జ్ఞాపకాల పందిరి-107

అలా.. జరిగివుంటే..!!

చిన్నపిల్లలతో ఆడుకోవడం, వాళ్ళతో కాలక్షేపం చేయడం ప్రతి తల్లికి తండ్రికి వాళ్ల జీవితంలో అనుభవమే! అది పిల్లల పెంపకంతోనే ముడిపడి వున్నబంధం, ఎవరూ విడదీయలేని అనుబంధం. అది కష్టమైనా, సుఖమైనా, దానిలోని ఆనందం, తృప్తి అది అనుభవించినవాళ్లకే అర్థం అవుతుంది. పిల్లలు తెలిసీ తెలియక ఎన్ని ఇబ్బందులు సృష్టించినా, ఎన్ని సమస్యలకు కారణం అయినా, అది సంతోషంగానే భరిస్తారు. అందులోని మాధుర్యం ఆయా తల్లిదండ్రులకు మాత్రమే తెలుస్తుంది. రక్త సంబంధాలు అలా ముడివేసేస్తాయి, అంతే! అల్లరిని ఆనందంగా ఆస్వాదిస్తారు, ఏదైనా అనారోగ్య సమస్య ఎదురైతే ఆందోళనతో తల్లడిల్లిపోతారు. అందుకే పిల్లల పెంపకం అంటే మామూలు విషయం కాదు. పిల్లలను ప్రేమగా పెంచడం, వారి ఆరోగ్య పరిరక్షణలో అప్రమత్తంగా ఉండడం, తల్లిదండ్రులకే కాదు పిల్లలతో అనుబంధం వున్నబంధువులకు, రక్తసంబంధీకులకు కూడా కత్తి మీద సాము లాంటిదే మరి!

రచయిత మనవరాలు ఆన్షి. నల్లి

పిల్లలంటే ప్రేమ ఎవరికుండదు? పిల్లలను ప్రేమగా చూసుకోవాలని ఎవరికుండదు గనుక! అందుకే అంతటి ప్రేమను పిల్లలతో పంచుకునే తల్లిదండ్రులు వారికి చిన్న దెబ్బతగినా, చిన్న గాయం అయినా, చిన్న అనారోగ్య సమస్య ఏర్పడినా విపరీతమైన ఒత్తిడికి గురి అవుతారు. లేని అనారోగ్య సమస్యను తెచ్చుకుంటారు. పిల్లలు సమస్య నుండి బయట పడేవరకూ వారికి మనసులో మనసు ఉండదు. పిల్లల ఆరోగ్యం కోసం వాళ్ళ ఆనందం కోసం వేయి దేవుళ్ళకు మొక్కుతారు.

తల్లి నిహార. కానేటితో బేబి ఆన్షి.నల్లి

అంటే పుట్టిన పిల్లలకు, వారి తల్లిదండ్రులకు మధ్య అంతటి మధురాతి మధురమైన బంధం ఏర్పడి ఉంటుంది. అందుకే పిల్లలకు ఏదైనా జరగకూడనిది జరిగితే, వాళ్ళు అసలు తట్టుకోలేరు.

తల్లి నిహార, తాత డాక్టర్ ప్రసాద్ తో బేబి ఆన్షి.

