జ్ఞాపకాల పందిరి-137

జ్ఞాపకాల పందిరి-137

ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు – కాకూడదు అపహాస్యపు భజనలు..!!

గతంలో, దూరాభారాలను దృష్టిలో వుంచుకుని, బంధువులు గాని, స్నేహితులు గానీ, శ్రేయోభిలాషులు గానీ ఒకచోట కలవడం కష్టమయ్యేది. ఎవరెక్కడున్నారో తెలిసేది కాదు. మొబైల్ లాంటి ఆధునిక సమాచార పరికరాలు అప్పట్లో అందుబాటులో లేవు. ల్యాండ్‌లైన్ ఫోన్లు, టెలిగ్రామ్ వ్యవస్థ ఉండేది కానీ ఈ సదుపాయం అందరికీ సాధ్యమయ్యే స్థాయిలో ఉండేది కాదు. కార్డు వంటి ఉత్తర ప్రత్యుత్తరాలతోనే క్షేమ సమాచారాలు తెలుసుకునే వీలు ఉండేది. ప్రత్యేకమైన శుభకార్యాలు, మంచి – చెడుకు మాత్రమే జనం ఒక చోట కలిసే అవకాశం ఏర్పడేది. అందుచేత ఎవరికివారే, యమునాతీరే అన్నట్టుగా ఉండేది పరిస్థితి. దానికి తగ్గట్టుగా తగిన ప్రయాణ సదుపాయాలు కూడా అందరికీ అందుబాటులో వుండేవి కాదు. అందుచేత ఎంతటి బంధువైనా, స్నేహితులైనా ఎప్పుడంటే అప్పుడు ఒకరినొకరు చూసుకునే అవకాశం ఉండేది కాదు.

కంప్యూటర్, మొబైల్ వంటి ఆధునిక సాధనాలు సమాజంలో రంగప్రవేశం చేయడంతో, మొత్తం ప్రపంచం మన గుప్పిట్లోకి వచ్చినట్టు అయిపొయింది. ముఖ్యంగా మొబైల్ ఆవిర్భావంతో, అనేక సదుపాయాలతో పాటు, సమాచారం ఒకరికొకరు అందిపుచ్చుకునే అవకాశం ఏర్పడింది. ఉచితంగా ప్రపంచంలో ఎక్కడికైనా అప్పటికప్పుడు ఫోన్ చేసి మాట్లాడుకునే వెసులుబాటు ఏర్పడింది. వీడియో కాల్ చేసి ముఖాముఖీ చూసుకుంటూ మాట్లాడుకునే వీలు చిక్కింది. వివిధ ప్రాంతాలనుండి లేదా వివిధ దేశాలనుండి ఒకేసారి ఎంతమందైనా మాట్లాడుకునే అవకాశం దక్కింది.

కరోనా సమయంలో వివిధ విద్యాసంస్థలు ఈ పద్ధతినే విరివిగా ఉపయోగించుకుని విద్యాసంవత్సరం వృథా కాకుండా కాపాడుకున్నాయి. ఇలాగే రకరకాల సాహిత్య కార్యక్రమాలు ఆన్‌లైన్ పద్ధతిలో జరిగాయి. ఇలా మొబైల్ ఆవిర్భావంతో ఫేస్‌బుక్ మాధ్యమం ద్వారా అనేక గ్రూపులు ఏర్పడ్డాయి. ఇలాంటి గ్రూపుల్లో ప్రపంచవ్యాప్తంగా వున్న స్నేహితులు, బంధువులు, ఒకే గొడుగు క్రిందికి వచ్చే ఏర్పాటు సులువైంది. ఇలా కుల గ్రూపులు, పాత స్నేహితుల గ్రూపులు, కుటుంబ గ్రూపులు, బంధువుల గ్రూపులు, సాహిత్యంలో – నవల, పద్యం, కథ, కవిత్వం, ఇలా అనేక రకాల గ్రూపులు ఏర్పరచుకోవడానికి వీలు కలిగింది. ఈ మధ్య కాలంలో వివిధ రాజకీయ పార్టీలు కూడా ఫేస్‌బుక్‌లో గ్రూపులు ఏర్పాటు చేసుకున్నాయి.

