జ్ఞాపకాల పందిరి-101

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

స్పందిస్తే.. సఫలమే!!

మానవుడు సంఘజీవి! మనుష్యులతో కూడుకున్నదే సమాజం. సమాజ శ్రేయస్సే అందరి శ్రేయస్సునూ. అందుకే మన కోసం మాత్రమే మనం కాకుండా అందరి కోసం ఉపయోగపడే పనుల్లో కూడా మనం పాలుపంచుకున్నప్పుడే అది సాధ్యం అవుతుంది. ప్రతిదీ ప్రభుత్వం మీద ఆధారపడడమే గాక, ఏదైనా ప్రజలందరికీ ఉపయోగపడే, లేదా నష్టం కలిగించే సమస్య ఎదురైనప్పుడు, దాని పరిష్కారం మన చేతిలో లేనప్పుడు, కనీసం ప్రభుత్వ దృష్టికి తీసుకురావడం కూడా సహాయం చేసినట్టే, పైగా సమాజంలోని ప్రతి పౌరుడి బాధ్యత కూడాను. చాలామంది ‘అది మనకెందుకులే’ అన్న భావనే మనసులో ఉంటుంది. అదేదో మనకు ఉపయోగపడేదైతేనే దానిని పట్టించుకుంటారు చాలామంది. ఇలాంటి ఆలోచన బాధ్యతా రహితమైనది. ఇవి మన ఇంటి ముందు జరగవచ్చు, మన ఇంటి వెనుక జరగవచ్చు. దగ్గరలోనున్న రోడ్డుమీద జరగవచ్చు. మార్కెట్లో జరగవచ్చు, ఆసుపత్రిలో జరగవచ్చు, విద్యాలయంలో జరగవచ్చు. నలుగురూ మసిలే ఎక్కడైనా ఏ ప్రదేశంలోనైనా జరగవచ్చు. త్వరలో స్పందించకపోతే ప్రమాదాలు జరగవచ్చు, ప్రాణాలే పోవచ్చు. ఎవఱో వస్తారని, ఏదో చేస్తారని ఆలోచించే సమయం ఉండదు. అందుకే మన శక్తి మేరకు మనం స్పందిస్తే కొంత మేరకు మనం యావత్ సమాజానికీ మేలు చేసినవాళ్ళం అవుతాం.

ఉదాహరణకు కొన్ని కాలనీల్లో మురికి కాలవలు ఉంటాయి. కొందరు గృహిణులు లేదా పని మనుష్యులు ఇంట్లో పోగయ్యే తడి చెత్త, పొడి చెత్త అన్న భేదం లేకుండా ఆ కాలువలో పారబోస్తుంటారు. మురుగు నీరు ముందుకు ప్రవహించకుండా అవి అడ్డు పడుతుంటాయి. దానివల్ల దుర్గంధంతో పాటు, దోమలకు నెలవై మలేరియా వంటి సమస్యలు ఎదురవుతాయి. ఇది మనకెందుకులే.. అని చూసినవారు స్పందించకపోతే ఒకరిని చూసి మరొకరు దీనికి అలవాటు అయిపోతారు. తత్ ఫలితంగా అపరిశుభ్రత చోటు చేసుకుని, వ్యాధులు ప్రబలే ప్రమాదం ఏర్పడుతుంది. అదే విధంగా, రోడ్డుమీద తిన్న అరటిపళ్ళ తొక్కలు అది తమ హక్కు అన్నట్టుగా పారేస్తారు. కాలినడకన పోయేవారు ఆ తొక్కలమీద కాలు వేయడం వల్ల కాలు జారి దెబ్బలు తగిలించుకున్న సంఘటనలు ఎన్నో. అలాగే వేగంగా పోతున్న స్కూటర్లు కూడా వీటివల్ల స్కిడ్ అయ్యి పడిపోయే ప్రమాదం వుంది. ఇక్కడ, రోడ్డు మీద అరటి తొక్కలు పారవేయడం ఎంత తప్పో, అలాంటి వారిని చూసి ఊరుకోవడం కూడా తప్పే! ఎవరో ఒకరు హెచ్చరిస్తే తప్ప అలాంటి అలవాట్లకు పర్మినెంట్‌గా తెరపడదు. ఇంతకు మించిన సంఘటనలు కూడా జరుగుతుంటాయి. కొన్ని చోట్ల వాళ్ళ ఇళ్ళ దగ్గర, పెళ్లిళ్లు, ఇతర ఫంక్షన్లు జరిగినప్పుడు విద్యుత్ చౌర్యం చేసే విధానం చాలామంది గమనించి వుంటారు. ఇలాంటి వాటిని కూడా చూస్తూ ఊరుకోకూడదు, అది మన పని అనుకోకూడదు, ఎందుకంటే అది అందరిమీద పడే అనవసర వ్యయం కదా!

చెప్పదలచుకుంటే ఇలాంటివి చాలా ఉంటాయి. వాటికి మనం స్పందించవలసిందే,అది మన స్థాయిలో లేనప్పుడు అధికారుల దృష్టికి తీసుకు రావడం మన కనీస బాధ్యత. ఇటువంటివే నేను ఎదుర్కొన్న కొన్ని విషయాలను మీ ముందుంచే ప్రయత్నం చేస్తాను.

నాకు రోజూ మా ఇంటి మిద్దె మీద రెండు పూటలా నడిచే అలవాటయింది. ముఖ్యంగా ‘కరోనా’ వల్ల గత మూడు సంవత్సరాలుగా ఇదే పద్దతి కొనసాగుతోంది. ఈ నేపథ్యంలో ఒకరోజు మా ఇంటి పక్క రోడ్డుమీద స్ట్రీట్ లైట్ నా కాళ్ళ పడింది. అది ఎంతో శక్తివంతమైన కాంతిని వెదజల్లుతోంది. అయితే విషయం ఏమిటంటే, తెల్లవారగానే అన్ని వీధి దీపాలు అదిరిపోతున్నాయి, నేను చెప్పిన లైట్ తప్ప. ఒకరోజు పొరపాటున అలా జరిగిందేమో అనుకున్నా. కానీ ఆశ్చర్యంగా మరునాడు కూడా ఇరవై నాలుగు గంటలూ దేదీప్యమానంగా వెలుగుతూ కనపడింది. విద్యుత్ అధికారులే కాదు, ఆ లైట్ దగ్గర వున్న ఇంటివాళ్ళు కూడా పట్టించుకున్నట్టు లేదు. నా అశ్రద్ధ వల్ల కూడా పదిరోజులు గడిచిపోయాయి. నిరంతరం ఆ దీపం వెలుగుతూనే వుంది. నాకు మొబైల్‌లో సిటిజన్ ఫోరమ్ (GWMC CITIZEN FORUM) గుర్తుకు వచ్చింది. అందులో మున్సిపల్ కార్పొరేషన్ అధికారులు, ప్రజా ప్రతినిధులు కూడా వుంటారు. అందుచేత అందులో ఈ స్ట్రీట్ లైట్ విషయం పిర్యాదు రూపంలో టెక్స్ట్ మెసేజ్ పంపించాను. ఆశ్చర్యంగా కొద్దిగంటల్లోనే సంబంధిత ఉద్యోగి వచ్చి సరిజేశాడు మధ్యాహ్నం పూట. నా ఫిర్యాదుకు ఫలితం లభించింది. ఈ మధ్య కాలంలో మళ్ళీ ఎప్పుడూ అలాంటి పరిస్థితి ఏర్పడలేదు. స్పందిస్తే కొన్ని పనులు జరుగుతాయనే నమ్మకం ఏర్పడింది.