ఒకప్పుడు పిల్లలకు కాస్త వయసు రాగానే వారి పెంపకం లేదా సంరక్షణ అమ్మమ్మ ఇంటికో, నానమ్మ ఇంటికో బదిలీ అయ్యేది. ముఖ్యంగా భార్యాభర్తలు ఉద్యోగస్తులు అయినప్పుడు (ఈ మధ్య కాలంలో ఇవి సాధ్యం కావడంలేదనుకోండి) ఇది తప్పనిసరి అయ్యేది. ఈ నేపథ్యంలో అక్కడ పిల్లల పెంపకం మరింత కష్టతరంగా ఉంటుంది. సాధారణంగా, గారాబం ఇలాంటి చోట్ల అగ్రస్థానంలో వుంటుంది. పిల్లలు అల్లరి చేసినా భయం చెప్పే సాహసం వారు చేయరు. పిల్లలు చెప్పిన మాట వినరు, వద్దన్న పని చేయడానికే మొండిపట్టు పడతారు. అలా పిల్లలకు దెబ్బలు తగిలినా, ప్రమాదం వాటిల్లినా, పిల్లల అల్లరి గురించి అసలు ఆలోచించక పెంచుతున్న పెద్దల మీదనే అభియోగాలు రకరకాలుగా అల్లుకుంటాయి. వాళ్ళు పిల్లలను ఎంత ప్రేమగా చూసినా అది అంతా బూడిదలో పోసిన పన్నీరే అవుతుంది. ఇలాంటి సమయాల్లో తాతలు, అమ్మమ్మలు, నానమ్మలు పడే టెన్షన్, మానసిక వ్యథ అంతా ఇంతా కాదు. అసలు కంటే, వడ్డీ మధురం అన్నట్టు, పెద్దవాళ్ళు తమకు పుట్టిన పిల్లల కంటే, మనుమలు -మనుమరాళ్ళ మీదనే ప్రేమను అధికంగా పెంచుకోవడం వల్ల కొన్ని సాంకేతికపరమైన చిక్కు సమస్యలు కూడా ఎదురయ్యే అవకాశం ఉంటుంది.

తల్లిదండ్రులతో…ఆన్షి

అలాంటప్పుడు ఎడా పెడా ఇబ్బందులకు గురి అయ్యేది పెద్దలే! కష్టపడి ప్రేమగా పెంచిన మనుమలు-మనుమరాళ్ళ విషయంలో, ఎలాంటి చిన్న సమస్య వచ్చినా, క్రమంగా అవగాహనా లోపంతో చిన్నారులతో పెంచుకున్న అనుబంధాన్ని దూరం చేసుకోవడమేకాక మనసుల మధ్య అంతరాలు పెరిగే అవకాశాలు ఎక్కువ. ఇలా కాకుండా, తాతల లేదా తాతమ్మల దగ్గర పెరిగిన పిల్లలు, ఒక వయసు వచ్చాక తప్పనిసరిగా తల్లిదండ్రులు నివసిస్తున్న చోటికి వెళ్ళక తప్పదు. అదే వారి స్వంత ఇల్లు అవుతుంది కదా! అందుకే ఎప్పటికైనా అక్కడికి చేరక తప్పదు. ఆ సమయంలో మనవలికి దూరం అవుతున్న తాతల/అమ్మమ్మల/నానమ్మల వ్యథ వర్ణించలేనిది. అది అనుభవించిన వారికి మాత్రమే అర్థం అవుతుంది.

తాత, అమ్మమ్మ, తల్లిదండ్రులతో బేబి. ఆన్షి.

ఇలాంటి సన్నివేశాలు చాలా కుటుంబాలలో చూస్తాం, దీనికి నా కుటుంబం అతీతం కాదు.

