అనుకున్నామని..!

[నేడు విస్తృతంగా ప్రసారమవుతున్న యూట్యూబ్ విడియోల మీద వ్యాఖ్య అందిస్తున్నారు శ్రీ అనిల్ ప్రసాద్ లింగం.]

రిమోటుతో విహరిస్తుండగా ఒక ప్రచార చిత్రం నన్నాకర్షించింది. ‘ఇన్నేళ్ళలో మొట్టమొదటి ఇంటర్వ్యూ. నానుడికి ఇంకో వైపు’ అని పెద్ద అక్షరాలతో రాసి, మాపుపట్టిన తెల్లటి కుందేలొకటి, కళ్ళజోడు పెట్టుకొని ఉన్నా ఫోటో, కింద ‘అసలారోజేం జరిగింది?’ అని రాసుంది. నాణానికి మరో వైపు విన్నాను, సామెతలు ఒకదానికొకటి వ్యతిరేకంగా ఉంటాయని కూడ తెలుసు కానీ ఈ ‘ఇంకో వైపేంటో’ అర్ధం కాలేదు. అదీకాక ఆ కుందేలును నేనెప్పుడూ చూడలేదు. అందుకే ఆసక్తిగా ఆ అంగుష్టనఖమును (thumbnail) ఒత్తితిని.

“నా ఛానల్ని ఆదరిస్తున్న ప్రేక్షకులందరికీ నమస్సులు. మొన్న పండక్కి మా మామయ్య వాళ్ళ ఊరెళ్ళాను. అక్కడ నేనొక అద్భుతాన్ని చూసాను. అవును నిజం, మీరు కూడా చూస్తేగానీ నమ్మలేని నిజం. నేనింతవరకూ ఎందరో సెలబ్రిటీలని ఇంటర్వ్యూ(*) చేసాను (దేశానికేదో మేలు చేసినట్టు మొఖం పెట్టి.) కానీ ఈ రోజు నేను మీ ముందుకు తీసుకొచ్చింది మాత్రం చరిత్రలో నిలిచిపోయినటువంటి వారిని. యెస్.. నేనిలాగే మరెందరో మహానుభావులని వెలికి తీసుకురావాలని మీరనుకుంటే, నా ఛానల్ని తప్పకుండా లైక్ చేసి, సబ్‌స్క్రయిబ్(*) చేసుకోవాలనికోరుతున్నా.(అది ఆడరో, అభ్యర్థనో అర్థం కాలేదు నాకు).

“ఇంకా ఆలస్యం చెయ్యకుండా మన స్పెషల్ గెస్టుని(*) కలిసేద్దామా?” అని మొదలు పెట్టాడు కుర్ర యాంకరు(*).

“మీకు మీ తల్లితండ్రులు చెప్పుంటారు, ఫ్రెండ్స్ లేక స్కూల్లో టీచర్లూ (*) ఎన్నో సార్లూ సలహాగా అడ్వైజ్(*) ఇచ్చున్టారు. మీరు కూడా ఎన్నో సార్లు ఈ ప్రొవెర్బ్‌ని (*) వాడుంటారు. అదేమంటే, ‘స్లో అండ్ స్టడీ విన్స్ ది రేస్’(*). అందరికీ తెల్సుకదా, మన తెలుగులో అయితే ‘నిదానమే ప్రదాన’మని సింపుల్గా(*) చెప్పొచ్చన్నమాట. జీవితంలో ఈ వాక్యం ఎంత అవసరమో నేను మీకు చెప్పనవసరం లేదు కదా. ఇప్పుడసలు ఈ మాట పుట్టడానికి ముఖ్య కారణమైనటువంటి కుందేలు – ఆ రేసులో (*) పాల్గొని, కాస్త విశ్రమించి, ఓడీ, తన జాతికి అపఖ్యాతిని తీసుకొచ్చి, ఇలా చెయ్యకూడదనే ఒక ఎక్ససాంపుల్ (*) మనకందరికీ ఇచ్చినటువంటి అదే ఒరిజినల్(*) కుందేలు ఇప్పుడు మన ముందుంది. వారినడిగి మరిన్ని విషయాలు తెల్సుకుందాం.” అని లేచి పుష్పగుచ్చాన్ని కాస్త నలతగా (ముసలి కుందేలుని ఎలా వర్ణించాలో నాకు తెలీదు మరి) కుర్చీలో కూర్చునున్నా కుందేలుకు ఇచ్చి, ఎదురుగా తానూ కూర్చొని ప్రారంభించాడు.