ఆత్మీయ సమ్మేళనంలో అతిథిగా రచయిత

వీటిని దృష్టిలో ఉంచుకుని, ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు జోరందుకున్నాయి. కులాలు, మతాలూ, బంధువులు, పూర్వ-విద్యార్థి పరమైన ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు ఎలాగైనా వారిష్టం వచ్చినట్టు చేసుకోవచ్చు. కానీ, సాహిత్య, సాంస్కృతికపరమైన కార్యక్రమాలు ఇష్టం వచ్చిన రీతిలో చేసుకునేట్టు వుండవు. ఒక పద్ధతిలో జరిపించగలిగితేనే అవి సఫలం అవుతాయి. లేకుంటే అనుకున్నవన్నీ పద్ధతిగా, క్రమశిక్షణగా వుండవు. ఇక్కడ వేదిక ఏ ఒక్కరి అదుపులోనో ఉండాలి. లేకుంటే అంతా రసాభాసా అయ్యే అవకాశాలు ఎక్కువగా ఉంటాయి. ప్రతి కార్యక్రమానికి ఒక ఎజెండా ఉండాలి. దానిని అనుసరిస్తూ కార్యక్రమాలు జరుపుకోవాలి. ఈ మధ్య కాలంలో కుటుంబాల పరంగాను, పూర్వ విద్యార్థుల పరంగానూ ఈ ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు ఊపందుకున్నాయి. తమ వారితో కలసి ఆనందంగా గడపడం, ఒకరినొకరు సన్మానించుకోవడం, పెద్దలలను సన్మానించుకోవడం వంటివి తరచుగా జరుగుతున్నాయి. అలాగే వనభోజనాలూ వగైరా. ఇది ఆహ్వానించదగ్గ శుభ పరిణామమే, ఎవరూ కాదనరు. కానీ ఈ మధ్యకాలంలో కొందరు లేదా కొన్ని గ్రూపులు ఇలాంటి ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు ఒక పద్ధతి లేకుండా కేవలం కాసేపు ఏదో కాలక్షేపం కోసం గంతులు, పిచ్చి జోకులు వేసుకుని సుష్టుగా మధ్యాహ్నం భోజనం ముగించి ఇక సన్మానాల పర్వం మొదలు పెడతారు. సమయం అయిపోయిందని త్వర త్వరగా ముగించేస్తారు. ఆత్మీయ సమ్మేళనం ఎందుకు ఏర్పాటు చేసుకున్నారన్న విషయం మరచిపోతారు.

ఎడమ-రచయితను ఆత్మీయంగా సమ్మేళనంకు ఆహ్వానించిన సహృదయ మిత్రులు కె.సుధాకర్ రెడ్డిగారు (హన్మకొండ), కుడి- రచయిత ప్రియ మిత్రుడు, రచయితకు ప్రయాణ సౌఖర్యం కలిగించి తోడు వచ్చిన కథా రచయిత శ్రీ శ్యామ్ కుమార్.చాగల్(నిజామాబాద్)

ఈ మధ్య ఫేస్‌బుక్‌లో ఒక గ్రూప్ పక్షాన అందులోని సభ్యుడు నాకు మిత్రుడు అయినందున, ఆయన విజయవాడలో జరగబోయే ఆత్మీయ సమ్మేళనానికి మర్యాద పూర్వకంగా ఆహ్వానించారు. వారి అభిమాన ఆహ్వానాన్ని కాదనలేక వస్తానని చెప్పాను. నా మిత్రుడు శ్యామ్ కుమార్‌కి (కథా రచయిత) చెప్పగానే ఆయన తన కారులో ప్రయాణం సిద్ధం చేశాడు. ఆయనతో పాటు నేను, కవయిత్రి అయిన ఒక మిత్రమణి, విజయవాడలో కలిసిన మరొక మిత్రమణి, మొత్తం నలుగురం కలిసి మంగళగిరి రోడ్డులో వున్న కార్యక్రమ స్థలానికి వెళ్ళాము.