ఆడపిల్లలకు పెళ్ళైన తర్వాత, అత్తారింటికో లేదా ఉద్యోగరీత్యా వేరో చోటికో వెళ్లిపోవడం సహజం. తల్లిదండ్రులను కలిసే అవకాశం అప్పుడప్పుడు మాత్రమే వస్తుంటుంది. అలా నా కూతురికి కూడా పెళ్లి అయిన తర్వాత అత్తారింటికి వెళ్ళిపోయింది. అత్తారిల్లు సికింద్రాబాద్ కనుక కొంతలో కొంత దేవుడు నాకు మేలు చేశాడని దుఃఖంలో కూడా ఆనందపడ్డాను. తర్వాత అమ్మాయికి ఆకాశవాణిలో ఆఫీసరుగా (పెక్స్) ఉద్యోగం రావడం, నిజామాబాద్‍లో పోస్ట్ చేయడం కూడా జరిగాయి. మరీ దూరంగా కాకుండా మాకు దగ్గరలోనే అమ్మాయికి పోస్టింగ్ రావడం కొంత తృప్తిని కలిగించింది. తర్వాత అదృష్టం నావైపే వుండి మా అమ్మాయికి అక్కడినుండి బదిలీ అయి, నేను నివసిస్తున్న వరంగల్ జిల్లాకు వచ్చింది. అప్పుడు నా ఆనందానికి అంతులేకుండా పోయింది. అంతమాత్రమే కాదు నా మనమరాలు చిరంజీవి ఆన్షి ఇక్కడే పుట్టింది. అయిదు సంవత్సరాలు వచ్చేవరకూ నా దగ్గరే పెరిగింది. ఎక్కువగా నాతోనే ఉండేది. నన్ను ఎత్తుకోమనేది. రాత్రిళ్ళు ఆమెను నిద్రపుచ్చే పని కూడా నాకే పడేది. నేను ఎక్కడికెళ్లినా తానూ వస్తానని మారాము చేసేది. చాలాసార్లు బయటకు వెళ్ళేటప్పుడు యేవో మాయమాటలు చెప్పి తప్పించుకునేవాడిని. అది కూడా అంత సులభంగా అయ్యేదికాదు. ఒకసారి మాత్రం నా మాయమాటలు ఏమాత్రం పని చేయలేదు.

ఆఫీసులో (ఆకాశవాణి-వరంగల్) నిహార. కానేటి

మేనమామ (రాహుల్)తో ఆన్షి.

మేనత్త (దివ్య)తో బేబి ఆన్షి

స్కూల్ విద్యార్థిని (గీతాంజలి..బేగంపేట)గా ఆన్షి. నల్లి.

మనవరాలికి అప్పుడు మూడు సంవత్సరాల వయస్సు ఉండవచ్చు. ఆదివారం ఉదయం మార్కెట్‌కు బయలుదేరుతుండగా, పట్టువదలని విక్రమార్కుడిలా ‘నేనూవస్తా’నని గొడవ చేసింది. అప్పుడు ఇక తీసుకువెళ్లక తప్పలేదు. అప్పుడు నాకు ‘శాంత్రో కారు’ ఉండేది. అందులో మనవరాలిని తీసుకుని బాలసముద్రం (హన్మకొండ) మార్కెట్‌కు వెళ్లాను. పాపకు మార్కెట్ అంతా చూపించాను. అవసరమైన కూరగాయలు వగైరా తీసుకుని, కారు దగ్గరకు తీసుకు వెళ్లాను. అక్కడ జరిగిన సంఘటనకు ఒళ్లు ఝల్లుమంది. వళ్లంతా చెమటలు పట్టి నా చొక్కా తడిసిపోయింది. కాళ్ళు వణకడం మొదలుపెట్టాయి. మనవరాలితోపాటు నేనూ ఏడవడం మొదలుపెట్టాను. గుండె దడ మొదలైంది. నాకేదైనా అయిపోతుందేమోనని భయపడ్డాను కూడా. క్రమంగా పాప ఏడుపు తగ్గించడంతో నేను కూడా కాస్త కుదుట పడ్డాను.

