[‘అమెరికా జనహృదయ సంగీతం- కంట్రీమ్యూజిక్’ అనే ఫీచర్‌లో భాగంగా అలాన్ జాక్సన్ పాడిన ‘ది ఓల్డర్ ఐ గెట్’ అనే పాటని విశ్లేషిస్తున్నారు పి. జ్యోతి.]
- అలాన్ జాక్సన్ – ది ఓల్డర్ ఐ గెట్
- ఆల్బమ్ –వేర్ హావ్ యూ గాన్ (2021)
- రచన – ఆడం రైట్, హేలీ విటర్స్, సారా ఆలిసన్ (2017)
~
జాక్సన్ ఆల్ టైమ్ బెస్ట్ సెల్లింగ్ మ్యూజిక్ ఆర్టిస్ట్‌లలో ఒకరు, ప్రపంచవ్యాప్తంగా ఈయనవి 75 మిలియన్లకు పైగా రికార్డ్‌లు అమ్ముడయ్యాయి. యునైటెడ్ స్టేట్స్‌లోనే 44 మిలియన్లు అమ్ముడయ్యాయి అంటే అమెరికా దేశంలో ఈయనకున్న క్రేజ్ అర్థం చేసుకోవచ్చు. బిల్‌బోర్డ్ టాప్ కంట్రీ ఆల్బమ్‌ల చార్ట్‌లో చేరిన జాక్సన్ 15 టైటిల్స్‌లో, తొమ్మిది బహుళ-ప్లాటినం సర్టిఫికెట్ పొందాయి. అతను రెండు గ్రామీ అవార్డులు, 16 CMA అవార్డులు, 17 ACM అవార్డులు గెలుచుకున్నాడు. 2001లో జార్జియా మ్యూజిక్ హాల్ ఆఫ్ ఫేమ్‌లోకి ప్రవేశించాడు అలాన్.
‘వేర్ హావ్ యు గాన్’ అనేది 2021 లో వచ్చిన జాక్సన్ స్టూడియో ఆల్బమ్. జాక్సన్ ఈ ఆల్బమ్‌లో 15 పాటలను రాశారు. ఇందులో మూడు పాటలను ఆల్బం కన్నా ముందుగానే విడుదల చేశారు. 2017లో ‘ది ఓల్డర్ ఐ గెట్’ సింగిల్, దేశీయ సంగీత శైలి సమకాలీన స్థితిపై జాక్సన్ వ్యాఖ్యానించిన మరో టైటిల్ ట్రాక్, అలాగే ‘యు విల్ ఆల్వేస్ బి మై బేబీ’ అనే ఇంకో పాటను విడుదల చేసారు. అందుకే ఈ ఆల్బమ్ 2021 లో బైటికి వస్తే ‘ది ఓల్డర్ ఐ గెట్’ పాట అంతకు ముందే ప్రజాదరణ పొందింది.
వయసు పెరుగుతున్న కొద్దీ మన మంచి రోజులు తగ్గిపోతున్నాయని చాలా మంది అనుకుంటూ ఉంటారు. జీవితపు మలి సంధ్య వైపు ప్రయాణిస్తున్న వారు జీవితాన్ని అందులోని ఆనందాన్ని కోల్పోతున్నారన్నట్లు, బలహీనపడుతున్నారన్నట్లు ప్రపంచం అభిప్రాయపడుతుంది. కాని ఆలోచిస్తే వయసుతో పాటు వచ్చే జ్ఞానంతో ఇంతకు ముందు కన్నా జీవితాన్ని ఇప్పుడే మనం సరిగ్గా అర్థం చేసుకోగలిగామని, పరిపక్వత పొందామని, యవ్వనంలో మూర్ఖత్వంతోనూ తెలియని తనంతోనూ వ్యవహరించామని మనకు అర్థం అవుతుంది. అంటే ముసలితనం మనిషి జీవితంలో దొరికిన అనుభవాల సారంతో ఉన్నతంగా ఎదిగిన ఓ అద్భుత స్థితి. అందులో ఓ నిండుతనం ఉంటుంది. అది అర్థం చేసుకుంటే యవ్వనంలొ మనకు మనం అవివేకులుగా కనిపిస్తాం. ఈ పాట ముసలితనం పట్ల చాలా మంది దృక్పథాన్ని మార్చేస్తుంది. వృద్ధాప్యాన్ని ఎందుకు ఆస్వాదించాలో, అందులో అందం, ఆనందం ఏంటో అద్భుతంగా వివరించే గీతం ఇది.