కార్యక్రమాన్ని తిలకిస్తూ ఎడమ-టి.దేవి, కుడి-సరళ శ్రీ లిఖిత

మేము వెళ్లేసరికి జ్యోతి ప్రజ్వలన జరిగిపోయింది. అంతా పలకరించుకుంటూ సందడి చేసుకుంటున్నారు. గుంపులు గుంపులుగా తిరుగుతున్నారు. రిసెప్షన్ కౌంటర్ ఉంది కాని, సభ్యులను రిజిస్టర్ చేశారో లేదో తెలీదు. అక్కడ వాళ్ళ దగ్గర లిస్టు కనిపించ లేదు. సభ ప్రారంభమయింది, అడ్మిన్ గారి ప్రారంభ ఉపన్యాసం బాగానే సాగింది. వచ్చిన వారందరి పరిచయాలూ లేకుండా మొక్కుబడిగా కొందరి చేత మాత్రమే పరిచయ వాక్యాలు మాట్లాడించారు.

నలుగురు మిత్రులు.. ఎడమ:శ్రీమతి టి.దేవి (విజయవాడ) రచయిత ప్రక్కన మిత్రుడు-శ్యామ్ కుమార్(నిజామాబాద్); కుడి–కవయిత్రి శ్రీమతి. సరళ శ్రీలిఖిత(సికిందరాబాద్)

(అందులో నేనూ వున్నాననుకోండి.. అది వేరే విషయం) ఇక అడ్మిన్ గారి వాగ్ధోరణే అమితంగా కొనసాగింది. ఇక అది కూడా అయిందనిపించుకున్న తరువాత, ఇక అసలు సంగతి మొదలయింది. విపరీతమైన సౌండ్ పెంచి పిచ్చి డాన్సులు, అక్కడ ఎక్కువసేపు కూర్చుంటే ఎవరికైనా చెముడు వచ్చే పరిస్థితి వచ్చింది. అది భరించలేక మేము బయటికి వచ్చేసాము. కనీసం కొంచెం సమయమైనా సాహిత్యానికి కేటాయిస్తారేమో అనుకున్నాం. కానీ అలాంటి పని ఏమీ జరగలేదు. ఇది నాకు చాలా ఆశ్చర్యాన్ని కలిగించింది. దీనికి తోడు, ఈ కార్య క్రమానికి ఒక ఏంకర్‌ను పెట్టుకున్నారు. ఏంకర్ మైకు వదలదు, అడ్మిన్ మైకు వదలదు. ఇద్దరూ ఒకేసారి మాట్లాడుతుంటే ఏమి మాట్లాడుతున్నారో తెలియని పరిస్థితి. అడ్మిన్ మైక్ వదలనపుడు ఏంకర్ అవసరం ఏముంది పైగా ఆమె ద్వందార్థాలలో మాట్లాడడం ఇంకా వింతగా అనిపించింది. ఆ గ్రూప్ ఆత్మీయ సమ్మేళనానికి వచ్చిన వారిలో, కవులు, కథకులు, వ్యాసకర్తలు (అడ్మిన్‌తో సహా) వున్నారు. అయినా సాహిత్యానికి చోటులేదు.

వేదిక ప్రాంగణంలో మిత్రుడు శ్యామ్‌తో.. రచయిత

మధ్యాహ్న భోజనాలు అయిన తర్వాత మళ్ళీ అదే డాన్సులు, ఆటలు పాటలు. ఏవో పోటీల్లో గెలిచిన వారికి బహుమతులు, కొందరికి సన్మానాలు (నాకూ చేశారనుకోండి). అప్పటికే సాయంత్రం అయిదు అయిపొయింది. మేము నలుగురం బయలుదేరి వచ్చేసాము.

ఆత్మీయ సమ్మేళనం చివరలో రచయితకు సన్మానం

అంత డబ్బు ఖర్చు చేసిన ఈవెంట్ ఇలా ఉండడం అసలు బాగోలేదు. దూరాభారాలతో అక్కడికి వచ్చిన వారికి అంత తృప్తి అనిపించదు. వారికి ఆ కార్యక్రమం సక్సెస్.. అనిపించ వచ్చుగానీ, జనాన్ని అక్కడికి రప్పించడంలో మాత్రమే వారు సఫలీకృతం అయ్యారని నాకు అనిపించింది. ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు ఖచ్చితంగా ఆహ్వానించ దగ్గవే, కానీ ఆ అమూల్య సమయాన్నీ సద్వినియోగం చేసుకుంటేనే దానికి అందం, ఖర్చుచేసిన డబ్బుకు విలువ, ప్రయోజనమూనూ.

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 20, 2022 at 7:22 am
సంచిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు
—డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
సికిందరాబాద్.