అప్పుడు రచయిత మనవరాలిని మార్కెట్ కు తీసుకువెళ్లిన నాటి శాన్త్రో కారు

ఇంతకీ అక్కడ జరిగిందియేమిటంటే కూరగాయల సంచి, కారు డోర్ తెరిచి వెనుక సీట్లో ఉంచి డోర్ క్లోజ్ చేస్తున్న తరుణంలో డోర్ వెనుక భాగం తెరుచుకున్న ఖాళీలో మనవరాలు కుడి చెయ్యి పెట్టింది. నేను డోర్ మూసివేయడంతో పాప చెయ్యి అందులో చిక్కుకుని ఏడవడం మొదలుపెట్టింది. నిజానికి అప్పుడు ఆమె చేతివేళ్ళు చితికిపోవాలి, లేదా వేళ్ళు ముక్కలుగా విరిగిపోవాలి. కానీ పాపకు ఏమీ జరగలేదు. కొంత సమయం తర్వాత చేతి వేళ్ళు వాచాయి, అంతే! ఒకవేళ జరగకూడనిది జరిగివుంటే నేనేమై పోయివుండేవాడిని? నా కూతురికీ అల్లుడికీ ఏమి సమాధానం చెప్పాల్సి వచ్చేది? తలచుకుంటే ఇప్పటికీ భయం అనిపిస్తుంది. అల్లుడు కూతురు అర్థం చేసుకున్నారు కనుక సరిపోయింది, లేకుంటే నా పరిస్థితి ఏమిటీ? సరే.. అది గతం గతః. ఇప్పుడు నా మనమరాలు కూడా నా దగ్గర లేదు. హైదరాబాద్‌కు వాళ్ళింటికి చేరుకుంది. ఏ పిట్ట.. ఆ పిట్ట గూటికి చేరుకోవలసిందే కదా!నేను కూడా క్రమంగా అలవాటు పడుతున్నాను. ఎవరికైనా ఇది తప్పదు మరి, అందరిలానే నేనూనూ.

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్ హన్మకొండ
April 24, 2022 at 6:16 am
సంచిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక కృతజ్ఞతలు.
—–డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హన్మకొండ జిల్లా.
9866252002.

Reply
2

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 6:48 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 107 లో పిల్లల పెంపకం వంటి సున్నితమైన అంశంపై మీ అభిప్రాయాలను తెలిపారు. మీరు చెప్పినట్టుగా, మనవరాలిని బాల్యంలో పెంచడం, వారి ముద్దు ముచ్చట్లను చూడడం అదొక మధురానుభూతి. మా అమ్మాయికి ఇద్దరు ఆడపిల్లలు. మేము ఉద్యోగ రీత్యా గోదావరిఖని, మందమర్రి మరియు భూపాలపల్లిలో ఉన్నా, వారి బాల్యం ముద్దుముచ్చట్లు, చిన్నతనంలో వారి చేసే అల్లరి చేష్టలు చూడగలిగాము.
—-జి.శ్రీనివాసాచారి
కాజీపేట.

Reply
1. 2.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 6:48 am
  ధన్యవాదాలు
  చారిగారు.
  
  Reply
3

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 6:53 am
డాక్టర్ గారూ ! మనవలు ,మనవరాండ్ర తో తాతలు , అమ్మమ్మ, నానమ్మ ల అనుబంధం అందరికి అనుభవంలోదే . అవన్నీ మరిచిపోలేని జ్ఞాపకాలు . మీ ఆన్షి ద్వారా మళ్ళీ అవన్నీగుర్తుకుతెచ్చారు . ధన్యవాదాలు .
——మెట్టు. మురళీ ధర్
హన్మకొండ.

Reply
1. 3.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 6:53 am
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
4

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 7:05 am
మీ అనుభవాలు ఇంచుమించు
అందరికీ ఎదురయ్యేవే !
నాకూ, నాచిన్నకూతురి ఇద్దరు కొడుకులతో నేనూ అనుభవిస్తు న్నవే !!
నిజానికినాకైతే…మీకున్నంత
ప్రేమ, మమకారాలు లేవు !
నేను వాళ్ళతో ఎక్కువగా అటాచ్ మెంట్ పెట్టుకోటానికిష్ట పడను !వాళ్ళఅల్లరి,ఆకతాయి తనం పెట్టే టెన్షన్ ని నేను తట్టుకోలేను !అందుకే నేను ఏకాంతాన్ని ఎక్కువగా ఇష్టపడతాను !….మీ అనుభవాలు ఆసక్తిదాయకం !
—-కోరాడ నరసింహారావు
విశాఖ పట్నం.