“చెప్పానుకదా పండక్కి ఊరెళ్ళితే, అక్కడ ఓ వయసైపోయిన కుందేలు హాపింగ్ (*) చేస్తూ కనపడింది. కుందేళ్ళకి హాపింగ్ కొత్త కాదుగానీ, ఆ వయసులో అంత శ్రమ తీసుకొని, కసిగా ప్రాక్టీసు(*) చేస్తుండడం నాకు ఆశ్చర్యం కలిగించింది. వెంటనే మన ఛానల్ ద్వారా వారిని మీకు పరిచయం చేద్దామని తీసుకొచ్చాను. నమస్కారమండీ. ముందుగా మీ గురించి చెప్పండీ. అసలు ఆ రేసుకు మీరెందుకు వెళ్లాల్సొచ్చింది?”

వెనుక కాళ్ళు కుర్చీ మీదనుంచీ కింద పెట్టి, నడుం వెనక్కి ఆన్చి, ముందు చిన్న కాళ్ళు రెండూ జోడించి, “అందరికీ వందనాలండీ. నేను అడవిలో చాలా మంచి కుటుంబంలో పుట్టానండీ. మాకు ఈ గెంతడమే జీవితమండీ, కాబట్టి చిన్నప్పుడే ఇంట్లో మంచి టీచెర్ని(*) పెట్టి శిక్షణ ఇప్పించారండీ. ఆ కాలంలో నేను మా జాతిలోనే అత్యంత వేగవంతమైన కుందేలునండీ. అడవి పోటీలనింటిలో నేనే విజేతని. బాగా డబ్బూ, మంచి పేరు, చక్కటి సంసారం ఇదే నా ప్రపంచం. అలాటి టైములో ఒకసారి నాకూ, తాబేలుకీ పోటీ పడింది. అది నా జీవితాన్ని నాశనం చేసింది.” అని తన కథ చెప్పనారంభించింది.

“అది మొదటిసారా మీరిద్దరూ పోటీ పడటం?”

“లేదమ్మా. ఎప్పుడూ ఎక్కడో అక్కడ ఇలాటివి జరుగుతూనే ఉండేవి. ఇది మాకు మామూలే. అలాగే ఆ రోజూ..”

చెయ్యి ఎత్తి, “మీకు గుర్తుందా అండీ మీతో పరుగెత్తిన ఆ తాబేలూ, అసలు ఆ రోజు గురించిన మీ జ్ఞాపకాలూ, కొంచెం ఫుటేజ్ (*) ఎక్కువ వచ్చేలాగ వివరించి (సాగదీసి) చెప్పండి” అని చెప్పాడు కుర్రాడు.

“అన్నీ గుర్తేనమ్మా. ఆ తాబేలుకు అది రెండోదో, మూడోదో పోటీ అంతే. పేర్లొద్దులేమ్మా, నేను అప్పటికే కొన్ని వందల పరుగు పందాలు గెలిచాను. ఉదయాన్నే పరుగు ప్రారంభం అయ్యింది. నేను ఎప్పటిలాగే తయారయ్యి వెళ్ళాను. అంతా సవ్యంగా సాగుతుండగా నాకు కొంచెం నీరసం అనిపించింది.” అంతే అక్కడికి ఆ చిత్రం స్తంభించి, ఆకాశవాణి (వాయిస్ ఓవర్) మొదలయ్యింది. చరిత్రలో నిలిచిపోయిన ఆనాటి పోటీలో అప్పుడేం జరిగింది. ఆ తర్వాతి పర్యవసానాలు నెక్స్ట్ (*) ఎపిసోడులో(*).

ఇది నాకు అవసరమా అని మనసు గద్దిస్తుంది, గానీ అసలారోజు ఏమి జరిగి ఈ పెద్ద కుందేలు ఓడిపోయిందో తెలుసుకోవాలన్న ఆసక్తి కూడా అంతే లెవెల్లో కలుగుతుంది. తెలుసుకొని నేను చేసేదేంటో కూడా నాకు తెలీదు. నేనిలా ఆలోచిస్తుండగానే సొంతాట (ఆటోప్లే) ద్వారా తర్వాతి భాగం మొదలయ్యిపోయింది.

