[ప్రసిద్ధ రచయిత శ్రీధర గారు అందిస్తున్న ఫీచర్ ‘చిరుజల్లు’.]
చిలకా – గోరింక
ఎప్పుడైనా పార్టీలకు గానీ, ఫంక్షన్స్‌కు గాని వెళ్లినప్పుడు రకరకాల జంటలు మనకు కనిపిస్తుంటాయి. ఆ జంటలను చూసినప్పుడు వెంటనే కంటికి కనిపించని దేవుడు గుర్తొస్తాడు. ఆహాహా, ఎలాంటి వాళ్లకు ఎలాంటి వాళ్లను, ఆ నాలుగు ముఖముల వాడు పతులందు, సతులంచు జత చేస్తాడో గద – అని ఆశ్చర్యం వేస్తుంది.
ఎక్కడో ఒక చోట అందచందాలు, తెలివితేటలు, మంచి చెడుల విషయంలో ఒకరితో సరితూగేవారిని జత చేస్తాడు. అటువంటి వాళ్లను చూడ ముచ్చటగా ఉంటుంది. వాళ్లు ఏం చెప్పినా, ఏం చేసినా మెచ్చుకునేలా ఉంటుంది. అయితే అలాంటి చిలకా గోరింకలు చాలా అరుదుగానే కనిపిస్తారు.
ఇన్ని కోట్ల మందిలో ఎవరి అందం వారిదే. ఇవన్నీ దేవుడు చేసిన బొమ్మలు. ఉన్న తమాషా అంతా ఎటువంటి వాళ్లకు అటువంటి వాళ్లే జత కూడటంలోనే ఉంది.
ఒకాయన సన్నగా, పొడుగ్గా ఉంటాడు. పొట్ట కొంచెం లోపలికి పోయి, మెడ కొంచెం ముందుకు పొడుచుకు వచ్చింది. సరిగ్గా చెప్పాలంటే మధ్యలో అరగదీసిన గంధం చెక్కలా ఉంటాడు. ఆయన భార్య మాత్రం చాలా త్రిపుర సుందరి. మనిషి కూడా పేరుకు తగినట్లే ముగ్గురి మనుష్యులతో తులతూగుతుంది. కొంచెం పొట్టి. మెడ కుదించుకుపోయి, అసలు కనిపించదు, సరిగ్గా చెప్పాలంటే కుదేసిన బియ్యం బస్తాలా ఉంటుంది. ఆ అరగదీసిన గంధం చెక్కకు, ఈ బియ్యం బస్తాను జత చేసిన బ్రహ్మదేవుడిని ఏమనాలి? ‘హాథీ మేరీ సాథీ’ అని కుర్రవెధవలు కామెంట్ చేస్తుంటారు గానీ, దేవుడిచ్చిన రూపురేఖలకు మనమేం చేయగలమని వాళ్లను సమర్థించేవాళ్లు అంటుంటారు.
ఇంకొక ఆది దంపతులను చూస్తే, వీళ్లకు రివర్స్‌లో ఉంటారు వాళ్లు. ఆయన పొట్టిగా పిప్పళ్ల బస్తాలా ఉండి, నడుస్తుంటే గుండ్రాయికి కాళ్లు వచ్చి గుణగుణ నడిచెన్ అన్నట్లు ఉంటాడు. ఆమె సన్నగా, పొడుగ్గా, జెండా కర్రలా ఉంటుంది. “ఏమిటి మామయ్యా, అత్తయ్య అన్నం తినటం లేదా?” అని అడిగితే, “తినకపోవటమేమిటి? ఆమె తినగా మిగిలితేనే గదా నేనా మెతుకు నోట్లో వేసుకుంటున్నాను” అంటాడు. ఆకారాలదేం ఉంది గానీ, సాకార, సామీప్య, సాన్నిధ్యం దగ్గర కొచ్చేటప్పటికీ, వాళ్లది ఎంతో అన్యోన్యమైన దాంపత్యం. సతి మాట జవదాటి ఎరుగడీ పురుషోత్తముడు.
కమల అచ్చం ఎర్రకమలంలాగే ఎంతో అందంగా ఉంటుంది. ఆమె మీద నుంచి చూపు మళ్లించటం సాధ్యం కాదు. మళ్లించినా మళ్లీ తల అటే అప్రయత్నంగా తిరుగుతుంటుంది. “నిన్ను కనుగొంటి, కన్నుల పండుగగా, పావనమయ్యె నా జపంబు, తపంబు” అంటూ కవితావేశంతో అనేవాళ్లూ ఉంటారు. ఇక ఆమె ముసిముసి నగవులు, మురిపెంబు నడకలు, నిలువెల్ల మోహంబులు ఆమె సొత్తు. “మగడిని గాకున్న మానె, మారు మగడైన చాలు ఈ జన్మధన్యంబగు” అని ఆతురత పడే మగవారూ ఉన్నారు. ఇలాంటి లలనామణికి దొరికిన నిజభర్త పొట్టిగా, నల్లగా, బొగ్గుల బస్తాలా మసి బారినట్లు ఉంటాడు. ఈ కాకి ముక్కుకు ఆ దొండపండు ఎలా చిక్కిందంటే, ఒకరికి ఖేదం, ఒకరికి మోదం, సకలము తెలిసిన ఆ పైవాడికి ఆదే వినోదము.
ఇంకో జంటది చాలా చిత్రమైన కధ. మొదట్లో అతనికి దేవానంద్ క్రాప్ ఉండేది. మనిషి కూడా మామిడి పండులా కంటికి ఇంపుగానే ఉంటాడు. హీరోలా ఉన్న అతన్ని చూసి, వెనక్కి, వెనక్కి తిరిగి చూసి, పడిపోయే వాళ్లు చాలా మంది అమ్మాయిలు. అరుణ కూడా అలాగే. బొక్కబోర్లాపడి, భూమాతకు సాష్టాంగపడి లేచి దుమ్ము దులుపుకుని, బార్ బీర్ మంటూ దుమ్ముదులిపేలా పెళ్లి చేసుకుంది. తీరా అయిదేళ్లు అలా గడవక ముందే దేవానంద్ క్రాఫ్ కాస్తా, పోయింది. ఆమె ఆశలన్నీ అతని కేశాలతోనే రాలి పోయినయి. చూస్తుండగానే బట్టతల వచ్చేసింది. ఇపుడు అతనితో బయటకు రాలేక, లోపలే ఉండలేక, లోలోపలే కుమిలిపోతూ, కట్టుకున్న మేడలన్నీ కళ్ల ముందే పేక మేడల్లా కూలిపోతే, ‘ఇది మోసమే’ అంటూ పిచ్చిదానిలా గొణుక్కుంటోంది.
“మీ ఆయన చాలా వయస్సు ఉన్నవాడిలా కనిపిస్తున్నాడు. నువ్వేమో చిన్న పిల్లలా ఉన్నావు. ఆయనకు రెండో సంబంధమా?” అని మామ్మ గారు అడిగితే “ఏమో, ఆయనకు ఎన్ని సంబంధాలున్నాయో, నాకూ తెలియదు” అని తనకు తనే చెప్పుకుంటోంది. పాత దేవానంద్ ఫొటో దగ్గర పెట్టుకుని విషాదగీతాలన్నీ ఒకటి తరువాత ఒకటి పాడుకుంటోంది.
ఇంకో జంట ఉంది. ఆమె ఒట్టి పిసినారి. గట్టిగా ఒక అరటిపండు అయినా కొనుక్కని తినదు. “కూర్చుని తింటే, కొండలైనా కరిగి పోతాయి. ఇవాళ నాలుగు రాళ్లు సంపాదిస్తున్నాం గదా అని దుబారా చేస్తే, రేపు చేతిలో చిల్లి గవ్వ లేక, ఎవరి ముందు అయినా చెయ్యి చాచాల్సి రావచ్చు. అందుకుని దీపం ఉండగానే, ఇల్లు చక్కబెట్టు కాపాలి. పైసాపైసా కూడబెట్టాలి, చినుకూ, చినుకూ కలిస్తేనే కదా, పెను తుఫాను అయ్యేది” అని రూపాయి బిళ్ళను కొంగున మూడేసి ముళ్లు దాచిపెడుతుంది. ఇక శ్రీవారి లీలలు చెప్పనలవి కాదు. అనంతం. లేని అలవాటు లేదు. సిగరెట్లు, మందు, అమ్మాయిలు.. ఉండవల్సినవన్నీ ఉన్నాయి. పైగా అంటాడు “ఆరుద్ర ఏమన్నాడు? ‘భూమ్మీద సుఖపడితే తప్పు లేదురా’ అన్నాడు. ఇంకా ఏమన్నాడు ‘అసలే చిన్నది జీవితం, ఇంకా చిన్నది యవ్వనం’ అని అన్నాడు. ఇప్పుడు తిని తాగకపోతే జీవితాన్ని అనుభవించక పోతే, ఎందుకు నూరేళ్లు బతకటం. కాకిలా కలకాలం బతకటం కన్నా హంసలా అయిదు పదేళ్లు బలికినా చాలు్” అని జీవన వేదాన్ని వల్లిస్తాడు. ఆ పీనాసి భార్యకు, ఈ జల్సాల భర్తను జతచేసి నందుకు, ‘అయ్యయ్యో బ్రహ్మయ్య, అన్యాయం చేశావయ్యా’ అని పాడుకోవల్సిందే.
అయితే ప్రపంచం అంతా ఇంతేనని అనుకుంటే, పొరపాటే. భర్తను, భార్య, భార్యను భర్త ఆదుకుంటూ, జీవితాలను సఫలం చేసుకునేవారు ఉన్నారు. ప్రతి మగవాడి విజయం వెనుకా ఒక స్త్రీ ఉంటుంది – అని అంటున్న మాటే భార్య ప్రోత్సాహం, సహకారం లేనిచే మగవాడు ఏమీ సాధించలేడు.
నాధానియోల్ హాత్రోన్ అనే అమెరికన్ రచయితకు భార్య సహకారం లేకపోతే, రచయిత కాగలిగేవాడే కాదు. అతను అనామకుడిగానే ఉన్నప్పుడే, అతన్ని రాయమని ఆమె ప్రోత్సహించేది. ఇంతలో ఆయన ఉద్యోగం పోయింది. రోజులు గడవడం ఎలా ఆయన దిగులు పడితే, బోలెడంత తీరిక దొరికింది గదా – అని ఆయన భార్య సోఫియా సంతోషించింది. మంచి నవల రాయమని కాగితం కలం భర్త ముందు పెట్టింది. “మరి రోజూ భోజనం మాటేమిటి?” అని అడిగాడు.
“మీ సామర్థ్యం నాకు తెల్సు. మీ చేత శలవు పెట్టించి మంచి రచనలు రాయించాలని అనుకుంటున్నాను. ఈ కోరికతోనే కొంతకాలం నుంచి పొదుపుచేసి కొంత మిగిల్చాను. ఏడాది డాకా తిండికేం ఫర్వాలేదు” అంటూ ఆమె ప్రోత్సహించింది. ఆమె సహకారం వల్లనే ఆయన ‘ది స్కార్లెట్ లెటర్’ అనే అద్భుతమైన నవల సాహితీ లోకానికి అందించి, సాహితీలోకంలో చిరస్థాయిగా నిలిచిపోయాడు.
శ్రీధర పేరుపొందిన కథ, నవలా రచయిత. అత్యంత చమత్కార భరితమైన సంభాషణలతో అందమైన రచనలు చేసే శ్రీధర ఇటీవల “ఇచ్చట జూదమాడంగరాదు” అనే నవలను ప్రచురించారు.