Reply
2

Sagar
November 20, 2022 at 7:39 am
దేనికైనా ప్రణాళిక అవసరం అనే అమూల్య సలహాను ఇచ్చారు సర్. అయితే అందుకు సభ్యులు కూడా సహకారం అందించాలి అని నా అభిప్రాయం. అలాగే సాహితీ సమావేశాలు ఉన్నప్పుడు యాంకర్ లాంటి పద్ధతులు అనవసరం. ఆ బాధ్యత ఎవరో ఒకరు తీసుకోవాలి. మంచి రచన అందించినందుకు ధన్యవాదములు సర్.

Reply
1. 2.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 10:52 am
  సాగర్
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
3

Shyam Kumar Chagal
November 20, 2022 at 7:50 am
నిజమే ఆత్మీయ స మ్మేళనం అన్నారు కానీ అదొక గందరగోళం గా ముగిసింది. చెవులు పగిలి పోయి గుండెలాగి పోయే సంగీతం తొ మాస్ మసాలా కార్యక్రమం అది. ఎవరేం చేస్తున్నారో ఏం జరుగుతోందో అర్థం కాలేదు. డబ్బులు ఖర్చుపెట్టి వృధా అయ్యిందే తప్ప కార్యక్రమం శుద్ధ దండగ.
అందులో అసహ్యకరమైన గెంతులు జుగుప్సాకరంగా మాటలు విపరీతమైన మేకప్పులు చోటు చేసుకొని , తల నెప్పి మిగిల్చాయి. సద్బావన ఠో చేసిన కార్యక్రమం నుండీ బయటకు వచ్చి న తర్వాత వొళ్ళంతా జబ్బు చేసినట్లయింది. సమయం డబ్బులూ రెండూ వృథా చేసారు. ఇక ముందు ముందు వివరాలు పూర్తిగా తెలియకుండా వెళ్లకూడదని గుణపాఠం నేర్చుకున్నా ను .

Reply
1. 3.1
  
  Bhujanga rao
  November 20, 2022 at 10:31 am
  జ్ఞాపకాల పందిరి 137 ఎపిసోడ్ లో ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు – కాకూడదు అపహాస్యపు భజనలు గందరగోళంగా ముగియకుండా అందరికి నచ్చేవిధంగా ఆహ్లాదకరంగా, ఆనందంగా సాగాలని అందుకు తగిన ప్రణాళిక ఎంతో ముఖ్యమైనదని చక్కని వివరణ ఇచ్చారు. ఎవరు ఎప్పుడు మొదలు పెట్టారోకాని ఆత్మీయ సమ్మేళనం అనేది అద్భుతమైన అందమైన అనుభూతి మనకు తప్పక కలుగుతుంది. చాలా సంవత్సరముల క్రితం విడిపోయి మళ్ళీ కలుసుకున్నపుడు కొంతమంది గుర్తుకు రారు.పోలికలు తెలియక మన పేరు చెప్పాక మనకు అప్పుడున్న గుర్తింపుని బట్టి,మన మాట తీరు ఇలా ఎన్నో పలకరింపులు. అందరికి ఉపయోగకరమైన రచన అందించిన మీకు ధన్యవాదములు సర్🙏
  
  Reply
2. 3.2
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 10:53 am
  మిత్రమా….
  అభినందనలు.
  
  Reply
3. 3.3
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 2:48 pm
  శ్యామ
  కృత జ్ఞత లు
  
  Reply
4

Rajendra Prasad
November 20, 2022 at 8:02 am
Some times we may be disappointed if the programs are not meaningful. Opportunity is not being given to the deserved for deserving subjects. This type of experience we should avoid in future

Reply
1. 4.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 10:54 am
  అవును సర్
  కృత జ్ఞత లు
  
  Reply
5

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 20, 2022 at 8:48 am
నిజమే ఆత్మీయ సమ్మేళనం….
ఈ కలయిక కార్యక్రమంలో ఎలా ఉండాలో ఏం చేయాలి అనే అవగాహన గురించి
చక్కని వివరణ అందించారు గురుజీ
ఆ కార్యక్రమం ముఖపుస్తకం స్నేహితులు కలయిక అయినా మీరు అన్నట్టు ముఖాముఖి పరిచయం కొందరికే జరిగింది….
దూరం భారం ప్రయాణం చేసి వచ్చిన వారు ఎంతవరకు సంతృప్తి చెందారో కానీ….. కార్యక్రమం సందడి అంతా డిజే సౌండ్ తోనే ముగిసింది….👍
—-Likki
Secunderabad.