Reply
1. 4.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 7:06 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
5

sagar
April 24, 2022 at 7:21 am
బంధాలు, బాంధవ్యాలను విపులంగ వివరించే మీ ప్రతి రచనా నాకు ప్రీతిపాత్రమైనది సర్. అందుకే ఆదివారం పేపర్ కన్నా ముందు చూసేది మీ ఙ్నాపకాల పందిరినే. ఇక పిల్లల విషయంలో మీరు వర్ణించినట్లుగా కత్తిమీద సాములాంటిదే మరి. కాకపోతే పిల్లలను పెద్దవారి దగ్గర ఉంచినపుడు జరిగే సంఘటనలను తల్ల్లి, తండ్రులు అర్ధంచేసుకుని సాగాలి. మంచిరచనను అందించినందుకు మీకు ధన్యవాదములు సర్ .

Reply
1. 5.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 7:32 am
  సాగర్
  నీ స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
6

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 7:34 am
వెరీ నైస్ uncle👌good memories రియల్లీ 👍—తులసి రామ్
వరంగల్.

Reply
1. 6.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 7:35 am
  ధన్యవాదాలు
  రామ్.
  
  Reply
7

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 7:38 am
నిజమైన నిజం. చాలా మంది తాతలు, అమ్మమ్మ లు మరియు నానమ్మ లు ఎదుర్కొనే సందర్భాలు ఇటువంటి సన్నివేశాలు
—లీల.చాగల్
నిజామాబాదు.

Reply
1. 7.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 7:38 am
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
8

Sarasi
April 24, 2022 at 8:33 am
అన్షీతో మీ అనుబంధాన్ని వివరిస్తూ ప్రతి కుటుంబంలో పిల్లలు, తల్లిదండ్రులు, తాతల పరిస్థితులు కూడా వాస్తవంగా చెప్పారు. మాదీ అదే పరిస్థితి. వార్థక్యంలో మనసుకి ఆనందాన్నిచ్చేవాళ్లు మనవలే.

Reply
1. 8.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 9:28 am
  అవునండీ
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
9

Shyam Kumar Chagal. నిజామాబాద్
April 24, 2022 at 9:06 am
రచయిత డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ గారి జీవితంలో జరిగిన
విచిత్రమైన రకరకాల సంఘటనల ను ఒక సమాహారంగా ఏర్పరిచి వాటిని మనకు ఉత్సుకత కలిగించే విధంగా సంచిక ద్వారా అందజేయడం చాలా బాగుంది.
తనకు ఎదురైన స్నేహాలు ,సాహచర్యంలో కలిగిన వింతలు విడ్డూరాలు బంధు మిత్రులతో కలిసి సాగించిన జీవనయానంలో ని అద్భుతాలు ఆసక్తికరంగా రచనా శిల్పాన్ని మలచడం అన్నది మంచి ప్రయోగం అనే చెప్పాలి. అందులోనూ ఏకంగా దాదాపుగా 100 ఎపిసోడ్స్ దాటాయి సుమ. అన్నింటిలోనూ మానవ సంబంధాల మేళనం చక్కగా తగుపాళ్లలో రంగరించి మనకు మధురమైన అనుభూతిని ఇది చదవడం ద్వారా కలిగిస్తున్నారు. తను చెప్పే ప్రతిదీ కూడా కూడా మనకు దైనందిన జీవితంలో ఎదురయ్యే ఘట్టా లే
కానీ వాటిని మనం గమనించకుండా యాంత్రికంగా ముందుకు సాగి పోతున్నాం, వెనక్కి తిరిగి పోలేని వార్థక్యం లోకి వెళ్ళిపోతున్నాం. ఒక వ్యక్తి ఉద్యోగం ,వివాహం, పిల్లల్ని కని పెంచడం అనేటువంటి వివిధ రకాల బాధ్యతలను మోస్తున్నప్పుడు, తన పిల్లల బాల్యంలో ఎదురయ్యే దైనందిన ఆనందాలను అనుభవించడం జరగదు. బాధ్యతలన్నీ పూర్తిచేశాక జీవిత గమ్యాన్ని చేరిన తర్వాత వారికి మిగిలేది మనుమడు మనుమరాలు తో వచ్చే ఆనందాలే. శారీరక మానసిక ఆర్ధికపరమైన వెసులుబాటు కూడా కలిగేది అప్పుడే. అందుకే పరిపూర్ణమైన ఆనందం కలుగుతుందని చెప్పడంలో అతిశయోక్తి లేదు.
ఇది ప్రతి మనిషి జీవితంలో జరిగే అద్భుతమైన చరమాంకం. నిష్కల్మషమైన నిర్మలమైన ప్రేమను అనుభవిస్తూ, అనుభవిస్తున్న అమ్మమ్మ తాతయ్య నానమ్మ లకు నా అభినందనలు. మానవ సంబంధ ఆత్మీయతలకు ప్రాముఖ్యతనిస్తూ తన రచనలను కొనసాగిస్తున్న, వాటిని ప్రచురిస్తున్న రచయితకు, ఎడిటర్ గారికి, పత్రిక యాజమాన్యానికి మరియు వారి సాంకేతిక సిబ్బంది కి నాయొక్క హృదయపూర్వక అభినందనలు మరియు ధన్యవాదములు