ప్రారంభపు సోది, పునశ్చరణ అయ్యాక మళ్ళీ కార్యక్రమం మొదలయ్యింది.

“అప్పటికే నేను కొన్ని కిలోమీటర్ల ముందున్నాను. గెలిచాక రెస్టు తీసుకుంటే బావుండేది, కానీ ఒళ్ళు అలిసినప్పుడే కాస్త రిలీఫ్ ఇస్తే వెంటనే పుంజుకోవచ్చనే పిచ్చి ఆలోచనతో కాసేపు చెట్టుకింద చతికిలపడ్డాను. అదే నేను జీవితంలో చేసిన పెద్ద తప్పయింది.” కుందేలు కంట కనీళ్ళు కారాయి. వెనుకగా నీరసపు సంగీతం మోగింది. ఛానల్ కుర్రాడు చేతి రుమాలు, మంచినీళ్లిచ్చి సేదదీర్చాడు. కాసేపటి తరవాత మళ్ళీ మొదలెట్టారు.

“అది ఏ చెట్టో మీకు గుర్తుందా, అంతలా నిద్ర పట్టేసేలా ఆ చెట్టుకింద ఏమన్నా ఉందా. అక్కడినుంచీ ఎండింగ్ (*) ఎంత దూరముంటుందీ, మీరు అసలు ఎప్పటికి ఆ రేసు(*) ముగించారు?” అంటూ ప్రశ్నలు సంధించాడు.

“అది మామిడి చెట్టనుకుంటా, దాని మొదలులో చిన్న బొర్రెలాటి ఖాళీ ఉంటే నాకు సరిగ్గా సరిపోయింది గానీ అదికాదు నేను చెప్పాలనుకున్నది. ఎందుకు నాకు అంతలా నిద్ర ముంచుకొచ్చింది అనేది ఎవరికీ తెలీదు. ఓ కుందేలు మీద తాబేలు విజయం సాధించడం పెద్ద సంచలనం అయ్యిపోయింది. సరేలే ఎప్పుడూ మేమేగా గెలిచేది ఓసారి వాళ్ళనికూడా గెలవనివ్వమని నేనూ అంతగా పట్టించుకోలేదు. అదే నేను చేసిన తప్పయిపోయింది. మీ మనుషులు ఏవేవో నానుడులు పుట్టించి ఈ పందానికి విస్తృత ప్రచారం కల్పించేసారు. దాంతో నా బ్రతుకు బండలయ్యింది. వేరే వాళ్ళ హేళన సరే, అంతకుముందు ఎన్నో విజయాలు సాధించిపెట్టిన నన్ను మావాళ్ళు కూడా అవమానాల పాలు చేసి దూరం పెట్టారు.” మళ్ళీ కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంది కుందేలు.

“చెప్పండీ, అసలు మీరెందుకు ఆ రోజు వెనుకబడ్డారు? అన్నీ తెలిసికూడా మీవాళ్ళు మిమ్మల్ని పట్టించుకోకుండా వదిలేసి, ఆ చరిత్రను సరిచేసే ప్రయత్నం ఎందుకు చెయ్యలేదు?” లాజిక్కులు తీసాడు V. J.