The older I get
The more I think
You only get a minute, better live while you’re in it
‘Cause it’s gone in a blink
(నా వయసు పెరుగుతున్న కొద్ది నేను ఎక్కువగా ఆలోచిస్తున్నాను. జీవితం క్షణభంగురమని, అది ఉండగానే జీవించాలని అర్థం చేసుకుంటున్నాను. రెప్పపాటులో ఈ క్షణాలు మాయం అయిపోతాయని తెలుసుకుంటున్నాను.)
జీవితం ఎంత క్షణికమో, మనకు పూర్తిగా అర్థం అయేది వృద్ధాప్యంలోనే. అప్పుడే ప్రతి క్షణాన్ని ఆస్వాదిస్తూ జీవించాలనే ఎరుక మనలో చేరుతుంది. ఆ ఎరుక వచ్చిన తరువాతే జీవితపు విలువ తెలుస్తుంది. మనకు దొరికిన క్షణాలు, మిగిలిన కాలం గొప్పతనం మనకు అర్థమవుతుంది. అర్థవంతమయిన ముగింపు సాధ్యం అవుతుంది. యవ్వనంలో ఇంత అర్థవంతంగా జీవించడం జరగదు కదా..
And the older I get
The truer it is
It’s the people you love, not the money and stuff
That makes you rich
And if they found a fountain of youth
I wouldn’t drink a drop and that’s the truth
Funny how it feels I’m just getting to my best years yet
(వయసు పెరుగుతున్న కొద్ది మనం సత్యానికి దగ్గర అవుతాము. డబ్బు, ఆస్తులు, వస్తువులు కాదు మనం ప్రేమించే వాళ్ళే మనల్ని ధనవంతులుగా మార్చగలరని తెలుసుకుంటాము. ఒకవేళ వాళ్ళకి యవ్వనపు కొలను దొరికినా దాని నుండి ఒక్క చుక్క కూడా నేను తాగను అన్నది నిజం. ఆలోచిస్తే వింతగా అనిపిస్తుంది. నా జీవితంలో మేలైన సంవత్సరాలు నేను ఇప్పుడే బతుకుతున్నాను)
యవ్వనంలో సంపాదన కోసం, పేరు కోసం మనుషులు శ్రమిస్తారు. కాని వయసు పెరిగిన తరువాతే అవేవీ తమకు నిజంగా ఆనందాన్ని ఇవ్వవని, తాము ప్రేమించే మనుషులే సంతృప్తిని మోసుకు వస్తారని అర్థం చేసుకుంటారు. జీవితం పట్ల వారి దృక్పథం మారిపోతుంది. వస్తువులను వదిలి మనుషులకు చేరువ అవాలనే కోరిక మొదలవుతుంది. అప్పుడే జీవితానికి పరిపూర్ణత ఏంటో అర్థం అయి ఆ దిశగా బతికే ప్రయత్నం మొదలవుతుంది.
అందుకే యవ్వనపు కొలనును ఎవరైనా కనుగొని అందులో నీటిని తాగి యవ్వనాన్ని మరోసారి పొందే అవకాశాన్ని కలిగించినా తాను ఆ పని చేయనని, ఆ రోజులన్నీ మూర్ఖపు రోజులని, అదో మాయా ప్రపంచం అని, మాయ అనే పొరను వదిలించుకుని జీవించగలిగే ఈ కాలమే తనకు నిజమైన సంతృప్తిని మిగులుస్తుందని అర్థం అయిందని అంటున్నాడు అలాన్. జీవితంలో ఈ చరమాంకమే ఉత్తమమైనదని తనకు అర్థం అయిందని. ఎంత వింతగా తన ఆలోచన మారిందో కదా అని తానే ఆశ్చర్యపోతున్నాడు.