Reply
10

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 9:29 am
మిత్రమా
నీ స్పందన కు ధన్యవాదాలు

Reply
11

శీలా సుభద్రాదేవి
April 24, 2022 at 10:05 am
అసలు కంటే కొసరు ముద్దు అంటారు.మన బాధ్యతల్లో మన పిల్లలు ఎలా పెరిగాయో,ఎలా పెంచామొ గుర్తు ఉండదు.కానీ మనవరాలు పెంపకాన్ని ఆస్వాదిస్తూ ఆహ్లాదంగా పెంచుతాము.అంతేకాక వాళ్ళ ముద్దు మాటలు అల్లరీ మనసులోని గాయాలన్నిటికీ మందు అనే చెప్పుకోవాలి.ఆన్షీకి ఆశీస్సులు,మీకు అభినందనలు.

Reply
1. 11.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 1:44 pm
  ధన్యవాదాలు మేడం గారూ
  
  Reply
12

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 10:39 am
ఈ సంచికలో అమ్మమ్మ నానమ్మ తాతల కు మనమలు మనమ రాలతో వుండే అనుబంధాన్ని వివరిస్తూ aanshi తో మీ అనుబంధాన్ని అనుభవాన్ని చక్కగా వివరించారు అన్నయ్య గారు
—–జయ.అలెగ్జాండర్
అమెరికా (సికింద్రాబాద్)

Reply
13

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 10:40 am
అమ్మా
ధన్యవాదాలు.

Reply
14

Bhujanga rao
April 24, 2022 at 11:37 am
జ్ఞాపకాల పందిరి 107 లో మీ మనుమరాలుతో మీ అనుబంధాన్ని వివరిస్తూ వాస్తవ పరిస్థితులను చాలా బాగా చెప్పారు.పిల్లల పెంపకంలో తల్లిదండ్రులది ముఖ్య పాత్ర,అందుకు బాధ్యత కూడిన ఓర్పు అనేది చాలా అవసరం.సమయ పాలన పాటిస్తూ పిల్లలకి ఎప్పుడూ అందుబాటులో ఉండాలి, అట్లాగే పిల్లలను బాల్యంలో పెంచడం వారి అల్లర్లు, ముద్దు ముచ్చట్లు చూడడం మరువలేని తీయటి అనుభూతి. మా అమ్మాయి విషయంలో ఇద్దరి పిల్లల బాధ్యత మాపై పడింది.ఇద్దరు మూడు సంవత్సరాలు పైగా మావద్దనే ఉన్నారు.ఈ సంచిక ద్వారా మా అప్పటి జ్ఞాపకాలు అన్ని గుర్తుకు వచ్చాయి.మంచి విషయాలు అందిస్తున్న మీకు మా హృదయ పూర్వక నమస్కారములు సర్.🙏🙏🙏

Reply
1. 14.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 1:43 pm
  భుజంగరావు గారు
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
15

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 3:29 pm
Bhayam tho kudina jnapakam.
Yemi kakunda undadam.Chala adrustam.
–smt.sujana panth
Bheemaaram
HANAMKONDA.