Reply
1. 5.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 8:48 am
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
6

రామా రెడ్డి గంటా
November 20, 2022 at 10:21 am
ఆత్మీయ పలకరింపులు సంభాషణలు గుర్తుండి పోయే మాటలు గౌరవాలు స్నేహాల సంతోష ప్రదర్శనలు, అప్పుడేనా విడిపోవటం అనిపించె వాతావరణం– ఇన్ని ఉన్న సమ్మేళనం మరచి పోలేము కదా ప్రసాద్ గారూ.

Reply
1. 6.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 1:22 pm
  అవునండీ….
  
  Reply
7

D. Umashanker
November 20, 2022 at 1:34 pm
నేటి ఆత్మీయ సమ్మేళన కార్యక్రమాలలో ఆత్మీయత తప్ప అంతా ఆర్భాటం పటాటోప ప్రదర్శన కోసమే ఏర్పాటు అవుతున్నాయి.. ఇంకా మీ అదృష్టం రికార్డింగ్ డాన్సులు లేవు. ఈ మధ్య ఆంధ్రాలో అవి తప్పనిసరి అవుతున్నాయి

Reply
1. 7.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 2:46 pm
  నిజమే సర్
  ధన్య వాదాలాండీ
  
  Reply
8

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 20, 2022 at 4:07 pm
మీరు వాస్తవాల్ని భలే వాస్తవంగా రాస్తారు
——క .విజయ లక్ష్మి
హైదరాబాద్.

Reply
1. 8.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 4:08 pm
  ధన్య వాదాలండీ.
  
  Reply
9

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 20, 2022 at 7:47 pm
ఆత్మీయ సమ్మేళనాలు సత్సంబంధాలు పెంపొందించేవిగా ఉండాలి ప్రథమంగా.సాహితీ సమ్మేళనాలు అయితే సీనియర్ రచయితలు ద్వారా వర్ధమాన రచయితలకు మార్గదర్శకంగా ఉండే అంశాలు ఉండి తీరాలి.మీవంటి పెద్దలు ఇదివరకు చూసిన సమ్మేళనాలు ఈ ప్రయోజనాన్ని వందశాతం నెరవేర్చేవి అనడంలో ,ఇప్పటి సమ్మేళనాలు చాలా వరకూ మీరు ఉదహరించిన విధంగా హంగామా ఉన్నాయి అనడంలో ఏ సందేహము లేదు సర్.మీరు వ్యక్తం చేసిన అంశాల్లో నిజం చాలా ఉంది.ఏదైనా ఆహ్లాదాన్నో,ఆత్మీయతనో,ఆత్మ జ్ఞానానీకో ఉపయోగపడితేనే బావుంటుంది. ఆ విధమైన సమ్మేళనాలు జరగాలని మీతో పాటు మేమూ ఆశిస్తాం సర్.మీ అనుభవాన్ని మాతో పంచుకున్నందుకు ధన్యవాదాలు సర్💐💐💐🙏
—నాగజ్యోతి శేఖర్
కాకినాడ

Reply
1. 9.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 20, 2022 at 7:49 pm
  అమ్మా..మీ స్పందనకు
  హృదయ పూర్వక కృతజ్ఞతలు
  
  Reply
10

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 21, 2022 at 5:53 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 137 లో ఆత్మీయ సమ్మేళనాల అంశంపై మీ అభిప్రాయాలను తెలియచేశారు. సాహిత్యం గురించి ఏర్పాటు చేసిన ఆత్మీయ సమ్మేళనంలో సాహిత్యానికి తగిన ప్రాధాన్యత లేకపోవడం బాధాకరమైన విషయమే.
—–జి.శ్రీనివాసాచారి
కాజీపేట

Reply
1. 10.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 21, 2022 at 5:54 am
  చారిగారూ
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు సర్
  
  Reply
11

పుట్టి. నాగలక్ష్మి
November 21, 2022 at 9:34 am
కొన్ని చోట్ల ఆత్మీయ సమ్మేళనాల పరిస్థితులను గురించి వివరంగా రాశారండీ! సాహితీ విషయాలని స్ఫృశించని సమావేశాలెందుకో అర్థం కాదు..ఈ పరిస్థితి మారాలి.