ఫిర్యాదులకు సకాలంలో స్పందించే అధికారులు కూడా ఉంటారన్న నా అభిప్రాయానికి బలం చేకూరింది. అంతే కాకుండా ప్రతి పౌరుడి బాధ్యతను ఈ సంఘటన నాకు గుర్తు చేసినట్లయింది. ఇంకొక మరో మంచి విషయం ఇక్కడ ప్రస్తావించవసిన అవసరం వుంది. కొద్దీ కాలం, నేను కొత్తగూడెం రేడియో కేంద్రం ద్వారా దంత సమస్యలు – పరిష్కార మార్గాలకు సంబందించిన విషయాలు మాట్లాడుతుండేవాడిని. ఒకసారి వారి పిలుపు ఆధారంగా, ఆకాశవాణి – కొత్తగూడెం కేంద్రంకు వెళ్లాను. మంచి వేసవి సమయం, మండుటెండలు భగ.. భగమంటున్నాయి. నన్ను ఒక గదిలో వేచివుండమన్నారు (waiting hall). ఆ గదిలో ఖమ్మం జిల్లా వివిధ ప్రాంతాలనుండి వచ్చినవారు మరో నలుగురు వున్నారు, చమటలు కారి బట్టలు తడిచిపోతున్నాయి. ఆ గదిలో ఫేన్ లేదు. సిబ్బందికి ప్రతి గదిలోనూ ఫాన్‍తో పాటు ఎయిర్-కూలర్ వుంది. ఆ గదిలో మేము నరకం అనుభవించాము. వెళ్లిన పని ముగించుకుని బ్రతుకు జీవుడా.. అనుకుంటూ ఇంటికి చేరి మరునాడు కొత్తగూడెం ఆకాశవాణి స్టేషన్ డైరెక్టర్ గారికి ఒక ఉత్తరం రాసాను. రికార్డింగు రోజున మేము పడ్డ వెతలను ఆయనకు వివరించాను. వాళ్లకి తెలియాలని రాసానే గానీ ఏదో జరుగుతుందని నేను ఆ ఉత్తరం రాయలేదు.

కానీ.. నన్ను ఆశ్చర్యపరుస్తూ నేను ఉత్తరం రాసిన నెల రోజులకు, కొత్తగూడెం ఆకాశవాణి కేంద్రం సంచాలకుల నుండి ఒకలేఖ వచ్చింది, దాని సారాంశం ఏమిటంటే, నా సూచనను మన్నిస్తూ వెయిటింగ్ హాల్‌లో రెండు సీలింగ్ ఫాన్‍లు బిగించినట్టు, నన్ను అభినందిస్తూ రాసారు. ఆ లేఖ నాకు ఎంతో సంతోషాన్ని కలిగించింది. ఇలా కూడా పనులు అవుతాయా? అనిపించింది.

మరో సంఘటనలో కూడా ఇలాంటి మేలు జరిగింది. వరంగల్‌కు ఆకాశవాణి కేంద్రం రానప్పుడు, హైదరాబాద్ కేంద్రంలో నేను వ్యాసాలు చదువుతుండేవాడిని (1975 నుండి నాకు ఆకాశవాణితో అనుబంధం). అప్పుడు పారితోషికం ఎంతో నాకు గుర్తు వుంది. వరంగల్‌లో ఆకాశవాణి కేంద్రం ఏర్పడిన తర్వాత నేను వరంగల్ కేంద్రం కార్యక్రమాల్లో పాల్గొనేవాడిని. అక్కడ పారితోషికం తక్కువగా ఉండేది. ఈ వ్యత్యాసాన్ని సవాలు చేస్తూ,ఆకాశవాణి డైరెక్టర్ జనరల్ (ఢిల్లీ) కు ఉత్తరం రాసాను. ఆ కాలంలో వరంగల్ ఆకాశవాణి కేంద్రం సంచాలకులుగా శ్రీ ఆర్ వెంకటేశ్వర్లు గారు పని చేస్తున్నారు. నేను ఉత్తరం రాసిన కొద్దినెలలలోనే, ఢిల్లీ నుండి ఉత్తరం వచ్చింది. ఏ-గ్రేడు స్టేషన్‌తో సమానంగా ఎఫ్.ఎమ్ కేంద్రంలో కూడా పారితోషికం ఇవ్వాలన్నది దాని సారాంశం. ఇవి చెప్పడంలో నేను ఏదో సాధించేశానని గొప్పలు చెప్పుకోవడం కాదు. సమయం వచ్చినపుడు సమస్యలకు సరైన రీతిలో స్పందిస్తే ఫలితాలు తప్పక వుంటాయని చెప్పడమే నా ఉద్దేశం. ‘నా కెందుకులే’ అన్న భావనను ప్రతి ఒక్కరూ మనసు నుండి తొలగించాలని చెప్పడమే నా ప్రధాన ఉద్దేశం. సమయం వస్తే ప్రజల మేలు కొరకు ప్రతి పౌరుడూ స్పందించాలిసిందే! మన బాధ్యతను నిరూపించుకోవలసిందే మరి!!

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

డా. కె.ఎల్ వి ప్రసాద్
March 13, 2022 at 7:05 am
సంచిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు
–డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హన్మకొండ జిల్లా.

Reply
2

Sagar
March 13, 2022 at 8:28 am
ఇది కేవలం మీ అనుభవం అనూకోవడానికి వీలులేదు సర్. సమాజానికి మీరు ఇచ్చిన సందేశం గా భావించాలి. నిజమే కదా? నాకెందుకులే అనే భావన అన్ని విషయాలలో మంచిది కాదనే సందేశం మీ రచనలో ఉంది సర్. మీకు ధన్యవాదములు.

Reply
1. 2.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 9:45 am
  సాగర్
  నీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు
  
  Reply
3

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 9:39 am
Gd Mng Doctor garu.
It’s true, if we bring to the notice of concerned authorities, our grievences will definitely be resolved.
—-Sri Suryanarayana rao
USA.

Reply
1. 3.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 9:40 am
  Thank you
  Somuch sir.
  
  Reply
4

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 9:44 am
👏👏👏👏సత్యం !
అపసవ్యాలను సవ్యం చెయ్యాలనే ఆలోచన, కనీసప్రయత్నం ప్రతి వ్యక్తి కి
ఉంటే… సమాజం ఆనందనం దానవనమే !🙏💐🙏కోరాడ నరసింహారావు
విశాఖపట్నం.

Reply
1. 4.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 9:44 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
5

Sarasi
March 13, 2022 at 11:38 am
సామాజిక బాధ్యతని గుర్తు చేశారు. ప్రతి పౌరుడూ సమాజం పట్ల బాధ్యత కలిగి వుండాలి. నా చిన్న అనుభవం ఒకటి చెబుతా. నేను స్కూటర్ నడుపుతూవుంటే మా ఆఫీస్ కొలీగు వెనక కూర్చున్నాడు. ఒక చోట పబ్లిక్ కుళాయి (నల్లా) ఫోర్సుగా వృధాగా పోతోంది. ఎవరో ఇప్పి వదిలేశారనుకుంటా. చుట్టుపక్కల ఎవరూ లేరు. నేను స్కూటర్ ఆపి, అది కట్టేసి వచ్చా. నా కొలీగ్ నా పనిని వెటకారం చేసి, గొప్ప సామాజిక బాధ్యత కలిగిన వ్యక్తి ననీ. దేశ భక్తిపరుడిననీ మాట్లాడి హేళన చేశాడు. నేను నవ్వి వూరుకున్నాను. ఐతే ఆఫీసు కెళ్లాక అతనే కదిపి అందరి ముందూ నన్ను మళ్లీ పరిహాసం చెయ్యబోయాడు. ఐతే మా స్టాఫ్ అతడినే మందలించి, నన్ను అభినందించారు. ఇదేం పెద్ద ఘనకార్యం కాదు గానీ సమాజం పట్ల ఏ చిన్న బాధ్యతని మనం పూర్తి చేసినా ఆ తృప్తే వేరు కదా.

Reply
1. 5.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 12:42 pm
  నిజం సుమండీ
  సరసి గారూ
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
6

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 12:39 pm
101 పందిరినీడన నిలబడ్డ సేదతీరినట్టనిపించింది.
ఒక సామాజికసమస్య ను ప్రస్తావిఅంచినారు.ఒక పౌరునిగా స్పందించటం గొప్ప విషయం.
“మనకేమని అనరాదు మనదికానిదేమున్నది” అంటడు కాళోజీ.
వ్యాఖ్యానించటానికేమిలేదు డాక్టర్ గారూ!
ఎందుకంటే ఎవరైనా నాలుగు మంచిమాటలు చెప్పినప్పుడు వినాలె.అంతే ,నమస్తే
—రామశాస్త్రి

Reply
1. 6.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 12:40 pm
  ధన్యవాదాలు శాస్త్రి గారు
  