Reply
1. 15.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 3:30 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
16

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 3:40 pm
chala bagundi bavagaru. Ala mamulga start chesi oka emotion loki tiskellaru.
—-Dr.Sahitya.Ph.D
Germany.

Reply
1. 16.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 3:40 pm
  Thank you
  Preethi.
  
  Reply
17

Sambasiva+Rao+Thota
April 24, 2022 at 4:01 pm
Dr.Prasad Garu!
Pasipillalatho mudipadivunde pramaanuraagaalanu chakkagaa vivarinchaaru..
Chivarana…Car Door Incident , nizamgaa nannu baadhapettindi..
Thank God….Pramaadam jaragaledu..
Chaalaa baagundandi..🙏

Reply
1. 17.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 10:20 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
18

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 10:05 pm
ఇలాంటి సంఘటనలు తలచుకుంటే భయ మేస్తుంది. ఆపద నుండి బయట పడినందుకు గొప్ప రిలీఫ్🙏
—-రాజేంద్ర ప్రసాద్
హైదరాబాద్.

Reply
1. 18.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 10:18 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
2. 18.2
  
  Neelima
  April 25, 2022 at 7:22 am
  డాక్టర్ గారు..
  పిల్లలపెంపకం ఒక ఎత్తు అయితే, మనవళ్ల పెంపకం ఒక ఎత్తు..
  ఆనందం గా ఉన్నంతకి బావుంటుంది. మీరన్నట్టు ఏమన్నా జరిగితే, ఆ మాత్రం చూసుకోలేరా, ఈ మాత్రం తెలీదా లాంటి చిన్న మాటలతో మీ మనసులు బాధ పడతాయి.. ఇవన్నీ కుటుంబంలో తప్పనివి..
  కళ్ళకి కట్టినట్టు చాలా బాగా చెప్పారు..
  
  ధన్యవాదాలు..
  నీలిమ..
  
  Reply
19

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 24, 2022 at 10:24 pm
నిజమే సర్ అసలు కన్నా వడ్డీ ముద్దు.నాన్నమ్మలు,అమ్మమ్మలు,తాతయ్యల ముద్దుల ఒడిలో పెరిగే పిల్లల వికాసం ఎంతో బావుంటుంది.ఇప్పుడు చిన్న కుటుంబాలు అయిపోయి పిల్లలకు ముందు తరం వారితో అనుబంధం తక్కువగానే ఉండడం ఇప్పుడు పిల్లల బాల్యంలో ఉన్న అతి పెద్ద లోటు.అయితే మీవంటి కుటుంబాల్లో ఈ అనుబంధాలు చెక్కు చెదరక ఇలా పరిమళిస్తుండడం ఎంతో ఆనందదాయకం.నా పిల్లలకు పెద్దల ఒడి పంచడానికే చూస్తాను.బడికి వెళ్లే వరకూ మీ.చిన్నారి ఆన్షీ ముద్దు మురిపాలు అన్నీ మీవే.ఎంత సంతోషించదగ్గ విషయం.బడి ఈడు వచ్చాక పిల్లలు తల్లిదండ్రులతో కూడా గడిపే సమయం ఎంత చిన్నదైపోతుందో మీకు తెలియంది కాదు.ఇప్పుడు మీ బంగారు తల్లి కి దూరంగా ఉండడం కష్టమ్గానే ఉన్నా ఆ బాధని దూరం చేయడం ఎవరి వల్లా కాదు కానీ తను మీ వద్ద ఉండి నేర్చుకున్న ప్రతి అంశం తన వికాసానికి ఎంతో దోహదం చేస్తుంది అనడంలో ఏ సందేహం లేదు.తాతలు,మామ్మలు పిల్లల కు ఏదైనా చిన్నది జరిగితే ఎంతటి ఒత్తిడిని అనుభవిస్తారో పిల్లల తల్లిదండ్రులు అందరికీ అర్ధం అయ్యేలా తెలియచేశారు మీ జ్ఞాపకంతో.ధన్యవాదాలు సర్💐🙏-డి.నాగజ్యోతి శేఖర్
కాకినాడ.