The older I get
The fewer friends I have
But you don’t need a lot when the ones that you got
Have always got your back
And the older I get
The better I am
At knowing when to give
And when to just not give a damn
And if they found a fountain of youth
I wouldn’t drink a drop and that’s the truth
Funny how it feels I’m just getting to my best years yet
(వయసు పెరిగిన కొద్దీ నా స్నేహితులు తగ్గిపోతున్నారు. అయినా మనకున్న ఆ కొద్ది మిత్రులే మనల్ని అంటిపెట్టుకుని ఉంటే ఇక ఇతరుల అవసరం లేదని మనకు అర్థం అవుతుంది. వయసుతో పాటు నాకు పరిపక్వత చేకూరింది. ముందు కన్నా నేను ఇప్పుడు ఇంకా ఉన్నతంగా మారుతున్నాను. ఎప్పుడు ఇవ్వాలో, ఎప్పుడు ఇతరులని పట్టించుకోవడం మానేయాలో, నాకు ఇప్పుడే అర్థం అవుతుంది. అందుకే యవ్వనపు కొలను దొరికినా దాని నుండి ఓ చుక్క కూడా నేను ఇప్పుడు తాగనన్నది నిజం. నా జీవితంలో అతి గొప్ప రోజులు ఇవే. నేను ఇప్పుడే నిజంగా అర్థవంతంగా జీవిస్తున్నాను)
యవ్వనంలో ఎవరెవరినో కలవాలని కోరిక కలుగుతుంది. మనకు సరిపడ్డా, సరిపడకపోయినా కొత్త స్నేహాలను ఉత్సాహంగా చేసుకుంటాం. వాటి కోసం తపిస్తాం. మన చుట్టూ ఉన్న వారి కన్నా కొత్త వారిపై మోజు పెరుగుతుంది. వారి స్నేహం కోసం అత్యుత్సాహం చూపిస్తూ మనల్ని ప్రేమిస్తున్న వారిని నిర్లక్ష్యం చేస్తాం. అర్థం కాని వేవో అందుకోవాలని ఆశపడతాం. కాని వయసు పెరిగిన కొద్దీ మనది మృగతృష్ణ అని, కస్తూరి కోసం జింక వెతుకుతున్నట్లు మూర్ఖంగా ఎక్కడో వెతుకులాడుతూ జీవితాన్ని వ్యర్థం చేసుకున్నామని అనిపిస్తుంది. వయసుతో వచ్చి చేరే నిలకడ మన ఆలోచనలోకి పాకి మనకున్న ఆ కొందరు స్నేహితులే మనలను పూర్తిగా తెలుసుకున్న మిత్రులని. వాళ్లు మన పక్కనుండగా కొత్త స్నేహాల అవసరం ఏంటనే ఆలోచన కలుగుతుంది. అప్పుడు నిజమైన స్నేహ పరంపర మొదలవుతుంది. స్నేహాన్ని పూర్తిగా ఆస్వాదించడంలోని ఆనందం అనుభవంలోకి వస్తుంది.
వయసు పెరిగిన తరువాతే కదా ఎవరిని ఎంత వరకు ఉంచాలో, ఎవరిని దగ్గరకు రానివ్వాలో అర్థం అయెది. అప్పుడే కదా పరిధులను నిర్మించుకోవడం లోని శక్తి అవగాహనకు వచ్చేది. అప్పుడే ఎవరికి ఎంత విలువ ఇవ్వాలో, ఎన్నిటిని వదిలివేసి, దులిపేసుకుని ముందుకు సాగాలో అర్థం అవుతుంది. ప్రతి దానికి స్పందించడం మానేసి మనం ఎవరికి, దేనికి విలువ ఇవ్వాలో అవగాహనకు వస్తుంది. నిజంగా ఈ మలిసంధ్య ఎంత గొప్ప జ్ఞానాన్ని మోసుకొస్తుంది, దీన్ని వదిలి మూర్ఖపు యవ్వనాన్ని మరోసారి కోరుకోగలమా?
The older I get
And I don’t mind all the lines
From all the times I’ve laughed and cried
Souvenirs and little signs of the life I’ve lived
(వయసు పెరిగే కొద్ది ముఖంపై కైపించే రేఖలను పట్టించుకోవలసిన అవసరం లేదని అర్థం అవుతుంది. నా జీవితంలో నా నవ్వులకు ఏడుపుకు ఇవి గుర్తులని అర్థం అవుతుంది. నేను జీవించానన్న దానికి ఇవి రుజువులని, స్మారకాలని తెలుసుకుంటాను)
జీవితం అర్థం అయ్యాక అందం కోసం తపన, ఎవరినో ఆకర్షించాలనే కోరిక ఉండవు. ఎంత బరువు దిగిపోతుందో కదా. జీవితం ఎంత తేలిక అయిపోతుందో. పైగా మన ముఖంపై పడే గీతలు, ఆ ముడతలు, మన జీవితంలోని ఆనంద దుఖాలకు గుర్తులని అర్థం అయ్యాక వాటిపై గౌరవం పెరుగుతుంది. పరిపక్వతతో నిండిన మోముపై ఈ రేఖలు, తలలో ఆ తెల్ల వెంట్రుకలు గౌరవాన్ని తీసుకొస్తాయి. యవ్వనంలోని అందంలోని అపరిపక్వత అప్పుడు అర్థం అయి మనల్ని మనం నిజంగా ప్రేమించుకోవడం మొదలెడతాం.