  Reply
7

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 12:53 pm
ఈ ఎపిసోడ్లో డాక్టర్ గారు తన   వృత్తిలో చేయలేని పనిని , తన రచనా ప్రవృత్తిలో బహు చక్కగా చేసి చూపించారు. దంతవైద్యుడి గా తను ఎదుటివారిని శారీరకంగా నొప్పించి ( విరిగిన పంటిని పీకటం / పుచ్చిన పంటి లోని చెడును తొలగించడం ) ఉపశమనము కలిగించటంలో సిద్ధహస్తులు.
    కానీ సమాజం పట్ల ,ప్రభుత్వ ఆస్తుల పట్ల, నిర్లక్ష్య ధోరణితో వ్యవహరించే కొందరు వ్యక్తులను ప్రత్యక్షంగా ఎదురించి ,ఇది తగని పని/ లేదా ఇది మీ బాధ్యత ,మీరు చేయవలసిన పని …అని తెలియజేయడానికి సాహసించినా, మన చుట్టుపక్కల వారు మనలను సమర్ధించక పోగా –మీకెందుకు ?అనే ధోరణి తో వ్యవహరించటం వలన ,కొన్ని వ్యవహారాలను మౌనంగా భరించవలసి వస్తున్న పరిస్థితులు ఎన్నో!
   తను నొప్పక, ఎదుటివారిని నొప్పించక “కాగల కార్యాన్ని గంధర్వులే కావించారు” అనే చందాన, వ్యయ ప్రయాసలు లేకుండానే చిన్ని ఉత్తరము, లేదా ఫోన్ సందేశము ద్వారా చక్క పెట్టగలిగిన విధానం ,బహు ప్రశంసనీయం. ఇలాంటి విధానం అందరికీ సాధ్యం కాదు. దీనికి ఎంతో సహనం, అవగాహన, ఎదుటి వారి మనస్తత్వాన్ని పసిగట్ట గలిగే సమర్థత అవసరం. నాలాంటి ముక్కుసూటిగా వ్యవహరించే వ్యక్తులు, ఇటువంటి విషయాల పట్ల ,తొందరపడి వెంటనే ప్రత్యక్షంగా ఎదుర్కొని, చెడ్డవాడు/ మూర్ఖుడు …అని ముద్ర వేయించుకుని శాశ్వత శత్రువు గా మిగిలిపోతారు.
—బి.రామకృష్ణా రెడ్డి
సికింద్రాబాద్.

Reply
1. 7.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 12:55 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
8

Rajendra+Prasad
March 13, 2022 at 2:03 pm
Unlike some people who complain without making effort, you did an excellent job having concern on the issue. And it became fruitful sir. A great satisfaction it must have given to you. We appreciate your attitude sir🙏
– రాజేంద్రప్రసాద్

Reply
1. 8.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 2:13 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  ప్రసాద్ గారూ.
  
  Reply
9

Shyam Kumar chagal
March 13, 2022 at 2:47 pm
ప్రతి రోజు వారి మన జీవితంలో కనిపించే ఎన్నో సంఘటనలు ఇతివృత్తాలను సాంఘిక సమస్యలను సోదాహరణ పూరితంగా వివరించే ప్రయత్నం చేశారు డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ గారు.
సాంఘిక జీవన విధానంలో మన తోటివారికి ఇబ్బంది కలిగించే ఎన్నో అంశాలు మనం పట్టించుకోకుండా సరి. చేసే ప్రయత్నం కూడా చేయకుండా మనకెందుకులే అనుకొని మన రోజువారీ పనుల్లో మునిగిపోతాం. చేసే ప్రయత్నాలలో కొన్ని సఫలమైన సరే మన ప్రయత్నం విజయవంతం అయినట్లే. సంఘజీవిగా మనకున్న పరిమితులు ఎన్ని ఉన్నా సరే వాటిని అధిగమించి తన చేతనైన సాయం చేసినప్పుడు మనిషి యొక్క జీవితానికి ఒక అర్థం ఏర్పడుతుంది అన్నది చాలా బాగా చెప్పారు . ఆదర్శాలను వల్లె వేయడమే కాకుండా వాటిని ఆచరణలో చూపిన ఏ విధంగా సేవ చేయ గలము అనే విషయాన్ని జ్ఞాపకాల రూపంలో ప్రచురించడం అభినందనీయం.
రచయిత గారికి నా యొక్క నమస్సులు

Reply
1. 9.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 6:09 pm
  మిత్రమా
  నీ సహృదయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
2. 9.2
  
  డి. వి. శేషాచార్య
  March 14, 2022 at 9:41 am
  చుట్టూతా ఆవరించి వున్న చీకటిని తిడుతూ కూచోవడం కంటే చేతనైనంతలో ఓ చిరు దీపాన్నైనా వెలిగించకోవడం ఉత్తముల లక్షణం.
  