Reply
1. 19.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 24, 2022 at 10:25 pm
  అమ్మా
  మీ సహృదయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు .
  
  Reply
20

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 25, 2022 at 9:51 am
107 వ సంచిక సున్నితమైన అంశాలతో ముడిపడి వున్నది..పిల్లల పెంపకం విషయం లో మీఅభిప్రాయాలు వైద్యులు కనూక ఆమోదయోగ్యమూ ఆచరణయోగ్యమూనూ. పిల్లల ఆరోగ్య విషయం మీరన్నట్టు జాగ్రత్తగా కాపాడటం కత్తి మీది సామే. మీరు ప్రస్తావించిన విషయాలు సెంటి మెంటల్ వి
మీ శైలి హాయిగా ఉంటది.చక్కగా చదివిస్తది.ఏరచనకైనా అంతకంటె ఏం కావాలె.అభినందనలు
——నాగిళ్ళ రామశాస్త్రి
హన్మకొండ.

Reply
1. 20.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 25, 2022 at 9:52 am
  ధన్యవాదాలండీ…
  
  Reply
21

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 25, 2022 at 10:08 am
‘ అలా జరిగి ఉంటే ” అనే శీర్షికే మీ టెన్షన్ ను వ్యక్తం చేసినట్టనిపించింది …. పసిపిల్లల పెంపకంలోని ఇబ్బందుల్ని చాలా వివరంగా చెప్పడం శీర్షికకు న్యాయం చేసినట్లయింది …….. ఎంత మనుమరాలయినా , మనుమడయినా ఒక్కోసారి ఇలాంటి విషమసమయాలు ఎదురౌతుంటాయి …… అవి పిచ్చిటెన్షన్ కలిగిస్తుంటాయి ….. పిల్లలపెంపకంలో మానకెంత అనుభవమున్నా ఈ టెన్షన్ తప్పదు ,,,,, కానీ పిల్లల పై ఉన్న రెండింతల ప్రేమ ఇటువంటి క్లిష్టసందర్భాలను కూడా దాటించి ఆనందాలపూలను పంచుతాయనిపిస్తుంది ,,,,,,, మంచి విషయం పంచారు సర్ ,అభినందనలు
——-గిరిజామనోహర్
అమెరికా (హన్మకొండ)

Reply
1. 21.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 25, 2022 at 10:08 am
  ధన్యవాదాలండీ
  గురువుగారు.
  
  Reply
22

ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
April 29, 2022 at 7:44 am
అసలే ప్రాణప్రదం అలాంటిది ఆ పరిస్థితి కి మీ భయం ఊహించ లేనిది సార్ .కూతురు అల్లుడు ఏమీ అనకపోయినా మనస్సాక్షి ఒకటుంది కదా సార్ మన తప్పుల్ని అది పరికించడానికి.మీరెంతో ప్రాణ మిచ్చే మీ మనవరాలికి అలా జరగడం విచారకరం.మనం కావాలని చేయం పరిస్థితి అలా వచ్చింది అంతే .మీలాంటి ప్రాణదాత ఆన్షీ తాత అవడం అదృష్టం సార్ మీ ఇద్దరికీ హృదయపూర్వక అభినందనలు 💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏ఆన్షీ తల్లి కి ముద్దు లు😘
——అఫ్సర వలీషా
ద్వార ఫూడి.

Reply
1. 22.1
  
  ఎల్.వి.ప్రసాద్. కానేటి.
  April 29, 2022 at 7:45 am
  అమ్మా….
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply