Site icon సంచిక – తెలుగు సాహిత్య వేదిక

దుఃఖనది

నంతంగా
కదిలే నీడలు
విశ్రమించని నీడలు
మరణ మృదంగమై వినిపిస్తూ

అదిగో
అప్పుడే
హృదయం ముక్కలై
విరిగిపడుతుంది

దుఃఖం నదిగా పొంగుతుంది
తాళలేక ఆనకట్ట వేయాలనుకుంటావు
కానీ
దుఃఖం
మరింత పొంగుతూ
కథలు కథలుగా
ఆవిష్కృతమవుతూ వుంటాయి
అందులో జీవితం
ఓ చేపపిల్ల ఈదుతూనే వుంటుంది.

Exit mobile version