత్రికలు, వారపత్రికలు, మాసపత్రికలతో కళకళలాడేది. నేను కూడా డిగ్రీ చదివే రోజుల్లో దినపత్రికలు, వారపత్రికలు కొని చదివేవాణ్ణి. ఆనాటి జర్నలిజం, సాహిత్యం ఉన్నత విలువలకు నిదర్శనం. నేడు అంతర్జాల పత్రికలు, సాహిత్య వేదికలు ఎన్ని ఉన్నా, విలువలు పాటించేవి బహు అరుదు. చక్కటి కథనం.
—జి.శ్రానివాసాచారి
కాజీపేట.

Reply
1. 7.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  May 1, 2023 at 6:24 am
  ధన్యవాదాలు
  చారి గారు.
  
  Reply
8

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
May 1, 2023 at 6:26 am
👏👏👏💐🙏మంచి విశ్లేషణాత్మక వ్యాసం…
—కోరాడ నరసింహారావు
విశాఖపట్టణం

Reply
9

Bhujanga rao
May 1, 2023 at 11:38 am
జ్ఞాపకాల పందిరి సుదీర్ఘమైన ప్రయాణంలో 160 ఎపిసోడ్స్ పూర్తి చేసుకొని ఎన్నో అనుభవాల్ని మనకు ప్రసాదించిన రచయిత గారికి హృదయపూర్వక ధన్యవాదములు. పూర్వపు రోజులు గుర్తు చేసుకుంటే అపుడు విలసాల ఖర్చులు లేవు, వారి ఆర్ధిక పరిస్థితుల దృష్టితో జాగ్రత్తగా పొదుపు చేసుకొని,ఖాళీగా ఉన్న సమయంలో దూరదర్శన్ రేడియో మరియు పుస్తకాలతో పాటు పత్రికలు చదివేవారు.దైనందిన జీవితంలో డబ్బె ప్రధానంగా మరియు విలాసాలకు అలవాటు పడి పుస్తకాలు చదువే ఓపిక సమయం లేకుండా పోయింది.చదివే వారి సంఖ్యను పెంచడం మన బాధ్యతగా భావించి ముందుకు సాగుదాం. మంచి విషయాలు అందించిన డాక్టర్ గారికి హృదయపూర్వక నమస్కారములు🙏

Reply
1. 9.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  May 1, 2023 at 5:23 pm
  భుజంగరావు గారూ
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
10

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
May 1, 2023 at 5:21 pm
1962 నుండి 1967 వరకు ప్రభ.జ్యోతి వారపత్రికల్లో వచ్చిన సీరియల్స్ మంచికథలన్నీ బైండ్ చేయించిన .కథలు8/10 వాల్యూమ్స్ అయినవి.ఒక పరిశోధకవిద్యార్థి కిసాయపడండి అని ఆతని గైడ్ చెప్తేఇచ్చిన. వాపస్టేయటం అట్లావుంచి మనిషేఈనపడలేదు.గైడ్ గారికిచెప్తే తనకేకనపడలేదని జవాబు.సీరియల్స్ నవలలే కాకుండా మరపురానిమనీషి.పర్యాటక స్థలాల వ్యాసాలూ కూడా చేయించిన.తీసూకొనిపోయినవారూ అటేపోయిన్రు.. 1962 లోఖమ్మంలో పనిచేస్తున్నప్పుడు బలిపీఠం సీరియల్గా వస్తుండేది తెలుగు చదువలేని థమిళ స్నేహితుని కి వారం వారంచదివివినిపించేవాడిని.
ఆతరువాత ఆపనికి( సీరియల్స్ బైండ్చేయించేపనికిస్వస్తిచెప్పిన .పిల్లలు చెత్త జమ అయితున్నదని గోలచేస్తే .అణాలైబ్రరీలుండేటివి
నేను చాలా నవలలు ముఖ్యంగ డిటెక్టివ్ నవలలు అట్లనే చదివిన .కొన్నాళ్ళు వారు కూడా వీక్లీలు కూడా ఇ
అద్దెకీయటం మొదలు పెట్టిన్రు. నేను సర్వీస్ ల ఉన్నప్పూడు ఆఫిసులో తలాపదిరాపాయలు వసూలుచేసి లైబ్రరీ మేంటేన్ చేసేవాడిని. అయిదారు నెలల తరువాత అవన్నీ వేలం వేసేవాడిని..అట్లనే అప్రస్తుతమైనా సరేపోస్ట్ ఆఫీసు కార్డులు కవర్లు రెవెన్యూస్టాంపులు అమ్మేవాడిని.లేకుంటే ప్రతిఉద్యోగీ తనకు కర్డో కవరో స్టాంపో తెమ్మని అటెండర్ను బయటకు పంపేవారు.
ఏదవటమేకాక చదివే అలవాటూ చేయించిన పత్రికలు. ఏది ఏమైనా 160వసంచిక స్పెషల్ సంచిక .ఆత దీపావళి సంచికల వలె.
అభినందనలు సర్
—-రామ శాస్త్రి
హన్మకొండ.

Reply
1. 10.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  May 1, 2023 at 5:24 pm
  శాస్త్రి గారు ధన్యవాదాలండీ .
  
  Reply