The older I get
The longer I pray
I don’t know why, I guess that I’ve
Got more to say
And the older I get
The more thankful I feel
For the life I’ve had and all the life I’m living still
(వయసు పెరిగిన కొద్దీ నేను ప్రార్ధించే సమయం పెరుగుతుంది. ఎందుకో తెలియదు కాని ఇతరులకు చెప్పవలసిన విషయాలు కూడా నాలో పెరుగుతూ ఉంటాయి. వయసు పెరిగిన కొద్దీ జీవితంపై కృతజ్ఞత పెరుగుతుంది. నేను గడిపిన జీవితానికి నాకు మిగిలి ఉన్న రోజులకు ఆ విధాతకు ధన్యవాదాలు అర్పించాలని అర్థం అవుతుంది)
వృద్ధాప్యం ఆ దైవానికి మనలను దగ్గర చేస్తుంది. ప్రార్థించే సమయం పెరుగుతుంది. అందులో మనల్ని మనం తెలుసుకుంటాం. నిజమైన శక్తిని, ప్రేమను చేరే ప్రయత్నం చేస్తాం. అలాగే పంచుకోవలసిన విషయాలు, మన అనుభవాల నుండి మనం నేర్చుకున్న పాఠాలు, ఈ ప్రపంచానికి ఇచ్చి వెళ్ళే విషయాల సంఖ్య పెరుగుతూ ఉంటుంది. అంటే ఇతరులకు ఇచ్చే ధనం మన దగ్గర పోగవుతూ ఉంటుంది. యవ్వనం తీసుకోవడం గురించి ఆలోచిస్తే, వృద్ధాప్యం ఇవ్వడం గురించి ఆలోచిస్తుంది. అంటే ఇతరులకు ఇచ్చే, ఇవ్వగలిగే స్థితిలోకి మనలను తీసుకొచ్చేది ఈ వృద్ధాప్యమే. అందుకే దైవం పట్ల కృతజ్ఞత పెరుగుతుంది. జీవితం మనకు ఇచ్చిన అదృష్టం అర్థం అయి మనకు దక్కిన వాటి విలువ పూర్తిగా అర్థం చేసుకుని, మిగిలిన క్షణాలను పూర్తిగా ఆస్వాదించే అవకాశం కలుగుతుంది. జీవితానికి సంపూర్ణత లభిస్తుంది.
అందుకే యవ్వనాన్ని కాదు కోరుకోవలసింది, వృద్ధాప్యంలోని నిండుతనాన్ని అర్థం చేసుకుని ఆస్వాదించగలిగే జ్ఞానాన్ని మనిషి అందుకోవాలి. అప్పుడు మనిషి నిజమైన విజేతగా నిలుస్తాడు.
ఈ పాటను అలాన్ తన గంభీరమైన గొంతుతో ఆలాపించిన విధానం చాలా బావుంటుంది. జీవితాన్ని ఎలా చూడాలో నేర్పించే ఈ గీతం కొద్దిగా ఇంగ్లీషు తెలిసిన వారికి కూడా అర్థం అయి ఎప్పటికీ గుర్తుండిపోతుంది.
And if they found a fountain of youth
I wouldn’t drink a drop and that’s the truth
Funny how it feels I’m just getting to my best years yet
ఈ వాక్యాలు నాకు చాలా ఇష్టం. నా వరకు ఇప్పుడే నా జీవితంలో మంచి రోజులు మొదలయ్యాయి. మళ్ళీ ఆ పాత యవ్వనపు కాలాన్ని మాత్రం మళ్ళీ ఆ దైవం ఇవ్వజూపినా నేను అందుకోను. అదో మాయా ప్రపంచం, మాయలో కొట్టుకున్న జీవితం అది. దాన్నిదాటి ఈ స్థితికి రావడానికి ఎంత కష్టపడ్డానో. అందుకే ఈ రోజులే నాకు ఇష్టం. ముఖంపై ముడతలు మొదలయినా, పరిగెత్తే శక్తి తగ్గుతున్నా, కళ్ళకు చత్వారంతో కళ్ళ జోడు వచ్చినా, ఈ రోజులే నాకు మరీ మరీ ఇష్టం.
ఈ పాటని యూట్యూబ్‍లో ఈ లింక్‍లో వినవచ్చు.
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
