[బాలబాలికల కోసం ‘అపార్థం’ అనే కథ అందిస్తున్నారు కంచనపల్లి వెంకట కృష్ణారావు.]
రుద్రయ్య అనేక పక్షులను, జంతువులను, కోళ్ళను, పావురాలను పెంచుతున్నాడు.
ఇలా జంతవులను పక్షులను ప్రేమించే మంచి మనసు ఉన్నా రుద్రయ్య కోపిష్టి, అనాలోచితపరుడు. రుద్రయ్య ఇంటి పక్కన శాంతమూర్తి కూడా కొన్ని కోళ్ళు, రామ చిలుకలు పెంచుకుంటున్నాడు. అతనితో రుద్రయ్యకు మంచి స్నేహమే ఉంది. అనేక విషయాలలో రుద్రయ్యకు శాంతమూర్తి సహాయం చేసాడు.
ఒకరోజు రుద్రయ్యకు పొలంలో చాలా పని ఉండి కోళ్ళను ఓ పెద్దగంప కింద పెట్టి వెళ్ళాడు. పొలం పనులు చూసుకుని వచ్చేటప్పటికి చాలా ఆలస్యం అయింది. ఇంటికి వచ్చిన రుద్రయ్య గంప ఎత్తి కోళ్ళను చూస్తే ఒక కోడిపెట్ట కనబడలేదు. ఎంత వెతికినా కనబడలేదు! గట్టిగా గంప పెట్టినా గుడ్లు పెట్టే కోడిపెట్ట ఏమయిందోనని రుద్రయ్య తెగ బాధపడిపోయాడు.
పొద్దున్నే ఎక్కడయినా కనబడుతుందేమో అని ఇంటి బయటకు వచ్చి చూస్తే సరిగ్గా శాంతమూర్తి ఇంటి ప్రహరీ గోడవద్ద కోడి ఈకలు కనబడ్డాయి. అప్పుడే శాంతమూర్తి ఇంటినుండి కోడిపులుసు వాసన ఘుమఘమ లాడుతూ రాసాగింది, అంతే రుద్రయ్యలో కోపం కట్టలు తెంచుకుంది! వెంటనే “శాంతమూర్తి శాంతమూర్తి” అని కేకలు వేసి శాంతమూర్తిని పిలిచాడు.
‘ఎందుకబ్బా ఇట్టా బయట నిలుచుని అరుస్తున్నాడు’ అని బయటకువచ్చాడు శాంతమూర్తి.
“నా కోడిని కోసుకుని పులుసు చేసుకున్నావా?” అని కర్కశంగా అందరు వినేటట్టు తన కోపాన్ని ప్రదర్శించాడు రుద్రయ్య.
శాంతమూర్తి ఆశ్చర్యపోయి, “నీ కోడి నేను తీసుకోవడమేమిటి? దానితో పులుసు వండుకోవడమేమిటి? నా కోడితోనే పులుసు వండుకున్నాము” శాంతంగా చెప్పాడు శాంతమూర్తి.
“అదిగో కోడి ఈకలు, నీ ఇంట్లోంచి పులుసు వాసన ఈ ఆధారాలు చాలవా?” అని తన కోపాన్ని ప్రదర్శించసాగాడు రుద్రయ్య.
రుద్రయ్య కోపిష్టి అని తెలిసిన శాంతమూర్తి ‘ఏం చెప్పాలా’ అని ఆలోచిస్తున్నాడు.
ఇంతలో రుద్రయ్య తర్వాత మూడో ఇంట్లోని సుధాకరం కోడిని పట్టుకుని రుద్రయ్య శాంతమూర్తిల వద్దకు పరుగున వచ్చాడు.
“ఇదిగో రుద్రయ్యా ఇది నీ కోడి” అంటూ చిరునవ్వుతో చూపాడు.
ఈసారి రుద్రయ్య, శాంతమూర్తి ఆశ్చర్యపోయారు!
“రుద్రయ్యా శాంతమూర్తిని అరవకు, నీ కోడిని ఎవరూ ఎత్తుక పోలేదు. ఇది ఎలాగో నీ ఇంట్లోంచి బయటకు వచ్చి రోడ్డులో పురుగులూ తింటుంటే ఒక వీధి కుక్క దీనిని వెంబడించి చంపాలని చూసింది. నేను దానిని తరిమి కోడిని మా ఇంట్లో గంప కింద దాచి కాపాడాను. ముఖ్యమైన పనిమీద పక్క ఊరికి వెళ్ళి ఇప్పుడే వచ్చాను. నీవు శాంతమూర్తితో అరుపులతో గొడవ పడటం విని వెంటనే నీ కోడిని నీకు అప్పగించాలని పరుగున వచ్చాను” అని చెప్పి రుద్రయ్యకు కోడిని ఇచ్చాడు.
అపరాధ భావంతో రుద్రయ్య తల వంచుకన్నాడు.
“చూడు రుద్రయ్యా, మనం స్నేహితులం. నీ కోడిని నేను ఎందుకు దొంగలించి పులుసు చేసుకుంటాను? ఏది జరిగినా కొంచెం సేపు కూర్చుని ప్రశాంతంగా ఆలోచించాలి. అంతేకాని ఏదో ఊహించుకుని కోపాలు, అబాంఢాలు ప్రదర్శించరాదు. తన కోపమే తన శత్రువు అని వినలేదా? ఆలోచించు” అన్నాడు శాంతమూర్తి.
“నన్ను క్షమించు శాంతమూర్తి. నాకు కోపం, తొందర ఎక్కువ. ఇక మీదట మనం మంచి స్నేహితులుగానే ఉందాం, అదీ గాక నేను ఈ రోజు నుండి కోపాన్ని పూర్తిగా తగ్గించుకోవాలనుకొంటున్నాను” చెప్పాడు రుద్రయ్య.
“సంతోషం, నీ సంగతి తెలిసిందే కదా! నీ మీద నాకు కోపం ఏమీ లేదు” శాంతమూర్తి అన్నాడు.
ఇద్దరి మాటలు విని సుధాకరం కూడా ఎంతో సంతోషించాడు.