“అదే చెప్తున్నా, అంతకు ముందు రోజు రాత్రి మా సొంత బాబాయి కూతురి పెళ్ళి జరిగింది. దానికి నేనంటే ఎంతో అభిమానం, కాబట్టి వెళ్ళక తప్పని పరిస్థితి, ఆ పెళ్ళి ముహూర్తం నా ప్రాణానికి రాత్రి 2 గంటలకి వచ్చింది. అందువల్ల నిద్ర సరిపోలేదు. పొద్దున్న 8కి పందెం, పోటీనుంచి తప్పుకుంటే ఇంకెవరో వెళ్ళేవాళ్ళు, కానీ తాబేలుతోనే కదా అని నేను చూపిన నిర్లక్ష్యం నన్ను నిలువునా ముంచేసింది. అంతవరకూ నేను సాధించిన విజయాలూ, నా పేరూ, జాతి గౌరవం దెబ్బతింటుందని గుర్తెరిగి దిద్దుబాటు చర్యలు చేపట్టేనాటికి జరగాల్సిన నష్టం జరిగిపోయింది. అప్పుడిక నా వెంట వచ్చే వాళ్ళే లేరు. మళ్ళీ అదే తాబేలుతోనన్నా, వేరే వాటితోనన్న పోటీ పెట్టండీ, నా సత్తా నిరూపించుకుంటానంటే నాకు అవకాశమే ఇవ్వలేదు. ఈ వయసులో కూడా ఇప్పటికీ నేను మా సంఘ సభ్యులకు అభ్యర్థనలు పంపుతూనే ఉన్నాను. తాబేళ్ళ క్రీడా సంఘానికి కూడా అర్జీ పెడుతూనే ఉన్నా. కానీ ఎవరూ నాకు సహకరించడం లేదు. నేను పోయేలోపు నా వల్ల కలిగిన ఈ అపఖ్యాతిని నేనే రూపుమాపి పోవాలనేది నా ఆశ. అందుకే చివరి శ్వాస వరకూ ప్రాక్టీసు(*) చేస్తూనే ఉంటాను.” దిటవుగా చెప్పింది కుందేలు.

చప్పట్లు కొట్టి అభినందిస్తూ, “తప్పకుండా నండీ. ఈ ఇంటర్వ్యూ (*) ప్రసారమయ్యాక ఆ రెండు సంఘాలూ తప్పక మీ అభ్యర్ధనను పరిశీలిస్తారని నేను కూడా ఆశిస్తున్నాను. చూసారుగా మిత్రులారా, తన వల్ల ఎప్పుడో జరిగిన పొరబాటుని తన జీవిత కాలంలోనే సరిదిద్దాలని ఈ పెద్ద వయసు కుందేలుగారు పడుతున్న తపన. ఓ సినీ కవి న్నాడు: ‘అనుకున్నామని జరగవు అన్నీ – అనుకోలేదని ఆగవు కొన్నీ. జరిగేవన్నీ మంచికని అనుకోవడమే మనిషి పని’ అని. కానీ మనిషికైనా గానీ వేరే ఏ ఆర్గానిజమయినా, కొన్ని సార్లు జరిగేవి వేరే వాళ్ళకు యూజ్ (*) కావచ్చుగానీ మనకు మాత్రం ఎంతో ఆవేదనను మిగులుస్తాయని ఈ రోజు తెలుసుకున్నాం కదా. ఇటువంటి మరిన్ని వాస్తవ కథనాలు మీ ముందుకు తీసుకురావాలంటే మా ఛానల్ని లైక్ చేసి, సబ్‌స్క్రయిబ్ చేసుకొని, పక్కన బెల్ (*) ఐకాన్ (*) నొక్కండి. మరో మంచి ఇంటర్వ్యూతో త్వరలోనే మీముందుకు వస్తాను. అంతవరకూ దిస్ ఈజ్ యువర్ ఫేవరెట్ V. J. సైనింగ్ ఆఫ్ (*)” అని రెండు వేళ్ళతో తన నుదిటికి తాకిస్తూ సెల్యూట్ చేసాడు ఆ వీడియో జర్నలిస్టు.

(*) – సమానార్థ తెలుగు పదలు నాకు తెల్సు. కానీ మన యాంకరుకూ, చాలా మంది నేటి ప్రేక్షకులకూ తెలియక పోవచ్చునని నా దురభిప్రాయం.

# ఎవరెవరో ఎక్కడెక్కడివారినో వెదకి పట్టుకొచ్చి మన ముందు నిలిపి, ఎప్పటెప్పటివో విషయాలు తవ్వి తీస్తున్నారు. వీళ్ళ అర్హతలేంటో, వాళ్ళ నిజాయితీ ఏంటో, అసలు ఇప్పుడు ఆ వ్యవహారాల వెలికితీత వెనుక ఔచిత్యమేంటో, కొన్ని వ్యక్తిగత అంశాల వలన నేటి సమాజానికి ఏమి సంబంధమో, ఈ పరిచయాల వలన వాళ్ళకి కలుగు ఉపయోగమేంటో, దేశానికీ, ముఖ్యంగా యువతరానికీ ఏమి సందేశమివ్వాలనో బోధపడకుండా ఉంది.