  Reply
10

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 6:06 pm
Ee episode lo a problems ayina a vidhamuga solve chayya vacchu no mee experience dwara chakkaga vivarincharu.ee samasya naadi kaadu ani vadilaya kuuda dani explain chaysina meeku naa dhanya avadaniki annaya gaaru.
–జయ అలెగ్జాండర్
అమెరికా.

Reply
1. 10.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 6:07 pm
  అమ్మా…
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
11

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 6:12 pm
Dear sir, mee lagane,Neenu kooda,Chinna complaint chesi,success ainanu.when, I am studying at Kakinada (degree)i am against cast feeling of other cast. Once I happened to go to kesanapalli,where I was informed by my cousin,that head master of the school is supporting the same. Taking this opportunity I have addressed a small inland letter to D E O,Kakinada , enlighting some information reg. cast feeling in the high school at Razole , and forgotten about it
And came to Kakinada. After two months when I went to my native place,
My uncle called me and, informed that that d e o, had
Enquired about me,& the head master advised not to support such thing. Since then there is no serious issue from my cousin on the head master. My
Cousin ‘S father is one of the person who felt happy, because of no cast feeling Was shown by the H M. THIS IS
MY OWN EXPERIENCE.

D. CHANDRA SEKHAR (jogam)Vanastalipuram.

Reply
1. 11.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 6:13 pm
  Thank you my dear
  For your wonderful experience.
  
  Reply
12

Bhujanga rao
March 13, 2022 at 7:46 pm
జ్ఞాపకాల పందిరి 101 స్పందిస్తే..సఫలం!! ఇప్సటి పరిస్థితుల్లో సామజిక బాధ్యతను గుర్తు చేస్తూ,ఒక బాధ్యతగా గుర్తించి నాకెందుకులే అనే భావన కలిగినటువంటి వారికి ఒక మంచి సందేశం.మీ ఈ ప్రయత్నం ప్రతి పౌరునికి ఉంటే సమాజానికి ఎంతో తెలియకుండానే మేలు జరుగుతుంది.మంచి విషయాలు అందిస్తున్న మీకు అభినందనలు మరియు ధన్యవాదములు సర్.

Reply
13

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 13, 2022 at 9:20 pm
Absolutely True, well said Brother. 🙏
—Alexender.Nama

Reply
1. 13.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 13, 2022 at 9:22 pm
  Thank you sir.
  
  Reply
14

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 16, 2022 at 8:07 pm
చాలా బాగుంది సర్….
చక్కని విశ్లేషణ.
అభినందనలు.
—అడ్లూరు నరసింహామూర్తి
హన్మకొండ

Reply
1. 14.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 16, 2022 at 8:07 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
15

డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
March 20, 2022 at 4:12 pm
Many a times we feel that it is a waste trying for anything and we also feel that when no body bothers about something why should I.
But just by trying something we don’t loose anything except some effort. In my view we have to try and many times we achieve.

One example I will give you. Glass syringes were used in GDC Hyderabad when HIV was rampant. I asked my senior to write a letter to the principal regarding purchase of disposable syringes and gloves. My senior told me it is a waste trying. I decided to write a letter and to my surprise both were purchased for patients and for all the departments. From that time onwards it was continued.

Then I decided if you want anything you make a try. If you succeed be happy otherwise forget about it.
—-Dr.Manjula
Hyderabad

Reply
1. 15.1
  
  డా.కె.ఎల్.డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్వి డాక్టర్ .ప్రసాద్
  March 20, 2022 at 4:13 pm
  Thank you Doctor garu
  For sharing your wonderful experience
  —–
  
  Reply