Reply
1. 11.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 21, 2022 at 10:15 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
12

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 21, 2022 at 10:14 am
మీరు రాసింది నిజమే.. ఆత్మీయ సమ్మేళనం ఎవరు ఆర్గనైస్ చేసినా
వారి వారి సమస్యలను.. కష్ట సుఖాలను చర్చించకోవాలి. సలహాలు.. పరిష్కారాలపై సూచనలు చేసుకోవాలి.. అప్పుడే ఆ వేదిక లు..వాటి లక్ష్యం నెరవేరుతుంది..
—-venkatrama narasayya
Mahabubabad.

Reply
1. 12.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 21, 2022 at 11:29 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
13

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 21, 2022 at 11:30 am
Mee experience, అనుభవం బాగా రాసారు. బాగుంది.
—సత్య ప్రసాద్
విజయవాడ

Reply
1. 13.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 21, 2022 at 12:46 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
14

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 21, 2022 at 12:46 pm
137 వ సంచిక.
_____________
పూర్వం తరచూ కలుసుకునే అవకాశాలు లేకపోయినా ఆత్మీయతలకు వోటేమీ లేకుండె.ఇప్పుడు అంతా మెకానికల్. వచ్చినమా కలిసినమా పోయినమా అంతే ఆత్మ లోపించినట్టని పిస్తది.
పాత పరిచయాలు స్నేహాలూ తిరగతోడుకుంటే కొంత రిచార్జ్ ఔతము.
ఇప్పుబు బోలెడు మంది పరిచయం.కాని ఆత్మీయులు తక్కువ.
సాంకేతికత పెరిగింది నిజమే యాంత్రికత కూడా పెరిగింది.
మానవీయత తగ్గుతున్నదనిపిస్తది.రోడ్డుమీద ఆక్సిడెంటైతే సెల్ఫీలు తీసుకునే వారే ఎక్కువ .అంబులెన్స్ కు,ఫోన్ చేసేవారు తక్కువ. మనూషులు దగ్గరైతున్నరు మనసులు దూరమొతూన్నవి
కాళోజీ రామేశ్వర రావుశగారు,ఒక కవితలో అన్నారు;
గలేతో మిల్గయే హజ్రత్
దిల్ కహా మిలే.
—రామశాస్త్రి

Reply
1. 14.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 21, 2022 at 12:47 pm
  శాస్త్రి గారు ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
15

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 22, 2022 at 10:00 am
మీ జ్ఞాపకాల పందిరి పూర్తిగా చదివాక చాలా బాధ కలిగింది సార్. ఒక సాహితీ కార్యక్రమానికి , వినోదానికి తేడా లేకుండా జరపడం అందులో స్వయంగా అడ్మినే ఇలా ప్రవర్తించడం చాలా హేయకరం. అలాంటి కార్యక్రమం లో పాల్గొనే కంటే లేచి రావడమే మంచిది. ఒక ఆత్మీయ సమ్మేళనం అంటే మీ లాంటి సాహితీ పరుల ప్రసంగాలు సభకు ఎంత శోభను ఇస్తాయి. మీ జ్ఞాపకాల పందిరి లో ఒక జ్ఞాపకం ఇలాంటి అనుభవం ఒకటి ఉంటుందని అనుకోలేదు సార్ . ఇలాంటి విషయాలు మీ వరకే కాకుండా నలుగురికి కనువిప్పు కలిగేలా వ్రాసిన మీకు హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు సార్💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐🌹🙏🌹

మొహమ్మద్ .అఫ్సర వలీషా
ద్వారపూడి (తూ గో జి).

Reply
1. 15.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 22, 2022 at 10:01 am
  Amma
  Thank you.
  
  Reply
16

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
November 22, 2022 at 4:28 pm
కొన్నికార్యక్రమాలంతె… !
వాళ్ళ ప్రచారానికి, గొప్పలు చెప్పుకోటానికే… !సభ ముఖ్య
ఉద్దేశం సఫలీకృతమయేది…
యే కొద్దిసభల్లోనో !
—-కోరాడ నరసింహారావు
విశాఖపట్నం.

Reply
1. 16.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  November 22, 2022 at 4:28 pm
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply